ASG Law

Tag: Local Business Tax

  • Paglilipat ng mga Asset ng National Power Corporation (NPC) sa Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation (PSALM): Limitasyon sa Pananagutan sa Buwis

    Ipinahayag ng Korte Suprema na ang Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation (PSALM) ay hindi dapat managot sa mga obligasyon sa buwis ng National Power Corporation (NPC) na nabuo matapos ang pagpapatupad ng Electric Power Industry Reform Act of 2001 (EPIRA) noong Hunyo 26, 2001. Ang desisyong ito ay nagbibigay linaw sa saklaw ng pananagutan na ipinasa sa PSALM nang kunin nito ang mga asset ng NPC, na nagtatakda na ang PSALM ay responsable lamang para sa mga pananagutan na umiiral sa petsa ng pagpapatupad ng EPIRA. Mahalaga ito para sa mga lokal na pamahalaan at iba pang mga stakeholder na nakikitungo sa mga asset ng enerhiya na dating pag-aari ng NPC.

    Kung Paano Naging Isyu ng Buwis ang Paglipat ng Power Plant

    Ang kaso ay nagmula nang ang Munisipal Treasurer ng Sual, Pangasinan ay nagpataw ng mga buwis sa negosyo sa National Power Corporation (NPC) para sa mga taon ng kalendaryo 2006, 2007, 2008, at 2009. Nagprotesta ang NPC, na nagtatalo na huminto ito sa paggawa at pagsuplay ng kuryente pagkatapos ipatupad ng Kongreso ang Republic Act No. 9136, na kilala rin bilang Electric Power Industry Reform Act (EPIRA), na nagkabisa noong Hunyo 26, 2001. Dahil tinanggihan ang protesta, umapela ang NPC sa Regional Trial Court.

    Kasabay nito, naghain ang Munisipal Treasurer ng third-party complaint laban sa Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation (PSALM), batay sa lien ng lokal na pamahalaan sa mga property na nakuha nito mula sa NPC sa pamamagitan ng EPIRA. Agad na kumilos ang PSALM upang ibasura ang reklamo batay sa kawalan ng sanhi ng aksyon, na iginiit na ito ay isang hiwalay at natatanging entity mula sa NPC at na ipinapalagay lamang nito ang mga property at pananagutan ng NPC na umiiral sa panahon ng pagkabisa ng EPIRA noong Hunyo 26, 2001.

    Ang desisyon ay umiikot sa interpretasyon ng Electric Power Industry Reform Act of 2001 (EPIRA) at ang saklaw ng pananagutan ng Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation (PSALM) sa mga pananagutan sa buwis ng National Power Corporation (NPC) pagkatapos ng paglipat ng mga asset sa ilalim ng EPIRA. Partikular, ang Korte ay nakatuon sa kung ang PSALM ay dapat managot para sa mga buwis sa negosyo sa lokal na ipinataw sa NPC para sa mga taon 2006 hanggang 2009, na kung saan ay pagkatapos ng pagkabisa ng EPIRA noong Hunyo 26, 2001.

    Iginiit ng Munisipal Treasurer ang pananagutan ng PSALM batay sa ilang argument. Kabilang dito ang ruling ng Korte Suprema sa National Power Corporation v. Cabanatuan na may petsang Abril 9, 2003, at ang paggamit ng Municipal Ordinance No. 121. Binanggit din ang desisyon ng korte sa kasong NPC Drivers and Mechanics Association (DAMA) v. The National Power Corporation, na nagsasabi na ang PSALM ay dapat ding akuin ang mga pananagutan ng NPC sa panahon ng pribatisasyon. Dagdag pa, nakita ng Munisipal Treasurer na makatwiran ang pagpapakilos sa PSALM batay sa lien na itinatag sa Seksyon 173 ng The Local Government Code of 1991 (LGC).

    Sa kabilang banda, nagtalo ang PSALM na ito ay isang hiwalay na entity mula sa NPC, at ang pananagutan nito ay limitado sa mga obligasyon na inilipat mula sa NPC batay sa mga Seksyon 49, 50, 51, at 56 ng EPIRA. Iginiit din nito na hindi nagnegosyo ang NPC sa Sual bilang isang contractor at hindi ito dapat ipataw ng mga buwis sa negosyo.

    SECTION 49. Creation of Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation. — There is hereby created a government-owned and -controlled corporation to be known as the “Power Sector Assets and Liabilities Management Corporation”, hereinafter referred to as the “PSALM”, which shall take ownership of all existing NPC generation assets, liabilities, IPP contracts, real estate and all other disposable assets. All outstanding obligations of NPC arising from loans, issuances of bonds, securities and other instruments of indebtedness shall be transferred to and assumed by PSALM within one hundred eighty (180) days from the approval of this Act.

    Ang Korte Suprema ay nanindigan na sa Hunyo 26, 2001, ang tungkulin ng NPC na bumuo ng kuryente ay hindi na umiiral. Kasunod ng Bataan case, mayroong batayan para ipahayag na ang negosyo ng NPC sa pagbuo ng kuryente ay binawasan na nang maglabas ang Munisipal Treasurer ng mga pagtatasa para sa mga taon 2006 hanggang 2009. Ito ay dahil sa paglilimita ng EPIRA sa pananagutan at obligasyon na inilipat mula sa NPC patungo sa PSALM. Ang resolusyon sa NPC DAMA case ay nagpapaliwanag na ang pananagutan na inilipat mula sa NPC sa PSALM sa ilalim ng Seksyon 49 ng EPIRA ay limitado rin sa mga umiiral sa panahon ng pagkabisa ng batas. Ito ay dahil sa limitadong panahon ng pag-iral para sa paglabas ng PSALM sa kanyang mandato.

    Idinagdag pa ng korte, ang lien ng Munisipal Treasurer sa mga asset ng NPC mula 2006 hanggang 2009 ay hindi maaaring itaguyod. Dahil sa pagputol ng tungkulin ng NPC sa pagbuo ng kuryente at pagmamay-ari nito sa mga asset sa pagbuo ng kuryente, hindi na pag-aari ng NPC ang mga asset na iyon pagkatapos ng Hunyo 26, 2001. Samakatuwid, ang anumang asset sa pagbuo ng kuryente mula sa NPC na hawak ng PSALM ay hindi maaaring mapailalim sa isang lien para sa isang obligasyon na nauugnay sa tungkulin ng NPC sa pagbuo ng kuryente.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang PSALM ay dapat managot sa pagbabayad ng mga buwis sa lokal na negosyo na ipinataw sa NPC para sa mga taon 2006 hanggang 2009, na kung saan ay pagkatapos ng pagkabisa ng EPIRA.
    Ano ang batayan para sa paghahabol ng Munisipal Treasurer laban sa PSALM? Ang paghahabol ay batay sa paniniwala na nakuha ng PSALM ang mga asset ng NPC sa pamamagitan ng EPIRA, kasama ang mga pananagutan nito, kabilang ang mga buwis.
    Ano ang batayan para sa pagtutol ng PSALM sa pagbabayad ng mga buwis sa lokal na negosyo ng NPC? Iginigiit ng PSALM na ito ay isang hiwalay na entity mula sa NPC at ipinapalagay lamang nito ang mga pananagutan ng NPC na umiiral sa panahon ng pagkabisa ng EPIRA.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa tungkulin ng NPC na bumuo ng kuryente? Sinabi ng Korte Suprema na sa Hunyo 26, 2001, ang tungkulin ng NPC na bumuo ng kuryente ay hindi na umiiral.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa mga limitasyon ng mga pananagutan at obligasyon na inilipat mula sa NPC patungo sa PSALM? Pinagtibay ng Korte Suprema na ang EPIRA ay naglalayong limitahan ang mga pananagutan at obligasyon na inilipat mula sa NPC patungo sa PSALM sa mga umiiral sa panahon ng pagkabisa ng EPIRA.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa lien ng Munisipal Treasurer sa mga asset ng NPC? Sinabi ng Korte Suprema na ang lien ng Munisipal Treasurer sa mga asset ng NPC mula 2006 hanggang 2009 ay hindi maaaring itaguyod.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema sa kaso? Pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng Court of Appeals na ibasura ang ikatlong partidong reklamo laban sa PSALM.
    Ano ang kahalagahan ng desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito? Nililinaw ng desisyon ang mga pananagutan ng PSALM sa mga pananagutan sa buwis na umiiral na noong pinagtibay ang EPIRA, at ang limitasyon ng mga obligasyong ito na hindi maaaring umabot pagkatapos na pinagtibay ang EPIRA.

