ASG Law

Tag: Mining Act

  • Hindi Lahat ng Nagdedemanda ay May Sala: Pagprotekta sa mga Aktibista sa Kapaligiran laban sa SLAPP

    Ang kasong ito ay nagbibigay-diin na ang proteksyon laban sa Strategic Lawsuit Against Public Participation (SLAPP) ay para lamang sa mga indibidwal na nagsusulong ng adbokasiya sa kapaligiran. Hindi ito maaaring gamitin ng malalaking korporasyon para patahimikin ang mga ordinaryong mamamayan na naghahangad na sila ay managot. Sa madaling salita, ang anti-SLAPP ay hindi instrumento para supilin ang mga aksyon ng mga mamamayan na nagtatanggol sa kapaligiran laban sa mga makapangyarihang negosyo.

    Kapag ang Dambuhalang Mining Company ay Nagtangkang Patahimikin ang Boses ng mga Katutubo

    Sa kasong FCF Minerals Corporation v. Joseph Lunag, et al., tinalakay ng Korte Suprema ang tungkol sa paggamit ng Strategic Lawsuit Against Public Participation (SLAPP) bilang depensa sa isang kaso na may kinalaman sa Writ of Kalikasan. Ang FCF Minerals Corporation, isang kompanya ng pagmimina, ay kinasuhan ng mga residente na nagmula sa mga katutubong grupo dahil sa umano’y pagkasira ng kanilang ancestral land dahil sa open-pit mining. Nagmosyon ang FCF Minerals na ang kaso ay isang SLAPP, na isang demanda na inihain upang pahirapan at patahimikin ang mga kritiko nito. Iginigiit ng FCF Minerals na sumusunod sila sa lahat ng regulasyon at may Environmental Compliance Certificate.

    Sa ilalim ng Rules of Procedure for Environmental Cases, ang SLAPP ay isang legal na aksyon na inihain upang harass, vex, exert undue pressure, o stifle ang anumang legal na paraan na maaaring gamitin ng isang tao o institusyon sa pagpapatupad ng mga batas pangkalikasan. Sa madaling salita, ito ay isang kaso na ginagamit upang patahimikin ang mga taong nagtatanggol sa kapaligiran. Ngunit, sa kasong ito, ang Korte Suprema ay nagbigay-diin na ang depensa ng SLAPP ay hindi maaaring basta-basta gamitin ng kahit sinong defendant sa isang environmental case.

    Binigyang-diin ng Korte na ang anti-SLAPP ay para lamang sa mga indibidwal na nagiging target ng litigation dahil sa kanilang environmental advocacy. Hindi ito isang remedyo para sa malalaking korporasyon na gustong patahimikin ang mga ordinaryong mamamayan na naghahangad na sila ay managot. Higit pa rito, hindi ito isang tool na ibinibigay sa mga malalaking concessionaire na may mga obligasyon at responsibilidad sa ilalim ng batas. Ito ay alinsunod sa mga karapatan sa malayang pananalita at pagtitipon na nakasaad sa Saligang Batas.

    Ang kaso ay nagsimula nang maghain ng petisyon para sa Writ of Kalikasan ang mga residente laban sa FCF Minerals, na nag-aakusa sa kumpanya ng pagmimina na gumagamit ng open-pit mining method na sumisira sa kanilang ancestral land. Iginiit nila na ang operasyon ng FCF Minerals ay lumalabag sa Philippine Mining Act, na nagbabawal sa pagmimina sa mga virgin forest, watershed, at iba pang protektadong lugar. Ang mga katutubo ay nag-claim din na ang kanilang consent ay nakuha sa pamamagitan ng panlilinlang dahil hindi isiniwalat ng FCF Minerals ang buong lawak ng kanilang mga aktibidad sa pagmimina at ang pinsala sa kapaligiran na idudulot nito.

    Sa pagdedesisyon, sinabi ng Korte Suprema na hindi maaaring gamitin ng FCF Minerals ang depensa ng SLAPP dahil hindi sila ang nagtatanggol sa karapatan sa malayang pananalita o ang karapatang magpetisyon sa gobyerno. Ang FCF Minerals ay nagpapatupad ng kanilang mining grant, na hindi sakop ng proteksyon ng anti-SLAPP law. Ang pagpapatupad ng isang malaking mining concession ay hindi isang aktibidad na nilalayong protektahan ng mga patakaran sa anti-SLAPP. Hindi ito napapaloob sa mga political activity na protektado ng anti-SLAPP law.

