ASG Law

Tag: franchise tax

  • POGO Taxes: Kailan Dapat Magbayad? Mga Panuntunan ng Supreme Court sa Franchise Tax at Income Tax

    Nagbigay linaw ang Korte Suprema tungkol sa pagbubuwis sa Philippine Offshore Gaming Operators (POGOs). Sa desisyon na ito, pinawalang-bisa ang ilang circular ng Bureau of Internal Revenue (BIR) dahil sa kawalan ng legal na basehan para magpataw ng franchise tax at income tax sa offshore-based POGO licensees bago ang pagpasa ng Republic Act No. 11590. Ibig sabihin, hindi maaaring hingan ng BIR ang mga POGO ng buwis para sa mga kita nila bago magkabisa ang bagong batas na ito. Ang desisyon na ito ay mahalaga para sa mga POGO, upang malaman ang kanilang mga obligasyon at karapatan sa ilalim ng batas.

    Pagbubuwis ng POGO: Kailan at Ano ang Dapat Bayaran?

    Nagsimula ang usapin nang kwestyunin ng ilang POGO ang legalidad ng ilang circular ng BIR na nagpapataw ng iba’t ibang buwis sa kanila. Ayon sa mga POGO, walang batas na nagpapahintulot sa BIR na magpataw ng franchise tax at income tax sa kanila, lalo na sa mga kita na nagmumula sa labas ng Pilipinas. Iginiit din nila na ang pagpapataw ng buwis sa kanila ay labag sa kanilang karapatan sa pantay na proteksyon sa ilalim ng batas. Binigyang-diin ng Korte Suprema na ang kapangyarihan ng estado na magpataw ng buwis ay limitado lamang sa loob ng teritoryo nito. Kaya naman, ang mga kita na nagmumula sa labas ng Pilipinas ay hindi dapat patawan ng buwis ng gobyerno, maliban kung mayroong sapat na koneksyon ang nagbabayad ng buwis sa estado.

    Pinagdiinan ng Korte Suprema na ang mga offshore-based POGO licensees ay hindi maaaring patawan ng franchise tax at income tax bago magkabisa ang RA 11590. Bago kasi ang batas na ito, walang malinaw na batayan sa ilalim ng batas para magpataw ng buwis sa kita ng POGO na nagmumula sa labas ng Pilipinas. Binuo ang desisyon na hindi maaaring pilitin ang sinuman na magbayad ng buwis kung walang malinaw na batas na nagsasabing dapat itong bayaran. Anumang pagdududa ay dapat ipaliwanag para sa interes ng nagbabayad. Ang mga circular ng BIR ay hindi maaaring lumampas sa saklaw ng batas na kanilang ipinapatupad. Bilang karagdagan, para maging katanggap-tanggap ang isang buwis, kinakailangan ang kapangyarihan na magpataw ng buwis ay dapat nasa Kongreso, at ang nagbabayad ng buwis ay dapat makatanggap ng ilang uri ng proteksyon mula sa estado kung saan ipinapataw ang buwis.

    Sinabi rin ng Korte Suprema na ang mga circular ng BIR na nagpapataw ng buwis sa mga POGO ay lumalabag sa “one subject, one title rule” ng Konstitusyon. Nakasaad dito na ang bawat panukalang batas na ipinapasa ng Kongreso ay dapat maglaman lamang ng isang paksa, na dapat ipahayag sa pamagat nito. Sa kasong ito, ang Bayanihan 2 Law, na naglalayong magbigay ng tulong sa gitna ng pandemya ng COVID-19, ay hindi dapat gamitin para magpataw ng bagong buwis sa mga POGO. Ayon sa Korte, ang pagpapataw ng bagong buwis sa mga POGO ay hindi konektado sa layunin ng batas, na dapat lamang ay magbigay ng pansamantalang tulong sa mga apektado ng pandemya. Ang malaking bahagi ng desisyon ng Korte ay naka-angkla sa tradisyunal na konsepto ng teritoryo pagdating sa pagbubuwis.

    Binalangkas ng Korte Suprema na may ilang kwalipikasyon kung paano ituturing na “doing business” sa Pilipinas at kung paano dapat suriin upang maayos na mai-situs, mapatupad at mabuwisan sa ganitong mga sitwasyon ang paggamit ng OECD model kasunduan, modelo ng US Treasury Department pati na rin ang Zippo Sliding Scale test sa iba pa.

