ASG Law

Tag: utang

  • Pagbabayad Utang sa Isa’t Isa: Kailan Ito Pinapayagan Ayon sa Batas?

    Kapag May Utang Ka, Pwede Bang Ibawas Ito sa Babayaran Sayo? Alamin ang Prinsipyo ng Legal Compensation

    G.R. No. 174882, Enero 30, 2013 – MONDRAGON SALES, INC. VS. VICTORIANO S. SOLA, JR.

    INTRODUKSYON

    Naranasan mo na bang magpautang sa isang kaibigan tapos nang ikaw naman ang mangailangan at umutang sa kanya, bigla na lang niyang sasabihin na “Okay lang, bawas na lang ‘yan sa utang mo sa akin dati”? Sa pang-araw-araw na buhay, madalas nating ginagawa ito. Pero paano kung sa negosyo o sa legal na usapin ito nangyari? Pwede bang basta-basta na lang ibawas ang utang sa dapat bayaran? Ang kasong Mondragon Sales, Inc. vs. Victoriano S. Sola, Jr. ay nagtuturo sa atin tungkol sa prinsipyong legal na tinatawag na “compensation” o “kabayaran legal” – ang pagbabayad ng utang sa pamamagitan ng pagbabawas nito sa dapat sanang bayaran sa’yo. Sa madaling salita, kung pareho kayong may utang sa isa’t isa, pwedeng magbawas na lang para hindi na magpalitan pa ng pera. Ang pangunahing tanong sa kasong ito: tama ba ang ginawa ng Mondragon Sales na ibawas ang serbisyo fee ni Mr. Sola sa utang ng asawa nito, at tama bang kinatigan ng Court of Appeals ang pagpapawalang-bisa ng kontrata dahil dito?

    KONTEKSTONG LEGAL: ANO ANG LEGAL COMPENSATION?

    Sa ilalim ng batas Pilipinas, partikular sa Artikulo 1278 ng Civil Code, ang compensation ay nangyayari kapag ang dalawang tao, sa sarili nilang karapatan, ay parehong may utang at may pinagkakautangan sa isa’t isa. Isipin mo na lang na parang nagbabayaran kayo nang sabay. Ang layunin nito ay para mapadali ang pagbabayad at maiwasan ang komplikasyon kung saan magpapalitan pa kayo ng pera gayong pareho naman kayong may obligasyon sa isa’t isa.

    Ang mahalagang konsepto dito ay ang legal compensation. Ayon sa Artikulo 1279 ng Civil Code, ang legal compensation ay otomatikong nangyayari basta’t mayroong limang rekisito:

    1. Parehong partido ay principal obligor at principal creditor ng isa’t isa. Ibig sabihin, sila mismo ang may direktang utang at pinagkakautangan, hindi lang sila representante o ahente.
    2. Parehong utang ay pera, o kung hindi man pera, ay pareho ang uri at kalidad kung espesipikong tinukoy. Halimbawa, parehong bigas at pareho ang klase ng bigas.
    3. Parehong utang ay due na, o dapat nang bayaran. Hindi pwedeng i-compensate ang utang na hindi pa dapat bayaran.
    4. Parehong utang ay liquidated at demandable. Ang “liquidated” ay nangangahulugang tiyak na ang halaga ng utang. Ang “demandable” naman ay nangangahulugang pwedeng singilin na ang utang.
    5. Walang retention o kontrobersya na sinimulan ng third person at naipaalam sa debtor. Ibig sabihin, walang ibang tao na umaangkin o nakikipag-usap tungkol sa alinman sa mga utang na ito.

    Kapag kumpleto ang limang rekisito na ito, kusang nangyayari ang legal compensation kahit walang pormal na kasunduan ang mga partido. Ito ay by operation of law, ika nga. Mahalagang tandaan na iba ito sa conventional compensation, kung saan kailangan pa ng kasunduan ng mga partido para mag-compensate, kahit hindi kumpleto ang lahat ng rekisito.

    PAGSUSURI NG KASO: MONDRAGON SALES, INC. VS. VICTORIANO S. SOLA, JR.

    Nagsimula ang lahat nang pumasok sa kontrata si Victoriano Sola, Jr. sa Mondragon Sales, Inc. bilang service contractor. Siya ay maglalaan ng bodega at opisina para sa mga produkto ng Mondragon sa General Santos City. Ang bayad sa kanya ay komisyon base sa benta. Bago pa man ito, ang asawa ni Mr. Sola, si Lina Sola, ay may utang na sa Mondragon dahil sa franchise distributorship agreement nila.

    Isang araw, sumulat si Mr. Sola sa Mondragon, kinikilala ang utang ng kanyang asawa na halos P2 milyon at nangakong babayaran nila ito nang installment. Dahil dito, pinigil ng Mondragon ang pagbabayad ng serbisyo fee ni Mr. Sola at ibinawas ito sa utang ng asawa niya. Hindi nagustuhan ni Mr. Sola ito. Sinuspinde niya ang operasyon niya at nagsampa ng kaso sa korte para ipa-rescind o ipawalang-bisa ang kontrata at magpa-accounting.

    Depensa naman ng Mondragon, may liham si Mr. Sola na kumikilala sa utang ng asawa niya at pumapayag na bayaran ito. Kaya tama lang daw na ibinawas nila ang serbisyo fee ni Mr. Sola bilang kabayaran sa utang. Nag-counterclaim pa ang Mondragon para mabayaran ang buong utang at iba pang danyos.

    Sa Regional Trial Court (RTC), nanalo ang Mondragon. Ayon sa RTC, may kontrata ng serbisyo at liham na nagpapatunay na inako ni Mr. Sola ang utang ng asawa niya. Tama rin daw ang computation ng Mondragon sa serbisyo fee. Walang basehan para i-rescind ang kontrata dahil walang panloloko o pagkakamali nang pumasok sila sa kontrata.

    Umapela si Mr. Sola sa Court of Appeals (CA) at dito, binaliktad ang desisyon ng RTC. Kinatigan ng CA si Mr. Sola. Ayon sa CA, si Mondragon ang lumabag sa kontrata sa pamamagitan ng pagpigil sa serbisyo fee ni Mr. Sola. Hindi daw inako ni Mr. Sola ang utang ng asawa niya at walang legal compensation na nangyari. Inutusan pa ng CA ang Mondragon na bayaran si Mr. Sola ng attorney’s fees at ipina-remand ang kaso sa RTC para kwentahin ang serbisyo fee na hindi nabayaran.

    Hindi sumang-ayon ang Mondragon kaya umakyat sila sa Korte Suprema. Dito, binaliktad naman ang desisyon ng CA at ibinalik ang desisyon ng RTC na pumapabor sa Mondragon. Ayon sa Korte Suprema, mali ang CA. Pinaninindigan ng Korte Suprema na:

    “A reading of the letter shows that respondent becomes a co-debtor of his wife’s accountabilities with petitioner. Notably, the last paragraph of his letter which states “I fully understand and voluntarily agree to the above undertaking with full knowledge of the consequences which may arise therefrom” and which was signed by respondent alone, shows that he solidarily bound himself to pay such debt.”

    Dagdag pa ng Korte Suprema,

    “We find that petitioner’s act of withholding respondent’s service fees/commissions and applying them to the latter’s outstanding obligation with the former is merely an acknowledgment of the legal compensation that occurred by operation of law between the parties.”