    Ang desisyon ng Korte Suprema ay mahalaga dahil nagbibigay ito ng gabay sa mga pananagutan at obligasyon na ipinasa mula sa NPC patungo sa PSALM. Sa pagsunod dito, tinukoy ng Korte na ang PSALM ay mananagot lamang para sa mga pananagutan ng NPC na umiiral sa panahon ng pagkabisa ng EPIRA. Malinaw na ang mga pagtatasa na inisyu para sa taong 2006 hanggang 2009 ay nasa labas ng panahong iyon, at ang mga obligasyong iyon sa pagbabayad ay responsibilidad lamang ng NPC at hindi kasama sa anumang pagtatangkang mangolekta mula sa PSALM.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng ruling na ito sa mga partikular na kalagayan, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: NPC v. PSALM, G.R. No. 229706, March 15, 2023

  • Pagbubuwis sa Dividends: Kailan Hindi Ka Dapat Magbayad ng Buwis sa Negosyo

    Ang kasong ito ay tungkol sa kung kailan dapat magbayad ng buwis ang isang kumpanya sa kita nito mula sa dividends. Ipinasiya ng Korte Suprema na ang Randy Allied Ventures, Inc. (RAVI), bilang isang holding company na nagmamay-ari ng shares sa San Miguel Corporation (SMC), ay hindi dapat magbayad ng local business tax (LBT) sa dividends na natatanggap nito. Ito ay dahil ang RAVI ay hindi itinuturing na isang non-bank financial intermediary (NBFI) na siyang dapat magbayad ng ganitong buwis, dahil ang pangunahing layunin nito ay hindi ang magsagawa ng financial activities bilang isang negosyo.

    Pera ng Bayan o Puhunan ng Negosyo: Kailan Dapat Magbayad ng Buwis?

    Ang Randy Allied Ventures, Inc. (RAVI) ay isa sa mga kumpanya ng Coconut Industry Investment Fund (CIIF) na itinatag upang humawak ng shares ng San Miguel Corporation (SMC). Sa isang desisyon ng Korte Suprema, idineklara na ang mga kumpanya ng CIIF, kasama ang RAVI, at ang CIIF block ng SMC shares ay “public funds” na pag-aari ng gobyerno. Kaya, naghain ang RAVI ng claim para sa refund ng local business tax (LBT) na binayaran nito, dahil inaakala nitong hindi ito dapat magbayad ng buwis bilang isang non-bank financial intermediary (NBFI). Ang City of Davao naman ay nanindigan na ang RAVI ay dapat magbayad ng buwis dahil sa mga aktibidad nito sa pagmamay-ari ng shares at pagtanggap ng dividends.

    Ayon sa Local Government Code, maaaring magpataw ng buwis sa mga bangko at iba pang financial institutions, kasama na ang mga non-bank financial intermediaries, sa kita nito mula sa interes, dividends, at iba pa. Kaya naman ang isyu dito ay kung ang RAVI ba ay maituturing na isang NBFI. Sinabi ng Korte Suprema na ang LBT ay ipinapataw sa mga negosyong aktibo sa isang lugar. Para masabing NBFI ang isang kumpanya, kailangan itong pahintulutan ng Bangko Sentral ng Pilipinas (BSP), ang pangunahing gawain nito ay may kinalaman sa pagpapautang o pamumuhunan, at regular itong gumagawa ng mga transaksyon na may kinalaman sa pagtanggap at pagpapahiram ng pera.

    Sa kasong ito, hindi natutugunan ng RAVI ang mga rekisitos na ito. Ito ay dahil ang RAVI ay isang CIIF holding company, at ang SMC preferred shares na hawak nito ay itinuturing na pag-aari ng gobyerno para sa industriya ng niyog. Ang dividends mula sa mga shares na ito ay dapat gamitin lamang para sa kapakinabangan ng mga magsasaka ng niyog. Kaya, ang pamamahala ng RAVI sa dividends ay hindi maituturing na isang aktibidad ng pagnenegosyo bilang isang NBFI. May malaking pagkakaiba sa pagitan ng isang holding company at isang financial intermediary. Ang isang holding company ay nag-iinvest sa mga shares ng ibang kumpanya para kontrolin ang mga polisiya nito, habang ang isang financial intermediary ay nakikipagtransaksyon sa pera ng publiko at kinokontrol ng BSP. Sa madaling salita, ang pagiging holding company ng RAVI ay hindi nangangahulugang isa rin itong financial intermediary.

    Ang RAVI ay hindi isang aktibong investor o dealer ng securities. Ito ay dahil limitado lamang ito sa pamamahala ng dividends ng SMC preferred shares para sa gobyerno. Kaya, hindi ito maituturing na “doing business” bilang isang NBFI. Ang isa pang punto ay kahit malawak ang primary purpose ng RAVI sa articles of incorporation nito, hindi ito nangangahulugang nagagawa nito ang mga aktibidad na katulad ng isang NBFI. Ang karapatang bumili at magbenta ng ari-arian, kasama na ang shares, ay karaniwang probisyon sa lahat ng korporasyon. Ang mismong pamumuhunan ng RAVI ay hindi agad nagko-convert dito bilang isang NBFI. Kung hindi, wala nang pagkakaiba sa pagitan ng isang holding company at financial intermediaries. Dahil hindi NBFI ang RAVI, hindi ito dapat magbayad ng LBT.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung ang Randy Allied Ventures, Inc. (RAVI) ba ay dapat magbayad ng local business tax (LBT) bilang isang non-bank financial intermediary (NBFI).
    Ano ang naging basehan ng City of Davao para singilin ang RAVI ng LBT? Ayon sa City of Davao, ang mga aktibidad ng RAVI sa pagmamay-ari ng shares at pagtanggap ng dividends ay maituturing na pagnenegosyo bilang isang NBFI.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa pagiging NBFI ng RAVI? Sinabi ng Korte Suprema na hindi maituturing na NBFI ang RAVI dahil hindi nito natutugunan ang mga rekisitos para maging isa, tulad ng pahintulot mula sa Bangko Sentral ng Pilipinas (BSP) at regular na paggawa ng mga transaksyon na may kinalaman sa pagpapautang o pamumuhunan.
    Ano ang pagkakaiba ng holding company at financial intermediary? Ang holding company ay nag-iinvest sa mga shares ng ibang kumpanya para kontrolin ang mga polisiya nito, habang ang financial intermediary ay nakikipagtransaksyon sa pera ng publiko at kinokontrol ng BSP.
    Ano ang epekto ng pagiging CIIF company ng RAVI sa kaso? Dahil ang RAVI ay isang CIIF holding company, ang SMC preferred shares na hawak nito ay itinuturing na pag-aari ng gobyerno para sa industriya ng niyog, at ang dividends mula sa mga shares na ito ay dapat gamitin lamang para sa kapakinabangan ng mga magsasaka ng niyog.
    Bakit hindi maituturing na “doing business” ang pamamahala ng RAVI sa dividends? Dahil limitado lamang ang RAVI sa pamamahala ng dividends ng SMC preferred shares para sa gobyerno, hindi ito maituturing na aktibidad ng pagnenegosyo para sa sariling tubo.
    Ano ang ibig sabihin ng primary purpose ng RAVI sa articles of incorporation nito? Kahit malawak ang primary purpose ng RAVI sa articles of incorporation nito, hindi ito nangangahulugang nagagawa nito ang mga aktibidad na katulad ng isang NBFI.
    May iba pa bang buwis na maaaring ipataw sa RAVI? Oo, maaaring magbayad ng iba pang buwis ang RAVI, local man o national, kung ito ay gagawa ng ibang aktibidad na nagbibigay ng tubo maliban sa pamamahala ng SMC preferred shares.

