ASG Law

Tag: pagtatasa ng buwis

  • Kawalan ng Awtoridad sa Pagtatasa ng Buwis: Ang Kahalagahan ng Letter of Authority

    Sa kasong ito, pinagtibay ng Korte Suprema na walang bisa ang pagtatasa ng buwis kung ang Revenue Officer (RO) na nagsagawa ng pagsisiyasat ay walang wastong Letter of Authority (LOA). Ipinunto ng Korte na ang LOA ay mahalaga upang bigyang-kapangyarihan ang isang RO na magsagawa ng pag-audit, at ang anumang pagtatasa na ginawa nang walang LOA o lampas sa sakop nito ay walang bisa. Dagdag pa rito, kinatigan ng Korte ang desisyon ng Court of Tax Appeals (CTA) na ang Warrant of Distraint or Levy (WDL) ay maaaring kuwestiyunin sa CTA kahit na mayroong Final Decision on Disputed Assessment (FDDA) na hindi natanggap ng taxpayer. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso sa pagtatasa ng buwis at pinoprotektahan ang karapatan ng mga taxpayer na magkaroon ng wastong awtorisadong mga opisyal na magsiyasat sa kanilang mga libro.

    Liham ng Awtoridad: Susi sa Balidong Pagtatasa ng Buwis

    Ang kasong ito ay tungkol sa petisyon ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) laban sa Manila Medical Services, Inc. (MMS), na kilala rin bilang Manila Doctors Hospital. Ang pangunahing isyu dito ay kung may bisa ba ang Final Assessment Notice (FAN) at Warrant of Distraint or Levy (WDL) na inisyu ng CIR laban sa MMS. Nagsimula ang lahat nang makatanggap ang MMS ng Preliminary Assessment Notice (PAN) at kalaunan, isang FAN. Matapos kuwestiyunin ng MMS ang FAN, isang WDL ang ipinadala sa kanila, na nag-uutos na magbayad ng malaking halaga para sa diumano’y kakulangan sa Income Tax at Value-Added Tax. Dahil dito, naghain ang MMS ng Petition for Review sa Court of Tax Appeals (CTA).

    Ayon sa CIR, ang dapat na naging batayan ng apela sa CTA ay ang Final Decision on Disputed Assessment (FDDA) at hindi ang WDL. Subalit, iginiit ng MMS na hindi nila natanggap ang FDDA. Dahil dito, naging responsibilidad ng CIR na patunayan na talagang natanggap ng MMS ang FDDA. Ngunit, nabigo ang CIR na magpakita ng sapat na ebidensya upang patunayan ito.

    Kahit na ipagpalagay na natanggap ng MMS ang FDDA, idiniin ng Korte na mananatili itong walang bisa dahil hindi nito sinusunod ang mga kinakailangan ng Section 3.1.6 ng Revenue Regulations No. (RR) 12-99. Ayon sa regulasyong ito, dapat isaad sa isang administrative decision ang mga katotohanan, ang mga naaangkop na batas, mga tuntunin at regulasyon, o jurisprudence na pinagbabatayan ng desisyon. Kapag hindi ito nagawa, ang desisyon ay magiging walang bisa. Kaya kahit na natanggap ng MMS ang FDDA, depektibo pa rin ito at hindi maaaring maging batayan ng validong pagtatasa.

    Maliban dito, ang isa pang mahalagang isyu ay ang Letter of Authority (LOA). Ipinunto ng CTA na walang validong LOA na ibinigay kay Revenue Officer (RO) Ethel C. Evangelista para magsagawa ng pagsusuri sa mga libro ng account ng MMS para sa taong 2008. Ayon sa Section 13 ng National Internal Revenue Code (NIRC), ang isang revenue officer ay dapat na may validong awtorisasyon bago magsagawa ng audit sa isang taxpayer. Ang LOA ay ang awtoridad na ibinibigay sa isang revenue officer upang magsagawa ng assessment functions.

    Pinagtibay ng Korte na ang LOA ay mahalaga upang matiyak na ang revenue officer na nagsasagawa ng pagsisiyasat ay may wastong awtoridad. Sa kasong ito, ang LOA ay inisyu sa ibang mga revenue officer, at hindi kay RO Evangelista. Dahil dito, walang awtoridad si RO Evangelista na magsiyasat sa mga libro ng MMS, at ang anumang pagtatasa na ginawa niya ay walang bisa. Mahalagang tandaan na ang pagsunod sa tamang proseso sa pagtatasa ng buwis ay mahalaga upang maprotektahan ang karapatan ng mga taxpayer.