    Kumpleto raw ang rekisito para sa legal compensation. Parehong principal debtor at creditor ang Mondragon at si Mr. Sola. Pera ang utang. Due na ang parehong utang. Liquidated at demandable din. At walang third person na nakikialam. Kaya valid ang legal compensation. Dahil dito, walang basehan para i-rescind ang kontrata. Si Mr. Sola pa nga raw ang unang lumabag sa kontrata nang isinara niya ang bodega.

    PRAKTIKAL NA IMPLIKASYON: ANO ANG ARAL NG KASONG ITO?

    Ang kasong ito ay nagtuturo sa atin ng ilang mahahalagang aral, lalo na sa mga negosyante at indibidwal na pumapasok sa kontrata:

    • Magbasa at umintindi ng kontrata bago pumirma. Si Mr. Sola ay pumirma sa kontrata at sa liham kung saan inako niya ang utang ng asawa niya. Hindi siya pwedeng magkunwari na hindi niya alam ang nilalaman ng mga ito.
    • Ang legal compensation ay pwedeng mangyari kahit walang kasunduan. Basta’t kumpleto ang limang rekisito, otomatikong magka-compensate ang mga utang. Kaya kung may utang ka sa isang tao at may utang din siya sa’yo, pwedeng magbawas na lang kayo.
    • Maging maingat sa pag-ako ng utang ng iba. Sa kasong ito, inako ni Mr. Sola ang utang ng asawa niya. Dahil dito, naging legal ang pagbawas ng Mondragon sa serbisyo fee niya. Kung ayaw mong mangyari ito, dapat malinaw sa dokumento na hindi mo inaako ang utang ng iba.
    • Ang paglabag sa kontrata ay may consequences. Sinubukan ni Mr. Sola na ipa-rescind ang kontrata dahil daw sa ginawa ng Mondragon. Pero lumabas na siya pa pala ang unang lumabag sa kontrata nang isinara niya ang bodega. Kaya hindi siya kinatigan ng Korte Suprema sa isyu ng rescission.

    MGA MADALAS ITANONG (FAQs)

    Tanong 1: Pwede bang i-compensate ang utang kahit hindi pa due?
    Sagot: Hindi. Isa sa mga rekisito ng legal compensation ay dapat due na ang parehong utang.

    Tanong 2: Paano kung magkaiba ang halaga ng utang? Magkano ang iko-compensate?
    Sagot: Ang iko-compensate lang ay hanggang sa concurrent amount. Ibig sabihin, kung magkaiba ang halaga ng utang, ibabawas lang hanggang sa pinakamababang halaga ng utang. Halimbawa, kung may utang kang P10,000 sa akin at may utang naman ako sa’yo na P5,000, ang iko-compensate lang ay P5,000. Magkakaroon ka pa rin ng utang na P5,000 sa akin.

    Tanong 3: Pwede bang i-compensate ang utang na hindi pera?
    Sagot: Pwede, basta’t pareho ang uri at kalidad. Halimbawa, kung may utang kang 10 sako ng bigas sa akin at may utang naman ako sa’yo na 5 sako ng parehong klase ng bigas, pwedeng i-compensate ang 5 sako.

    Tanong 4: Ano ang pagkakaiba ng legal compensation at conventional compensation?
    Sagot: Ang legal compensation ay otomatikong nangyayari basta’t kumpleto ang limang rekisito. Ang conventional compensation naman ay kailangan ng kasunduan ng mga partido para mag-compensate, kahit hindi kumpleto ang lahat ng rekisito ng legal compensation.

    Tanong 5: Ano ang dapat kong gawin kung sa tingin ko ay mali ang pag-compensate ng utang sa akin?
    Sagot: Kumunsulta agad sa abogado. Mahalagang malaman ang iyong mga karapatan at kung may basehan ba para tutulan ang compensation. Ang ASG Law ay eksperto sa mga usapin tungkol sa kontrata at obligasyon. Kung kailangan mo ng legal na payo o representasyon, makipag-ugnayan sa amin o bumisita dito para sa konsultasyon. Handa kaming tumulong sa iyo.



    Source: Supreme Court E-Library

    This page was dynamically generated

    by the E-Library Content Management System (E-LibCMS)

  • Hindi Nagkasundo sa Kasunduan? Alamin ang Iyong Karapatan sa Utang sa Credit Card

    Kasunduan Ba Talaga Kung Walang Kasunduan? Ang Pagiging Binding ng Terms and Conditions ng Credit Card

    G.R. No. 200868, November 21, 2012

    Ang paggamit ng credit card ay karaniwan na sa Pilipinas. Mabilis, madali, at tila walang problema hangga’t nakakapagbayad ka sa takdang oras. Ngunit paano kung hindi mo nabayaran ang iyong utang sa credit card? Maaari bang basta na lamang magpataw ng interes at charges ang bangko kahit hindi mo alam o pinirmahan ang mga terms and conditions? Ang kasong ito ni Anita A. Ledda laban sa Bank of the Philippine Islands (BPI) ay nagbibigay linaw tungkol sa kung kailan maituturing na binding o may bisa ang mga terms and conditions ng credit card, lalo na kung hindi ito napagkasunduan o napirmahan ng cardholder.

    Ang Legal na Batayan: Aksyon Base sa Dokumento at Kontrata

    Sa ilalim ng Section 7, Rule 8 ng 1997 Rules of Civil Procedure, kung ang isang aksyon o depensa ay nakabatay sa isang written instrument o dokumento, dapat itong isama sa pleading at ilakip bilang exhibit. Tinatawag itong “actionable document”. Sa kaso ng utang, madalas na ang kontrata ang actionable document. Ngunit, ano nga ba ang kontrata? Ayon sa Article 1305 ng Civil Code, ang kontrata ay isang pagpupulong ng isip sa pagitan ng dalawang tao kung saan ang isa ay nagbubuklod sa sarili, sa respeto sa isa pa, upang magbigay ng isang bagay o magbigay ng serbisyo.

    Mahalaga sa kontrata ang consent o pahintulot ng parehong partido. Kung walang consent, walang kontrata. Sa konteksto ng credit card, ang terms and conditions ang bumubuo sa kontrata sa pagitan ng bangko at ng cardholder. Dito nakasaad ang mga patakaran sa paggamit ng credit card, kasama na ang interes, charges, at iba pang kondisyon. Ngunit paano kung hindi malinaw na naipakita na pumayag ang cardholder sa mga terms and conditions na ito?

    Ang Kwento ng Kaso: Utang sa Credit Card at Kawalan ng Kasunduan

    Nagsimula ang kasong ito nang magsampa ng collection suit ang BPI laban kay Anita Ledda dahil sa kanyang unpaid credit card obligation. Ayon sa BPI, si Ledda ay may utang na P548,143.73 base sa Statement of Account. Sinabi ng BPI na nagpadala sila ng demand letters kay Ledda ngunit hindi ito nagbayad.

    Hindi nakapag-file ng Answer si Ledda sa korte kaya idineklara siyang in default. Ngunit binawi ito ng korte at pinayagan siyang maghain ng Answer Ad Cautelam. Hindi rin nakadalo si Ledda sa pre-trial kaya pinayagan ang BPI na magpresenta ng ebidensya ex-parte.

    Nagdesisyon ang trial court pabor sa BPI at inutusan si Ledda na magbayad ng P548,143.73 kasama ang interes at charges na 3.25% finance charge at 6% late payment charge kada buwan, attorney’s fees, at costs of suit.