    Sa kabuuan, ang pagpapasya na ito ay nagbibigay-linaw sa mga sitwasyon kung kailan ang isang kumpanya ay hindi dapat magbayad ng local business tax (LBT) sa mga dividends na natatanggap nito. Mahalaga ito para sa mga kumpanya na may katulad na sitwasyon, upang hindi sila magbayad ng buwis na hindi naman talaga dapat.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: CITY OF DAVAO VS. RANDY ALLIED VENTURES, INC., G.R. No. 241697, July 29, 2019

  • Pagbabayad ng Buwis: Kailan Hindi Kailangan ang Pagdaan sa Proseso ng Reklamo Bago Dumulog sa Hukuman?

    Sa desisyong ito, sinabi ng Korte Suprema na hindi kailangang dumaan sa proseso ng pagrereklamo sa lokal na treasurer bago dumulog sa korte kung ang paggawa nito ay walang saysay. Kung ang nagbayad ng buwis ay may sapat na dahilan para maniwala na hindi papaboran ang kanyang reklamo, maaari siyang dumiretso sa hukuman. Ang desisyong ito ay nagbibigay ng proteksyon sa mga negosyo laban sa hindi makatwirang pagpapataw ng buwis at nagpapagaan sa proseso ng pagkuha ng refund.

    Ang Kwento ng Buwis sa Maynila: Kailan Hindi Na Kailangan Dumaan sa Lokal na Treasurer?

    Ang International Container Terminal Services, Inc. (ICTSI) ay nagbayad ng buwis sa Lungsod ng Maynila. Ngunit, nalaman nilang doble ang kanilang binabayaran dahil sa isang ordinansa. Nagreklamo sila sa City Treasurer ngunit walang nangyari. Kaya, dumiretso sila sa korte para humingi ng refund. Ang tanong: Kailangan bang dumaan muna sa City Treasurer bago magkaso sa korte?

    Sinasaklaw ng Seksyon 195 at 196 ng Local Government Code ang mga paraan para sa pagbabayad ng buwis sa mga lokal na pamahalaan, maliban sa buwis sa lupa. Nakasaad sa Seksyon 195 na kapag nakita ng lokal na treasurer na hindi tama ang pagbabayad ng buwis, dapat siyang magbigay ng ‘notice of assessment’. Sa loob ng 60 araw, maaaring maghain ng protesta ang nagbabayad ng buwis. Kapag hindi umaksyon ang treasurer, mayroon pang 30 araw para umapela sa korte.

    Sa kabilang banda, ang Seksyon 196 ay para sa mga kaso kung saan ‘erroneously or illegally collected’ ang buwis. Dito, kailangan munang maghain ng ‘written claim for refund’ sa lokal na treasurer bago maghain ng kaso sa korte. Ang kaso sa korte ay dapat isampa sa loob ng dalawang taon mula nang bayaran ang buwis. Sa madaling salita, may dalawang magkaibang remedyo depende sa sitwasyon.

    Ayon sa Korte Suprema, kapag nakatanggap ka ng assessment at hindi ka nagbayad, ang remedyo mo ay nasa Seksyon 195. Kailangan mong magprotesta sa treasurer sa loob ng 60 araw. Pero kapag binayaran mo ang buwis, maaari mo pa ring iprotesta ang assessment at humingi ng refund. Sa Seksyon 196 naman, kung walang assessment, pero naniniwala kang mali ang pagkakakolekta ng buwis, dito ka papasok.

    Sa kaso ng ICTSI, walang notice of assessment na ipinadala para sa mga buwis na kinolekta pagkatapos ng unang tatlong quarter ng 1999. Ang mga natanggap lang nila ay Municipal License Receipts at Mayor’s Permit. Ayon sa korte, hindi ito sapat para masabing may assessment. Kaya, ang dapat na ginawa ng ICTSI ay sumunod sa Seksyon 196 at humingi ng refund. Hindi na kailangan dumaan pa sa Seksyon 195 dahil wala namang assessment.

    Ang isa pang mahalagang punto ay ang ‘exhaustion of administrative remedies’. Ito ay ang pagdaan sa lahat ng posibleng remedyo sa ahensya ng gobyerno bago dumulog sa korte. Pero may mga eksepsyon dito. Isa na rito kung malinaw na walang saysay ang pagdaan sa ahensya. Kung alam mong hindi ka papaboran, maaari ka nang dumiretso sa korte. Ayon sa Korte Suprema, sa kaso ng ICTSI, maliwanag na hindi na kailangan dumaan sa City Treasurer dahil alam nilang hindi rin sila papaboran.

    Sa huli, sinabi ng Korte Suprema na dapat ding bigyang-pansin kung ang isyu ay tungkol sa batas o hindi. Kung ang tanong ay purong legal at walang pagtatalo sa halaga ng buwis, hindi na kailangan dumaan sa proseso ng reklamo sa ahensya ng gobyerno. Dahil dito, ibinalik ng Korte Suprema ang kaso sa Court of Tax Appeals para desisyunan ito ayon sa mga nabanggit na prinsipyo.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung kailangan pa bang dumaan sa lokal na treasurer bago maghain ng kaso sa korte para sa refund ng buwis. Ito ay kung ang nagbabayad ng buwis ay naniniwalang ilegal ang pagkakakolekta nito.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol dito? Hindi na kailangang dumaan sa lokal na treasurer kung malinaw na walang saysay ang paggawa nito. Maaari nang dumiretso sa korte kung alam mong hindi ka papaboran.
    Ano ang exhaustion of administrative remedies? Ito ay ang pagdaan sa lahat ng posibleng remedyo sa ahensya ng gobyerno bago dumulog sa korte. May mga eksepsyon dito, tulad ng kung malinaw na walang saysay ang paggawa nito.
    Ano ang pagkakaiba ng Section 195 at 196 ng Local Government Code? Ang Section 195 ay para sa mga kaso kung saan may notice of assessment. Ang Section 196 ay para sa mga kaso kung saan walang assessment, pero naniniwala kang mali ang pagkakakolekta ng buwis.
    Kailangan bang magbayad ng docket fees para madinig ang kaso? Oo, mahalaga ang pagbabayad ng docket fees para magkaroon ng hurisdiksyon ang korte. Pero kung hindi sapat ang naunang bayad, maaaring payagan ang pagbabayad ng kulang sa loob ng makatwirang panahon.
    Ano ang ibig sabihin ng “notice of assessment”? Ito ay isang abiso mula sa lokal na treasurer na nagsasaad na hindi tama ang pagbabayad ng buwis. Dapat itong maglaman ng uri ng buwis, halaga ng kulang, surcharges, interests, at penalties.
    Ano ang dapat gawin kung naniniwala akong mali ang buwis na kinokolekta sa akin? Depende sa sitwasyon, maaaring maghain ng protesta sa lokal na treasurer o humingi ng refund. Mahalaga na sumunod sa mga tamang proseso at deadlines para hindi mawala ang iyong karapatan.
    May epekto ba ang desisyong ito sa ibang mga negosyo? Oo, ang desisyong ito ay nagbibigay ng proteksyon sa mga negosyo laban sa hindi makatwirang pagpapataw ng buwis. Nagpapagaan din ito sa proseso ng pagkuha ng refund.