    Ang desisyon ng Korte ay nagbigay-diin din sa hurisdiksyon ng CTA sa mga kasong tulad nito. Ayon sa Section 7(a)(1) ng Republic Act No. (RA) 1125, na sinusugan ng RA 9282, may hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang mga kaso hindi lamang tungkol sa mga pinagtatalunang pagtatasa at refund ng mga buwis, kundi pati na rin ang “iba pang mga bagay” na nagmumula sa ilalim ng NIRC. Kasama rito ang pagtukoy sa validity ng warrant of distraint and levy.

    SEC. 7. Jurisdiction. — The CTA shall exercise:

    (a) Exclusive appellate jurisdiction to review by appeal, as herein provided:

    (1) Decisions of the Commissioner of Internal Revenue in cases involving disputed assessments, refunds of internal revenue taxes, fees or other charges, penalties in relation thereto, or other matters arising under the National Internal Revenue [Code] or other laws administered by the Bureau of Internal Revenue[.]

    Dahil dito, pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA na kanselahin ang FAN at WDL na inisyu ng CIR laban sa MMS, dahil sa kawalan ng validong LOA at ang hindi pagtanggap ng MMS ng validong FDDA.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung may bisa ba ang Final Assessment Notice (FAN) at Warrant of Distraint or Levy (WDL) na inisyu ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) laban sa Manila Medical Services, Inc. (MMS).
    Bakit kinansela ng Korte Suprema ang FAN at WDL? Kinansela ng Korte Suprema ang FAN at WDL dahil walang validong Letter of Authority (LOA) na ibinigay sa revenue officer na nagsagawa ng pagsisiyasat, at hindi napatunayan na natanggap ng MMS ang Final Decision on Disputed Assessment (FDDA).
    Ano ang Letter of Authority (LOA) at bakit ito mahalaga? Ang LOA ay ang awtoridad na ibinibigay sa isang revenue officer upang magsagawa ng assessment functions. Mahalaga ito upang matiyak na ang opisyal na nagsasagawa ng pagsisiyasat ay may wastong awtoridad.
    Ano ang sinasabi ng Revenue Regulations No. (RR) 12-99 tungkol sa administrative decision? Ayon sa RR 12-99, dapat isaad sa isang administrative decision ang mga katotohanan, ang mga naaangkop na batas, mga tuntunin at regulasyon, o jurisprudence na pinagbabatayan ng desisyon. Kapag hindi ito nagawa, ang desisyon ay magiging walang bisa.
    May hurisdiksyon ba ang Court of Tax Appeals (CTA) sa kasong ito? Oo, ayon sa Section 7(a)(1) ng Republic Act No. (RA) 1125, na sinusugan ng RA 9282, may hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang mga kaso hindi lamang tungkol sa mga pinagtatalunang pagtatasa at refund ng mga buwis, kundi pati na rin ang “iba pang mga bagay” na nagmumula sa ilalim ng NIRC.
    Ano ang implikasyon ng desisyong ito para sa mga taxpayer? Pinoprotektahan ng desisyong ito ang karapatan ng mga taxpayer na magkaroon ng wastong awtorisadong mga opisyal na magsiyasat sa kanilang mga libro. Nagbibigay-diin din ito sa kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso sa pagtatasa ng buwis.
    Paano dapat umakto ang isang taxpayer kung makatanggap sila ng assessment na hindi nila pinaniniwalaan na wasto? Dapat agad na kuwestiyunin ng taxpayer ang assessment sa pamamagitan ng paghahain ng protesta. Mahalaga ring tiyakin na ang revenue officer na nagsasagawa ng pagsisiyasat ay may validong LOA.
    Ano ang mangyayari kung ang isang assessment ay ginawa nang walang validong LOA? Ang assessment ay magiging walang bisa at hindi maipapatupad.

    Ang kasong ito ay nagpapaalala sa Bureau of Internal Revenue (BIR) na sundin ang tamang proseso sa pagtatasa ng buwis, lalo na sa pagbibigay ng Letter of Authority (LOA). Para naman sa mga taxpayer, mahalagang malaman nila ang kanilang mga karapatan at maging mapagmatyag sa mga dokumentong natatanggap mula sa BIR. Sa pamamagitan nito, mapoprotektahan nila ang kanilang sarili mula sa mga di-wastong pagtatasa ng buwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Commissioner of Internal Revenue vs. Manila Medical Services, Inc. (Manila Doctors Hospital), G.R. No. 255473, February 13, 2023

  • Hindi Pagkakatotoo sa Sulat ng Kapangyarihan: Ang Epekto sa Pananagutan sa Buwis

    Ipinasiya ng Korte Suprema na ang isang Sulat ng Kapangyarihan (Letter of Authority o LOA) na hindi naipanumbalik sa loob ng itinakdang panahon ay hindi nangangahulugang walang bisa ang lahat ng pagtasa ng buwis. Ang desisyong ito ay nagbibigay-linaw sa mga tungkulin ng mga opisyal ng buwis at ng mga nagbabayad ng buwis. Ipinapakita rin nito ang kahalagahan ng pagtupad sa mga kinakailangan sa proseso para sa pagtasa at pagcollection ng buwis.