    Umapela si Ledda sa Court of Appeals. Binago ng Court of Appeals ang desisyon ng trial court. Binabaan nito ang interes at charges sa 1% monthly finance charge at 1% late payment charge, o 2% kada buwan. Ngunit, hindi pa rin sumang-ayon si Ledda kaya umakyat ang kaso sa Korte Suprema.

    Ang Desisyon ng Korte Suprema: Alcaraz vs. Macalinao

    Dito, tinalakay ng Korte Suprema ang dalawang mahalagang isyu:

    1. Aksyon base sa dokumento: Sumang-ayon ang Korte Suprema sa Court of Appeals na ang kaso ng BPI ay hindi lamang nakabatay sa dokumento ng Terms and Conditions ng credit card. Bagkus, nakabatay ito sa pagtanggap ni Ledda ng credit card, paggamit nito, at hindi pagbabayad ng kanyang obligasyon. Kaya, hindi kailangang isama at ilakip ang Terms and Conditions bilang actionable document sa complaint.
    2. Interes at Charges: Dito nagbigay linaw ang Korte Suprema. Sinabi nito na mali ang Court of Appeals sa pag-apply ng kaso ng Macalinao v. Bank of the Philippine Islands. Dapat daw ay ang kaso ng Alcaraz v. Court of Appeals ang dapat sundin.

    Ipinaliwanag ng Korte Suprema na sa Macalinao, hindi kinuwestiyon ni Macalinao ang kanyang pagpayag sa Terms and Conditions. Ang kinuwestiyon lang niya ay ang sobrang taas na interes. Samantalang sa Alcaraz, katulad ni Ledda, hindi nag-sign ng application form o anumang dokumento si Alcaraz bago bigyan ng credit card. Walang ebidensya na naipakita sa kanya ang Terms and Conditions bago o pagkatapos siyang bigyan ng credit card.

    Sa kaso ni Ledda, katulad sa Alcaraz, pre-approved credit card ang ibinigay sa kanya. Hindi napatunayan ng BPI na pumayag si Ledda sa Terms and Conditions. Hindi rin naipakita ng BPI ang dokumento ng Terms and Conditions na sinasabing natanggap at tinanggap ni Ledda. Kaya, ayon sa Korte Suprema, dahil walang patunay na alam at pumayag si Ledda sa Terms and Conditions, hindi ito binding sa kanya. “Without a clear showing that x x x petitioner was aware of and consented to the provisions of [such] document.” Ito ang s crucial na punto ng desisyon.

    Gayunpaman, sinabi ng Korte Suprema na dahil ginamit ni Ledda ang credit card at hindi niya nabayaran ang kanyang utang, dapat pa rin siyang magbayad ng principal amount na P322,138.58. Ngunit, imbes na 9.25% kada buwan, 12% per annum na legal interest lamang ang ipinataw ng Korte Suprema, simula October 2, 2007 (date ng demand letter) hanggang sa mabayaran ang buong utang.

    Tinanggal din ng Korte Suprema ang award ng attorney’s fees dahil hindi binanggit ng trial court sa katawan ng desisyon nito ang basehan kung bakit ito ipinataw. “The matter of attorney’s fees cannot be stated only in the dispositive portion of the decision. They must be clearly explained and justified by the trial court in the body of its decision.”

    Praktikal na Aral: Alamin ang Kasunduan Bago Gumamit ng Credit Card

    Ang kasong ito ay nagtuturo ng mahalagang aral, pareho sa mga consumer at sa mga bangko.

    Para sa mga Consumer:

    • Basahin at unawain ang Terms and Conditions: Huwag basta tanggapin ang credit card. Tanungin at basahin ang Terms and Conditions bago gamitin ang credit card. Alamin ang interes, charges, at iba pang patakaran.
    • Magtanong kung hindi malinaw: Kung may hindi maintindihan sa Terms and Conditions, magtanong sa bangko. Huwag mahihiyang magtanong para maiwasan ang problema sa hinaharap.
    • Itago ang dokumento: Itago ang kopya ng Terms and Conditions at anumang dokumento na nagpapatunay ng iyong kasunduan sa bangko.

    Para sa mga Bangko:

    • Patunayan ang Consent: Siguraduhin na may sapat na ebidensya na alam at pumayag ang cardholder sa Terms and Conditions. Hindi sapat na basta ipadala lang ang Terms and Conditions. Kailangan mapatunayan na natanggap at naunawaan ito ng cardholder.
    • Maging Malinaw sa Komunikasyon: Ipaliwanag nang malinaw sa mga aplikante ang Terms and Conditions ng credit card. Gumamit ng simpleng lenggwahe at iwasan ang legal jargon.

    Mga Mahalagang Aral sa Kaso Ledda vs. BPI:

    • Kailangan ang Consent sa Kontrata: Walang binding na kontrata kung walang consent o pagpayag ng parehong partido. Sa credit card, kailangang mapatunayan na pumayag ang cardholder sa Terms and Conditions.
    • Hindi Sapat ang Pre-Approval: Ang pagiging pre-approved client ay hindi nangangahulugan na otomatikong binding ang Terms and Conditions. Kailangan pa ring patunayan ang consent.
    • Legal Interest vs. Stipulated Interest: Kung walang napagkasunduang interes, legal interest lamang ang ipapataw. Sa kasong ito, 12% per annum ang legal interest dahil loan o forbearance of money ang credit card obligation.
    • Basehan ng Attorney’s Fees: Kailangang ipaliwanag ng korte sa katawan ng desisyon ang basehan para sa pag-award ng attorney’s fees. Hindi sapat na banggitin lang ito sa dispositive portion.

    Mga Madalas Itanong (FAQs)

    Tanong 1: Ano ang ibig sabihin ng “actionable document”?
    Sagot: Ito ay isang written instrument o dokumento na siyang basehan ng isang demanda o depensa sa korte. Dapat itong isama sa pleading at ilakip bilang exhibit.

    Tanong 2: Kung hindi ko pinirmahan ang Terms and Conditions, hindi ba ako obligadong magbayad ng utang sa credit card?
    Sagot: Hindi. Obligado ka pa ring magbayad ng principal amount ng iyong utang dahil ginamit mo ang credit card at nakinabang ka rito. Ngunit, kung hindi napatunayan na pumayag ka sa Terms and Conditions, maaaring hindi ka obligadong magbayad ng stipulated interest at charges na nakasaad doon. Legal interest lamang ang maaaring ipataw.

    Tanong 3: Ano ang legal interest?
    Sagot: Ito ang interest rate na ipinapataw ng batas kung walang napagkasunduang interest rate sa kontrata. Sa kaso ng loan o forbearance of money, ang legal interest ay 12% per annum noong panahon ng kasong ito (binago na ito sa 6% per annum simula 2016).

    Tanong 4: Paano kung hindi ko maintindihan ang Terms and Conditions ng credit card?
    Sagot: Huwag mahihiyang magtanong sa bangko. Humingi ng paliwanag hanggang maintindihan mo ang lahat ng patakaran. Kung kinakailangan, kumonsulta sa abogado para masiguro na protektado ang iyong karapatan.

    Tanong 5: Ano ang dapat kong gawin kung nakatanggap ako ng demand letter mula sa bangko dahil sa utang sa credit card?
    Sagot: Huwag balewalain ang demand letter. Makipag-ugnayan agad sa bangko para pag-usapan ang iyong utang. Kung hindi kayo magkasundo, o kung sa tingin mo ay inaabuso ang iyong karapatan, kumonsulta agad sa abogado.

