ASG Law

Tag: National Internal Revenue Code

  • Kawalan ng Awtoridad sa Pag-audit: Ang Pagiging Balido ng Pag-assess ng Buwis

    Sa desisyon na ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang isang pag-assess ng buwis ay walang bisa kung ang revenue officer na nagsagawa ng audit ay walang Letter of Authority (LOA) mula sa Commissioner of Internal Revenue (CIR). Ito ay nangangahulugan na ang mga taxpayers ay protektado laban sa mga arbitraryong pag-audit at dapat lamang silang sumailalim sa mga pagsisiyasat na pinahintulutan ng batas. Ang desisyon na ito ay nagbibigay diin sa kahalagahan ng pagsunod sa mga itinakdang pamamaraan sa pag-assess ng buwis upang matiyak ang pagiging patas at makatarungan.

    Ang Kuwento sa Likod ng Pag-audit: Kailan Ito Nagiging Balido?

    Ang kasong ito ay nagsimula nang ang Himlayang Pilipino Plans, Inc. ay hinamon ang pag-assess ng buwis na ipinataw ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) para sa taong 2009. Ang pangunahing argumento ng Himlayang Pilipino ay ang revenue officer na nagsagawa ng audit ay walang Letter of Authority (LOA). Ayon sa kanila, ang orihinal na LOA ay nagpapahintulot kay Ruby Cacdac na magsagawa ng audit, ngunit si Bernard Bagauisan ang aktuwal na nagsagawa nito batay sa isang memorandum of assignment. Dahil dito, iginiit ng Himlayang Pilipino na ang pag-assess ay walang bisa.

    Ayon sa Korte Suprema, kailangan ang Letter of Authority (LOA) upang bigyan ng kapangyarihan ang isang revenue officer na magsagawa ng audit. Ito ay batay sa Seksyon 13 ng National Internal Revenue Code (NIRC) na nagtatakda na ang isang revenue officer ay dapat magkaroon ng LOA na inisyu ng Revenue Regional Director bago magsagawa ng pagsisiyasat. Bukod pa rito, ayon sa Revenue Memorandum Order (RMO) No. 43-90, kung ang isang kaso ay muling italaga sa ibang revenue officer, kailangan ang bagong LOA.

    C. Other policies for issuance of L/As.

    x x x x

    5. Any re-assignment/transfer of cases to another RO(s), and revalidation of L/As which have already expired, shall require the issuance of a new L/A, with the corresponding notation thereto, including the previous L/A number and date of issue of said L/As.

    Sa kaso ng Himlayang Pilipino, walang bagong LOA na inisyu nang italaga ang kaso kay Bagauisan. Ang memorandum of assignment na nilagdaan ni Revenue District Officer Nacar ay hindi sapat upang bigyan siya ng awtoridad na magsagawa ng audit. Dahil dito, ang Korte Suprema ay nagdesisyon na walang awtoridad si Bagauisan na magsagawa ng audit at ang pag-assess ay walang bisa.

    Idinagdag pa ng Korte Suprema na ang kakulangan sa awtoridad ng revenue officer ay katumbas ng kawalan ng LOA mismo, na nagreresulta sa isang walang-bisang pag-assess. Bilang walang-bisang pag-assess, wala itong legal na epekto. Kahit na hindi agad naungkat ng Himlayang Pilipino ang isyu ng awtoridad ng revenue officer, pinahintulutan pa rin ng Korte na isaalang-alang ito dahil ito ay may kinalaman sa intrinsic validity ng pag-assess.

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa mga proseso at regulasyon sa pag-assess ng buwis. Layunin nito na protektahan ang mga taxpayers mula sa mga arbitraryong aksyon ng mga revenue officers at tiyakin na ang mga pag-audit ay isinasagawa lamang ng mga awtorisadong opisyal na may tamang LOA.

    FAQs

    Ano ang Letter of Authority (LOA)? Ang LOA ay isang dokumento na nagbibigay ng awtoridad sa isang revenue officer na magsagawa ng audit sa mga libro at rekord ng isang taxpayer. Ito ay kinakailangan upang matiyak na ang audit ay legal at naaayon sa batas.
    Bakit mahalaga ang LOA? Ang LOA ay mahalaga dahil ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayers laban sa mga arbitraryong aksyon ng mga revenue officers. Tinitiyak nito na ang audit ay isinasagawa lamang ng mga awtorisadong opisyal.
    Ano ang mangyayari kung walang LOA ang isang revenue officer? Kung ang isang revenue officer ay walang LOA, ang kanyang isinagawang audit ay walang bisa. Ang anumang pag-assess na nagmula sa walang-bisang audit ay walang legal na epekto.
    Kailan kailangan ang bagong LOA? Ayon sa Revenue Memorandum Order No. 43-90, kailangan ang bagong LOA kapag ang isang kaso ay muling italaga sa ibang revenue officer. Tinitiyak nito na ang bagong revenue officer ay may tamang awtoridad na magsagawa ng audit.
    Sino ang may awtoridad na mag-isyu ng LOA? Ang mga Regional Directors, Deputy Commissioners, at ang Commissioner lamang ang may awtoridad na mag-isyu ng LOA. Ang ibang opisyal ay maaaring mag-isyu ng LOA kung may pahintulot mula sa Commissioner.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga taxpayers? Ang desisyong ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayers laban sa mga walang-bisang pag-assess ng buwis. Kung ang audit ay isinagawa ng isang revenue officer na walang LOA, ang taxpayer ay may karapatang hamunin ang pag-assess.
    Paano dapat kumilos ang isang taxpayer kapag may dumating na revenue officer? Dapat tiyakin ng taxpayer na ang revenue officer ay may LOA at ang pangalan ng revenue officer ay nakasaad sa LOA. Maaari ring hingin ang identification card ng revenue officer para makumpirma ang pagkakakilanlan.
    Ano ang dapat gawin kung ang LOA ay hindi wasto? Kung ang LOA ay hindi wasto o walang LOA ang revenue officer, maaaring humingi ng legal na payo ang taxpayer at hamunin ang validity ng audit at anumang pag-assess na magmumula rito.

    Ang pagpapawalang-bisa sa pag-assess ng buwis dahil sa kawalan ng Letter of Authority ay nagpapakita ng pagkilala ng Korte Suprema sa karapatan ng mga taxpayers at ang kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso sa pag-assess ng buwis. Mahalaga na maging maingat ang mga taxpayers at alamin ang kanilang mga karapatan upang maprotektahan ang kanilang mga interes.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: HIMLAYANG PILIPINO PLANS, INC. VS. COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 241848, May 14, 2021

  • Bagong LOA Kinakailangan sa Pagpapalit ng Revenue Officer: Paglabag sa Due Process sa Pag-audit ng Buwis

    Ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagtatakda ng mahalagang proteksyon para sa mga taxpayer. Ipinagbabawal nito ang pagsasagawa ng audit ng buwis ng isang revenue officer na hindi nakasaad sa Letter of Authority (LOA). Nilinaw ng Korte na ang pagpapalit ng revenue officer na orihinal na nakatalaga nang walang bagong LOA o pag-amyenda sa kasalukuyang LOA ay paglabag sa karapatan ng taxpayer sa due process. Ito rin ay pag-agaw sa kapangyarihan ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) o ng kanyang awtorisadong kinatawan, at hindi sumusunod sa mga regulasyon ng Bureau of Internal Revenue (BIR).

    Pag-audit ng BIR: Kailangan Ba ang Bagong Letter of Authority Kapag Nagpalit ng Ahente?

    Ang kaso ay nagmula sa isang pagsisiyasat ng BIR sa McDonald’s Philippines Realty Corporation para sa value-added tax (VAT) noong 2006. Ang Letter of Authority (LOA) ay unang ibinigay kay Eulema Demadura at iba pang revenue officer. Pagkatapos, si Demadura ay inilipat at si Rona Marcellano ang itinalaga upang ipagpatuloy ang audit, ngunit walang bagong LOA na ibinigay sa pangalan ni Marcellano. Dahil dito, nag-isyu ang CIR ng Formal Letter of Demand (FLD) na humihingi ng pagbabayad ng deficiency VAT. Ang respondent ay nagprotesta, at kalaunan, ang CIR ay naglabas ng Final Decision on Disputed Assessment (FDDA) na nagpapanatili sa demand para sa deficiency VAT. Dahil dito, naghain ang respondent ng petisyon para sa pagrerepaso sa Court of Tax Appeals (CTA).

    Idineklara ng CTA Division na walang bisa ang assessment dahil walang awtoridad si Marcellano sa pamamagitan ng LOA na imbestigahan ang mga libro ng respondent. Naghain ng mosyon ang petitioner para sa reconsideration sa CTA Division ngunit ito ay tinanggihan. Ang Korte Suprema, sa pagpapatibay sa desisyon ng CTA, ay nagbigay-diin na ang pag-isyu ng LOA ay hindi lamang isang pormalidad kundi isang pangunahing kinakailangan ng due process. Ang isang taxpayer ay may karapatang malaman kung ang mga revenue officer na nagsasagawa ng audit ay may wastong awtoridad upang suriin ang kanyang mga libro ng account.

    Ayon sa Korte, ang Letter of Authority (LOA) ay ang awtoridad na ibinibigay sa isang revenue officer upang magsagawa ng assessment. Ang Seksyon 6 ng National Internal Revenue Code (NIRC) ay nagsasaad na ang Commissioner o ang kanyang “duly authorized representative” ay may kapangyarihang mag-audit at mag-assess ng buwis. Ang mga kinatawang ito ay limitado, at malinaw na binanggit sa Seksyon 10(c) na kabilang dito ang mga Revenue Regional Director na naglalabas ng “Letters of Authority.” Dagdag pa rito, ayon sa Seksyon 13 ng NIRC, dapat mayroong “Letter of Authority na inisyu ng Revenue Regional Director” upang pahintulutan ang isang Revenue Officer na magsagawa ng eksaminasyon. Bukod dito, ang Seksyon D(4) ng Revenue Memorandum Order (RMO) No. 43-90, na may petsang Setyembre 20, 1990, ay nagpapahayag na tanging mga Regional Director, Deputy Commissioners, at Commissioner ang may awtoridad na mag-isyu at pumirma ng mga Letters of Authority.