    Kung Kailan ang LOA ay Hindi Nangangahulugang Wala: Ang Kuwento ng AFP General Insurance Corp.

    Sa kaso ng AFP General Insurance Corporation (AGIC) laban sa Commissioner of Internal Revenue (CIR), ang pangunahing isyu ay tungkol sa bisa ng isang Sulat ng Kapangyarihan (LOA) na inisyu ng CIR. Inapela ng AGIC ang pagtasa ng buwis dahil umano sa di-wastong LOA. Ang tanong: Maaari bang balewalain ang pagtasa ng buwis kung ang LOA ay hindi nasunod sa mga panuntunan sa pagpapanumbalik?

    Nagbigay-linaw ang Korte Suprema tungkol sa bisa ng LOA at sa kapangyarihan ng CIR na mag-isyu ng pagtasa ng buwis. Ayon sa Korte, may kapangyarihan ang CIR na suriin ang mga nagbabayad ng buwis para matukoy ang tamang halaga ng buwis na dapat bayaran. Hindi lahat ng tauhan ng BIR ay maaaring basta-basta mag-audit ng isang nagbabayad ng buwis; kailangan ang isang LOA bilang katibayan na may awtoridad ang isang kinatawan na mag-audit. Ang isang LOA ay nagbibigay-kapangyarihan sa isang Revenue Officer na suriin ang mga libro at rekord ng isang nagbabayad ng buwis para sa partikular na panahon.

    Idinagdag pa ng Korte na ang hindi pagpapanumbalik ng LOA ay hindi nagpapawalang-bisa dito. Bagaman may mga regulasyon tungkol sa pagpapanumbalik ng LOA, ang hindi pagtupad dito ay hindi awtomatikong nagpapawalang-bisa sa LOA. Ang Korte Suprema ay nagbigay diin na ang pagkabigong ipanumbalik ang LOA ay maaaring magresulta sa mga kaparusahan sa ilalim ng batas buwis.

    Ang kapangyarihang magtasa ay kinakailangang kasama ang awtoridad na suriin ang sinumang nagbabayad ng buwis para sa layunin ng pagtukoy ng tamang halaga ng buwis na dapat bayaran niya.

    Mahalaga ang desisyong ito sapagkat binibigyang-diin nito na bagaman kailangan ang mga LOA para sa pag-audit, ang mga teknikal na depekto ay hindi dapat gamitin upang takasan ang pananagutan sa buwis. Ayon din sa Korte, ang mga pagtatasa ng buwis ay itinuturing na tama, at tungkulin ng nagbabayad ng buwis na patunayan na ang mga ito ay mali. Kapag tinututulan ang pananagutan sa buwis, responsibilidad ng isang nagbabayad ng buwis na ipakita na ang pagtatasa ay may depekto o na nagkamali ang mga awtoridad sa pag-isyu nito.

    Ang desisyong ito ay may ilang implikasyon para sa mga nagbabayad ng buwis at sa BIR. Sa mga nagbabayad ng buwis, nangangahulugan ito na hindi sila basta-basta makakatakas sa pananagutan sa buwis dahil lamang sa isang teknikalidad sa LOA. Dapat nilang matugunan ang mga batayan ng pagtasa ng buwis mismo at ipakita kung bakit ito mali. Para sa BIR, nagbibigay-diin ito sa kahalagahan ng pagsunod sa mga tamang pamamaraan sa pag-isyu at pagpapanumbalik ng mga LOA.