    Ang desisyong ito ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa proseso ng pagkuha ng refund ng buwis sa mga lokal na pamahalaan. Nagpapakita rin ito na may mga pagkakataon na hindi na kailangang dumaan sa lahat ng proseso kung malinaw na walang saysay ito.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: International Container Terminal Services, Inc. v. The City of Manila, G.R. No. 185622, October 17, 2018

  • Pagbabayad ng Buwis sa Lokal at ang Reklamo Para sa Refund: Kailan Dapat Gawin?

    Ipinahayag ng Korte Suprema na ang paghahain ng motion for reconsideration o new trial sa desisyon ng dibisyon ng Court of Tax Appeals (CTA) ay mandatoryo. Ang direktang pag-apela sa CTA En Banc ay dapat ibasura dahil sa kawalan ng hurisdiksyon. Sa pagbubuwis sa lokal, ang isang pagtatasa para sa kakulangan sa buwis na ginawa ng lokal na pamahalaan ay maaaring iprotesta sa harap ng lokal na ingat-yaman nang hindi kinakailangan ang pagbabayad sa ilalim ng protesta. Ngunit kung ang pagbabayad ay ginawa kasabay o pagkatapos ng isang protesta laban sa isang pagtatasa, ang nagbabayad ng buwis ay maaaring magpanatili ng isang aksyon sa korte, maging ito ay isang apela mula sa pagtatasa o isang paghahabol para sa refund, basta’t ito ay pinasimulan sa loob ng tatlumpung (30) araw mula sa alinmang desisyon o hindi pagkilos ng lokal na ingat-yaman sa protesta.

    Mula Protesta Hanggang Refund: Saan Nagtatagpo ang Landas ng Buwis sa Manila?

    Ang kasong ito ay nag-ugat sa hindi pagkakasundo sa pagitan ng City of Manila at Cosmos Bottling Corporation tungkol sa pagbabayad ng local business tax. Inireklamo ng Cosmos ang pagtatasa ng City of Manila, na nagtatalo na ang mga ordinansa sa buwis na ipinataw ay labag sa batas. Matapos magbayad sa ilalim ng protesta, naghain ang Cosmos ng reklamo para sa refund, na humantong sa legal na labanan sa RTC, CTA Division, at CTA En Banc, bago tuluyang umakyat sa Korte Suprema. Ang pangunahing legal na tanong ay kung maaaring ilipat ng isang nagbabayad ng buwis ang kanyang remedyo mula sa protesta patungo sa refund, at kung sinusunod ba ang tamang proseso sa paggawa nito.

    Sa pagpapatuloy ng kaso, kinilala ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagsunod sa mga panuntunan ng CTA. Ayon sa Section 18 ng RA No. 1125, na binago ng RA 9282 at RA No. 9503, mahalaga ang pagsasampa ng motion for reconsideration o new trial sa CTA Division bago maghain ng apela sa CTA En Banc. Ang pagkabigong gawin ito ay maaaring maging sanhi ng pagbasura ng apela. Ito ay upang matiyak na ang CTA En Banc ay may pagkakataong unang pag-aralan ang isyu bago ito dalhin sa mas mataas na korte. Ang mahigpit na pagsunod sa mga panuntunan ay kinakailangan para sa maayos na pangangasiwa ng hustisya.

    Ngunit, hindi lamang basta pagsunod sa mga panuntunan ang mahalaga. Sa kasong ito, binigyang-diin din ng Korte Suprema na maaaring maghain ng aksyon para sa refund ang isang nagbayad ng buwis na nagprotesta at nagbayad ng assessment. Ito ay nakabatay sa Sections 195 at 196 ng Local Government Code (LGC). Ang Section 195 ay tumutukoy sa proseso ng pagprotesta sa assessment, habang ang Section 196 ay tumutukoy sa proseso ng pagkuha ng refund para sa maling pagbabayad ng buwis. Parehong seksyon ay nangangailangan ng pagdaan sa administratibong proseso bago maghain ng aksyon sa korte. Ang dalawang remedyong ito ay hindi eksklusibo sa isa’t isa. Maaaring gamitin ang isa o pareho, depende sa sitwasyon ng nagbabayad ng buwis.

    Higit pa rito, nilinaw ng Korte Suprema ang proseso para sa paghahabol ng refund matapos magprotesta. Ayon sa desisyon, kung ang isang nagbabayad ng buwis ay nagprotesta at nagbayad ng buwis, dapat siyang maghain ng aksyon sa korte sa loob ng 30 araw mula sa pagtanggi o hindi pagkilos ng lokal na ingat-yaman sa protesta. Sa gayon, pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA Division na nag-uutos sa City of Manila na mag-refund sa Cosmos. Dahil dito, ang paghahabol sa pagiging labag sa batas ng ordinansa na batayan ng pagbubuwis ay pinagtibay din. Kaya, maaaring asahan na ang buwis ay dapat kalkulahin batay sa mga taripa ng dating Ordinance No. 7794.

    Kaugnay nito, mahalagang tandaan na ang basehan ng pagkalkula ng buwis sa negosyo ay dapat nakabatay sa gross sales o kita ng nakaraang taon. Sa kaso ng Cosmos, ang pagtatasa ng City of Manila ay batay sa gross sales noong 2005, hindi sa 2006. Sa kabuuan, nagbigay linaw ang desisyong ito sa mga karapatan at obligasyon ng mga nagbabayad ng buwis sa ilalim ng LGC. Pinagtibay nito ang kahalagahan ng pagsunod sa proseso ng protesta at refund, at binigyang diin ang karapatan ng mga nagbabayad ng buwis na mabawi ang labis na binayad na buwis.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung maaaring ilipat ng isang nagbabayad ng buwis ang kanyang remedyo mula sa protesta patungo sa refund, at kung sinusunod ba ang tamang proseso sa paggawa nito sa ilalim ng Local Government Code.
    Kailangan bang magbayad muna bago magprotesta ng assessment? Hindi, ayon sa kasong ito, hindi kinakailangan ang pagbabayad bago magprotesta ng assessment. Ang isang nagbabayad ng buwis ay maaaring magprotesta sa assessment nang hindi muna nagbabayad, maliban sa buwis sa lupa.
    Ano ang dapat gawin kung tinanggihan ang protesta? Kung tinanggihan ang protesta, ang nagbabayad ng buwis ay may 30 araw mula sa pagkatanggap ng denial o pagkalipas ng 60 araw na panahon upang mag-apela sa korte.
    Kailan dapat maghain ng claim para sa refund? Ang claim para sa refund ay dapat isampa sa loob ng dalawang taon mula sa petsa ng pagbabayad ng buwis o mula sa petsa kung kailan karapat-dapat ang nagbabayad ng buwis sa refund o credit.
    Maaari bang sabay na maghain ng protesta at claim para sa refund? Oo, ang isang nagbabayad ng buwis ay maaaring sabay na maghain ng protesta at claim para sa refund. Sa katunayan, ito ay maaaring maging mas praktikal, lalo na kung kinakailangan ang refund bilang resulta ng protesta.
    Ano ang kahalagahan ng pagsunod sa mga panuntunan ng CTA? Ang pagsunod sa mga panuntunan ng CTA, tulad ng pagsasampa ng motion for reconsideration o new trial bago mag-apela sa CTA En Banc, ay mahalaga para sa maayos na pangangasiwa ng hustisya at pagpapatibay ng mga proseso ng pagbubuwis.
    Ano ang basehan ng pagkalkula ng buwis sa negosyo? Ang basehan ng pagkalkula ng buwis sa negosyo ay dapat nakabatay sa gross sales o kita ng nakaraang taon.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga lokal na pamahalaan? Ang desisyong ito ay nagpapaalala sa mga lokal na pamahalaan na sundin ang tamang proseso sa pagbubuwis at maging patas sa mga nagbabayad ng buwis. Ito rin ay nagbibigay diin sa karapatan ng mga nagbabayad ng buwis na mabawi ang labis na binayad na buwis.
    Ano ang epekto ng pagpapawalang-bisa ng ordinansa sa buwis? Kung ang isang ordinansa sa buwis ay napatunayang walang bisa, ang pagtatasa ng buwis na batay rito ay hindi rin wasto at dapat itama.