    Dagdag pa, sinabi ng Korte na ang pagbibigay ng damages sa FCF Minerals ay lalabag sa layunin ng anti-SLAPP rule. Ito ay magiging isang chilling effect laban sa mga legitimate environmental case sa hinaharap. Mahalagang bigyan ng proteksyon ang mga mamamayan, lalo na ang mga katutubo, sa pagpapahayag ng kanilang mga hinaing laban sa malalaking korporasyon.

    Hindi natin maaaring basta-basta ipatupad ang probisyon ng anti-SLAPP pabor sa petitioner, isang malaking korporasyon ng pagmimina na binigyan ng isang mining concession. Bilang isang mining grantee, obligado itong sumunod sa mga probisyon ng kasunduan at ating mga batas. Ang mga mamamayan, apektado man o hindi direkta ng mining concession, ay dapat pahintulutang ipahayag at panagutin ang mga korporasyong ito. Ang ating mga tao ay dapat bigyan ng higit na kalayaan upang ipahayag ang kanilang mga alalahanin.

    Ang naging desisyon ng Korte Suprema ay nagpapatibay na ang proteksyon laban sa SLAPP ay para sa mga aktibista sa kapaligiran at hindi dapat gamitin ng malalaking korporasyon upang patahimikin ang kanilang mga kritiko.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung maaaring gamitin ng isang korporasyon ng pagmimina ang depensa ng SLAPP laban sa isang petisyon para sa Writ of Kalikasan na inihain ng mga residente.
    Ano ang SLAPP? Ang SLAPP ay isang legal na aksyon na inihain upang harass, vex, exert undue pressure, o patahimikin ang isang tao o institusyon sa pagpapatupad ng mga batas pangkalikasan.
    Sino ang maaaring gumamit ng depensa ng SLAPP? Ayon sa kasong ito, ang depensa ng SLAPP ay para lamang sa mga indibidwal na nagsusulong ng adbokasiya sa kapaligiran.
    Ano ang Writ of Kalikasan? Ito ay isang remedyo na magagamit ng isang tao o grupo na ang karapatan sa isang balanseng at malusog na ekolohiya ay nilabag o threatened ng isang unlawful act o omission.
    Sino ang naghain ng kaso laban sa FCF Minerals? Ang kaso ay inihain ng mga residente na nagmula sa mga katutubong grupo na apektado ng operasyon ng pagmimina ng FCF Minerals.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema? Hindi maaaring gamitin ng FCF Minerals ang depensa ng SLAPP dahil hindi sila ang nagtatanggol sa karapatan sa malayang pananalita o ang karapatang magpetisyon sa gobyerno.
    Ano ang implikasyon ng desisyon na ito? Pinoprotektahan nito ang mga aktibista sa kapaligiran laban sa mga demanda na inihain upang sila ay patahimikin at pahirapan.
    Ano ang sinasabi ng desisyon na ito tungkol sa karapatan ng mga mamamayan na magprotesta? Dapat bigyan ng proteksyon ang mga mamamayan, lalo na ang mga katutubo, sa pagpapahayag ng kanilang mga hinaing laban sa malalaking korporasyon.

    Ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagpapakita ng proteksyon sa mga indibidwal na nagtatanggol sa kapaligiran. Hindi dapat gamitin ang SLAPP ng mga korporasyon upang supilin ang mga boses na nagtatanggol sa kalikasan. Ang ganitong desisyon ay nagbibigay lakas sa mga aktibista at nagpapanagot sa mga malalaking negosyo para sa kanilang mga aktibidad na maaaring makasira sa kalikasan.