    Bilang karagdagan, tinukoy ng Korte Suprema na ang pagtatanggol sa preskripsyon (prescription) ay kailangan mapatunayan, kasama na ang pagsisimula ng panahon at ang pagtatapos nito. Ang hindi pagbigay ng mga tax return ay nagpapahintulot sa 10 taong palugit. At kahit may pagtatalo sa VAT, dapat magpakita ng matibay na katibayan. Kailangan din magbayad ng buwis sa ilalim ng tax amnesty kung hindi sumunod sa lahat ng kailangan. Higit pa dito, walang dobleng pagbubuwis kung ang mga pagtasa ng IT at VAT ay naaayon sa batas.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang isang LOA na hindi naipanumbalik ay nangangahulugang walang bisa ang pagtasa ng buwis.
    Ano ang Sulat ng Kapangyarihan (LOA)? Ang LOA ay isang awtorisasyon sa isang Revenue Officer upang siyasatin ang mga libro at rekord ng isang nagbabayad ng buwis.
    Bakit nagkaroon ng isyu tungkol sa LOA sa kasong ito? Nagkaroon ng isyu dahil hindi umano naipanumbalik ang LOA sa loob ng itinakdang panahon.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa bisa ng LOA? Ayon sa Korte Suprema, ang hindi pagpapanumbalik ng LOA ay hindi nagpapawalang-bisa sa lahat ng pagtasa ng buwis.
    Ano ang sinabi ng Korte tungkol sa double taxation? Ang pagbayad ng double taxation, o dobleng pagbubuwis ay hindi katanggap tanggap maliban kung itinatadhana ng batas. Ang paghingi ng deficient tax sa VAT ay kailangang may malinaw na batayan.
    Ano ang responsibilidad ng nagbabayad ng buwis sa isang pagtasa? Tungkulin ng nagbabayad ng buwis na patunayan na ang pagtasa ay mali o may depekto.
    Anong ebidensya ang dapat isumite upang matalo ang BIR? Upang talunin ang pagtasa ng BIR, dapat isumite ang financial statements at maging alerto at mabilis sa pagresponde at paghain ng mga mosyon.
    Kailan magtatapos ang bisa ng audit? Ayon sa Korte ang tax assessment ay tatagal ng tatlong taon, maliban kung mapatunayan na mali ang mga papeles, at ito ay magtatagal ng sampung taon.

    Sa buod, ang desisyon sa kasong AFP General Insurance Corp. ay nagbibigay-linaw sa bisa ng LOA at sa mga responsibilidad ng mga nagbabayad ng buwis at ng BIR. Nagbibigay-diin ito sa kahalagahan ng pagtupad sa mga kinakailangan sa proseso, ngunit hindi pinapayagan ang mga teknikalidad na makatakas sa pananagutan sa buwis.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-apply ng ruling na ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na patnubay na angkop sa iyong sitwasyon, mangyaring kumonsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Pinagmulan: AFP General Insurance Corporation v. Commissioner of Internal Revenue, G.R. No. 222133, November 04, 2020

  • Paglilinaw sa Dapat Gawin: Ang Tamang Pag-apela sa Desisyon ng BIR sa Korte ng Apela sa Buwis

    Nilinaw ng Korte Suprema na hindi maaaring dumiretso sa Korte ng Apela sa Buwis (CTA) kung hindi muna dumaan sa tamang proseso ng pagtutol sa pagtatasa ng Bureau of Internal Revenue (BIR). Ibig sabihin, dapat munang tutulan ang pagtatasa sa loob ng BIR bago ito iapela sa CTA. Kung hindi susundin ang prosesong ito, walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang apela, at mananatiling pinal ang pagtatasa ng BIR. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagdaan sa tamang proseso sa pagtutol sa mga pagtatasa ng buwis upang maprotektahan ang mga karapatan ng mga nagbabayad ng buwis at maiwasan ang mga dagdag na problema.

    Pagtatasa ng BIR: Kailan Ito Maaaring I-apela sa Korte?

    Ang kaso ay nagsimula nang mag-isyu ang BIR ng Preliminary Assessment Notice (PAN) laban sa V.Y. Domingo Jewellers, Inc. para sa kakulangan sa buwis sa kita at value-added tax para sa taong 2006. Tumugon ang V.Y. Domingo sa pamamagitan ng paghiling ng muling pagsusuri. Kalaunan, nakatanggap ang V.Y. Domingo ng Preliminary Collection Letter (PCL) mula sa BIR, na nagpapaalam sa kanila tungkol sa mga pagtatasa at hinihiling ang pagbabayad. Sa halip na maghain ng pormal na protesta sa mga pagtatasa, dumiretso ang V.Y. Domingo sa CTA, na sinasabing ang PCL ay nangangahulugang tinanggihan na ang kanilang hiling na muling pagsusuri.