    Naranasan mo ba ang ganitong sitwasyon sa iyong credit card? Eksperto ang ASG Law sa mga usapin tungkol sa kontrata at consumer rights. Kung kailangan mo ng legal na payo o representasyon, huwag mag-atubiling makipag-ugnayan sa amin. Magpadala ng email sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming contact page para sa karagdagang impormasyon. Handa kaming tumulong sa iyo.


    Source: Supreme Court E-Library
    This page was dynamically generated
    by the E-Library Content Management System (E-LibCMS)

  • Pananagutan ng Pinagsamang Korporasyon sa Garnishment: Ano ang Dapat Malaman?

    Pananagutan ng Pinagsamang Korporasyon sa Garnishment: Ano ang Dapat Malaman?

    G.R. No. 190144, August 01, 2012 – BANK OF THE PHILIPPINE ISLANDS VS. CARLITO LEE

    INTRODUKSYON

    Naranasan mo na bang magkaroon ng utang ang isang kumpanya sa iyo, at bago mo pa man masingil, bigla na lang itong nakipagsanib sa ibang mas malaking kumpanya? Ano ang mangyayari sa iyong pinaghirapang pera? Sa desisyon ng Korte Suprema sa kasong Bank of the Philippine Islands vs. Carlito Lee, nilinaw ang pananagutan ng isang surviving corporation o kumpanyang nagpatuloy pagkatapos ng merger sa mga dating obligasyon ng kumpanyang isinama dito, lalo na pagdating sa mga garnishment. Sa madaling salita, kung ang dating kumpanya ay may utang at ang bank account nito ay na-garnish na bago pa man ang merger, mananagot pa rin ang bagong kumpanya na tuparin ang garnishment na ito, kahit pa sabihin nitong hindi na nito mahanap ang records ng dating kumpanya.

    Sa kasong ito, ang sentrong tanong ay kung mananagot ba ang Bank of the Philippine Islands (BPI), bilang surviving corporation matapos ang merger nito sa Citytrust Banking Corporation (Citytrust), sa isang writ of garnishment na ipinataw sa bank account ng Trendline Resources & Commodities Exponent, Inc. (Trendline) sa Citytrust bago pa man ang merger.

    LEGAL NA KONTEKSTO: GARNISHMENT AT CORPORATE MERGER

    Para maintindihan natin ang kasong ito, mahalagang alamin muna natin ang ibig sabihin ng garnishment at corporate merger.

    Ang garnishment ay isang legal na proseso kung saan ang pera o ari-arian ng isang may utang na nasa kamay ng ibang tao o institusyon (tinatawag na garnishee) ay pansamantalang pinipigilan upang bayaran ang utang na hinahabol sa korte. Sa madaling salita, kung may utang ka kay Juan at alam mong may pera si Juan sa Banko de Oro, maaari kang humingi sa korte ng writ of garnishment para pigilan ang Banko de Oro na ibigay kay Juan ang pera niya hanggang hindi pa nababayaran ang kanyang utang sa iyo.

    Sa kasong ito, ang writ of preliminary attachment na inisyu ng korte ay nagsilbing garnishment sa bank account ng Trendline sa Citytrust. Ayon sa Seksyon 8, Rule 57 ng Rules of Court:

    “SEC. 8. Disposition of attached property where judgment is for applicant. — If judgment be recovered by the applicant and execution issue thereon, the sheriff may cause the property attached to be sold on execution in the same manner as other property. In case of perishable property, it may be sold by direction of the court after due notice and the proceeds deposited in court to abide the judgment in the action.”

    Ibig sabihin, kapag na-garnish na ang isang ari-arian, ito ay nasa custodia legis o pangangalaga ng korte. Hindi na ito basta-basta magagalaw ng may-ari hangga’t hindi pa natatapos ang kaso o nababayaran ang utang.

    Ang corporate merger naman ay ang pagsasanib ng dalawa o higit pang korporasyon kung saan isang korporasyon lamang ang matitira (surviving corporation). Lahat ng ari-arian, karapatan, at obligasyon ng mga dating korporasyon ay mapupunta sa surviving corporation. Ayon sa Seksyon 80 ng Corporation Code:

    “5. The surviving or consolidated corporation shall be responsible and liable for all the liabilities and obligations of each of the constituent corporations in the same manner as if such surviving or consolidated corporation had itself incurred such liabilities or obligations; and any pending claim, action or proceeding brought by or against any of such constituent corporations may be prosecuted by or against the surviving or consolidated corporation. The rights of creditors or liens upon the property of any of such constituent corporations shall not be impaired by such merger or consolidation.”

    Malinaw dito na ang surviving corporation ay mananagot sa lahat ng utang ng mga dating korporasyon na parang ito mismo ang umutang. Hindi rin dapat maapektuhan ang karapatan ng mga creditor o ang mga lien sa ari-arian ng mga dating korporasyon dahil sa merger.

    PAGSUSURI NG KASO: BPI VS. CARLITO LEE

    Ang Kwento ng Kaso

    Nagsimula ang lahat noong 1988 nang magdemanda si Carlito Lee (Lee) laban sa Trendline at Leonarda Buelva (Buelva) para mabawi ang kanyang P5.8 milyong investment na napunta sa wala. Ayon kay Lee, naloko siya ni Buelva na mag-invest sa Trendline dahil nagpanggap itong lisensyadong investment consultant. Para masiguro ang kanyang paniningil, nagpahingi si Lee ng writ of preliminary attachment sa korte, at na-garnish nga ang bank account ng Trendline sa Citytrust na nagkakahalagang P700,962.10.

    Nanalo si Lee sa RTC at iniutos ng korte na bayaran siya ng Trendline at Buelva. Umapela ang mga ito sa Court of Appeals (CA), ngunit kinatigan din ng CA ang desisyon ng RTC. Naging final and executory na ang desisyon noong January 24, 1999.

    Samantala, noong 1996, nag-merge ang Citytrust at BPI, at ang BPI ang naging surviving corporation. Ayon sa Articles of Merger, lahat ng obligasyon ng Citytrust ay mapupunta sa BPI.

    Dahil final and executory na ang desisyon, nag-motion for execution si Lee sa RTC para masingil na ang kanyang pera mula sa na-garnish na bank account ng Trendline sa Citytrust. Ngunit pagdating sa BPI, sinabi nitong wala na raw silang records ng account ng Trendline sa Citytrust. Dahil dito, dinenay ng RTC ang motion ni Lee.

    Umapela si Lee sa CA sa pamamagitan ng certiorari. Kinatigan ng CA si Lee at sinabing nagkamali ang RTC sa pagdenay sa motion ni Lee. Ayon sa CA, mananagot ang BPI sa garnishment dahil naging surviving corporation ito sa merger sa Citytrust.

    Umapela naman ang BPI sa Korte Suprema.

    Mga Isyu na Dininig sa Korte Suprema

    Iniharap ng BPI sa Korte Suprema ang mga sumusunod na isyu:

    • Tama ba ang ginawang pag-apela ni Lee sa CA sa pamamagitan ng certiorari?
    • Tama ba ang desisyon ng CA na naging party-in-interest ang BPI sa kaso dahil sa merger sa Citytrust?
    • Tama ba ang motion for execution and/or enforcement of garnishment ang ginamit ni Lee para masingil ang BPI?
    • Tama ba ang desisyon ng CA na mananagot ang BPI sa halagang P700,962.10?