    Para sa mga katanungan tungkol sa paglalapat ng ruling na ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinibigay lamang para sa mga layuning pang-impormasyon at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Pinagmulan: FCF MINERALS CORPORATION, VS. JOSEPH LUNAG, G.R. No. 209440, February 15, 2021

  • Pagkontrol ng Estado sa mga Kasunduan sa Pagmimina: Kailangan ang Pag-apruba para sa Paglipat ng Karapatan

    Ang kasong ito ay nagpapakita na hindi maaaring pilitin ang Department of Environment and Natural Resources (DENR) na baguhin ang Mineral Production Sharing Agreement (MPSA) upang ipakita ang pagbili sa pamamagitan ng judisyal na pagbebenta ng bahagi ng interes dito. Ang paglipat ng karapatan sa MPSA ay kailangang may pahintulot mula sa gobyerno sa pamamagitan ng DENR. Nilinaw ng Korte Suprema na ang pag-apruba ng DENR Secretary ay kailangan para sa bisa ng paglipat o pag-assign ng mga karapatan sa ilalim ng MPSA, upang mapangalagaan ang kontrol ng estado sa mga likas na yaman. Binibigyang-diin ng desisyon na ito ang kahalagahan ng pagsunod sa mga legal na pamamaraan at regulasyon para sa mga transaksyon na may kaugnayan sa mga kasunduan sa pagmimina.

    Pagpuksa ng Estado: Sino ang Maaaring Sumali sa Pagmimina?

    Ang Diamond Drilling Corporation of the Philippines (DDCP) ay nagsampa ng kaso upang kolektahin ang pera laban sa Pacific Falkon Resources Corporation (PFRC). Nanalo ang DDCP at binili ang 40% share ng PFRC sa isang proyekto ng pagmimina. Gusto ng DDCP na idagdag ang pangalan nito sa MPSA bilang co-contractor. Ngunit, ayaw ito ng DENR. Ang legal na tanong dito ay: Maaari bang utusan ng korte ang DENR na baguhin ang MPSA para isama ang DDCP bilang co-contractor, kahit hindi ito nagbigay ng pahintulot? Ipinapakita sa kasong ito na ang gobyerno ay may huling say sa kung sino ang maaaring magmina.

    Binigyang-diin ng Korte Suprema ang prinsipyo ng kontrol ng estado sa mga kasunduan sa pagmimina. Ayon sa Seksyon 2, Artikulo XII ng Konstitusyon, ang lahat ng mineral ay pag-aari ng estado. Ang eksplorasyon, pagpapaunlad, at paggamit ng mga ito ay dapat nasa ilalim ng ganap na kontrol at pangangasiwa ng estado. Ang estado ay maaaring direktang magsagawa ng mga aktibidad na ito, o pumasok sa mga kasunduan sa pakikipag-produksyon, joint venture, o produksyon sa pagbabahagi sa mga Pilipinong mamamayan o mga korporasyon na hindi bababa sa animnapung porsyento (60%) ng kapital ay pag-aari ng mga naturang mamamayan.

    Alinsunod dito, ang Republic Act No. 7942 (Mining Act) ay nagbibigay sa DENR ng pangunahing responsibilidad para sa pangangalaga, pamamahala, pagpapaunlad, at wastong paggamit ng mga mineral na yaman ng estado. Ang DENR ay may kapangyarihang pumasok sa mga Kasunduan sa Pagmimina sa ngalan ng Gobyerno o magrekomenda ng Financial o Technical Assistance Agreement (FTAA) sa Pangulo sa pag-endorso ng Direktor.

    Upang maipatupad ang kontrol ng estado sa paggamit ng mga mineral na yaman, ang Mining Act ay gumagamit ng MPSAs bilang isang paraan ng paghingi ng pakikilahok ng pribadong sektor sa mga operasyon ng pagmimina. Ang Seksyon 3(ab) ng Mining Act ay naglalagay ng MPSAs sa ilalim ng klase ng mga kasunduan sa pagmimina, na malinaw na tinukoy bilang mga kontrata sa pagitan ng gobyerno at isang kontratista. Malinaw na sa ilalim ng Mining Act, ang isang MPSA ay isang kontrata kung saan ang Estado, sa pamamagitan ng DENR, ay nagbibigay sa isang pribadong partido ng eksklusibong karapatan na magsagawa ng mga operasyon ng pagmimina sa loob ng isang tinukoy na lugar, kapalit ng isang bahagi sa mga kita ng mga operasyon.