    Sinabi rin ng Korte na ang paggamit ng memorandum ng assignment o referral memorandum upang magtalaga ng kapalit na revenue officer ay hindi sapat. Ang ganitong memorandum ay hindi katibayan ng awtoridad na magsagawa ng pagsusuri at pagtatasa. Itinataguyod ng Korte na ang RMO No. 43-90 ay nananatiling may bisa dahil hindi ito salungat sa NIRC. Ang RMO na ito ay partikular na nag-uutos na kung sakaling ang orihinal na revenue officer ay na-reassign o na-transfer, isang bagong LOA ay kinakailangan sa pangalan ng kapalit na revenue officer. Hindi ito sinusunod ng BIR sa kasong ito.

    Sa madaling salita, ang ginawa ng BIR na paglilipat ng mga revenue officer at pagpapalit sa kanila nang walang bagong LOA ay hindi katanggap-tanggap. Ang naturang praktika ay hindi lamang lumalabag sa karapatan ng taxpayer sa due process, kundi inaagaw rin ang kapangyarihan ng CIR o ng kanyang duly authorized representative na magbigay ng awtoridad sa pagsusuri ng mga libro ng taxpayer, at hindi sumusunod sa mga umiiral na alituntunin ng BIR.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung kinakailangan ang bagong Letter of Authority (LOA) kapag ang revenue officer na nakatalaga sa pag-audit ay pinalitan o inilipat.
    Bakit mahalaga ang Letter of Authority (LOA)? Ang LOA ay ang opisyal na dokumento na nagbibigay ng kapangyarihan sa revenue officer upang suriin ang mga libro ng account ng isang taxpayer. Ito ay isang kinakailangan ng due process.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa pagpapalit ng revenue officer? Sinabi ng Korte Suprema na ang pagpapalit ng revenue officer nang walang bagong LOA o pag-amyenda sa kasalukuyang LOA ay labag sa karapatan ng taxpayer sa due process at hindi ayon sa regulasyon ng BIR.
    Ano ang epekto ng walang wastong LOA sa isinagawang audit? Kung ang audit ay isinagawa nang walang wastong LOA, ang resulta ng audit at ang assessment na ibinigay ay walang bisa.
    Sino ang may awtoridad na mag-isyu ng Letter of Authority (LOA)? Ang Commissioner of Internal Revenue (CIR), Deputy Commissioners, at Revenue Regional Directors ang may awtoridad na mag-isyu ng LOA.
    Anong dokumento ang dapat ipakita ng revenue officer bago magsimula ng audit? Dapat ipakita ng revenue officer ang Letter of Authority (LOA) na nagpapatunay ng kanilang awtoridad na suriin ang mga libro ng account ng taxpayer.
    Nalalapat pa ba ang Revenue Memorandum Order No. 43-90? Oo, ayon sa Korte Suprema, nananatiling may bisa ang RMO No. 43-90 dahil hindi ito salungat sa National Internal Revenue Code (NIRC).
    Ano ang dapat gawin kung ang revenue officer na nag-audit ay hindi nakasaad sa LOA? Maaaring iprotesta ng taxpayer ang audit at ang assessment na ibinigay dahil ang revenue officer ay walang awtoridad na magsagawa ng audit.

    Ang desisyon na ito ng Korte Suprema ay nagpapalakas sa proteksyon ng mga taxpayer laban sa mga hindi awtorisadong audit ng BIR. Tinitiyak nito na ang mga revenue officer na nagsasagawa ng audit ay may wastong awtoridad, at pinoprotektahan nito ang karapatan ng mga taxpayer sa due process.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE VS. MCDONALD’S PHILIPPINES REALTY CORP., G.R. No. 242670, May 10, 2021

  • Kawalan ng Hurisdiksyon Dahil sa Pagpapabaya: Ang Kahalagahan ng Napapanahong Pagtutol sa Buwis

    Ipinasiya ng Korte Suprema na walang hurisdiksyon ang Court of Tax Appeals (CTA) kung ang pagtutol sa buwis ay hindi naisampa nang tama sa Commissioner of Internal Revenue (CIR). Sa madaling salita, dapat sundin ng mga nagbabayad ng buwis ang tamang proseso at maghain ng kanilang pagtutol sa loob ng itinakdang panahon at ayon sa mga regulasyon, kung hindi, mawawala ang karapatan nilang kuwestiyunin ang pagtatasa ng buwis sa CTA.

    Nawawalang Pagkakataon: Ang Pagtutol sa Buwis na Hindi Naisampa Nang Wasto

    Ang kasong ito ay umiikot sa pagtatasa ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) sa Citysuper, Inc. para sa kakulangan sa buwis sa kita, value-added tax (VAT), withholding tax sa kompensasyon, at expanded withholding tax para sa taong 2011. Ang Citysuper ay naghain ng Petition for Review sa Court of Tax Appeals (CTA) upang kanselahin ang pormal na sulat ng paghingi at mga abiso ng pagtatasa. Iginiit ng CIR na walang hurisdiksyon ang CTA dahil nabigo ang Citysuper na maghain ng balidong protesta sa pagtatasa sa loob ng 30 araw mula nang matanggap ito, gaya ng kinakailangan ng Section 228 ng National Internal Revenue Code (NIRC). Ang pangunahing isyu ay kung ang CTA ay may hurisdiksyon na dinggin ang apela ng Citysuper, sa kabila ng diumano’y pagkabigo nito na maghain ng wastong protesta sa pagtatasa ng CIR.

    Nagsimula ang lahat noong mag-isyu ang CIR ng Letter of Authority para suriin ang mga libro ng Citysuper para sa taong 2011. Pagkatapos ng pagsusuri, nag-isyu ang CIR ng Preliminary Assessment Notice, na sinundan ng Formal Letter of Demand at Assessment Notices. Tumugon ang Citysuper sa pamamagitan ng liham, at kalaunan ay naghain ng Petition for Review sa CTA. Sa CTA, iginiit ng CIR na ang paghahabol ng Citysuper ay dapat ibasura dahil wala itong hurisdiksyon. Pangunahin nitong sinabi na ang Citysuper ay hindi naghain ng isang wastong protesta sa kanyang pagtatasa. Iginiit din nito na ang naturang pagtatasa ay naging pinal na, ginagawa itong ehekutibo at maaaring bayaran. Dapat na itaas ang hurisdiksyon sa pinakamaagang pagkakataon, ngunit natagpuan ng CTA na huli na ang CIR upang talakayin pa ito, at tinanggihan din ang motyon nito para sa rekonsiderasyon, kaya umakyat ang CIR sa Korte Suprema.

    Ang desisyon ng Korte Suprema ay nakabatay sa interpretasyon ng Section 228 ng National Internal Revenue Code (NIRC), na nagtatakda ng pamamaraan para sa pagtutol sa isang pagtatasa ng buwis. Sinasabi ng Seksyon na ito, mahalaga na maghain ang isang taxpayer ng kahilingan para sa muling pagsasaalang-alang o muling pagsisiyasat sa loob ng 30 araw mula sa pagkatanggap ng pagtatasa, na tinukoy ang batayan nito at nagbibigay ng mga kinakailangang detalye. Sa kasong ito, natukoy ng Korte Suprema na ang liham ng Citysuper na isinumite noong Abril 29, 2015, ay hindi tumutugma sa pormal na kahilingan para sa isang wastong pagtutol, sapagkat hindi nito isinasaad ang kalikasan ng pagtutol, ang petsa ng abiso sa pagtatasa, at ang nauukol na batas. Dahil sa pagkabigong ito, kinilala ng Korte Suprema na ang pagtatasa ay naging pinal at ang CTA ay walang hurisdiksyon na dinggin ang Petition for Review ng Citysuper.

    Binigyang-diin din ng Korte Suprema na ang Court of Tax Appeals (CTA) ay isang hukuman na may espesyal na hurisdiksyon, na nangangahulugang maaari lamang itong dinggin ang mga bagay na malinaw na nasa loob ng hurisdiksyon nito gaya ng ibinigay sa Republic Act No. 9282. Ang kaso ng Commissioner of Internal Revenue v. Villa ay nakatulong upang maitaguyod na ang hurisdiksyon ng CTA ay sa ibabaw ng desisyon ng Commissioner sa protesta laban sa isang pagtatasa, hindi ang pagtatasa mismo. Bukod pa rito, nalaman ng Korte Suprema na ang argumento ng Citysuper na isinampa nito ang Petition for Review nang napapanahon ay walang bisa, dahil hindi nito naisama ang kanyang mga pagtutol nang malinaw at tama tulad ng tinukoy ng batas. Dahil dito, itinaguyod ng korte na ang kawalan ng balidong pagtutol ay nangangahulugan na ang CTA ay walang hurisdiksyon na dinggin ang usapin.

    Dahil sa desisyon na ito, nagbigay diin ang Korte Suprema sa mahigpit na pagsunod sa mga pamamaraang kinakailangan sa National Internal Revenue Code (NIRC) at mga kaugnay na regulasyon. Ang isang taxpayer na nais kuwestiyunin ang isang pagtatasa ay dapat maghain ng isang wastong protesta sa loob ng mga kinakailangang timeline at tumutugma sa pormal na kailangan. Nabigo na gawin ito ay maaaring magresulta sa pagkawala ng karapatang mag-apela sa CTA. Sa kabila ng prinsipyo na ang kawalan ng hurisdiksyon ay maaaring talakayin sa anumang yugto ng mga paglilitis, napag-alaman ng Korte Suprema na tinakpan ng CIR ang hurisdiksyon sa lalong madaling panahon. Samakatuwid, napagpasyahan ng Korte na hadlangan ng CTA ang Commissioner of Internal Revenue na talakayin ang kakulangan ng hurisdiksyon. Ang desisyon na ito ay nagsisilbing paalala ng kahalagahan ng mahusay at napapanahong aksyon sa harap ng mga pagtatasa ng buwis at ang mga potensyal na kahihinatnan ng hindi pagsunod sa mga kinakailangang pamamaraan.