    Dahil dito, naghain ng mosyon ang CIR na ibasura ang petisyon dahil sa kawalan ng hurisdiksyon, na sinasabing hindi maaaring iapela sa CTA ang pagtatasa o ang pormal na liham ng paghahabol, kundi ang desisyon ng CIR sa pinagtatalunang pagtatasa. Iginiit ng CIR na walang pinagtatalunang pagtatasa, kaya walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang petisyon. Pinaboran ng CTA First Division ang mosyon ng CIR at ibinasura ang petisyon ng V.Y. Domingo dahil walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang apela.

    Gayunpaman, binaliktad ng CTA En Banc ang desisyon ng CTA First Division at ibinalik ang kaso sa CTA First Division para sa karagdagang paglilitis, na nagbibigay ng pagkakataon sa CIR na ipakita ang kanyang ebidensya. Ang pangunahing isyu sa apela sa Korte Suprema ay kung may hurisdiksyon ang CTA First Division na dinggin ang petisyon para sa pagrerepaso ng V.Y. Domingo.

    Iginiit ng CIR na ang mga abiso ng pagtatasa ay hindi maaaring iapela sa CTA at ang V.Y. Domingo ay hindi sumunod sa doktrina ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan. Sinuportahan ng Korte Suprema ang posisyon ng CIR, na sinasabing ang CTA ay mayroon lamang hurisdiksyon sa mga bagay na malinaw na nasa loob ng saklaw nito. Ayon sa Section 7 ng RA No. 1125, ang CTA ay may eksklusibong hurisdiksyon sa pag-apela upang repasuhin ang mga desisyon ng CIR sa mga kasong may kinalaman sa mga pinagtatalunang pagtatasa.

    Ayon naman sa Section 228 ng RA No. 8424, ang Tax Reform Act of 1997, ang isang nagpoprotestang nagbabayad ng buwis tulad ng V.Y. Domingo ay mayroon lamang tatlong opsyon upang pagtalunan ang isang pagtatasa:

    1. Kung ang protesta ay ganap o bahagyang tinanggihan ng CIR o ng kanyang awtorisadong kinatawan, kung gayon ang nagbabayad ng buwis ay maaaring umapela sa CTA sa loob ng 30 araw mula sa pagtanggap ng buo o bahagyang pagtanggi ng protesta;
    2. Kung ang protesta ay ganap o bahagyang tinanggihan ng awtorisadong kinatawan ng CIR, kung gayon ang nagbabayad ng buwis ay maaaring umapela sa CIR sa loob ng 30 araw mula sa pagtanggap ng buo o bahagyang pagtanggi ng protesta;
    3. Kung ang CIR o ang kanyang awtorisadong kinatawan ay nabigong kumilos sa protesta sa loob ng 180 araw mula sa pagsusumite ng mga kinakailangang sumusuportang dokumento, kung gayon ang nagbabayad ng buwis ay maaaring umapela sa CTA sa loob ng 30 araw mula sa paglipas ng 180 araw na panahon.

    Sa kasong ito, sa halip na maghain ng administratibong protesta laban sa abiso ng pagtatasa sa loob ng tatlumpung (30) araw mula sa pagtanggap nito ng mga hiniling na kopya ng mga Abiso ng Pagtatasa noong Setyembre 15, 2011, pinili ng V.Y. Domingo na ihain ang petisyon nito para sa pagrerepaso sa harap ng CTA First Division noong Setyembre 16, 2011, na nagpapahayag na ang pag-isyu ng PCL at ang di-umano’y pagiging pinal ng mga termino na ginamit para sa paghahabol ng pagbabayad doon ay nagpapatunay na ang kahilingan nito para sa Muling Pagsusuri/Muling Pag-iimbestiga at Pagkonsidera ay tinanggihan ng CIR. Samakatuwid, ang agarang pagpunta ng V.Y. Domingo sa CTA First Division ay paglabag sa doktrina ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan.

    Sa ilalim ng doktrina ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan, bago payagan ang isang partido na humingi ng interbensyon ng korte, dapat niyang gamitin ang lahat ng paraan ng proseso ng pamamahala na ibinigay sa kanya. Kinakailangan ng Seksyon 228 ng Kodigo ng Buwis na ubusin ng mga nagbabayad ng buwis ang mga remedyo sa pamamahala sa pamamagitan ng paghahain ng kahilingan para sa muling pagsasaalang-alang o muling pag-iimbestiga sa loob ng 30 araw mula sa pagtanggap ng pagtatasa. Kinakailangan ang pagkaubos ng mga remedyo sa pamamahala bago pumunta sa CTA upang bigyan ang Komisyonado ng pagkakataong “muling suriin ang mga natuklasan at konklusyon nito” at magpasya sa mga isyu na itinaas sa loob ng kanyang kakayahan.