    Sinabi ng korte na hindi maaaring baguhin ang MPSA upang isama ang DDCP bilang co-contractor nang walang pahintulot ng gobyerno. Ang pagkuha ng DDCP sa 40% interest ng PFRC sa pamamagitan ng judisyal na pagbebenta ay hindi sapat upang gawin itong co-contractor. Ang kinakailangan para sa isang balidong paglipat ng mga karapatan sa isang MPSA ay dapat na may pag-apruba ng DENR Secretary. Ang Seksyon 30 ng Mining Act at Seksyon 46 ng IRR nito ay nagsasaad na ang anumang paglipat o pag-assign ng mga karapatan at obligasyon sa ilalim ng anumang kasunduan sa mineral maliban sa isang kasunduan sa tulong pinansyal o teknikal ay dapat sumailalim sa paunang pag-apruba ng Kalihim.

    Ang pag-apruba ay itinuturing na awtomatiko kung hindi ito kikilos ng Kalihim sa loob ng tatlumpung (30) araw ng pagtatrabaho mula sa opisyal na pagtanggap nito, maliban kung malinaw na labag sa konstitusyon o ilegal. Ipinunto ng Korte na ang probisyon ng awtomatikong pag-apruba ay nalalapat lamang sa mga aplikasyon na nakakatugon sa lahat ng mga kinakailangan na inilatag sa Seksyon 46 ng IRR ng Mining Act. Ang kapangyarihan ng DENR Secretary na aprubahan ang paglipat at pag-assign ng mga kasunduan sa mineral at mga karapatan sa kasunduan sa mineral ay discretionary at samakatuwid ay hindi maaabot ng mga utos ng korte. Dapat siyasatin ng DENR Secretary kung ang assignee/transferee ay isang “qualified person”.

    Sa madaling salita, ang paglipat ng 40% interes sa DDCP ay hindi naglipat ng anumang karapatan sa MPSA. Kaya, ang DENR ay hindi kailangang sumunod sa utos ng korte na baguhin ang MPSA.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung maaaring utusan ng korte ang DENR na baguhin ang MPSA upang isama ang DDCP bilang co-contractor, kahit walang pahintulot ng DENR.
    Ano ang MPSA? Ang MPSA o Mineral Production Sharing Agreement ay isang kasunduan kung saan binibigyan ng gobyerno ang isang pribadong kumpanya ng karapatang magmina sa isang lugar, kapalit ng bahagi sa kita.
    Bakit kailangan ang pag-apruba ng DENR para sa paglipat ng karapatan sa MPSA? Dahil ayon sa Konstitusyon, ang lahat ng mineral ay pag-aari ng estado, kaya kailangan ang pahintulot ng gobyerno para sa anumang pagbabago sa kasunduan sa pagmimina.
    Ano ang nangyari sa pagkuha ng DDCP sa interes ng PFRC? Sinabi ng korte na hindi naglipat ng anumang karapatan sa MPSA ang pagkuha ng DDCP, kaya hindi kailangang baguhin ng DENR ang MPSA.
    Ano ang basehan ng DENR sa pag-apruba ng paglipat ng karapatan? Dapat siyasatin ng DENR Secretary kung ang assignee/transferee ay isang “qualified person”. Ang prosesong ito ay nangangailangan ng pagtatasa sa mga katotohanan at sitwasyon ng bawat aplikasyon.
    Ano ang kahulugan ng automatic approval clause? Sinasabi nito na kung hindi kumilos ang Kalihim sa loob ng 30 araw, aprubado na ang paglipat. Ngunit, hindi ito nangyayari kung hindi kumpleto ang dokumento at qualified ang transferee.
    Ano ang resulta ng kaso? Pinanigan ng Korte Suprema ang DENR. Sinabi ng korte na hindi maaaring pilitin ang DENR na baguhin ang MPSA dahil hindi aprubado ang paglipat ng karapatan.
    Maari bang bawasan ng ibang sangay ng gobyerno ang kapangyarihan ng DENR sa paglipat ng kasunduan sa pagmimina? Hindi, kinakailangan ang pag-apruba ng DENR sa paglipat ng kasunduan. Ito’y nagbibigay ng kontrol sa estado sa yaman mineral at kung sino ang gumagamit nito.