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay linaw sa mga remedyo ng mga nagbabayad ng buwis sa ilalim ng Local Government Code, partikular na ang tungkol sa pagprotesta ng assessment at paghahabol ng refund. Pinagtibay nito ang kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso at binigyang diin ang karapatan ng mga nagbabayad ng buwis na mabawi ang labis na binayad na buwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: City of Manila v. Cosmos Bottling Corp., G.R. No. 196681, June 27, 2018

  • Proteksyon ng Pioneer Enterprise: Pagbabayad ng Buwis Lokal at ang Board of Investments

    Ipinasiya ng Korte Suprema na ang petisyon ng Municipality of Alfonso Lista, Ifugao ay walang merito. Pinagtibay ng Korte ang desisyon ng Court of Appeals na nag-utos na huwag ipataw ang buwis lokal sa SN Aboitiz Power-Magat, Inc. (SNAPM), dahil ang SNAPM ay rehistradong pioneer enterprise sa Board of Investments (BOI) na may exemption sa pagbabayad ng buwis lokal. Mahalaga ang desisyon na ito sapagkat binibigyang-diin nito ang limitasyon sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan na magpataw ng buwis sa mga negosyong sertipikado ng BOI, alinsunod sa Local Government Code. Ang hindi pagsunod sa batas na ito ay maaaring magresulta sa aksyong legal, tulad ng ginawa ng SNAPM upang protektahan ang kanilang karapatan sa ilalim ng exemption.

    Karapatan sa Exemption: Nang Magkaharap ang Lokal na Pamahalaan at mga Insentibo ng BOI

    Ang kaso ay nag-ugat nang ang SN Aboitiz Power-Magat, Inc. (SNAPM) ay nagrehistro bilang isang pioneer enterprise sa Board of Investments (BOI) at binigyan ng exemption sa pagbabayad ng mga buwis lokal ng Municipality of Alfonso Lista, Ifugao. Sa ilalim ng Local Government Code, partikular sa Section 133, ang mga negosyong sertipikado ng BOI bilang pioneer ay exempted sa pagbabayad ng mga buwis lokal sa loob ng anim na taon mula sa petsa ng pagpaparehistro. Ngunit, ang munisipyo ay tumangging kilalanin ang exemption ng SNAPM, kaya’t nagbayad ang SNAPM ng buwis lokal ‘under protest’ para sa unang quarter ng 2009. Naghain ang SNAPM ng isang reklamo sa Regional Trial Court (RTC) para sa injunction upang pigilan ang munisipyo mula sa pagkolekta ng mga buwis at upang ipagpatuloy ang kanilang operasyon. Tinanggihan ng RTC ang temporary restraining order (TRO), ngunit binawi ito ng Court of Appeals (CA), na nagbigay ng TRO at kalaunan ay iniutos ang preliminary injunction laban sa munisipyo.

    Ang munisipyo ay umapela sa Korte Suprema, na nangangatwiran na ang CA ay nagpakita ng labis na pag-abuso sa diskresyon at ang TRO ay hindi maaaring palawigin nang walang katiyakan. Binigyang diin ng Korte Suprema na ang unang pagkakamali ng munisipyo ay ang pagpili ng maling remedyo: Ang desisyon ng CA ay dapat sanang inakyat sa pamamagitan ng petisyon para sa certiorari sa ilalim ng Rule 45 ng Rules of Court, sa halip na sa Rule 65. Ang remedyo ng certiorari ay magagamit lamang kapag walang ibang plain, speedy, at adequate remedy sa ordinaryong kurso ng batas. Ang Court of Appeals (CA) ay nagbigay ng preliminary injunction dahil nakita nito na ang SNAPM ay may malinaw na karapatan sa exemption sa buwis bilang isang rehistradong pioneer enterprise sa ilalim ng Local Government Code.

    Bukod dito, ang Korte Suprema ay nagbigay diin sa isyu ng pagiging moot ng petisyon. Ang tax exemption ng SNAPM ay nag-expire na noong Hulyo 12, 2013. Ang anumang talakayan ukol sa preliminary injunction ay academic na lamang. Binigyang diin ng Korte ang Section 133(g) ng Local Government Code. Ito ay naglalaman ng sumusunod na probisyon:

    “Sec. 133. Common Limitations on the Taxing Powers of Local Government Units. – Unless otherwise provided herein, the exercise of the taxing powers of provinces, cities, municipalities, and barangays shall not extend to the levy of the following:

    x x x x

    (g) Taxes on business enterprises certified by the Board of Investments as pioneer or non-pioneer for a period of six (6) and four (4) years, respectively from the date of registration; x x x”

    Ang probisyong ito ay malinaw na nagtatakda ng limitasyon sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan na magpataw ng buwis sa mga negosyong sertipikado ng BOI bilang pioneer enterprises sa loob ng anim na taon. Dahil dito, dapat sundin ng munisipyo ang batas at kilalanin ang exemption ng SNAPM habang ito ay may bisa pa.