    Desisyon ng Korte Suprema

    Tama ang remedyong certiorari. Ayon sa Korte Suprema, interlocutory order lamang ang desisyon ng RTC na nagdenay sa motion for execution and/or enforcement of garnishment. Ibig sabihin, hindi pa ito pinal na desisyon at mayroon pang ibang bagay na dapat gawin ang korte. Kaya tama lang na certiorari ang ginamit na remedyo ni Lee sa CA.

    Tama na party-in-interest ang BPI. Sinabi ng Korte Suprema na dahil sa merger, naging virtual party o forced intervenor ang BPI sa kaso. Ayon sa Korte Suprema, sinipi ang kasong Perla Compania de Seguros, Inc. v. Ramolete:

    “Through the service of the writ of garnishment, the garnishee becomes a “virtual party” to, or a “forced intervenor” in, the case and the trial court thereby acquires jurisdiction to bind him to compliance with all orders and processes of the trial court with a view to the complete satisfaction of the judgment of the court.”

    Dahil naging surviving corporation ang BPI, ito na ang pumalit sa Citytrust bilang garnishee at mananagot sa mga obligasyon nito.

    Tama ang motion for execution and/or enforcement of garnishment. Hindi raw kailangan ni Lee na gumamit ng ibang remedyo tulad ng nakasaad sa Seksyon 43, Rule 39 ng Rules of Court dahil hindi naman itinanggi ng Citytrust (at ngayon ng BPI) na mayroon silang hawak na pera ng Trendline. Inamin pa nga mismo ng Citytrust sa kanilang sulat noong 1988 na mayroon silang deposito ng Trendline.

    Tama na mananagot ang BPI sa halagang P700,962.10. Binigyang-diin ng Korte Suprema ang Seksyon 80 ng Corporation Code na nagsasabing mananagot ang surviving corporation sa lahat ng obligasyon ng mga dating korporasyon. Hindi rin daw sapat na dahilan ang pagkawala ng records para hindi tuparin ang garnishment. Ang halagang P700,962.10 ay napatunayan na at hindi rin naman ito tinutulan ng BPI.

    Dahil dito, DENIED ng Korte Suprema ang apela ng BPI at kinatigan ang desisyon ng Court of Appeals.

    “WHEREFORE, the instant petition is DENIED and the assailed February 11, 2009 Decision and October 29, 2009 Resolution of the Court of Appeals are AFFIRMED.”

    PRAKTIKAL NA IMPLIKASYON: ANO ANG MAAARING MATUTUNAN DITO?

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay linaw sa pananagutan ng mga surviving corporation pagdating sa mga obligasyon ng mga kumpanyang kanilang sinaniban, lalo na pagdating sa mga garnishment. Narito ang ilang praktikal na implikasyon:

    • Para sa mga Negosyo na Nagpaplano ng Merger: Mahalagang suriin nang mabuti ang lahat ng obligasyon ng kumpanyang sasamahan, kasama na ang mga posibleng garnishment. Hindi sapat na sabihing hindi mahanap ang records para takasan ang obligasyon. Dapat siguraduhin na handa ang surviving corporation na akuin ang lahat ng pananagutan.
    • Para sa mga Creditor: Huwag mawalan ng pag-asa kung ang kumpanyang umutang sa iyo ay nakipag-merge. Mananagot pa rin ang surviving corporation sa iyong pinagkakautangan. Mahalagang ipagpatuloy ang legal na proseso at ipaalam sa korte ang nangyaring merger.
    • Para sa mga Bangko: Kapag kayo ay naging surviving corporation dahil sa merger, responsibilidad ninyong alamin at tuparin ang lahat ng obligasyon ng dating kumpanya, kasama na ang mga garnishment. Hindi katanggap-tanggap na idahilan ang pagkawala ng records para hindi tuparin ang obligasyon na ito.

    SUSING ARAL

    • Ang surviving corporation sa isang merger ay mananagot sa lahat ng obligasyon ng mga dating kumpanya, kasama na ang mga garnishment.
    • Ang garnishment ay nananatiling epektibo kahit pa nagkaroon ng merger.
    • Hindi sapat na dahilan ang pagkawala ng records para hindi tuparin ang isang garnishment.

    MGA KARANIWANG TANONG (FAQs)

    Tanong 1: Ano ang mangyayari kung hindi alam ng surviving corporation ang tungkol sa garnishment?

    Sagot: Mananagot pa rin ang surviving corporation. Responsibilidad nitong alamin ang lahat ng obligasyon ng dating kumpanya bago ang merger.

    Tanong 2: Paano kung mas malaki ang halaga ng garnishment kaysa sa natitirang pera sa account?

    Sagot: Ang garnishee (sa kasong ito, BPI) ay mananagot lamang hanggang sa halaga ng pera na nasa account noong panahon na ma-garnish ito. Kung mas malaki ang halaga ng garnishment, hindi na kailangang bayaran ang sobra.

    Tanong 3: Maaari bang i-dismiss ang garnishment dahil sa merger?

    Sagot: Hindi. Hindi grounds para sa dismissal ng garnishment ang merger. Sa katunayan, mas lalo pa ngang dapat tuparin ito ng surviving corporation.

    Tanong 4: Ano ang dapat gawin ng isang creditor kung nag-merge ang kumpanyang umutang sa kanya?

    Sagot: Dapat ipagpatuloy ang legal na proseso at ipaalam sa korte at sa surviving corporation ang tungkol sa merger. Siguraduhing maipaalala sa surviving corporation ang kanilang pananagutan.

    Tanong 5: Ano ang papel ng Articles of Merger sa kasong ito?

    Sagot: Ang Articles of Merger ay mahalaga dahil dito nakasaad na inaako ng BPI ang lahat ng obligasyon ng Citytrust. Ito ang isa sa mga pangunahing basehan ng Korte Suprema sa pagpabor kay Lee.

    Naranasan mo ba ang ganitong sitwasyon o may iba ka pang katanungan tungkol sa corporate mergers at garnishment? Huwag mag-atubiling kumonsulta sa eksperto. Ang ASG Law ay may mga abogado na bihasa sa mga ganitong usapin at handang tumulong sa iyo. Makipag-ugnayan sa amin ngayon din! Magpadala ng email sa hello@asglawpartners.com o mag-contact dito.




    Source: Supreme Court E-Library

    This page was dynamically generated

    by the E-Library Content Management System (E-LibCMS)

  • Pagkabigo sa Pagbayad ng Utang: Pananagutan ng mga Empleyado ng Gobyerno Ayon sa Batas

    Ang Pagkabigo sa Pagbayad ng Utang ay Maaaring Maging Dahilan ng Reklamong Administratibo Laban sa Empleyado ng Gobyerno

    A.M. No. P-11-2983 [Formerly OCA I.P.I. No. 10-3439-P], July 25, 2012

    INTRODUKSYON

    Sa pang-araw-araw na buhay, madalas tayong umuutang para matugunan ang ating mga pangangailangan. Ngunit paano kung ang umutang ay isang empleyado ng gobyerno, at nabigo siyang bayaran ang kanyang obligasyon? Maaari ba siyang managot sa ilalim ng batas dahil dito? Ang kaso ng Campomanes v. Violon ay nagbibigay linaw sa tanong na ito. Sa kasong ito, isang Clerk of Court ang napatunayang nagkasala sa pagkabigo sa pagbayad ng kanyang utang, at nareprimand dahil dito. Ang kasong ito ay nagpapaalala sa lahat ng empleyado ng gobyerno na ang kanilang pananagutan ay hindi lamang sa trabaho, kundi pati na rin sa kanilang personal na obligasyon, lalo na pagdating sa pagbabayad ng utang.