    Sa kabuuan, ipinapakita ng kasong ito ang kahalagahan ng pagsunod sa mga batas at regulasyon tungkol sa pagmimina. Dapat tiyakin na may pahintulot ng DENR para sa anumang pagbabago sa MPSA, upang mapangalagaan ang kontrol ng estado sa mga likas na yaman ng Pilipinas.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: DIAMOND DRILLING CORPORATION OF THE PHILIPPINES v. CRESCENT MINING AND DEVELOPMENT CORPORATION, G.R. No. 207360, April 10, 2019

  • Pagmimina at Karapatan sa Lupa: Pagpapaliwanag sa Balanse ng Kapangyarihan ng Estado at Pribadong Interes sa Mining Act

    Ang kasong ito ay nagbibigay linaw sa balanse sa pagitan ng kapangyarihan ng estado at mga karapatan ng mga indibidwal pagdating sa pagmimina sa Pilipinas. Ipinasiya ng Korte Suprema na hindi labag sa Saligang Batas ang Republic Act No. 7942, o ang Philippine Mining Act of 1995, pati na rin ang Financial and Technical Assistance Agreement (FTAA) na ibinigay sa Climax-Arimco Mining Corporation (CAMC). Nilinaw ng korte na ang pagpasok sa mga pribadong lupa para sa pagmimina, sa ilalim ng Mining Act, ay isang paggamit ng kapangyarihan ng estado (eminent domain) para sa kapakinabangan ng publiko, ngunit dapat itong may kaukulang bayad-pinsala.

    Kung Paano Nagkabangga ang Pagmimina at mga Karapatan ng mga Katutubo: Ang Legal na Laban sa Didipio

    Ang kaso ng Didipio Earth-Savers Multi-Purpose Association, Incorporated (DESAMA) vs. Elisea Gozun ay nag-ugat sa pagtutol ng mga residente at mga katutubo ng Didipio, Nueva Vizcaya sa operasyon ng CAMC, isang kompanya ng pagmimina na may FTAA mula sa gobyerno. Ang mga petisyoner ay naghain ng kaso upang ipawalang-bisa ang Mining Act at ang FTAA ng CAMC, dahil umano sa paglabag sa kanilang karapatan sa property at sa hindi sapat na kontrol ng estado sa mga dayuhang kompanya ng pagmimina.

    Isa sa mga pangunahing isyu na tinalakay ay kung ang Section 76 ng Mining Act, na nagpapahintulot sa mga kompanya ng pagmimina na pumasok sa mga pribadong lupa, ay isang uri ng pagkuha ng property nang walang sapat na kabayaran. Ayon sa DESAMA, ito ay paglabag sa Section 9, Article III ng Saligang Batas, na nagsasaad na hindi dapat kunin ang pribadong property maliban sa paggamit publiko at may tamang kabayaran. Ngunit ayon sa korte, ang pagmimina ay may kaakibat na public interest.

    Para maunawaan ang Section 76 ng RA 7942, mahalagang balikan ang kasaysayan ng mga batas sa pagmimina sa Pilipinas. Ayon sa RA 7942:

    Seksyon 76. Pagpasok sa pribadong mga lupa at mga lugar ng konsesyon – Batay sa naunang pagpapabatid, ang mga may hawak ng mga karapatan sa pagmimina ay hindi dapat hadlangan mula sa pagpasok sa pribadong mga lupa at mga lugar ng konsesyon ng mga may-ari, mga umuukupa, o mga may konsesyon kapag nagsasagawa ng mga operasyon ng pagmimina doon.

    Nauna rito, mayroon nang mga batas na nagbibigay daan sa paggamit ng eminent domain para sa pagmimina, tulad ng Presidential Decree No. 512. Ngunit sa ilalim ng RA 7942, hindi na kailangang isa-isahin ang kapangyarihang ito, dahil ito ay itinuturing na bahagi na ng karapatan sa pagmimina. Ito ang naging basehan upang ideklara ng korte na ang Section 76 ng RA 7942 ay maituturing na taking provision.