    Ang kahalagahan ng kasong ito ay nasa proteksyon ng mga negosyong may mga insentibo mula sa pamahalaan upang magsulong ng paglago ng ekonomiya. Sa pamamagitan ng pagpapatibay ng exemption sa buwis, binibigyang diin ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagsunod sa batas at paggalang sa mga karapatan ng mga rehistradong negosyo. Ang desisyong ito ay nagbibigay ng malinaw na patnubay sa mga lokal na pamahalaan tungkol sa kanilang kapangyarihan sa pagbubuwis at tinitiyak na ang mga pamahalaang ito ay hindi lalampas sa kanilang awtoridad na ipataw ang mga buwis na sumasalungat sa mga insentibo ng BOI.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang Municipality of Alfonso Lista, Ifugao ay maaaring magpataw ng mga buwis lokal sa SN Aboitiz Power-Magat, Inc. (SNAPM), na isang rehistradong pioneer enterprise ng Board of Investments (BOI).
    Ano ang batayan ng exemption sa buwis ng SNAPM? Ang exemption sa buwis ng SNAPM ay nakabatay sa Section 133(g) ng Local Government Code, na nagbibigay sa mga pioneer enterprises na sertipikado ng BOI ng exemption mula sa pagbabayad ng mga buwis lokal sa loob ng anim na taon mula sa petsa ng pagpaparehistro.
    Ano ang naging papel ng Court of Appeals (CA) sa kasong ito? Binaliktad ng CA ang desisyon ng Regional Trial Court (RTC) at naglabas ng preliminary injunction na nagbabawal sa munisipyo mula sa pagpataw ng buwis at panghihimasok sa operasyon ng SNAPM.
    Bakit ibinasura ng Korte Suprema ang petisyon ng munisipyo? Ibinasura ng Korte Suprema ang petisyon dahil sa dalawang pangunahing dahilan: una, ang munisipyo ay gumamit ng maling remedyo sa pamamagitan ng paghahain ng petisyon para sa certiorari sa halip na apela, at pangalawa, ang isyu ng preliminary injunction ay moot na dahil nag-expire na ang exemption sa buwis ng SNAPM.
    Ano ang kahalagahan ng desisyon ng Korte Suprema sa mga lokal na pamahalaan? Nilinaw ng desisyon ang limitasyon sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan sa pagbubuwis at binibigyang-diin ang pangangailangan na sumunod sa batas at igalang ang mga karapatan ng mga negosyong rehistrado at sertipikado ng BOI.
    Kailan nag-expire ang exemption sa buwis ng SNAPM? Ang exemption sa buwis ng SNAPM ay nag-expire noong Hulyo 12, 2013.
    Ano ang naging epekto ng expiration ng tax exemption sa kaso? Dahil sa pag-expire ng tax exemption ng SNAPM, naging moot ang isyu ng preliminary injunction dahil wala nang napipintong panganib ng agarang pagpataw ng buwis.
    Ano ang pangunahing aral na makukuha sa kasong ito para sa mga negosyong may tax incentives? Para sa mga negosyong may tax incentives, mahalagang bantayan ang bisa ng inyong mga exemption at incentives, at maghanda para sa posibleng pagbabayad ng buwis kapag nag-expire na ang mga ito. Siguraduhing i-proseso ang lahat ng dokumentasyon at sumunod sa mga patakaran upang maprotektahan ang inyong mga karapatan.

    Sa huli, binibigyang diin ng kasong ito ang kahalagahan ng pagsunod sa batas, paggalang sa mga karapatan ng mga negosyong rehistrado, at ang papel ng mga lokal na pamahalaan sa pagsuporta sa paglago ng ekonomiya. Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagbibigay ng gabay at nagpapahiwatig ng responsibilidad ng mga lokal na pamahalaan na unawain at sundin ang mga batas at regulasyon na may kinalaman sa pagbubuwis. Sa kasong ito, napagdesisyunan na ang petisyon ng Munisipalidad ay walang basehan.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Municipality of Alfonso Lista vs. CA and SN Aboitiz Power-Magat, Inc., G.R No. 191442, July 27, 2016

  • Pag-areglo sa Kaso: Paano Ito Nakakaapekto sa Iyong Tax Refund?

    Pag-areglo sa Kaso: Paano Ito Nakakaapekto sa Iyong Tax Refund?

    G.R. No. 190818, November 10, 2014

    INTRODUCTION

    Isipin mo na ikaw ay isang negosyante na nagbabayad ng buwis sa lokal na pamahalaan. May mga pagkakataon na hindi ka sang-ayon sa paraan ng pagkalkula ng buwis, kaya’t naghain ka ng kaso para mabawi ang labis na iyong binayad. Ngunit sa kalagitnaan ng laban sa korte, nagkaroon ng pag-areglo sa pagitan mo at ng lokal na pamahalaan. Ano ang mangyayari sa iyong kaso? Ito ang sentral na tanong na sinasagot ng kasong ito.

    Sa kasong Metro Manila Shopping Mecca Corp. vs. Toledo, ang Korte Suprema ay nagpasya kung paano dapat tratuhin ang isang pag-areglo sa pagitan ng mga partido na may kasong nakabinbin tungkol sa pagbabayad ng buwis. Ang mga petisyoner, na mga malalaking kumpanya, ay naghain ng kaso upang mabawi ang mga buwis na binayaran nila sa Lungsod ng Maynila. Habang nakabinbin ang kaso, pumasok ang mga partido sa isang Universal Compromise Agreement (UCA). Ang Korte Suprema ay kinailangang magpasya kung dapat ba nitong aprubahan ang UCA at isantabi ang naunang desisyon nito.

    LEGAL CONTEXT

    Ang isang compromise agreement, o kasunduan sa pag-areglo, ay isang kontrata kung saan ang mga partido, sa pamamagitan ng pagbibigay ng mga konsesyon, ay umiiwas sa isang paglilitis o tinatapos ang isa na nasimulan na. Ayon sa Artikulo 2028 ng Civil Code, ito ay nangangailangan ng mutual concessions at mutual gains upang maiwasan ang gastos ng paglilitis, o upang tapusin ito dahil sa kawalan ng katiyakan ng resulta.

    Mahalaga ring tandaan ang Artikulo 2037 ng Civil Code, na nagsasaad na ang isang pag-areglo ay may awtoridad lamang ng res judicata sa pagitan ng mga partido nito, ngunit ang isang pag-areglo na may pag-apruba ng korte ay may bisa ng isang paghuhukom.

    Ang bisa ng isang kasunduan sa pag-areglo ay nakasalalay sa pagtupad ng mga kinakailangan at prinsipyo ng mga kontrata na itinakda ng batas. Hindi dapat ito salungat sa batas, moralidad, mabuting kaugalian, patakaran ng publiko, at kaayusan ng publiko. Kapag binigyan ng pag-apruba ng korte, ang isang kasunduan sa pag-areglo ay nagiging higit pa sa isang kontrata na nagbubuklod sa mga partido. Ito ay nagiging isang pagpapasiya ng isang kontrobersya at may bisa ng isang paghuhukom. Ito ay agad na maipatutupad at hindi maaaring iapela, maliban sa mga depekto ng pahintulot o pamemeke.

    CASE BREAKDOWN

    Narito ang mga pangyayari sa kaso:

    1. Ang mga petisyoner ay naghain ng kaso laban sa Lungsod ng Maynila para mabawi ang mga buwis na binayaran nila.
    2. Habang nakabinbin ang kaso sa Korte Suprema, pumasok ang mga partido sa isang Universal Compromise Agreement (UCA).
    3. Sa UCA, sumang-ayon ang mga partido na walang refund o tax credit certificates na ibibigay o ilalabas ng Lungsod ng Maynila sa ilang mga kaso, kabilang na ang kaso sa Korte Suprema.
    4. Kinumpirma ng Lungsod ng Maynila ang pagiging tunay ng UCA, ngunit sinabi na wala itong epekto sa desisyon ng Korte Suprema dahil ang mga buwis na binayaran ay hindi kasama sa kasunduan.

    Sinabi ng Korte Suprema na dapat nitong aprubahan ang mga tuntunin at kundisyon ng UCA na may kaugnayan sa kasong ito. Ayon sa Korte:

    “A review of the whereas clauses of the UCA reveals the various court cases filed by petitioners, including this case, for the refund and/or issuance of tax credit covering the local business taxes payments they paid to respondent City of Manila pursuant to Section 21 of the latter’s Revenue Code.”

    Idinagdag pa ng Korte:

    “In this relation, it is observed that the present case would have been rendered moot and academic had the parties informed the Court of the UCA’s supervening execution.”

    Dahil dito, nagpasya ang Korte Suprema na aprubahan at gamitin ang mga tuntunin at kundisyon ng UCA na may kaugnayan sa pag-aayos ng kaso. Ibinasura ng Korte ang naunang desisyon nito at pinalitan ito ng UCA bilang desisyon ng Korte.