    Ang pagbubuwis ng digital na ekonomiya ay isa ring umuusbong at umuunlad na aspeto ng pagbubuwis sa mundo na dapat isaalang-alang din pagdating sa mga regulasyon at kasunduan sa buwis. Sa pangkalahatan, ito ay napakahalaga na nag bigay diin ang court dito upang bigyang babala hindi lamang ang IRS pati na rin ang lehislatura.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung may legal na batayan para magpataw ng franchise tax at income tax sa mga offshore-based POGO licensees bago ang pagpasa ng RA 11590.
    Ano ang RA 11590? Ang RA 11590 ay isang batas na nagpataw ng buwis sa mga POGO, kabilang ang isang 5% na gaming tax sa kita mula sa kanilang gaming operations at 25% na income tax sa kita mula sa kanilang non-gaming operations mula sa Pilipinas.
    Bakit pinawalang-bisa ng Korte Suprema ang ilang circular ng BIR? Pinawalang-bisa ang mga circular dahil walang batas na nagpapahintulot sa BIR na magpataw ng buwis sa kita ng POGO na nagmumula sa labas ng Pilipinas bago magkabisa ang RA 11590.
    Sino ang mga offshore-based POGO licensees? Sila ang mga POGO na nakabase sa ibang bansa ngunit mayroong lisensya mula sa PAGCOR na mag-operate sa Pilipinas.
    Ano ang “one subject, one title rule”? Ito ay isang probisyon sa Konstitusyon na nagsasaad na ang bawat panukalang batas ay dapat maglaman lamang ng isang paksa, na dapat ipahayag sa pamagat nito.
    Ano ang epekto ng desisyon ng Korte Suprema? Hindi maaaring hingan ng BIR ang mga offshore-based POGO licensees ng buwis para sa mga kita na nagmula sa labas ng Pilipinas bago magkabisa ang RA 11590.
    Kailangan pa bang magbayad ng buwis ang mga POGO ngayon? Oo, kailangan pa rin nilang magbayad ng buwis, ngunit batay sa mga panuntunan na itinakda ng RA 11590, hindi pa retroactive.
    Paano nakakaapekto ang digital economy sa pagbubuwis? Pinapahirap ng digital economy ang pagtukoy kung saan nagmula ang kita, dahil ang mga transaksyon ay maaaring mangyari sa iba’t ibang bansa sa pamamagitan ng internet.
    Ano ang Sliding Scale Test? Dito pinag aaralan kung gano karami ung komersyal na aktibidad sa Internet. Kung walang komersyal aktibidad, pwedeng ituring na hindi nangangalakal doon kaya’t walang jurisdiction ang State

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay linaw sa mga POGO hinggil sa kanilang mga obligasyon at karapatan sa ilalim ng batas. Sa pagbabago ng mga batas at regulasyon, mahalaga na kumunsulta sa mga abogado upang matiyak ang pagsunod sa lahat ng mga legal na panuntunan.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-apply ng desisyon na ito sa tiyak na kalagayan, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinigay para sa layuning impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Pinagmulan: SAINT WEALTH LTD. VS. BUREAU OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 252965, December 07, 2021

  • Kawalan ng Abiso: Pagpapawalang-bisa sa Pagtatasa ng Buwis ng Pampanga sa National Power Corporation

    Sa isang desisyon, pinanigan ng Korte Suprema ang National Power Corporation (NPC) laban sa Province of Pampanga. Napagdesisyunan na ang ipinataw na buwis ng Pampanga ay walang bisa dahil sa hindi pagsunod sa mga kinakailangan ng Local Government Code. Ito’y dahil hindi nagbigay ang probinsiya ng sapat na detalye sa abiso ng pagtatasa, na nagresulta sa paglabag sa karapatan ng NPC sa proseso. Mahalaga ito dahil pinoprotektahan nito ang mga negosyo laban sa arbitraryong pagbubuwis ng mga lokal na pamahalaan.

    Kapag Kulang ang Detalye: Ang Usapin ng Buwis ng Pampanga at ang NPC

    Ang kaso ay nagmula sa pagtatalo sa pagitan ng National Power Corporation (NPC) at ng Province of Pampanga. Hiningi ng Pampanga sa NPC ang pagbayad ng franchise tax, ngunit kinuwestiyon ito ng NPC, sinasabing hindi wasto ang abiso ng pagtatasa. Umakyat ang usapin sa iba’t ibang korte, hanggang sa dumating sa Korte Suprema. Ang pangunahing tanong dito: Kailangan bang magbigay ang lokal na pamahalaan ng kumpletong detalye sa abiso ng pagtatasa ng buwis upang ito’y maging balido?

    Ayon sa Korte Suprema, ang kaso ay nagpapakita ng kahalagahan ng due process sa pagbubuwis. Hindi maaaring basta na lamang magpataw ng buwis nang walang sapat na abiso sa nagbabayad. Ang Section 195 ng Local Government Code (LGC) ay nagtatakda na dapat maglaman ang abiso ng pagtatasa ng uri ng buwis, halaga ng kakulangan, surcharge, interes, at mga multa. Kung kulang ang detalye, maituturing itong paglabag sa karapatan ng taxpayer.