    Mga Tanong at Sagot

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung may hurisdiksyon ang Court of Tax Appeals (CTA) na dinggin ang petisyon para sa pagsusuri ng Citysuper, Inc., dahil sa pagkabigo umano nitong maghain ng wastong protesta sa pagtatasa ng Commissioner of Internal Revenue (CIR).
    Bakit walang hurisdiksyon ang CTA? Nalaman ng CTA na ang sulat ng pagtutol ni Citysuper ay walang kinakailangang impormasyon tulad ng likas na katangian ng pagtutol, petsa ng abiso ng pagtatasa, at ang naaangkop na batas, mga alituntunin, regulasyon o jurisprudence. Ito ay dahil ang Citysuper ay nabigo na magbigay ng isang pagtutol sa pormal na kahilingan, at pinasiyahan ng Korte Suprema na dahil dito, walang hurisdiksyon ang CTA.
    Ano ang sinabi ng Section 228 ng National Internal Revenue Code? Ang Seksyon 228 ng National Internal Revenue Code ay nagsasaad ng pamamaraan para sa pagtutol ng isang pagtatasa, na nangangailangan sa nagbabayad ng buwis na maghain ng kahilingan para sa rekonsiderasyon o muling pagsisiyasat sa loob ng 30 araw mula sa pagkatanggap ng pagtatasa at gawin ang pagtutol na nasa wastong paraan.
    Kailan maaaring itaas ang isyu ng hurisdiksyon? Ang hurisdiksyon ng hukuman sa paksa ay isang bagay ng batas at hindi maaaring ipagkaloob sa pamamagitan ng pagsang-ayon o kasunduan ng mga partido, sa prinsipyo maaari itong itaas sa anumang yugto ng paglilitis. Gayunpaman, sa kasong ito natagpuan ang CIR ay hindi talakayin ng masyadong mabilis ito ay itinaas.
    Paano naiiba ang kasong ito sa doktrina ng Tijam v. Sibonghanoy? Hindi nalalapat ang doktrina ng Tijam sa kasong ito, dahil naitala ng CIR ang kawalan ng hurisdiksyon bilang isa sa mga isyu.
    Ano ang papel ng Revenue Regulations No. 18-2013 sa kasong ito? Ang Revenue Regulations No. 18-2013 ay nagtatakda ng mga kinakailangan para sa wastong pagtutol, kabilang ang (i) ang likas na katangian ng pagtutol, (ii) ang petsa ng abiso sa pagtatasa, at (iii) ang naaangkop na batas. Napagalaman ng korte na nabigo ang Citysuper na sumunod sa kinakailangan na ito.
    Ano ang praktikal na implikasyon ng desisyon na ito? Ang desisyon na ito ay nagtatampok sa kahalagahan ng paggawa ng isang napapanahong at maayos na protesta sa isang pagtatasa sa buwis. Ang kabiguang sumunod sa mga patakaran at regulasyon ng BIR ay maaaring magresulta sa pagkawala ng karapatang tutulan ang pagtatasa at umapela sa CTA.
    Ano ang dapat gawin ng mga nagbabayad ng buwis kapag tumatanggap ng pagtatasa sa buwis? Ang mga nagbabayad ng buwis ay dapat na kumilos agad kapag nakatanggap ng pagtatasa ng buwis, isumite ang kinakailangang pagtutol sa loob ng takdang panahon at isama ang lahat ng kinakailangang impormasyon upang matiyak na ang protesta ay wasto, at humingi ng tulong sa propesyonal kung hindi tiyak tungkol sa mga kinakailangan.

    Ang kasong ito ay nagsisilbing mahalagang paalala sa lahat ng nagbabayad ng buwis na maging maingat sa pagsunod sa mga tuntunin at regulasyon ng National Internal Revenue Code (NIRC). Ang mahusay at napapanahong pagtugon sa mga pagtatasa ng buwis ay mahalaga upang maprotektahan ang iyong mga karapatan bilang nagbabayad ng buwis. Para sa mga katanungan tungkol sa paglalapat ng hatol na ito sa mga tiyak na kalagayan, mangyaring makipag-ugnay sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinibigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng payo sa batas. Para sa tiyak na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Pinagmulan: Commissioner of Internal Revenue v. Citysuper, Inc., G.R. No. 239464, Mayo 10, 2021

  • Mga Waivers sa Pagbubuwis: Ang Kahalagahan ng Pagsunod sa mga Regulasyon upang Protektahan ang mga Karapatan ng Nagbabayad ng Buwis

    Sa madaling salita, pinagtibay ng Korte Suprema na ang mga waivers na ginawa ng La Flor Dela Isabela, Inc. ay walang bisa dahil hindi sila sumunod sa mga mahigpit na kinakailangan ng batas. Dahil dito, hindi na maaaring kolektahin ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ang umano’y kakulangan sa buwis dahil lumipas na ang panahon para dito. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng mahigpit na pagsunod sa mga patakaran ng batas pagdating sa pagbubuwis at pinoprotektahan ang mga karapatan ng mga nagbabayad ng buwis laban sa mga walang batayang paniningil ng buwis. Tandaan, dapat maging maingat ang mga negosyo sa pagpapatupad ng mga tax waivers para maiwasan ang magastos na mga legal na problema.

    Ang Kwento ng La Flor: Kailan Nagiging Problema ang Waivers sa Buwis?

    Ang kasong ito ay tungkol sa pagtatalo sa pagitan ng La Flor Dela Isabela, Inc. at ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) tungkol sa mga kakulangan sa buwis noong 1999. Nais kanselahin ng La Flor ang mga assessment na ipinadala ng CIR, ngunit sinabi ng CIR na huli na ang pag-apela nila. Ang pangunahing problema dito ay ang bisa ng ilang mga waiver na pinirmahan ng La Flor, na nagpahaba sa oras na puwedeng magkolekta ng buwis ang CIR. Dapat nating alamin kung valid nga ba ang waivers na ito, at kung nakaapekto ba ito sa karapatan ng CIR na mangolekta.

    Noong Setyembre 6, 2000, nag-isyu ang CIR ng Letter of Authority para suriin ang mga libro ng La Flor mula Enero 1, 1999 hanggang Disyembre 31, 1999. Para mapahaba ang panahon para sa pag-assess at pagkolekta ng buwis, gumawa ang La Flor ng limang waiver. Mahalagang tandaan na dapat sundin ang mga tiyak na panuntunan sa paggawa ng waiver para maging balido ito.

    Ayon sa Seksyon 203 ng National Internal Revenue Code (NIRC), mayroon lamang tatlong taon ang gobyerno para mangolekta ng buwis simula sa huling araw na dapat magbayad, o simula sa araw na nagbayad, alinman ang huli. Pero ayon sa Seksyon 222, puwedeng magkaroon ng kasunduan sa pagitan ng CIR at ng nagbabayad para pahabain pa ito. Mayroong mga pamantayan na dapat sundin sa paggawa ng waiver. Dahil dito, nilinaw ng Korte Suprema na kailangang mahigpit na sundin ang mga ito. Kung hindi susunod, walang bisa ang waiver.

    Ibinatay ng Korte Suprema ang pagiging balido ng WDL sa bisa ng FLD ng CIR. Dapat na nasunod ang prescriptive period na tatlong taon, o ang napagkasunduang period sa mga waiver. Napag-alaman na hindi sinunod ng mga waiver ang mga hinihingi ng batas. Una, ang una at ikaapat na waiver ay walang petsa ng pagtanggap ng CIR, para malaman kung tinanggap ba ito bago matapos ang orihinal na tatlong taon. Pangalawa, lahat ng limang waiver ay pinirmahan ng Accounting Manager ng La Flor, pero walang awtoridad na ipakita na pinayagan siyang pumirma para sa La Flor.

    At higit pa rito, kahit na ipagpalagay na valid ang unang tatlong waiver, ang ikaapat ay ginawa noong January 6, 2004, lampas na sa expiry date ng ikatlong waiver noong December 31, 2003. “Ang panahon na napagkasunduan ay maaring pahabain sa pamamagitan ng kasulatan na ginawa bago mag-expire ang naunang napagkasunduan.” Ang lahat ng mga depektong ito ang nagpawalang-bisa sa mga waiver, kung kaya’t hindi na puwedeng habulin ng CIR ang mga buwis ng La Flor dahil lumipas na ang takdang panahon. Kahit na hindi nakaapela ang La Flor sa loob ng 30 araw, hindi na ito mahalaga dahil walang bisa na ang mga assessment.

    Idinagdag pa ng Korte Suprema na may kapangyarihan ang CTA na suriin kung balido ang WDL at ang limang waiver, at ang pag-avail ng La Flor sa tax amnesty. Bukod dito, sinabi ng Korte na nag-file din ng apela ang La Flor nang mag-avail ito ng tax amnesty sa ilalim ng RA 9480. Nagbayad din sila ng kaukulang amnesty tax. Sa madaling salita, lumabas na pinawalang-sala ng RA 9480 ang mga pagkukulang ng La Flor sa income tax at VAT para sa 1999. Ngunit, para sa Expanded Withholding Tax (EWT) at Withholding Tax on Compensation (WTC), hindi ito sakop ng RA 9480, at dapat silang magbayad dito.

    Tinukoy ng Korte Suprema na ang Tax Amnesty Program sa ilalim ng RA 9480 ay nagbibigay ng pagkakataon sa mga nagbabayad ng buwis na hindi pa nakabayad ng kanilang buwis para sa 2005 at mga nakaraang taon na magbayad nang may bawas na halaga. Kung susundin ng nagbabayad ng buwis ang lahat ng mga kinakailangan, magkakaroon sila ng ilang mga immunity at pribilehiyo, kasama na ang hindi na sila kailangang magbayad ng mga dating buwis.