    Pinaninindigan ng Korte Suprema na hindi maaaring iapela ng V.Y. Domingo ang mga abiso ng pagtatasa sa CTA nang hindi muna dumadaan sa tamang proseso ng pagtutol sa BIR. Dahil dito, ibinalik ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA En Banc at ibinalik ang mga resolusyon ng CTA First Division, na nagpapatunay na walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang apela ng V.Y. Domingo.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung may hurisdiksyon ang Korte ng Apela sa Buwis (CTA) na dinggin ang apela ng V.Y. Domingo nang hindi muna dumadaan sa tamang proseso ng pagtutol sa Bureau of Internal Revenue (BIR).
    Ano ang sinasabi ng batas tungkol sa pag-apela ng pagtatasa ng BIR? Ayon sa Section 228 ng RA No. 8424, dapat munang maghain ng kahilingan para sa muling pagsasaalang-alang o muling pag-iimbestiga sa loob ng 30 araw mula sa pagtanggap ng pagtatasa bago umapela sa CTA.
    Ano ang nangyari sa kaso ng V.Y. Domingo? Dumiretso ang V.Y. Domingo sa CTA nang hindi muna naghahain ng pormal na protesta sa BIR, kaya sinabi ng Korte Suprema na walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang apela.
    Ano ang doktrina ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan? Bago humingi ng tulong sa korte, dapat munang gamitin ang lahat ng paraan ng proseso ng pamamahala na ibinigay sa iyo.
    Mayroon bang eksepsyon sa panuntunan ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan? May mga pagkakataon kung saan hindi kinakailangan ang pagkaubos ng mga remedyo sa pamamahala, ngunit hindi ito angkop sa kaso ng V.Y. Domingo dahil nakatanggap sila ng mga kopya ng mga abiso ng pagtatasa.
    Ano ang kahulugan ng desisyon na ito para sa mga nagbabayad ng buwis? Dapat sundin ng mga nagbabayad ng buwis ang tamang proseso ng pagtutol sa mga pagtatasa ng BIR bago ito iapela sa CTA upang maprotektahan ang kanilang mga karapatan.
    Ano ang naging batayan ng Korte Suprema sa pagpabor sa CIR? Ang Korte Suprema ay nakabatay sa doktrina ng pagkaubos ng mga remedyo sa pamahalaan at ang kawalan ng hurisdiksyon ng CTA na dinggin ang apela nang hindi muna dumadaan sa tamang proseso sa BIR.
    Ano ang kinahinatnan ng kaso pagkatapos ng desisyon ng Korte Suprema? Ibinalik ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA En Banc at ibinalik ang mga resolusyon ng CTA First Division, na nangangahulugang walang hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang apela ng V.Y. Domingo.

    Ang desisyong ito ay nagpapahiwatig na ang mga nagbabayad ng buwis ay dapat maging maingat sa pagsunod sa tamang proseso ng pagtutol sa mga pagtatasa ng BIR bago dumulog sa korte. Ang hindi pagsunod sa mga kinakailangang hakbang ay maaaring magresulta sa pagkawala ng kanilang karapatang umapela.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-aaplay ng desisyong ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinibigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na patnubay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Commissioner of Internal Revenue v. V.Y. Domingo Jewellers, Inc., G.R. No. 221780, March 25, 2019

  • Mga Limitasyon sa Pagbubuwis: Ang Kahalagahan ng mga Waiver sa Pagpapalawig ng Panahon ng Pag-assess

    Sa desisyong ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang mga pagtataya ng buwis ay dapat na ipataw sa loob ng mahigpit na itinakdang panahon, at ang anumang pagpapalawig sa panahong ito ay dapat na sumunod sa mga partikular na alituntunin. Ang kasong ito ay nagpapakita kung paano ang hindi pagsunod sa mga teknikal na kinakailangan sa mga waiver ay maaaring magresulta sa pagiging walang bisa ng mga pagtatasa ng buwis. Ang kahalagahan nito ay nakaangkla sa pagprotekta sa mga karapatan ng mga nagbabayad ng buwis at pagtiyak na ang mga ahensya ng gobyerno, tulad ng BIR, ay kumikilos sa loob ng legal na balangkas na itinakda ng batas.

    Waiver Blues: Kumusta ang mga Panuntunan Tungkol sa Pagpapalawig ng Panahon para sa Pag-assess ng Buwis?