    KONTEKSTONG LEGAL

    Ang pagkabigo sa pagbayad ng “just debts” o “makatarungang utang” ay isang paglabag na pinapatawan ng parusa sa ilalim ng Revised Uniform Rules on Administrative Cases in the Civil Service (RURACS). Ayon sa Section 22, Rule XIV ng RURACS, ang “just debts” ay tumutukoy sa mga pagkakautang na napatunayan na sa korte, o mga utang na inamin ng umutang na mayroon at makatarungan. Mahalagang maunawaan ang depinisyon na ito. Hindi lahat ng uri ng utang ay sakop ng panuntunang ito. Ang pokus ay sa mga utang na hindi pinag-aalinlanganan ang legalidad at obligasyon na bayaran. Halimbawa, kung ikaw ay may utang sa isang kaibigan na walang kontrata, at hindi mo ito binayaran, maaaring hindi ito agad maituturing na “just debt” sa ilalim ng RURACS maliban na lamang kung umabot ito sa korte at mapatunayan doon. Ngunit kung ikaw ay may kontrata sa isang bangko, gaya ng sa kasong ito, at inamin mo ang utang, malinaw na ito ay sakop ng depinisyon ng “just debt”.

    Ang RURACS ay naglalayong mapanatili ang integridad at dignidad ng serbisyo publiko. Bilang mga lingkod bayan, inaasahan na ang mga empleyado ng gobyerno ay magiging huwaran sa pagtupad ng kanilang mga obligasyon, kasama na ang pagbabayad ng utang. Ang pagkabigo sa pagbayad ng utang, lalo na kung ito ay “willful” o sinasadya, ay maaaring magdulot ng negatibong imahe sa serbisyo publiko. Ito ay dahil ang pagiging mapagkakatiwalaan at responsable sa pananalapi ay inaasahan sa isang empleyado ng gobyerno. Ang pagiging iresponsable sa personal na pananalapi ay maaaring magpahiwatig ng iresponsibilidad din sa tungkulin sa publiko. Kaya naman, ang panuntunang ito ay hindi lamang tungkol sa utang mismo, kundi tungkol sa pagpapanatili ng mataas na pamantayan ng pag-uugali sa serbisyo publiko.

    Mahalaga ring tandaan na kahit bayaran na ang utang, hindi nangangahulugan na wala nang pananagutan ang empleyado. Ayon sa Korte Suprema sa kasong ito, “Even if she has already paid the obligation in full, full payment does not exculpate her from liability or render the administrative case moot.” Ang pagbabayad ng utang pagkatapos na mafile ang reklamo ay hindi nag-aalis ng administrative liability. Ang paglabag ay nagawa na noong nabigo siyang bayaran ang utang sa takdang panahon. Ang pagbabayad ay maaaring ikonsidera lamang sa pagpataw ng mas magaang parusa, ngunit hindi ito awtomatikong magpapawalang-sala sa empleyado.

    PAGSUSURI NG KASO

    Sa kaso ng Campomanes v. Violon, si Ruby C. Campomanes, isang Loan Officer ng Panguil Bay Rural Bank, ay nagreklamo laban kay Nancy S. Violon, Clerk of Court IV ng Municipal Trial Court in Cities ng Oroquieta City. Ayon sa reklamo, si Violon ay umutang ng P50,000 sa bangko noong Pebrero 1, 2005, at nangakong babayaran ito sa loob ng 12 buwan. Nagpirmahan sila ng Disclosure Statement at Promissory Note bilang patunay ng kasunduan. Bagama’t nakapagbayad si Violon ng ilang installments, nagkaroon pa rin siya ng balanse na P40,878.09. Sa kabila ng paulit-ulit na paniningil, hindi nakabayad si Violon, kaya naisampa ang reklamo.

    Sa kanyang komento, inamin ni Violon ang utang. Sinabi niya na regular naman siyang nagbabayad, at ang balanse na lamang niya noong Marso 26, 2006 ay P28,565.89. Idinahilan niya ang krisis pinansyal sa pamilya at pagkaospital ng kanyang anak noong 2009 kaya hindi siya nakabayad. Gayunpaman, noong Setyembre 8, 2010, matapos maisampa ang reklamo, nagbayad siya ng buo, na pinatunayan ng Certification mula sa bise presidente ng bangko.

    Ang Office of the Court Administrator (OCA) ay nagsagawa ng imbestigasyon at natuklasan na si Violon ay nagkasala sa “willful failure to pay just debts”. Inirekomenda ng OCA na reprimandahin si Violon. Sumang-ayon ang Korte Suprema sa findings at rekomendasyon ng OCA.

    Binigyang-diin ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagiging responsable ng mga empleyado ng hudikatura sa kanilang mga obligasyon. Ayon sa Korte, “As an employee of the judiciary, respondent is held to the highest ethical standards to preserve the integrity of the courts. These standards include the moral and legal duty to settle contractual obligations when they become due.” Ang pagiging empleyado ng korte ay nangangailangan ng mataas na pamantayan ng etika, kasama na ang pagtupad sa moral at legal na obligasyon na bayaran ang utang pagdating ng takdang panahon. Hindi sapat na dahilan ang “financial difficulties” para hindi bayaran ang utang.

    Dagdag pa ng Korte Suprema, “We note with strong displeasure respondent’s conduct of reneging on the payments then waiting four years, or after the administrative Complaint had already been lodged, before paying in full.” Hindi ikinatuwa ng Korte ang ginawa ni Violon na pagpapaliban sa pagbabayad at pagbabayad lamang matapos maisampa ang reklamo. Ipinakita nito ang kawalan ng sinseridad na ayusin ang obligasyon.

    PRAKTIKAL NA IMPLIKASYON

    Ang kasong ito ay nagbibigay ng mahalagang aral, lalo na sa mga empleyado ng gobyerno. Una, ang pagkabigo sa pagbayad ng “just debts” ay maaaring maging sanhi ng reklamong administratibo. Pangalawa, ang depinisyon ng “just debts” ay malawak at sakop nito ang mga inaming utang, lalo na kung may kontrata. Pangatlo, hindi sapat na dahilan ang krisis pinansyal para hindi bayaran ang utang. Pang-apat, ang pagbabayad ng utang pagkatapos maisampa ang reklamo ay hindi nangangahulugan na ligtas na sa administrative liability. Panglima, ang parusa sa unang paglabag ay reprimand, ngunit maaaring mas mabigat kung maulit.

    Mahahalagang Aral:

    • Tuparin ang obligasyon sa pagbabayad ng utang. Bilang empleyado ng gobyerno, inaasahan ang integridad at responsibilidad sa pananalapi.
    • Maging maagap sa pag-ayos ng utang. Huwag hintayin na lumaki ang utang o masampahan ng reklamo bago bayaran.
    • Makipag-ugnayan sa pinagkakautangan. Kung may problema sa pagbabayad, makipag-usap at humanap ng solusyon.
    • Iwasan ang pag-uutang kung hindi kinakailangan. Magplano ng maayos sa pananalapi para maiwasan ang pagkakautang.

    MGA KARANIWANG TANONG (FAQ)

    Tanong 1: Ano ang ibig sabihin ng “willful failure to pay just debts”?
    Sagot: Ito ay ang sinasadya o kusang pagkabigo sa pagbayad ng makatarungang utang. Hindi lamang ito basta pagkalimot o kawalan ng kakayahan, kundi ang sadyang pag-iwas o pagtanggi na bayaran ang obligasyon.