    Bilang resulta, ipinasiya ng Korte Suprema na dahil hindi balido ang mga waiver, at dahil nag-avail ang La Flor ng Tax Amnesty Program, hindi na sila dapat magbayad ng mga kakulangan sa buwis para sa 1999. Nagbigay-diin din ang Korte sa katotohanang dapat sundin ang mga patakaran para sa paggawa ng waiver. Hindi puwedeng gamitin ng BIR ang prinsipyo ng estoppel para itago ang kanilang pagkakamali sa hindi pagsunod sa kanilang sariling mga patakaran. Dapat suriin nang mabuti ang mga waiver dahil nakakaapekto ito sa karapatan ng nagbabayad ng buwis.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung balido ang mga waivers na ginawa ng La Flor, at kung may karapatan pa ang CIR na mangolekta ng buwis matapos ang pag-avail ng La Flor sa tax amnesty.
    Bakit nagkaroon ng problema sa mga waivers? Hindi sinunod ng mga waiver ang mga hinihingi ng batas, tulad ng kawalan ng petsa ng pagtanggap ng CIR, at hindi awtorisadong pumirma ang taong lumagda para sa La Flor.
    Ano ang Tax Amnesty Program ng RA 9480? Ito ay programa na nagbibigay ng pagkakataon sa mga nagbabayad ng buwis na hindi pa nakabayad ng kanilang buwis na magbayad nang may bawas na halaga at magkaroon ng ilang mga immunity at pribilehiyo.
    Sakop ba ng RA 9480 ang lahat ng uri ng buwis? Hindi, may ilang uri ng buwis na hindi sakop, tulad ng withholding taxes.
    Ano ang estoppel? Ito ay legal na prinsipyo na pumipigil sa isang tao na magbago ng kanyang posisyon kung ito ay makakasama sa ibang tao.
    Bakit hindi nagamit ang estoppel sa kasong ito? Dahil may mga tiyak na patakaran na dapat sundin sa paggawa ng waiver, at hindi ito sinunod ng BIR. Hindi puwedeng itago ng BIR ang kanilang pagkakamali.
    Ano ang kahalagahan ng pagsunod sa mga patakaran sa paggawa ng waiver? Para maprotektahan ang karapatan ng nagbabayad ng buwis laban sa walang batayang paniningil ng buwis.
    Ano ang Epekto nito sa Tax Assessments? Ang kasong ito ay nagpapakita na ang mga assessment ng buwis na batay sa mga hindi balidong waivers ay walang bisa, na nagpoprotekta sa mga karapatan ng mga nagbabayad ng buwis.

    Sa huli, ang kasong ito ay nagtuturo sa atin ng aral tungkol sa kahalagahan ng pagsunod sa batas pagdating sa buwis. Dapat maging maingat ang mga nagbabayad ng buwis at ang gobyerno sa paggawa ng mga kasunduan, at dapat sundin ang lahat ng mga patakaran para maging balido ito.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-apply ng kasong ito sa iyong sitwasyon, maaaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay para lamang sa impormasyon at hindi dapat ituring na legal na payo. Para sa legal na payo na akma sa iyong sitwasyon, kumonsulta sa isang abogado.
    Source: La Flor Dela Isabela, Inc. vs. Commissioner of Internal Revenue, G.R. No. 202105, April 28, 2021

  • Pagbabawal sa Pagpigil sa Pagkolekta ng Buwis: Pagsusuri sa Karapatan ng BIR at mga Limitasyon ng Aksyon para sa Deklarasyon

    Nilinaw ng kasong ito na hindi maaaring pigilan ng mga korte ang Bureau of Internal Revenue (BIR) sa pagkolekta ng buwis. Ang pasyang ito ay nagpapatibay sa kapangyarihan ng BIR na mangolekta ng buwis nang mabilis upang suportahan ang mga programa ng gobyerno. Nagbigay-diin din ang Korte Suprema na ang mga aksyon para sa deklarasyon ay hindi maaaring gamitin upang kwestiyunin ang mga pagtatasa ng buwis. Ito’y proteksyon para sa sistemang pinansyal ng bansa, sinisigurado nito na hindi mapipigilan ang mga kinakailangang pondo dahil sa mga usaping legal na maaaring lutasin sa ibang paraan.

    Pinoprotektahan ba ng ‘Equal Protection’ ang mga Kumpanya ng Insurance mula sa mga Pagtatasa ng Buwis?

    Ang kaso ay nagsimula nang makatanggap ang Standard Insurance Co., Inc. ng mga pagtatasa ng buwis mula sa BIR. Kinuwestiyon ng Standard Insurance ang mga seksyon 108 at 184 ng National Internal Revenue Code (NIRC), na nagpapataw ng Value Added Tax (VAT) at Documentary Stamp Tax (DST) sa mga premium ng insurance, sa Regional Trial Court (RTC) sa pamamagitan ng petisyon para sa deklarasyon. Ang kumpanya ay nagtalo na ang mga probisyon na ito ay lumalabag sa constitutional principle ng equal protection, lalo na dahil sa Republic Act No. 10001 (RA 10001), na nagpababa ng mga buwis sa mga polisiya ng life insurance, kaya lumilikha ng hindi pagkakapantay-pantay sa pagitan ng life at non-life insurance. Ipinasiya ng RTC na pabor sa Standard Insurance, na nagbabawal sa BIR na ipatupad ang mga seksyon 108 at 184 hanggang sa ipasa ng Kongreso ang House Bill No. 3235 (HB 3235) upang gawing makatwiran ang mga buwis sa mga polisiya ng non-life insurance.

    Umapela ang Commissioner of Internal Revenue (CIR) sa Korte Suprema, na nagtatalo na ang RTC ay walang hurisdiksyon na dinggin ang aksyon para sa deklarasyon at na hindi nararapat na ipag-utos ang pagpapatupad ng mga probisyon ng buwis. Iginiit ng Korte Suprema na maling nakialam ang RTC at walang hurisdiksyon na pagbigyan ang petisyon para sa deklarasyon at permanenteng ipagbawal ang pagpapatupad ng mga seksyon 108 at 184 ng NIRC. Sinabi ng Korte Suprema na ang mga petisyon para sa deklarasyon ay hindi angkop kung ang isang nagbabayad ng buwis ay kumukuwestiyon sa kanyang pananagutan na magbayad ng buwis sa ilalim ng batas na pinangangasiwaan ng BIR, sa pagbanggit sa Commonwealth Act No. 55 (CA 55). Dagdag pa rito, ipinaliwanag ng korte na ayon sa Seksyon 218 ng NIRC, walang korte ang may awtoridad na magbigay ng utos upang pigilan ang pagkolekta ng anumang pambansang buwis, bayad, o singil na ipinataw ng code.

    Sinuri rin ng Korte Suprema kung nakasunod ba ang petisyon ng Standard Insurance sa mga kinakailangan para sa aksyon para sa deklarasyon. Ipinahayag ng korte na hindi nakasunod ang petisyon ng Standard Insurance dahil nagkaroon na ito ng paglabag sa mga probisyon bago nagsimula ang aksyon, dahil nakatanggap na ito ng mga pagtatasa ng buwis mula sa BIR. Bukod pa rito, sinabi ng korte na ang alegasyon ng Standard Insurance na maaari itong malugi dahil sa pagpapataw ng mga buwis sa ilalim ng mga seksyon 108 at 184 ng NIRC ay hindi nagresulta sa aksyon para sa deklarasyon na maging isang aktwal na kontrobersya na napapanahon para sa pagpapasya ng korte.

    Inulit ng Korte Suprema ang pagpapanatili sa kagyat at napapanahong pagkolekta ng buwis. Ang mga buwis ay itinuturing na lifeblood ng gobyerno, at ang kanilang koleksyon ay hindi dapat hadlangan nang hindi kinakailangan. Itinatag ng Seksyon 218 ng NIRC ang isang pangkalahatang pagbabawal sa mga injunction laban sa pagkolekta ng mga buwis sa pambansang panloob na kita. Ang limitadong pagbubukod na pinahihintulutan ng Seksyon 11 ng RA 1125 ay nangangailangan na ituring ng Court of Tax Appeals (CTA) na ang koleksyon ay maaaring makasira sa interes ng pamahalaan o ng nagbabayad ng buwis, na nangangailangan ng pagdeposito ng halagang inaangkin o paghain ng surety bond. Sa kasong ito, ang paghahabol ng Standard Insurance ng konstitusyonal na iregularidad ng mga seksyon 108 at 184 ng NIRC ay hindi nagbibigay ng isang exception sa ganitong pagbabawal.

    Ang ginawang remedyo ng Standard Insurance ng paghain ng isang Petition for Declaratory Relief, sa halip na tumutol sa pagtatasa sa naaangkop na forum ay itinuturing na hindi tama. Nagbigay diin ang korte na hindi dapat gamitin ng mga nagbabayad ng buwis ang ganitong petisyon para sa pag evade sa kanilang obligasyon magbayad ng buwis na napapaloob sa National Internal Revenue Code (NIRC). Dagdag pa dito, nagkaroon ng breach sa isyu ng pananagutan ng Standard Insurance bago pa man magsampa ng Petition for Declaratory Relief dahil sa natanggap na nitong assessments sa mga kakulangan sa Documentary Stamp Tax para sa mga taong 2011, 2012, at 2013, at kakulangan sa VAT noong 2012.