    PRACTICAL IMPLICATIONS

    Ang desisyon na ito ay nagpapakita na ang mga kasunduan sa pag-areglo ay may malaking epekto sa mga kaso na nakabinbin sa korte. Kung ang mga partido ay pumasok sa isang kasunduan, dapat nilang ipaalam sa korte upang ang kaso ay maituring na moot and academic. Ang isang kasunduan sa pag-areglo na inaprubahan ng korte ay may bisa ng isang paghuhukom at dapat sundin ng mga partido.

    Key Lessons:

    • Ang isang kasunduan sa pag-areglo ay maaaring magpabago sa resulta ng isang kaso.
    • Dapat ipaalam sa korte ang tungkol sa kasunduan sa pag-areglo.
    • Ang isang kasunduan sa pag-areglo na inaprubahan ng korte ay dapat sundin.

    FREQUENTLY ASKED QUESTIONS

    1. Ano ang isang compromise agreement?

    Ang isang compromise agreement ay isang kasunduan sa pagitan ng mga partido upang ayusin ang kanilang hindi pagkakasundo sa labas ng korte.

    2. Kailan dapat ipaalam sa korte ang tungkol sa compromise agreement?

    Dapat ipaalam sa korte ang tungkol sa compromise agreement sa lalong madaling panahon upang ang kaso ay maituring na moot and academic.

    3. Ano ang epekto ng isang compromise agreement na inaprubahan ng korte?

    Ang isang compromise agreement na inaprubahan ng korte ay may bisa ng isang paghuhukom at dapat sundin ng mga partido.

    4. Maaari bang iapela ang isang compromise agreement na inaprubahan ng korte?

    Hindi, hindi maaaring iapela ang isang compromise agreement na inaprubahan ng korte, maliban sa mga depekto ng pahintulot o pamemeke.

    5. Ano ang mangyayari kung hindi sundin ng isang partido ang compromise agreement?

    Kung hindi sundin ng isang partido ang compromise agreement, ang kabilang partido ay maaaring humiling sa korte na ipatupad ang kasunduan.

    Naging malinaw ba sa iyo ang epekto ng compromise agreement sa isang kaso? Kung mayroon kang katanungan tungkol sa mga pag-areglo sa kaso o iba pang usaping legal, huwag mag-atubiling kumonsulta sa ASG Law. Dalubhasa kami sa mga ganitong usapin at handang tumulong sa iyo. Makipag-ugnayan sa amin sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming website dito para sa karagdagang impormasyon.

  • Paano Mag-Refund ng Business Tax sa Manila: Gabay Batay sa Kaso ng Metro Manila Shopping Mecca Corp.

    Huwag Kaligtaan ang Pormal na Reklamo Para sa Tax Refund: Aral Mula sa Kaso ng SM Malls sa Manila

    G.R. No. 190818, June 05, 2013

    INTRODUKSYON

    Sa mundo ng pagnenegosyo, bawat sentimo ay mahalaga. Kapag ikaw ay nagbayad ng buwis na hindi nararapat, ang pagkuha ng refund ay kritikal para mapanatili ang iyong pinansyal na kalusugan. Ngunit, ano ang nangyayari kapag ang proseso ng pag-refund ay tila napakahirap? Ito ang pait na aral na natutunan ng Metro Manila Shopping Mecca Corp., at iba pang mga kumpanya ng SM sa kanilang pagtatangkang mabawi ang kanilang binayad na business tax sa Lungsod ng Manila. Sa kasong ito, malinaw na ipinakita ng Korte Suprema na hindi sapat ang pagbayad ng buwis nang may protesta lamang. Kailangan din ang isang pormal na nakasulat na reklamong inihain sa City Treasurer para maproseso ang refund. Ang kasong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso at mga legal na rekisito upang matiyak na maprotektahan ang karapatan sa refund.

    Ang sentro ng usapin ay ang paghingi ng refund ng Metro Manila Shopping Mecca Corp., Shoemart, Inc., SM Prime Holdings, Inc., Star Appliances Center, Super Value, Inc., Ace Hardware Philippines, Inc., Health and Beauty, Inc., Jollimart Phils. Corp., at Surplus Marketing Corporation (sama-samang tinatawag na Petitioners) para sa kanilang binayad na local business taxes sa Lungsod ng Manila. Nabayaran nila ang buwis na ito noong 2001, ngunit kalaunan ay kinwestyon ang legalidad ng ordinansa sa buwis ng Manila. Ang pangunahing tanong dito: Nakatakda bang mabigo ang kanilang hiling na refund dahil lamang sa hindi nila pagsunod sa lahat ng kinakailangang proseso, kahit na maliwanag na may basehan ang kanilang reklamo sa legalidad ng buwis?

    KONTEKSTONG LEGAL

    Ang usapin ng pag-refund ng buwis ay mahigpit na nakatali sa mga probisyon ng Local Government Code of 1991 (LGC). Partikular na mahalaga rito ang Seksyon 196 ng LGC, na nagsasaad ng mga sumusunod:

    “SEC. 196. Claim for Refund of Tax Credit. — No case or proceeding shall be maintained in any court for the recovery of any tax, fee, or charge erroneously or illegally collected until a written claim for refund or credit has been filed with the local treasurer. No case or proceeding shall be entertained in any court after the expiration of two (2) years from the date of the payment of such tax, fee, or charge, or from the date the taxpayer is entitled to a refund or credit.”

    Mula sa probisyong ito, dalawang mahalagang kondisyon ang dapat matugunan bago makapag-file ng kaso sa korte para sa refund ng buwis:

    1. Pagsulat ng Pormal na Reklamo: Kinakailangan munang maghain ng nakasulat na reklamong refund o tax credit sa local treasurer. Hindi sapat ang basta pagprotesta sa pagbabayad; kailangan ang malinaw na hiling na maibalik ang sobrang bayad.
    2. Takdang Panahon: Ang kaso sa korte ay dapat isampa sa loob ng dalawang taon mula sa petsa ng pagbabayad ng buwis o mula sa petsa kung kailan nagkaroon ng karapatan ang taxpayer sa refund. Ang paglampas sa takdang panahong ito ay nangangahulugan ng pagkawala ng karapatang maghabol.

    Ang mga rekisitong ito ay mahigpit na ipinapatupad dahil ang refund ng buwis ay itinuturing na claim for exemption. Ayon sa prinsipyo ng strictissimi juris, ang batas ukol sa exemption ay dapat bigyang-kahulugan nang mahigpit laban sa nagke-claim at pabor sa awtoridad ng pagbubuwis. Ibig sabihin, ang taxpayer ang may responsibilidad na patunayan na sila ay lubusang nakasunod sa lahat ng proseso at rekisito para sa refund.

    Sa madaling salita, kahit na mayroon kang validong dahilan para sa refund (tulad ng illegal o erroneous na pagbubuwis), kung hindi ka susunod sa mga procedural na hakbang, maaaring mawalan ka ng pagkakataong mabawi ang iyong pera. Ito ang realidad na haharapin ng mga negosyo at indibidwal sa Pilipinas pagdating sa usapin ng tax refunds.

    PAGBUKAS SA KASO

    Balikan natin ang kaso ng SM Malls. Noong Oktubre 2001, ang City Treasurer ng Manila ay nag-assess ng local business taxes sa mga petitioners para sa ika-apat na quarter ng taon. Nagbayad sila ng P5,104,281.26 sa ilalim ng protesta. Mahalagang tandaan na nagprotesta sila sa pamamagitan ng sulat noong Oktubre 19, 2001, kung saan kinukuwestyon nila ang konstitusyonalidad ng Seksyon 21 ng Manila Revenue Code. Ngunit, ang kanilang protesta ay tinanggihan.