    Tanong 2: Anong mga uri ng utang ang sakop ng “just debts”?
    Sagot: Sakop nito ang mga utang na napatunayan sa korte o inamin ng umutang. Karaniwan na rito ang mga utang sa bangko, credit card, at iba pang pinansyal na institusyon na may kontrata.

    Tanong 3: Maaari bang ireklamo ang isang empleyado ng gobyerno kahit personal na utang ang hindi niya binayaran?
    Sagot: Oo, maaari. Ang pagkabigo sa pagbayad ng “just debts” ay itinuturing na paglabag sa Code of Conduct for Public Officials and Employees, at maaaring maging sanhi ng reklamong administratibo.

    Tanong 4: Ano ang parusa sa “willful failure to pay just debts”?
    Sagot: Sa unang paglabag, karaniwang reprimand. Ngunit maaaring mas mabigat ang parusa kung maulit ang paglabag.

    Tanong 5: Kung nagbayad na ako ng utang, ligtas na ba ako sa reklamo?
    Sagot: Hindi awtomatiko. Ang pagbabayad ay maaaring ikonsidera sa pagpataw ng parusa, ngunit hindi ito nag-aalis ng administrative liability. Ang pagbabayad matapos maisampa ang reklamo ay maaaring magpababa lamang ng parusa, ngunit hindi magpapawalang-sala.

    Tanong 6: Saan ako maaaring humingi ng tulong legal kung ako ay nahaharap sa ganitong sitwasyon?
    Sagot: Kung ikaw ay empleyado ng gobyerno at nahaharap sa reklamong administratibo dahil sa utang, mahalagang kumunsulta sa abogado. Ang ASG Law ay may mga abogado na eksperto sa mga kasong administratibo at handang tumulong sa iyo. Para sa konsultasyon, maaari kang mag-email sa amin sa hello@asglawpartners.com o makipag-ugnayan dito. Kami sa ASG Law ay handang tumulong sa iyo sa iyong problemang legal. Makipag-ugnayan na sa amin ngayon!

  • Ang Halaga ng Resibo Bilang Ebidensya ng Utang: Ano ang Sabi ng Korte Suprema?

    Ang Halaga ng Resibo Bilang Ebidensya ng Utang: Ano ang Sabi ng Korte Suprema?

    G.R. No. 193089, July 09, 2012

    Madalas sa pang-araw-araw na buhay, nagpapahiram tayo ng pera sa kaibigan o kamag-anak. Para masiguro ang transaksyon, karaniwang nagbibigayan ng resibo. Pero sapat na ba ang simpleng resibo para mapatunayan sa korte na may utang nga? Sa kasong ito, tatalakayin natin ang desisyon ng Korte Suprema kung kailan maituturing na sapat ang resibo bilang ebidensya ng pagkakautang.

    Ang kaso ng Ogawa vs. Menigishi ay nagpapakita kung gaano kahalaga ang malinaw at kumpletong dokumentasyon sa mga transaksyong pinansyal. Nagsimula ang kaso sa sumbong ni Roseña Ogawa laban kay Elizabeth Menigishi dahil sa umano’y pagkakautang. Depensa naman ni Menigishi, si Ogawa ang may utang sa kanya base sa isang resibo. Ang pangunahing tanong dito: Sapat na ba ang resibo para mapatunayan ang pagkakautang?

    Ang Batas Tungkol sa Ebidensya ng Utang

    Sa ating sistema ng batas, ang naghahabol ang siyang dapat magpatunay ng kanyang alegasyon. Ito ang tinatawag na burden of proof. Sa civil cases, kailangan mapatunayan ang kaso sa pamamagitan ng preponderance of evidence, ibig sabihin, mas matimbang ang ebidensya ng isang panig kaysa sa kabila.

    Pagdating naman sa mga dokumentong nakasulat, may espesyal na patakaran sa Rule 8, Section 8 ng Rules of Court. Kung ang isang demanda o depensa ay nakabase sa isang nakasulat na dokumento, ang genuineness at due execution nito ay otomatikong inaamin maliban kung itinatanggi ito ng kalaban sa ilalim ng panunumpa. Ngunit, hindi lahat ng dokumento ay sakop nito. Ayon sa Korte Suprema sa kasong ito, ang simpleng resibo ay hindi laging maituturing na actionable document na kailangang tanggihan sa ilalim ng panunumpa.

    Ang actionable document ay dokumento kung saan nakabase mismo ang sanhi ng aksyon. Halimbawa, ang promissory note o kontrata ng pautang ay mga actionable document. Pero ang simpleng resibo, na nagpapatunay lamang na may natanggap na pera, ay maaaring hindi sapat kung walang ibang detalye tungkol sa transaksyon.

    Mahalaga rin tandaan ang Section 1, Rule 133 ng Rules of Court tungkol sa preponderance of evidence. Sinasabi rito na sa civil cases, ang partido na may burden of proof ay dapat magtatag ng kanyang kaso sa pamamagitan ng preponderance of evidence. Sa pagtukoy kung saan nakasalalay ang preponderance of evidence, titingnan ng korte ang lahat ng katotohanan, testimonya ng mga testigo, at iba pang ebidensya.

    Ang Kwento ng Kaso: Ogawa vs. Menigishi

    Magkaibigan mula pagkabata sina Roseña Ogawa at Elizabeth Menigishi. Pareho silang taga-Sorsogon. Si Menigishi ay nakapag-asawa ng Hapones at nanirahan sa Japan. Noong 1992, bumisita sila sa Pilipinas at ipinakilala si Yashoyuki Ogawa, kaibigan ng asawa ni Menigishi, kay Roseña. Nagkatuluyan sina Roseña at Yashoyuki at nanirahan din sa Japan.

    Taong 2004, nagsampa ng kaso si Ogawa laban kay Menigishi sa RTC Sorsogon City para kolektahan ng utang na umabot sa P123,000.00. Sabi ni Ogawa, nangutang daw si Menigishi sa kanya ng ilang beses. Para mabayaran ang utang, inalok daw ni Menigishi na ibenta ang kanyang building sa Sorsogon sa halagang P1.5 milyon, ibabawas ang utang sa presyo, at ang balanse ay babayaran nang installment. Nagpadala raw si Ogawa ng P400,772.90 bilang paunang bayad pero umatras daw si Menigishi sa usapan.

    Depensa ni Menigishi, hindi raw siya nangutang kay Ogawa. Si Ogawa daw ang may utang sa kanya na 1,000,000 Yen, na katumbas ng P500,000.00, at may resibo raw siya bilang patunay. Ang P400,000 na ipinadala ni Ogawa ay bahagi raw ng bayad sa utang. Kinontra-demanda pa ni Menigishi si Ogawa ng 4,000,000 Yen para sa gastos daw sa kasal ni Ogawa at Yashoyuki.

    Ang Desisyon ng RTC

    Nanalo si Ogawa sa RTC. Pinaniwalaan ng RTC na may utang nga si Menigishi kay Ogawa na P400,772.90. Inutusan ng RTC si Menigishi na bayaran ito kasama ang interes, gastos sa pagdemanda, moral at exemplary damages, at attorney’s fees.

    Hindi pinaniwalaan ng RTC ang depensa at kontra-demanda ni Menigishi. Para sa RTC, hindi kapani-paniwala at walang sapat na ebidensya ang mga alegasyon ni Menigishi, lalo na ang resibo.