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung maaari bang mag-isyu ang korte ng injunction para pigilan ang pagkolekta ng buwis ng gobyerno.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa hurisdiksyon ng RTC sa mga petisyon para sa deklarasyon na kinasasangkutan ng mga buwis? Sinabi ng Korte Suprema na walang hurisdiksyon ang RTC sa mga petisyon para sa deklarasyon na kumukuwestiyon sa pananagutan ng isang nagbabayad ng buwis na magbayad ng buwis ayon sa batas na pinangangasiwaan ng BIR.
    Mayroon bang mga exception sa pagbabawal sa pag-isyu ng mga injunction laban sa pagkolekta ng mga buwis? Mayroong exception sa Court of Tax Appeals, kung sa kanilang opinyon, maaring mapahamak ang interes ng gobyerno at/o nagbabayad ng buwis.
    Ano ang mga pangunahing kinakailangan para sa aksyon para sa deklarasyon? Ang mga kinakailangan ay kinabibilangan ng pagiging duda ng mga termino ng mga dokumento, walang paglabag sa mga dokumento na pinag-uusapan, ang pagkakaroon ng aktwal na justiciable controversy, at kawalan ng sapat na remedyo sa pamamagitan ng ibang mga paraan o iba pang mga paraan ng aksyon o paglilitis.
    Paano nakakaapekto ang pasyang ito sa mga negosyo na nakikipaglaban sa mga pagtatasa ng buwis? Nagbibigay ito ng babala sa mga negosyo na ang pagtutol sa pagbabayad ng buwis ay hindi basta-basta na lamang ginagawa; dapat silang sundin ang tamang legal na proseso upang masigurong marinig ang kanilang mga karaingan nang hindi nakakaapekto sa authority ng gobyerno na mangulekta ng buwis.
    Ano ang kahalagahan ng napapanahong pagkolekta ng buwis, ayon sa Korte Suprema? Sinabi ng Korte Suprema na ang mga buwis ay buhay ng pamahalaan at dapat kolektahin nang mabilis upang suportahan ang mga serbisyo publiko.
    Ano ang mga praktikal na implikasyon ng pagbabawal na ito sa mga remedyo na maaaring magamit ng mga nagbabayad ng buwis? Nililimitahan nito ang paggamit ng mga remedyo tulad ng deklarasyon sa mga usapin ng buwis, hinihikayat ang mga nagbabayad ng buwis na gumamit ng mas direktang paraan gaya ng paghahabol sa Court of Tax Appeals, na nagbibigay seguridad sa kumpanya o indibidwal kung may tanong sa tax liability nito.
    Nakakaapekto ba ang pasyang ito sa karapatan ng isang nagbabayad ng buwis na kwestiyunin ang konstitusyonalidad ng mga batas sa buwis? Hindi. Sinabi ng pasya na ang nagbabayad ng buwis ay mayroon pa ring karapatan na hamunin ang mga tax assessment, dapat gawin ito sa loob ng tamang legal na channel (hal., pagapela sa Court of Tax Appeals).

    Para sa mga katanungan patungkol sa paggamit ng ruling na ito sa mga tiyak na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinigay para sa layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na patnubay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: CIR vs. Standard Insurance Co., Inc., G.R. No. 219340, April 28, 2021

  • Kapag Nagkasundo ang BIR at Taxpayer: Ang Bisa ng Kompromiso sa Bayarin sa Buwis

    Pinagtibay ng Korte Suprema na ang isang kasunduan sa kompromiso sa pagitan ng isang taxpayer at ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ay may bisa at hindi maaaring basta-basta na lamang balewalain. Kapag nagbayad na ang taxpayer ng halaga na napagkasunduan, at inaprubahan na ito ng CIR, dapat ituring na sarado na ang kaso. Nagbibigay ito ng katiyakan sa mga taxpayer na nakikipag-ayos nang may mabuting loob at pinoprotektahan sila laban sa pabago-bagong interpretasyon ng mga opisyal ng BIR.

    Kapag Hindi Umapela sa Tamang Oras: Maaari Bang Magkompromiso sa Bayarin sa Buwis?

    Ang kasong ito ay tungkol sa petisyon ng Kepco Philippines Corporation laban sa Commissioner of Internal Revenue. Dahil sa hindi pagkakasundo sa deficiency tax assessments para sa taong 2006, naghain ng petisyon ang Kepco sa Court of Tax Appeals (CTA). Habang nasa proseso ang apela, pumasok ang Kepco sa isang compromise agreement sa CIR, kung saan nagbayad ang Kepco ng isang tiyak na halaga bilang kabayaran sa kanilang mga obligasyon sa buwis. Ngunit kinalaban ito ng Office of the Solicitor General (OSG), na nagtatanong sa validity ng compromise agreement. Ang pangunahing tanong dito: was validly concluded despite the failure to appeal within the proper timeframe?

    Ang kapangyarihan ng CIR na pumasok sa mga kasunduan sa kompromiso ay malinaw na nakasaad sa Seksyon 204(A) ng 1997 National Internal Revenue Code (NIRC). Maaaring ikompromiso ng CIR ang isang assessment kapag may makatwirang pagdududa sa bisa ng claim laban sa taxpayer, o kung ang financial position ng taxpayer ay nagpapakita ng malinaw na kawalan ng kakayahang magbayad ng buwis. Sa kasong ito, iginiit ng OSG na walang basehan para sa kompromiso dahil wala umanong pagdududa sa validity ng assessment.

    Sinabi ng Korte Suprema na ang kaso ng Kepco ay sakop ng isa sa mga basehan para sa pagkompromiso, dahil hindi naka-apela ang Kepco sa CTA sa loob ng 30 araw matapos ang 180-day period kung saan dapat kumilos ang CIR. Ang pagkabigong umapela sa loob ng takdang panahon ay nagiging final, executory, at demandable ang assessment. Ngunit, pinaboran pa rin ng CIR ang compromise offer ng Kepco dahil sa pagdududa na maaaring kulang sa legal o factual basis ang assessment.

    Iginiit ng Korte na ang awtoridad ng CIR na magkompromiso ay discretionary, at hindi maaaring makialam ang mga korte maliban kung may grave abuse of discretion. Sa kasong ito, nakasunod ang Kepco sa mga pamamaraan na itinakda ng BIR para sa aplikasyon at pag-apruba ng compromise settlement. Ayon sa Korte, sumunod ang Kepco sa mga patakaran ng BIR at nagbayad ng 40% ng basic tax na assessed para sa mga taong 2006, 2007, at 2009, na siyang kinakailangang minimum na bayad para maproseso ang aplikasyon.

    Bukod pa rito, sinuri ng Technical Working Group (TWG) ang aplikasyon ng Kepco at inirekomenda sa National Evaluation Board (NEB) ang pag-apruba nito dahil sa pagdududa sa validity ng assessment. Ang pag-apruba ng NEB at ang paglabas ng Certificate of Availment ay nagpapatunay na may bisa ang kasunduan sa kompromiso. Binigyang-diin ng Korte Suprema na ang isang compromise agreement ay may epekto ng res judicata sa mga partido, na nangangahulugang hindi na ito maaaring kwestyunin pa.

    Nilinaw ng Korte Suprema na kung ang isang compromise agreement ay pinasok nang may mabuting loob, hindi na ito maaaring basta-basta balewalain, maliban kung may pagkakamali, panloloko, karahasan, pananakot, o falsity of documents. Para protektahan ang mga taxpayer, sinabi ng Korte na ang pagpapawalang-bisa sa compromise settlement ay maaaring magdulot ng kawalan ng katiyakan at makapanghina ng loob sa mga taxpayer na makipag-ayos sa BIR.

    Sa huli, sinabi ng Korte Suprema na dapat gamitin ang kapangyarihan ng pagbubuwis nang may pag-iingat upang mabawasan ang pasanin sa mga taxpayer at mapanatili ang tiwala ng publiko sa pamahalaan. Dahil diyan, pinagtibay ang compromise settlement at inutos na isara at itigil ang kaso. Inutusan din ang BIR na ibigay sa OSG ang 5% ng kabuuang halaga na binayaran ng Kepco bilang bahagi ng kasunduan, dahil nagserbisyo ang OSG bilang abogado ng BIR sa CTA.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung may bisa ba ang kasunduan sa kompromiso sa pagitan ng Kepco at CIR, kahit na hindi umapela ang Kepco sa tamang oras.
    Ano ang ibig sabihin ng “res judicata” sa kasong ito? Ibig sabihin nito na ang kasunduan sa kompromiso ay final at binding sa mga partido, at hindi na ito maaaring kwestyunin pa.
    Ano ang kailangan upang magkaroon ng isang valid na compromise agreement? Dapat mayroong makatwirang pagdududa sa validity ng assessment o kaya’y kawalan ng kakayahang magbayad ng taxpayer, at dapat sundin ang mga proseso ng BIR para sa pag-apruba ng kompromiso.
    Ano ang minimum na halaga na dapat bayaran para sa isang compromise agreement? Sa mga kaso ng doubtful validity, ang minimum compromise rate ay 40% ng basic assessed tax.
    Bakit pinaboran ng Korte Suprema ang kompromiso sa kasong ito? Dahil nakasunod ang Kepco sa mga proseso, nagbayad ng kinakailangang halaga, at may pagdududa sa validity ng assessment.
    Ano ang papel ng National Evaluation Board (NEB) sa compromise settlement? Sinisiguro ng NEB na natutugunan ng kaso ang mga kinakailangan at kwalipikasyon para sa kompromiso bago ito aprubahan.
    Ano ang sinasabi ng Korte Suprema tungkol sa kapangyarihan ng CIR na magkompromiso? Ang kapangyarihan ng CIR na magkompromiso ay discretionary, at hindi maaaring makialam ang mga korte maliban kung may grave abuse of discretion.
    Bakit nakatanggap ang OSG ng 5% sa compromise amount? Dahil kumilos ang OSG bilang abogado ng BIR sa kaso, at nakasaad sa Republic Act No. 9417 na may karapatan silang makatanggap ng 5% ng halaga ng kompromiso.

    Ang desisyong ito ay nagbibigay ng katiyakan at proteksyon sa mga taxpayer na nakikipag-ayos sa BIR nang may mabuting loob. Mahalaga na sundin ang mga patakaran at proseso para sa pagkompromiso upang matiyak ang validity ng kasunduan. Ang pagsasawalang-bisa ng mga kasunduan sa kompromiso ay maaaring magdulot ng kawalan ng tiwala at pag-aatubili sa mga taxpayer na makipag-ayos, na maaaring makasama sa koleksyon ng buwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: KEPCO PHILIPPINES CORPORATION v. COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE, G.R. Nos. 225750-51, July 28, 2020

  • Pagkalkula ng Palugit sa Paghahain ng Refund ng VAT: Kailan Nagsisimula ang Orasan?