    Ang kaso ay nagsimula sa isang hindi pagkakasundo sa pagitan ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) at La Flor dela Isabela, Inc. tungkol sa mga kakulangan sa buwis para sa taong 2005. Ipinagtanggol ni La Flor na ang mga pagtatasa ng buwis para sa Expanded Withholding Tax (EWT) at Withholding Tax on Compensation (WTC) ay nag-expire na dahil ang CIR ay nabigo na mag-isyu ng mga pormal na notice sa loob ng tatlong taong panahon na itinakda ng National Internal Revenue Code (NIRC). Sinubukan ng CIR na pahabain ang panahon sa pamamagitan ng waivers na isinagawa ni La Flor, ngunit ang mga waiver na ito ay nakita na hindi wasto dahil sa hindi pagsunod sa mga kinakailangan ng Revenue Memorandum Order (RMO) No. 20-90.

    Ang sentro ng usapin ay umiikot sa Section 203 ng NIRC, na nagsasaad na ang mga buwis ay dapat i-assess sa loob ng tatlong taon mula sa huling araw na itinakda ng batas para sa pag-file ng return. Gayunpaman, sa kaso ng maling return o pagkabigo na mag-file ng return, ang panahon ay maaaring umabot ng hanggang 10 taon. Dahil dito, ang CIR ay nagtalo na ang tatlong taong prescription period sa Section 203 ng NIRC ay hindi naaangkop sa mga withholding agent, tulad ni La Flor. Ang CIR ay nagpatuloy na ang halagang nakolekta mula sa mga ito ay hindi mismong buwis, ngunit sa halip ay isang parusa, at ang Section 203 ng NIRC ay tumutukoy lamang sa pagtatasa ng mga buwis na kaiba sa pagtatasa ng mga parusa. Inulit ng CIR na si La Flor ay ginawang responsable para sa mga kakulangan sa EWT at WTC sa kanyang kapasidad bilang isang withholding agent at hindi sa kanyang personalidad bilang isang taxpayer.

    Mariing tinutulan ng Korte Suprema ang interpretasyon ng CIR. Ang kapangyarihan sa Chamber of Real Estate and Builders’ Associations, Inc. v. Hon. Executive Secretary Romulo, ay gumamit ng pahayag upang ipaliwanag ang sistema ng pagpigil ng buwis na sinusunod sa hurisdiksyon na ito. Ipinunto ng Korte na ang sistema ng pagpigil ng buwis ay isang paraan ng pagkolekta ng buwis sa kita na sinang-ayunan ng mga batas sa buwis. Sa madaling salita, ang withholding agent ay nagtatago ng isang bahagi ng halagang natanggap ng kumikita ng kita, at ang halagang iyon ay ibinabawas sa kabuuang buwis sa kita na babayaran. Kaugnay nito, mayroong dalawang natatanging pananagutan: isa para sa kumikita/tumanggap, at isa pa para sa withholding agent.

    Ang withholding agent ay isang tagakolekta lamang ng buwis, hindi isang nagbabayad ng buwis. Sa gayon, ang pananagutan ng withholding agent ay nakapag-iisa mula sa nagbabayad ng buwis at hindi maaaring managot para sa buwis na dapat bayaran dahil ang huli ang kumita ng kita na napapailalim sa pagpigil ng buwis. Sa halip, ang withholding agent ay responsable lamang sa lawak na nabigo nitong gampanan ang tungkulin nitong pigilan ang buwis at ipadala ito sa gobyerno. Hindi ibinukod ng Korte Suprema ang posibilidad na patawan ng karagdagang pananagutan para sa kapabayaan ang isang ahente ng pagpigil na nakagawa ng mga kasalanan dahil sa kanyang sariling pagpapabaya. Ang tunay na pasya, gaya ng ipinaliwanag sa National Development Company v. Commissioner of Internal Revenue, ay gumagana lamang upang salungguhitan ang dynamics sa sistema ng pagpigil ng buwis na ang kita ng tatanggap ay napapailalim sa buwis at hindi ng ahente ng pagpigil.

    Gayundin, ang mga waiver na nagpapahaba ng prescriptive period ng mga pagtatasa ng buwis ay dapat sumunod sa RMO No. 20-90 at dapat tukuyin ang likas at halaga ng buwis na dapat bayaran. Ang kabiguang sumunod sa mga kinakailangang ito ay ginagawang walang bisa ang waiver at ibig sabihin na ang CIR ay hindi maaaring masuri ang buwis pagkatapos ng orihinal na tatlong taong panahon. Inulit ng Korte Suprema na ang mga kinakailangang ito ay mandatoryo at dapat na mahigpit na sundin at, nang hindi nag-aatubili, ay tumanggi na pagtibayin ang mga waiver na nabigong mahigpit na sumunod sa mga probisyon ng RMO 20-90 at RDAO 05-01.