    Ang Desisyon ng Court of Appeals (CA)

    Umapela si Menigishi sa CA. Binago ng CA ang desisyon ng RTC. Kinumpirma ng CA na dapat bayaran ni Menigishi si Ogawa ng P400,772.90. Pero pinaniwalaan naman ng CA ang resibo ni Menigishi para sa 1,000,000 Yen. Sabi ng CA, hindi raw kasi tinanggihan ni Ogawa sa ilalim ng panunumpa ang resibo, kaya inaamin na raw niya ito. Dahil dito, pinagbayad ng CA si Ogawa kay Menigishi ng 1,000,000 Yen. Inalis din ng CA ang damages at attorney’s fees dahil pareho raw may pagkakamali ang dalawang panig.

    Ang Desisyon ng Korte Suprema

    Umakyat ang kaso sa Korte Suprema. Pinaboran ng Korte Suprema si Ogawa. Sabi ng Korte Suprema, nagkamali ang CA sa pagpabor kay Menigishi base lang sa resibo.

    Ayon sa Korte Suprema, ang resibo ay simpleng patunay lang na may natanggap na pera. Narito ang resibo mismo:

    <table border=

  • Pananagutan ng Korporasyon sa Utang: Kailangan ba ang Awtorisasyon?

    Sa desisyong ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang isang korporasyon ay hindi otomatikong mananagot sa mga utang na kinuha ng mga opisyal nito maliban kung mayroong malinaw na awtorisasyon mula sa lupon ng mga direktor. Mahalaga ito dahil nagbibigay proteksyon sa mga korporasyon laban sa mga hindi awtorisadong transaksyon na maaaring makaapekto sa kanilang pinansyal na kalagayan. Kung walang pahintulot, ang korporasyon ay hindi obligado na bayaran ang mga utang na ito.

    Utang na Walang Basbas: Sino ang Mananagot?

    Ang kasong ito ay tungkol sa RCPI Employees Credit Union, Inc. at Natividad G. Reyes. Si Reyes ay nagdemanda laban sa RCPI Employees Credit Union dahil sa isang promissory note na pinirmahan ng mga opisyal ng credit union, na nangangako na magbabayad ng P162,338.52 kay Reyes. Ang isyu ay kung ang credit union ay dapat bang managot sa utang na ito, kahit na walang malinaw na awtorisasyon mula sa kanilang board of directors.

    Ayon sa Korte Suprema, ang isang korporasyon ay maaari lamang kumilos sa pamamagitan ng lupon ng mga direktor nito, o sa pamamagitan ng mga opisyal o ahente na binigyan ng awtoridad sa pamamagitan ng mga by-laws o resolusyon ng lupon. Kailangan ng espesyal na awtorisasyon para sa mga opisyal na ito upang magkaroon ng kapangyarihan na kumatawan sa korporasyon. Sa kasong ito, hindi napatunayan ni Reyes na si Halican, ang nagpirma sa promissory note, ay may awtoridad mula sa RCPI Employees Credit Union na umutang at gumawa ng kasunduan sa ngalan ng korporasyon.

    Dahil dito, ang RCPI Employees Credit Union ay hindi mananagot sa promissory note na pinirmahan ni Halican. Ang pagiging presidente ni Halican ay hindi nangangahulugan na mayroon siyang awtomatikong kapangyarihan na mag-utang para sa korporasyon. Ayon sa Korte Suprema, mahalaga na mayroong malinaw na ebidensya ng awtorisasyon mula sa board of directors upang mapanagot ang isang korporasyon sa mga aksyon ng kanilang mga opisyal.

    Sinabi rin ng Korte Suprema na hindi maaaring ipagpalagay na mayroong ratipikasyon ng korporasyon sa ginawa ni Halican dahil lamang sa mga sumusunod: ang pagiging presidente ni Halican, ang pagpirma niya sa mga tseke bilang bayad sa utang, at ang hindi niya pagbanggit ng kawalan ng awtoridad bilang depensa sa isang kaso ng B.P. Big. 22. Kailangan ng malinaw na aksyon o pahayag mula sa korporasyon upang maituring na may ratipikasyon.

    Binigyang-diin ng Korte na ang kahilingan para sa pag-amin ni Reyes ay hindi dapat gamitin upang muling ipahayag ang mga alegasyon na naunang tinanggihan na sa sagot ng RCPI Employees Credit Union. Ang kahilingan para sa pag-amin ay dapat maghain ng bagong ebidensya upang patunayan ang isang cause of action o depensa.

    Gayunpaman, pinanigan ng Korte Suprema si Reyes hinggil sa counterclaim ng RCPI Employees Credit Union. Naniniwala ang Korte na ang ebidensya ng RCPI Employees Credit Union ay batay lamang sa mga haka-haka at walang sapat na basehan upang mapatunayan na si Reyes ay may pananagutan sa kanila.

    Samakatuwid, ang desisyon ng Court of Appeals ay pinagtibay, maliban sa bahagi na nagsasaad na si Reyes ay mananagot sa counterclaim ng RCPI Employees Credit Union. Si Reyes ay walang pananagutan sa anumang obligasyon sa RCPI Employees Credit Union hinggil sa counterclaim.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung ang RCPI Employees Credit Union ba ay mananagot sa utang na kinuha ng kanilang mga opisyal nang walang awtorisasyon mula sa board of directors.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa awtorisasyon? Ayon sa Korte Suprema, kailangan ng malinaw na awtorisasyon mula sa board of directors para mapanagot ang korporasyon sa mga aksyon ng kanilang mga opisyal.
    Ano ang ratipikasyon? Ang ratipikasyon ay ang pagpapatibay ng korporasyon sa isang aksyon na ginawa ng isang opisyal na walang awtoridad. Kailangan ng malinaw na aksyon o pahayag mula sa korporasyon para maituring ito.
    Bakit hindi pinanigan ng Korte Suprema ang counterclaim ng RCPI Employees Credit Union? Dahil nakita ng Korte Suprema na ang ebidensya ng RCPI Employees Credit Union ay batay lamang sa mga haka-haka at walang sapat na basehan.
    Ano ang epekto ng desisyon na ito sa mga korporasyon? Nagbibigay proteksyon ito sa mga korporasyon laban sa mga hindi awtorisadong transaksyon na maaaring makaapekto sa kanilang pinansyal na kalagayan.
    Ano ang kahalagahan ng board of directors sa mga transaksyon ng korporasyon? Ang board of directors ang may pangunahing responsibilidad sa pagpapasiya at pag-apruba ng mga transaksyon ng korporasyon.
    Paano mapoprotektahan ng mga korporasyon ang kanilang sarili laban sa mga hindi awtorisadong transaksyon? Sa pamamagitan ng pagtiyak na may malinaw na patakaran at proseso para sa awtorisasyon ng mga transaksyon at pagbibigay ng sapat na awtoridad sa mga opisyal.
    Sino ang dapat managot kung ang isang opisyal ay gumawa ng transaksyon nang walang awtorisasyon? Ang opisyal mismo ang mananagot, maliban kung mayroong ratipikasyon mula sa korporasyon.

    Sa kabuuan, ang kasong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng malinaw na awtorisasyon mula sa board of directors sa mga transaksyon ng korporasyon. Mahalaga para sa mga korporasyon na magkaroon ng maayos na sistema ng pag-apruba upang maiwasan ang mga hindi awtorisadong transaksyon at maprotektahan ang kanilang mga interes.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Natividad G. Reyes vs. RCPI Employees Credit Union, Inc., G.R. No. 146535, August 18, 2006