    Sa desisyong ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang palugit na 120 araw para sa Commissioner of Internal Revenue (CIR) na aksyunan ang administrative claim para sa refund ng value-added tax (VAT) ay dapat kalkulahin mula sa petsa na isinumite ng taxpayer ang kumpletong dokumento. Binigyang-diin din ng Korte na ang mga verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento mula sa BIR ay balido, at ang pagtalima ng taxpayer dito ay makaaapekto sa pagsisimula ng 120-araw na palugit. Nagbigay-linaw ang desisyong ito sa tamang interpretasyon ng Section 112 ng National Internal Revenue Code at kung paano ito dapat ipatupad sa mga kaso ng VAT refund bago ang Hunyo 11, 2014.

    Kapag ang BIR ay Nagpabago-bago: Ang Kwento ng Palugit sa Refund ng VAT

    Ang kasong ito ay umiikot sa isang pagtatalo sa pagitan ng Zuellig-Pharma Asia Pacific Ltd. Phils. ROHQ (Zuellig-PH) at ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) tungkol sa tamang petsa ng pagsisimula ng 120-araw na palugit para sa pagproseso ng claim para sa refund ng value-added tax (VAT). Ang Zuellig-PH, isang regional operating headquarters (ROHQ), ay naghain ng administrative claim para sa refund ng labis at hindi nagamit na input VAT para sa taong 2010. Ang Bureau of Internal Revenue (BIR) ay humiling ng karagdagang dokumento sa pamamagitan ng parehong nakasulat at verbal na komunikasyon. Ikinatwiran ng Zuellig-PH na ang 120-araw na palugit ay dapat magsimula sa huling petsa ng pagsusumite ng lahat ng mga hiniling na dokumento, habang iginiit naman ng CIR na ang palugit ay nagsimula sa mas naunang petsa nang isumite ang unang set ng dokumento.

    Ang pangunahing tanong ay kung dapat bang isama sa pagkalkula ng 120-araw na palugit ang mga verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento na ginawa ng BIR. Nagsampa ng Petition for Review ang Zuellig-PH sa Court of Tax Appeals (CTA) dahil sa pagkaantala sa pagproseso ng refund claim. Iginiit ng BIR na ang judicial claim para sa refund ay huli na umanong naisampa, dahil ang CTA ay walang hurisdiksyon sa kaso.

    Ayon sa Section 112(C) ng National Internal Revenue Code (Tax Code), ang Commissioner ay may 120 araw mula sa petsa ng pagsusumite ng kumpletong dokumento para magdesisyon sa administrative claim para sa tax credit o refund ng creditable input taxes. Kapag tinanggihan ng CIR ang administrative claim, o kung hindi ito naaksyunan sa loob ng palugit, ang taxpayer ay may 30 araw para maghain ng judicial claim sa CTA.

    SEC. 112. Refunds or Tax Credits of Input Tax. –
    (C) Period within which Refund or Tax Credit of Input Taxes shall be Made. – In proper cases, the Commissioner shall grant a refund or issue the tax credit certificate for creditable input taxes within one hundred twenty (120) days from the date of submission of complete documents in support of the application filed in accordance with Subsection (A) hereof.

    In case of full or partial denial of the claim for tax refund or tax credit, or the failure on the part of the Commissioner to act on the application within the period prescribed above, the taxpayer affected may, within thirty (30) days from the receipt of the decision denying the claim or after the expiration of the one hundred twenty day-period, appeal the decision or the unacted claim with the Court of Tax Appeals.

    Ang BIR ay naglabas ng RMC No. 49-2003 na nagtatakda ng pamamaraan kung saan may mga nakabinbing administrative claim para sa refund ngunit may hindi kumpletong dokumento. Binibigyan ang mga taxpayer-claimant ng tatlumpung (30) araw upang isumite ang mga kinakailangang dokumentaryong kinakailangan maliban kung bigyan ng karagdagang extension ng pinuno ng processing unit, ngunit ang nasabing extension ay hindi dapat lumampas sa tatlumpung (30) araw. Para sa kasalukuyan at hinaharap na mga paghahabol para sa tax credit/refund, ang parehong ay ipoproseso sa loob ng isang daan at dalawampu (120) araw mula sa pagtanggap ng kumpletong mga dokumento.

    Tinukoy ng Korte na ang Tax Code o ang RMC No. 49-2003 ay hindi nag-oobliga na ang kahilingan ng taxing authority para sa karagdagang dokumento ay dapat gawin sa isang partikular na anyo. Hindi kinakailangan na ang kahilingan para sa karagdagang dokumento ay dapat laging gawin sa pamamagitan ng nakasulat na paraan. Bagaman mas gusto ang mga nakasulat na kahilingan dahil mas madali para sa BIR na subaybayan ang mga dokumentong isinumite ng taxpayer bilang tugon, hindi tahasang ipinagbabawal ng batas ang mga verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento basta’t ito ay ginawa ng mga awtorisadong opisyal ng BIR.

    Sa kasong ito, ipinakita ng mga rekord na ang Zuellig-PH ay sumunod sa mga nakasulat at verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento. Isinaad sa huling liham na naisumite na nila ang kumpletong dokumento bilang suporta sa kanilang aplikasyon para sa refund ng labis at hindi nagamit na input VAT. Dahil dito, itinuring ng Korte na napapanahon ang Petition for Review na inihain ng Zuellig-PH sa CTA noong Setyembre 25, 2014.

    Idinagdag pa ng Korte na hindi maaaring sisihin ang Zuellig-PH sa pagsunod sa mga representasyon ng BIR, at na ang prinsipyo ng estoppel ay hindi dapat gamitin kung magdudulot ito ng kawalan ng katarungan sa isang inosenteng partido. Binaligtad at isinantabi ng Korte ang desisyon ng CTA En Banc at ibinalik ang kaso sa CTA-Second Division para sa resolusyon ng merito.

    Nilinaw din ng Korte na ang nabanggit na diskusyon ay para lamang sa mga claim para sa refund na ginawa bago ang Hunyo 11, 2014 (ang petsa kung kailan inisyu ang RMC No. 54-2014). Sa ilalim ng bagong circular, kinakailangan na ang taxpayer na magsumite ng kumpletong dokumento sa paghahain ng administrative claim para sa VAT refund/tax credit, dahil wala nang tatanggaping dokumento pagkatapos nito.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung paano kinakalkula ang 120-araw na palugit para sa CIR na aksyunan ang claim para sa refund ng VAT, lalo na kung dapat bang isama ang mga verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento.
    Ano ang pinagtibay ng Korte Suprema sa kasong ito? Pinagtibay ng Korte Suprema na ang palugit na 120 araw ay dapat magsimula mula sa petsa na isinumite ng taxpayer ang kumpletong dokumento, at ang mga verbal na kahilingan para sa karagdagang dokumento ay dapat isama sa pagkalkula.
    Ano ang epekto ng RMC No. 54-2014 sa mga claim para sa refund ng VAT? Sa ilalim ng RMC No. 54-2014, kinakailangan na ang taxpayer ay magsumite ng kumpletong dokumento sa paghahain ng claim, at wala nang tatanggaping karagdagang dokumento.
    Bakit hindi maaaring sisihin ang Zuellig-PH sa pagkaantala sa paghahain ng judicial claim? Dahil ang pagkaantala ay resulta ng pagsunod ng Zuellig-PH sa mga verbal na kahilingan ng BIR, hindi maaaring sisihin ang taxpayer dahil kumilos lamang ito alinsunod sa mga representasyon ng ahensya.
    Ano ang naging batayan ng CTA sa pagbasura ng judicial claim? Ibinasura ng CTA ang judicial claim dahil umano sa ito ay huli na umanong naisampa, sapagkat ang basehan nito sa pagkalkula ng 120-araw na palugit ay ang unang pagsusumite ng mga dokumento.
    Kailan nagsimula ang pagsusuri ng BIR sa mga isinumite na dokumento ng Zuellig-Pharma Asia Pacific Ltd.? Nagsimula ang pagsusuri matapos isumite ng Zuellig-Pharma Asia Pacific Ltd. ang mga requested na dokumento.
    Bakit naibalik ang kaso sa CTA-Second Division? Naibalik ang kaso sa CTA-Second Division para sa resolusyon ng merito, dahil napatunayan na ang judicial claim ay napapanahong naihain at hindi dapat ibinasura.
    Ano ang kapakinabangan nito sa mga Taxpayers? Mula sa kasong ito, naging maliwanag na dapat isaalang-alang ang anumang komunikasyon na ginawa ng BIR, nakasulat man o hindi, bilang bahagi ng pagsusuri at kalkulasyon sa tamang pagsisimula at pagtatapos ng palugit sa paghahain.

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagtiyak na napapanahon ang paghahain ng mga claim para sa refund ng VAT at ang pagbibigay-diin ng Korte sa kung paano dapat ipatupad ang batas. Mahalaga ring tandaan na ang desisyong ito ay partikular sa mga kaso bago ang pagpapatupad ng RMC No. 54-2014, na nag-iba sa kinakailangan para sa pagsusumite ng mga dokumento.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: ZUELLIG-PHARMA ASIA PACIFIC LTD. PHILS. ROHQ VS. COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE (CIR), G.R. No. 244154, July 15, 2020

  • Pagbabasura ng Kahilingan sa Pagpapawalang-Bisa ng Surcharge: Ang Mahigpit na Aplikasyon ng Batas sa Usapin ng Qatar Airways

    Pinagtibay ng Korte Suprema na hindi maaaring basta-basta ipawalang-bisa ang surcharge o multa na ipinataw ng Bureau of Internal Revenue (BIR) dahil lamang sa teknikal na aberya. Sa madaling salita, ang pagbabayad ng buwis nang huli, kahit isang araw lamang, ay may kaakibat na parusa maliban na lamang kung mayroong sapat at legal na batayan upang ito ay maabsuwelto. Kaya naman, kinakailangan ang mahigpit na pagsunod sa mga regulasyon at batas ukol sa pagbabayad ng buwis upang maiwasan ang mga ganitong sitwasyon.