    Ang kasong ito ay nagtatampok ng kahalagahan ng pagsunod sa mga pormal na kinakailangan pagdating sa mga pagtatasa ng buwis at waiver. Ito rin ay nagsisilbing isang paalala sa mga nagbabayad ng buwis na bantayan ang kanilang mga pagbabayad sa buwis at tutulan ang anumang pagtatasa na lumilitaw na mali. Tinitiyak nito na ang mga interes ng mga nagbabayad ng buwis ay protektado at ang mga ahensya ng gobyerno ay sumusunod sa batas.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang mga pagtatasa ng buwis ng CIR laban kay La Flor dela Isabela, Inc. ay nag-expire na dahil sa hindi pagsunod sa tatlong taong prescriptive period na itinakda ng National Internal Revenue Code (NIRC).
    Ano ang sinasabi ng Section 203 ng NIRC? Ang Section 203 ng NIRC ay nagsasaad na ang mga buwis sa pangkalahatan ay dapat na masuri sa loob ng tatlong taon mula sa huling araw na itinakda ng batas para sa pag-file ng return. Kung hindi, maaaring palawigin ng Section 222 ang panahong ito sa 10 taon sa mga kaso ng panlilinlang, ngunit hindi naaangkop ang seksyon na ito sa kasong ito.
    Ano ang RMO No. 20-90? Ang RMO No. 20-90 ay isang revenue memorandum order na nagtatakda ng mga kinakailangan para sa bisa ng mga waiver na nagpapahaba sa prescriptive period para sa pagtatasa ng mga buwis. Ito ay nangangailangan ng naturang mga waiver upang ipahiwatig ang likas at halaga ng buwis na dapat bayaran.
    Bakit walang bisa ang mga waiver sa kasong ito? Ang mga waiver sa kasong ito ay nakitang walang bisa dahil nabigo silang ipahiwatig ang partikular na buwis na kasangkot at ang eksaktong halaga ng buwis na dapat masuri o kolektahin, hindi katulad ng hinihiling ng RMO No. 20-90.
    Ano ang pananagutan ng isang withholding agent? Ang isang withholding agent ay may pananagutan na pigilan ang tamang halaga ng buwis mula sa pagbabayad sa payee at ipadala ito sa gobyerno. Kung nabigo silang gawin ito, maaari silang managot para sa mga kakulangan sa buwis at mga nauugnay na parusa.
    Iba ba ang pananagutan ng withholding agent sa pananagutan ng nagbabayad ng buwis? Oo, ang pananagutan ng withholding agent ay hiwalay at hiwalay sa pananagutan sa buwis ng kumikita. Ang withholding agent ay mananagot lamang sa lawak na nabigo itong gampanan ang tungkulin nitong pigilan ang buwis.
    Sino ang responsable para sa pagbabayad ng buwis? Bagama’t ang pagpigil ay nagbibigay-daan sa prepayment, ang buwis ay karaniwang ipinapataw at dapat bayaran ng tatanggap dahil ang pagbabayad ay nagdaragdag ng kayamanan sa kanya.
    Ano ang epekto ng pagkabigong sumunod sa mga pamamaraan sa pagtatasa ng buwis? Ang kabiguang sumunod sa mga pamamaraan sa pagtatasa ng buwis, tulad ng tamang pagkuha ng mga waiver, ay maaaring magresulta sa pagiging walang bisa ng pagtatasa, na nangangahulugan na ang CIR ay hindi na maaaring mangolekta ng buwis.

    Ang kasong ito ay nagpapakita ng kritikal na pangangailangan para sa kalinawan at katumpakan sa paghawak ng mga waiver sa pagtatasa ng buwis. Nakikita na ang masusing pagsunod sa mga pormalidad ay hindi lamang isang gawa ng burukrasya, ngunit isang pangunahing pananggalang laban sa mga posibleng pang-aabuso sa awtoridad ng buwis. Tinitiyak nito na ang parehong ahensya ng buwis at ang nagbabayad ng buwis ay kumikilos sa loob ng malinaw at napapatupad na mga parameter.

    Para sa mga katanungan tungkol sa paglalapat ng ruling na ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinibigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Commissioner of Internal Revenue v. La Flor dela Isabela, Inc., G.R. No. 211289, January 14, 2019