    Makalipas ang dalawang taon, noong Oktubre 20, 2003, nag-file sila ng kaso sa Regional Trial Court (RTC) ng Manila, humihingi ng refund at iginigiit na illegal ang ordinansa sa buwis. Ngunit dito na sila nagkamali. Ayon sa Korte Suprema, hindi nila napatunayan na naghain sila ng hiwalay na nakasulat na claim for refund sa City Treasurer, maliban pa sa kanilang protesta sa pagbabayad.

    Sa RTC, nanalo ang petitioners. Ipinasiya ng RTC na labag sa batas ang assessment ng Manila Revenue Code, batay sa naunang desisyon ng Korte Suprema sa kaso ng Coca-Cola Bottlers Philippines, Inc. v. City of Manila na nagdeklarang null and void ang ilang ordinansa ng Manila Revenue Code. Ngunit, ang tagumpay na ito ay panandalian lamang.

    Umapela ang Lungsod ng Manila sa Court of Tax Appeals (CTA). Dito, binaliktad ang desisyon ng RTC. Ayon sa CTA, bagama’t may basehan sana ang reklamo ng SM Malls dahil sa desisyon sa Coca-Cola Bottlers, nabigo silang sumunod sa procedural na rekisito ng Seksyon 196 ng LGC. Hindi raw sapat ang kanilang protesta; kailangan ang hiwalay na written claim for refund.

    Sinubukan pa rin ng SM Malls na umakyat sa CTA En Banc at kalaunan sa Korte Suprema, ngunit pareho rin ang naging resulta. Kinatigan ng Korte Suprema ang CTA. Binigyang-diin ng Korte Suprema ang mga sumusunod na punto:

    • Hindi Sapat ang Protesta: Ang sulat ng protesta ng petitioners noong 2001 ay hindi maituturing na written claim for refund na kinakailangan ng Seksyon 196 ng LGC. Ang protesta ay nagpapahayag lamang ng pagtutol sa assessment, habang ang claim for refund ay pormal na humihiling ng pagbabalik ng sobrang bayad.
    • Request for Admission, Hindi Nakatulong: Sinubukan ng petitioners na patunayan na naghain sila ng written claim sa pamamagitan ng “Request for Admission” sa korte. Ngunit, dahil mariin nang itinanggi ng Lungsod ng Manila sa kanilang pleadings na walang written claim na inihain, hindi na kinailangan pang sumagot ang Lungsod sa Request for Admission. Hindi ito maituturing na implied admission na naghain nga ng claim for refund ang petitioners.
    • Mahigpit na Pagpapatupad ng Batas: Muling binigyang-diin ng Korte Suprema ang prinsipyo ng strictissimi juris. Dahil hindi napatunayan ng petitioners na nakasunod sila sa lahat ng rekisito ng Seksyon 196, hindi sila maaaring pagbigyan sa kanilang hiling na refund.

    Sa madaling salita, kahit na may legal na basehan sana para sa refund dahil sa desisyon sa Coca-Cola Bottlers, nadiskaril ang kanilang kaso dahil sa procedural lapse. Ang hindi paghahain ng pormal na written claim for refund ay naging malaking hadlang sa kanilang tagumpay.

    PRAKTIKAL NA IMPLIKASYON

    Ano ang mga praktikal na implikasyon ng kasong ito para sa mga negosyo at taxpayers sa Pilipinas? Narito ang ilang mahahalagang takeaways:

    1. Pormal na Reklamo ang Kailangan: Hindi sapat ang pagbayad ng buwis sa ilalim ng protesta o ang pagpadala ng sulat ng protesta lamang. Para sa tax refund, kailangan ang isang pormal na nakasulat na claim for refund na isusumite sa local treasurer. Siguraduhing malinaw na nakasaad sa dokumento na ito ay isang claim for refund at hinihiling ang pagbabalik ng sobrang bayad.
    2. Alamin ang Takdang Panahon: Mayroon lamang dalawang taon mula sa pagbabayad ng buwis para maghain ng claim for refund at magsampa ng kaso sa korte. Huwag magpatumpik-tumpik. Agad na kumilos kapag napagtanto na may karapatan sa refund.
    3. Dokumentasyon ay Susi: Panatilihin ang lahat ng dokumento na may kaugnayan sa pagbabayad ng buwis at sa paghahain ng claim for refund. Ito ang magiging basehan mo sa pagpapatunay ng iyong kaso.
    4. Konsultahin ang Eksperto: Kung hindi sigurado sa tamang proseso, kumunsulta sa isang abogado o tax consultant. Makakatulong sila para masiguro na nasusunod ang lahat ng legal na rekisito at maiwasan ang mga procedural lapses na maaaring makapahamak sa iyong claim.

    SUSING ARAL

    • Maghain ng pormal na written claim for refund sa local treasurer, hiwalay sa protesta sa pagbabayad.
    • Siguraduhing naisampa ang claim at kaso sa korte sa loob ng dalawang taon mula sa pagbabayad ng buwis.
    • Kumonsulta sa legal na eksperto para masiguro ang tamang proseso at dokumentasyon.

    MGA KARANIWANG TANONG (FAQs)

    Tanong 1: Ano ang pagkakaiba ng protesta sa pagbabayad at claim for refund?

    Sagot: Ang protesta sa pagbabayad ay ang pagpapahayag ng iyong pagtutol sa assessment ng buwis bago o habang ikaw ay nagbabayad. Ito ay nagpapakita na hindi ka sumasang-ayon sa buwis na sinisingil. Ang claim for refund naman ay isang pormal na kahilingan na ibalik sa iyo ang buwis na binayaran mo, dahil naniniwala kang ito ay illegal o erroneous. Kahit nagprotesta ka sa pagbabayad, kailangan mo pa rin maghain ng hiwalay na claim for refund para maproseso ang pagbabalik ng pera.

    Tanong 2: Puwede bang gamitin ang sulat ng protesta bilang claim for refund?

    Sagot: Hindi. Ayon sa kaso ng SM Malls at sa Seksyon 196 ng LGC, kailangan ang hiwalay at pormal na written claim for refund. Ang protesta ay hindi maituturing na claim for refund.

    Tanong 3: Ano ang mangyayari kung lumampas ako sa dalawang taong takdang panahon?

    Sagot: Kung lumampas ka sa dalawang taong takdang panahon mula sa pagbabayad ng buwis, mawawalan ka na ng karapatang maghain ng kaso sa korte para sa refund. Kaya napakahalagang bantayan ang takdang panahong ito.

    Tanong 4: Kailangan ba talaga ng abogado para mag-file ng claim for refund?

    Sagot: Hindi naman kinakailangan, ngunit makakatulong nang malaki ang abogado o tax consultant. Sila ay may kaalaman sa tamang proseso at makakatulong para masiguro na kumpleto at tama ang iyong dokumentasyon at legal na argumento.

    Tanong 5: Saang korte dapat isampa ang kaso para sa tax refund?

    Sagot: Kung ang dispute ay nagmula sa desisyon ng local treasurer, ang apela ay dapat i-file sa korte na may hurisdiksyon, na maaaring Regional Trial Court (RTC) o Court of Tax Appeals (CTA) depende sa halaga at uri ng buwis na pinag-uusapan.

    Naranasan mo na ba ang magbayad ng buwis na sa tingin mo ay mali? Huwag hayaang mapunta sa wala ang iyong pinaghirapan. Ang ASG Law ay eksperto sa usapin ng local taxation at tax refunds. Kung kailangan mo ng tulong sa pag-file ng claim for refund o may katanungan tungkol sa iyong mga obligasyon sa buwis, huwag mag-atubiling kumonsulta sa amin. Para sa konsultasyon, mag-email sa hello@asglawpartners.com o makipag-ugnayan dito.