    Qatar Airways: Katwiran ba ang Teknikal na Problema para sa Late Filing?

    Umapela ang Qatar Airways sa Korte Suprema matapos ibasura ng Court of Tax Appeals (CTA) ang kanilang hiling na mapawalang-bisa ang surcharge na ipinataw ng BIR dahil sa kanilang pagkahuli ng isang araw sa pag-file ng kanilang 2nd Quarterly Income Tax Return. Ikinatwiran ng Qatar Airways na ang kanilang pagkahuli ay dahil sa teknikal na problema sa internet connection. Ngunit, hindi kinatigan ng Korte Suprema ang kanilang argumento at pinagtibay ang desisyon ng CTA.

    Ang kapangyarihan ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) na magpawalang-bisa o kanselahin ang pananagutan sa buwis ay nakasaad sa Seksyon 204(B) ng 1997 National Internal Revenue Code (NIRC). Ayon dito, maaaring ipawalang-bisa ang pananagutan sa buwis kung ito ay hindi makatarungan o labis na tinasa, o kung ang gastos sa pangangasiwa at paniningil ay hindi katumbas ng halaga ng buwis na dapat bayaran.

    SEC. 204. Authority of the Commissioner to Compromise, Abate and Refund or Credit Taxes. –

    The Commissioner may –

    xxxx

    (B) Abate or cancel a tax liability, when:

    (1) The tax or any portion thereof appears to be unjustly or excessively assessed; or

    (2) The administration and collection costs involved do not justify the collection of the amount due.

    Para mas maging malinaw ang mga sitwasyon kung kailan maaaring magpawalang-bisa ng multa o interes, inilabas ng BIR ang Revenue Regulations (RR) No. 13-2001. Nilinaw ng regulasyong ito ang mga pagkakataon kung saan maaaring ikonsidera ang pagpapawalang-bisa ng mga multa, gaya ng pagbabayad sa maling venue, pagkakamali dahil sa maling payo ng revenue officer, o kaya naman ay dahil sa mga pangyayaring hindi maiiwasan gaya ng force majeure.

    Sa kaso ng Qatar Airways, iginiit nila na ang kanilang pagkahuli sa pag-file ay dahil sa teknikal na problema na hindi nila kontrolado. Ngunit, binigyang-diin ng Korte Suprema na ang teknikal na aberya ay hindi sapat na dahilan upang ipawalang-bisa ang surcharge. Dagdag pa rito, dapat sana ay nag-file ang Qatar Airways nang mas maaga upang maiwasan ang anumang aberya na maaaring makaapekto sa kanilang pagbabayad ng buwis. Ayon sa Korte, kung nahirapan man ang Qatar Airways sa pag-interpret ng bagong Revenue Regulations (RR No. 11-2011), maaari silang mag-file ng tentative return upang maiwasan ang surcharge.

    To avoid delay, petitioner could file a tentative quarterly income tax return if it was still unsure with the figures contained therein to avoid paying the [25%] surcharge for late filing. Thereafter, it could modify, change, or amend the tentative return already filed if warranted, pursuant to Section 6(A) of the 1997 NIRC.

    Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagsunod sa mga batas at regulasyon sa pagbabayad ng buwis. Mahalaga ring tandaan na ang pag-apela sa CTA ay mayroong mahigpit na takdang panahon na dapat sundin, kung hindi ay mawawalan ng hurisdiksyon ang korte na dinggin ang kaso. Dahil dito, dapat na maging maingat ang mga taxpayer sa pagtupad ng kanilang mga obligasyon sa buwis upang maiwasan ang mga problema at multa.

    Sa huli, kinatigan ng Korte Suprema ang pagpataw ng 25% surcharge sa Qatar Airways alinsunod sa Section 248(A)(1) ng 1997 NIRC para sa hindi napapanahong pag-file ng income tax return. Ipinakita ng kasong ito ang paninindigan ng Korte sa mahigpit na pagpapatupad ng batas, kahit pa sa mga pagkakataong mayroong katwiran ang taxpayer.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung dapat bang ipawalang-bisa ang surcharge na ipinataw dahil sa nahuling pag-file ng income tax return dahil sa teknikal na problema.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema? Pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA na hindi dapat ipawalang-bisa ang surcharge.
    Anong seksyon ng NIRC ang may kinalaman sa kaso? Seksyon 204(B) ng 1997 NIRC, na nagpapahintulot sa CIR na magpawalang-bisa ng pananagutan sa buwis sa ilang sitwasyon.
    Ano ang Revenue Regulation na may kaugnayan sa kaso? RR No. 13-2001, na naglalaman ng mga patnubay sa pagpapatupad ng Seksyon 204(B) ng NIRC.
    Bakit hindi kinatigan ng Korte Suprema ang Qatar Airways? Dahil hindi sapat na dahilan ang teknikal na problema upang ipawalang-bisa ang surcharge, at dapat sana ay nag-file sila nang mas maaga.
    Ano ang maaaring gawin ng isang taxpayer kung nahihirapan sa pag-interpret ng bagong regulasyon? Maaaring mag-file ng tentative return upang maiwasan ang surcharge.
    Ano ang parusa sa hindi napapanahong pag-file ng income tax return? 25% surcharge ng halaga ng buwis na dapat bayaran.
    Ano ang aral na makukuha sa kasong ito? Mahalaga ang pagsunod sa mga batas at regulasyon sa pagbabayad ng buwis upang maiwasan ang mga multa at problema.

    Ang kasong ito ay nagpapakita kung gaano kahalaga ang pagiging responsable at maagap sa pagtupad ng ating mga obligasyon sa pagbabayad ng buwis. Dapat maging pamilyar ang bawat taxpayer sa mga regulasyon at patakaran upang maiwasan ang mga hindi inaasahang problema.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Qatar Airways Company vs. CIR, G.R. No. 238914, June 08, 2020

  • Pagbubuwis sa Separation Pay: Kailan Ito Nararapat?

    Sa kasong Anna Mae B. Mateo vs. Coca-Cola Bottlers Phils. Inc., ipinagdesisyon ng Korte Suprema na ang separation pay na natanggap dahil sa redundancy ay hindi dapat patawan ng buwis. Ang desisyong ito ay nagbibigay linaw sa pagitan ng separation pay at retirement pay, at kung paano ito naaapektuhan ng National Internal Revenue Code (NIRC).

    Pagkakaiba ng Separation Pay at Retirement Pay: Ang Laban sa Buwis

    Ang kasong ito ay nagmula sa pagkakahiwalay ni Anna Mae B. Mateo sa Coca-Cola Bottlers Phils. Inc. dahil sa redundancy. Matapos matanggap ang kanyang separation pay, nakita niyang may ibinawas na halaga para sa withholding tax. Iginiit ng Coca-Cola na ang natanggap ni Mateo ay retirement benefit na hindi na sakop ng tax exemption dahil dati na siyang nag-avail nito noong siya ay nahiwalay sa Philippine Beverage Partners, Inc. (PhilBev). Kaya naman, naghain si Mateo ng reklamo sa Labor Arbiter, na nagpasyang mali ang ginawang pagbubuwis ng Coca-Cola sa separation pay niya. Sa huli, ang isyu ay nakarating sa Korte Suprema: Tama bang kaltasan ng buwis ang separation pay na natanggap ni Mateo dahil sa redundancy?

    Ang pangunahing argumento ni Mateo ay ang natanggap niyang halaga ay separation pay at hindi retirement pay. Iginiit niyang dahil sa redundancy siya nahiwalay, ang kanyang separation pay ay dapat na exempted sa income tax. Ayon sa Article 283 ng Labor Code, ang empleyado na tinanggal dahil sa redundancy ay karapat-dapat sa separation pay na katumbas ng isang buwang sahod para sa bawat taon ng serbisyo.

    Sa kabilang banda, kahit miyembro si Mateo ng Retirement Plan ng Coca-Cola, na inaprubahan ng BIR, ang plano ay nagtatakda na ang miyembrong involuntarily separated, tulad ni Mateo, ay makakatanggap ng separation benefit na computed ayon sa retirement formula o ang termination benefit na mandato ng batas, alinman ang mas mataas. Ayon sa Sections 1 at 3, Article V ng Retirement Plan:

    Section 1. Retirement Benefit. A Member who retires on the retirement dates as defined in Article IV of this Plan shall be entitled to and shall be paid a retirement benefit equivalent to 100% of Final Pay for every year of Credited Service, plus commutation of hi s unused Sick Leave Credits, if any.

    x x x x

    Section 3. Involuntary Separation Benefit. Any Member who is involuntarily separated from service by the Company for any cause beyond his control shall be entitled to receive in lieu of any other retirement benefits, a separation benefit computed in accordance with the retirement benefit formula described in Section 1 of this Article or the applicable termination benefit under existing laws, whichever is greater, irrespective of hi s length of service with the Company.

    Nilinaw ng Korte Suprema na kahit ginamit ang retirement formula para kalkulahin ang separation pay, hindi nito binabago ang karakter ng benepisyong natanggap bilang separation benefit. Ang retirement formula ay ginamit lamang dahil mas advantageous ito para kay Mateo. Kaya naman, mali ang ginawa ng Court of Appeals (CA) sa pagtrato sa natanggap ni Mateo bilang retirement pay.