    Bagama’t idineklara ng Korte Suprema na ang nasabing probisyon ay isang taking provision, hindi nito nangangahulugan na ito ay labag sa Saligang Batas. Ayon sa korte, ang pagmimina ay may malaking papel sa pag-unlad ng ekonomiya ng bansa. Hindi rin totoo na ang estado ay kumukuha ng pribadong property para lamang sa kapakinabangan ng mga pribadong kompanya. Sa kasong ito, ang pagpapahintulot sa CAMC na magsagawa ng pagmimina ay may kaakibat na responsibilidad para sa kumpanya, kabilang ang pagsunod sa mga regulasyon sa kalikasan at pagbabayad ng tamang buwis at royalty sa gobyerno.

    Tungkol naman sa pagtukoy ng tamang kabayaran, nilinaw ng Korte Suprema na ang mga korte pa rin ang may panghuling desisyon dito. Bagama’t ang Panel of Arbitrators ng Mines and Geosciences Bureau (MGB) ay may awtoridad na magdesisyon sa mga unang usapin tungkol sa kabayaran, hindi nito inaalis ang kapangyarihan ng mga korte na magpasya sa mga kaso ng expropriation.

    Sinagot din ng Korte Suprema ang argumento na hindi sapat ang kontrol ng estado sa mga operasyon ng pagmimina. Binigyang-diin ng korte na maraming probisyon sa Mining Act at sa mga implementing rules nito na nagbibigay sa gobyerno ng kapangyarihan na pangasiwaan at kontrolin ang mga aktibidad ng pagmimina.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung labag ba sa Saligang Batas ang Philippine Mining Act of 1995 at ang Financial and Technical Assistance Agreement (FTAA) na ibinigay sa Climax-Arimco Mining Corporation (CAMC).
    Ano ang taking provision sa batas ng pagmimina? Ito ay ang kapangyarihan ng estado na pumasok sa mga pribadong lupa para sa pagmimina, na may kaakibat na responsibilidad na magbayad ng tamang kabayaran sa may-ari ng lupa.
    Sino ang may panghuling desisyon sa pagtukoy ng tamang kabayaran? Ang mga korte pa rin ang may panghuling desisyon sa pagtukoy ng tamang kabayaran sa mga kaso ng expropriation.
    Sapat ba ang kontrol ng estado sa mga dayuhang kompanya ng pagmimina? Ayon sa Korte Suprema, sapat ang kontrol ng estado dahil sa maraming probisyon sa batas na nagbibigay sa gobyerno ng kapangyarihan na pangasiwaan at kontrolin ang mga aktibidad ng pagmimina.
    Ano ang eminent domain? Ito ang karapatan ng estado na kunin ang pribadong ari-arian para sa paggamit ng publiko pagkatapos magbayad ng makatarungang kabayaran.
    Anong seksyon ng RA 7942 ang itinuturing na taking provision? Ang Section 76 ng Republic Act No. 7942, kung saan pinapayagan ang mga may hawak ng karapatan sa pagmimina na makapasok sa mga pribadong lupa para sa operasyon ng pagmimina.
    Ano ang FTAA? Ito ay Financial and Technical Assistance Agreement, na isang kontrata sa pagitan ng gobyerno at ng isang kompanya ng pagmimina, madalas isang dayuhang kompanya, na nagbibigay karapatan dito upang magmina sa isang tiyak na lugar.
    Ano ang papel ng Panel of Arbitrators ng MGB? May kapangyarihan ang Panel of Arbitrators na magpasya sa mga unang usapin tungkol sa kabayaran kapag may hindi pagkakasundo, ngunit hindi nito inaalis ang kapangyarihan ng mga korte na magpasya sa mga kaso ng expropriation.

    Sa kabuuan, ang kasong ito ay nagpapakita ng patuloy na pagbabalanse ng mga interes ng estado, mga kompanya ng pagmimina, at mga komunidad na apektado ng pagmimina. Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa mga legal na parameter ng pagmimina sa Pilipinas, habang pinoprotektahan din ang mga karapatan ng mga indibidwal at komunidad na apektado ng mga aktibidad na ito.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-aaplay ng ruling na ito sa mga specific circumstances, maaari kayong makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Didipio Earth-Savers Multi-Purpose Association, Incorporated (DESAMA), vs. Elisea Gozun, G.R No. 157882, March 30, 2006