    Ang separation pay ay exempted sa income tax sa ilalim ng Section 32(B)(6)(b) ng NIRC:

    Section 32. Gross Income.- x x x

    (B) Exclusion from Gross Income. – The following items shall not be included in the gross income and shall be exempt from taxation under this Title:

    x x x x

    (6) Retirement Benefits, Pensions, Gratuities, etc. –

    x x x x

    (b) Any amount received by an official or employee or by his heirs from the employer as a consequence of separation of such official or employee from the service of the employer because of death, sickness, or other physical disability or for any cause beyond the control of said official or employee. x x x

    Dahil dito, ipinagdesisyon ng Korte Suprema na dapat ibalik ng Coca-Cola kay Mateo ang halagang ibinawas bilang withholding tax. Ang desisyon na ito ay nagbibigay diin sa kahalagahan ng pagkilala sa pagkakaiba ng separation pay at retirement pay, lalo na pagdating sa pagbubuwis. Ang employer ay dapat sumunod sa batas at tiyakin na ang benepisyong natatanggap ng empleyado ay tama at naaayon sa kanilang sitwasyon.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung tama bang kaltasan ng buwis ang separation pay na natanggap ng empleyado dahil sa redundancy.
    Ano ang pagkakaiba ng separation pay at retirement pay? Ang separation pay ay binibigay kapag tinanggal ang empleyado dahil sa kadahilanang hindi niya kontrolado, tulad ng redundancy. Ang retirement pay naman ay binibigay kapag nagretiro na ang empleyado.
    Saan nakasaad ang tungkol sa separation pay sa Labor Code? Nakasaad ito sa Article 283 ng Labor Code.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa Retirement Plan ng Coca-Cola? Ayon sa Retirement Plan, ang miyembrong involuntarily separated ay makakatanggap ng separation benefit na computed ayon sa retirement formula o termination benefit na mandato ng batas, alinman ang mas mataas.
    Saan nakasaad sa NIRC na exempted sa buwis ang separation pay? Nakasaad ito sa Section 32(B)(6)(b) ng NIRC.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito? Ipinagdesisyon ng Korte Suprema na dapat ibalik ng Coca-Cola kay Mateo ang halagang ibinawas bilang withholding tax dahil ang natanggap niyang separation pay ay exempted sa income tax.
    Ano ang ibig sabihin ng redundancy? Ang redundancy ay nangyayari kapag ang posisyon sa trabaho ay hindi na kailangan dahil sa mga pagbabago sa negosyo o organisasyon.
    Mayroon bang kondisyon para ma-exempt sa buwis ang retirement benefits? Mayroon, ang Section 32(B)(6)(a) ng NIRC ay nagtatakda ng mga kondisyon para ma-exempt sa buwis ang retirement benefits, ngunit hindi ito naaangkop sa separation pay dahil sa redundancy.

    Sa kabuuan, ang desisyon sa kasong ito ay naglilinaw sa mga karapatan ng mga empleyadong tinanggal dahil sa redundancy at kung paano ito naaapektuhan ng mga batas sa pagbubuwis. Mahalagang malaman ng mga empleyado at employer ang mga karapatan at obligasyon nila upang maiwasan ang mga hindi pagkakaunawaan.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Anna Mae B. Mateo vs. Coca-Cola Bottlers Phils. Inc., G.R. No. 226064, February 17, 2020

  • Preskripsyon sa Paglabag sa Kodigo ng Internal Revenue: Paglilinaw sa Hangganan ng Panahon

    Sa kasong ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang aksyon para sa paglabag sa mga probisyon ng National Internal Revenue Code (NIRC) ay dapat isampa sa loob ng limang taon mula nang matuklasan ang paglabag. Napagdesisyunan na ang pagkakatuklas ay nagsisimula sa araw na naging pinal at demandable ang assessment ng Bureau of Internal Revenue (BIR), at dahil lumagpas na sa limang taon bago naisampa ang kaso, nagkaroon ng prescription, kaya’t ibinasura ang kaso.

    Nawawalang Panahon: Paglilitis sa Paglabag sa Buwis, Nahadlangan Ba ng Oras?

    Ang kasong ito ay nagmula sa pagsasampa ng Bureau of Internal Revenue (BIR) ng kasong paglabag sa National Internal Revenue Code (NIRC) laban sa mga opisyal ng Chiat Sing Cardboard Corporation (Chiat Corp.), na sina Imelda Sze, Sze Kou For, at Teresita Ng. Ayon sa BIR, nagkaroon umano ng mga iregularidad sa pagbabayad ng buwis ang Chiat Corp. para sa taong 1999 at 2000. Sa partikular, inakusahan ang Chiat Corp. ng pagdedeklara ng mas mababang benta at kita, hindi pagbabayad ng tamang value-added tax (VAT) at income tax, at hindi pag-withhold ng buwis sa labor cost. Hindi umano naghain ng protesta ang Chiat Corp. sa mga notices na ipinadala ng BIR, dahilan upang maging pinal ang assessment at dapat nang bayaran ang P33,847,574.18.

    Ang mga akusado naman ay nagpaliwanag na wala silang pananagutan sa mga iregularidad na natuklasan. Iginiit nila na ang paghahain ng kaso ay premature at labag sa kanilang karapatan sa due process, at hindi sila responsable sa paghahanda at pag-file ng mga tax returns. Gayunpaman, ibinasura ng State Prosecutor ang reklamo, at nang umakyat ang kaso sa Department of Justice (DOJ), kinatigan din nito ang pagbasura. Dahil dito, naghain ang BIR ng petisyon sa Court of Appeals (CA).

    Binaliktad ng CA ang desisyon ng DOJ, na nagsasabing may sapat na probable cause para ituloy ang kaso. Natuklasan ng CA na nag-abuso sa kanyang diskresyon ang DOJ nang hindi nito isinaalang-alang ang mga dokumento mula sa iba’t ibang ahensya ng gobyerno. Nagduda rin ang CA sa pag-apply ng Chiat Corp. para sa retirement of business matapos mag-apply para sa Voluntary Assessment Program (VAP). Dahil dito, inatasan ng CA ang DOJ na magsampa ng Information sa tamang korte.

    Habang nakabinbin ang petisyon sa Korte Suprema, ipinaalam ng mga petitioners na dahil sa desisyon ng CA, naisampa na ang Amended Information sa Court of Tax Appeals (CTA). Gayunpaman, ibinasura ng CTA ang mga kaso dahil sa prescription. Dahil dito, iginiit ng mga petitioners na ang isyu ng probable cause ay naging moot and academic na. Kinumpirma naman ng BIR na sumunod ang DOJ sa utos ng CA, ngunit ibinasura rin ng CTA ang kaso dahil sa prescription.

    Ayon sa Section 281 ng Tax Reform Act of 1997, ang prescriptive period para sa paglabag sa anumang probisyon ng tax code ay limang taon.

    SEC. 281. Prescription for Violations of any Provision of this Code. – All violations of any provision of this Code shall prescribe after five (5) years.

    Prescription shall begin to run from the day of the commission of the violation of the law, and if the same be not known at the time, from the discovery thereof and the institution of judicial proceedings for its investigation and punishment.

    The prescription shall be interrupted when proceedings are instituted against the guilty persons and shall begin to run again if the proceedings are dismissed for reasons not constituting jeopardy.

    Ipinaliwanag ng CTA na ayon sa Revenue Memorandum Circular 101-90, ang pagkakatuklas ng paglabag sa tax code ay nagsisimula lamang kapag natukoy na ang paraan ng paggawa at ang lawak ng panlilinlang. Ito ay nangyayari kapag nagbigay na ang BIR ng final decision at inaatasan ang taxpayer na magbayad ng deficiency tax. Sa kasong ito, natuklasan ng CTA na ang Final Letter of Demand (FLD) at Final Assessment Notice (FAN) ay natanggap ng Chiat Corp. noong Pebrero 7, 2005. Dahil hindi naghain ng protesta ang Chiat Corp., ang assessment ay naging pinal noong Marso 9, 2005. Ngunit ang Information ay naisampa lamang sa korte noong Abril 23, 2014, na lampas sa limang taong prescriptive period. Dahil dito, nagdesisyon ang Korte Suprema na ang petisyon ay moot and academic na.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung nagkaroon ba ng prescription sa paghahain ng kaso para sa paglabag sa National Internal Revenue Code (NIRC).
    Ano ang prescriptive period para sa paglabag sa NIRC? Ayon sa Section 281 ng Tax Reform Act of 1997, ang prescriptive period ay limang (5) taon.
    Kailan nagsisimula ang pagbilang ng prescriptive period? Nagsisimula ang pagbilang mula sa araw ng pagkakagawa ng paglabag. Kung hindi ito alam sa panahon ng pagkakagawa, mula sa pagkakatuklas nito.
    Paano nakakaapekto ang Voluntary Assessment Program (VAP) sa kaso? Nag-avail ang Chiat Corp. sa VAP, ngunit hindi ito nangangahulugan na ligtas sila sa anumang panloloko o ilegal na gawain.
    Bakit ibinasura ng CTA ang kaso? Ibinasura ng CTA ang kaso dahil lumagpas na sa limang taong prescriptive period bago naisampa ang Information sa korte.
    Ano ang naging papel ng Court of Appeals (CA) sa kaso? Binaliktad ng CA ang desisyon ng DOJ at inatasan ang DOJ na magsampa ng Information, dahil nakita nito na may probable cause para ituloy ang kaso.
    Bakit sinabi ng Korte Suprema na ang kaso ay moot and academic na? Dahil ibinasura na ng CTA ang kaso dahil sa prescription, ang isyu ng probable cause ay wala nang praktikal na saysay.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga taxpayer? Nagbibigay-diin ang desisyon sa kahalagahan ng pagsasampa ng kaso sa loob ng prescriptive period, kung hindi ay mawawalan ng bisa ang aksyon.

    Sa kabuuan, ang kasong ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagsunod sa mga regulasyon ng buwis at ang pagiging maagap ng BIR sa pagsasampa ng kaso. Mahalaga na maging pamilyar ang mga taxpayer sa kanilang mga obligasyon sa buwis at kumilos nang naaayon upang maiwasan ang anumang legal na problema.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: IMELDA SZE, SZE KOU FOR, & TERESITA NG, VS. BUREAU OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 210238, January 06, 2020