    Sinabi ng Korte na mahalaga ang pagsunod sa Section 195 ng LGC, na nagbibigay-diin sa impormasyon na dapat ibigay sa abiso ng pagtatasa, gaya ng uri ng buwis, halaga ng kakulangan, surcharge, interes, at mga multa. Binanggit ng Korte ang Article 285 ng Implementing Rules and Regulations ng LGC, at ang kaso ng Yamane v. BA Lepanto Condominium Corp., kung saan binigyang-diin ang kahalagahan na magkaroon ng sapat na impormasyon ang abiso para malaman ng taxpayer ang legal na batayan ng buwis.

    Pagkabigong Magbigay ng Detalye. Sa kasong ito, nakita ng Korte Suprema na hindi nagbigay ang Pampanga ng sapat na detalye sa abiso ng pagtatasa. Hindi tinukoy ang halaga ng kakulangan sa buwis, surcharge, interes, at multa. Hindi rin binanggit ang period na sakop ng pagtatasa. Dahil dito, hindi nagkaroon ng pagkakataon ang NPC na maayos na kuwestiyunin ang pagtatasa.

    Idinagdag pa ng Korte Suprema na bagamat pinahihintulutan ang “substantial compliance” sa batas, dapat pa ring maipaalam sa taxpayer ang batayan ng pagtatasa upang makapaghanda ito ng “effective” na protesta. Sa kasong ito, kulang ang ginawang abiso ng Pampanga, at hindi ito naitama nang maghain ng protesta ang NPC. Ang probinsiya ay nagkaroon ng pagkakataon na linawin ang pagtatasa at ibigay sa NPC ang kalkulasyon ng diumano’y kakulangan sa franchise tax nang itaas ng NPC ang isyu ng hindi pagsunod sa mga pormal na kinakailangan sa Reply nito. Gayunpaman, hindi pinansin ng Provincial Treasurer ang argumento ng NPC at iginiit ang pananagutan ng NPC. Nawalan ng pagkakataon ang Provincial Treasurer na itama ang depektibong pagtatasa.

    Sapagkat ang pagkolekta ng buwis ay isang sensitibong kapangyarihan, binigyang-diin ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pag-iingat sa paggamit nito. Dapat tiyakin ng mga lokal na pamahalaan na sinusunod ang tamang proseso upang hindi malabag ang karapatan ng mga nagbabayad ng buwis. Mahalaga na malaman ng taxpayer kung anong buwis ang dapat bayaran, kung ano ang batayan ng obligasyon, at kung magkano ang halaga ng dapat bayaran na buwis.

    Sa madaling salita, hindi maaaring manghula ang nagbabayad ng buwis sa kanilang obligasyon. Bukod pa rito, ang pagtatasa ng buwis na lumalabag sa mga karapatan ng taxpayer ay walang bisa.

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung valid ang pagtatasa ng franchise tax ng Province of Pampanga sa NPC dahil sa kakulangan sa detalye ng abiso.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa abiso ng pagtatasa? Ayon sa Korte Suprema, dapat maglaman ang abiso ng pagtatasa ng sapat na detalye, gaya ng uri ng buwis, halaga ng kakulangan, surcharge, interes, at mga multa.
    Ano ang epekto ng kakulangan sa detalye sa abiso ng pagtatasa? Kung kulang ang detalye sa abiso ng pagtatasa, maituturing itong paglabag sa karapatan ng taxpayer sa due process, at maaaring mapawalang-bisa ang pagtatasa.
    Bakit mahalaga ang kasong ito? Mahalaga ang kasong ito dahil pinoprotektahan nito ang karapatan ng mga taxpayer laban sa arbitraryong pagbubuwis ng mga lokal na pamahalaan.
    Ano ang due process sa konteksto ng pagbubuwis? Ang due process sa pagbubuwis ay nangangahulugan na dapat bigyan ng sapat na abiso at pagkakataon ang taxpayer na kuwestiyunin ang pagtatasa bago ito ipatupad.
    Ano ang ibig sabihin ng substantial compliance sa batas? Ang substantial compliance ay nangangahulugan na kahit hindi perpekto ang pagsunod sa batas, basta’t naipabatid sa taxpayer ang batayan ng pagtatasa at nagkaroon siya ng pagkakataong magprotesta, maaaring ituring na valid ang pagtatasa.
    Ano ang responsibilidad ng lokal na pamahalaan sa pagtatasa ng buwis? Responsibilidad ng lokal na pamahalaan na magbigay ng malinaw at kumpletong abiso ng pagtatasa sa taxpayer, at tiyaking sinusunod ang tamang proseso sa pagbubuwis.
    Ano ang epekto ng desisyon ng Korte Suprema sa NPC? Dahil sa desisyon ng Korte Suprema, hindi na kailangang bayaran ng NPC ang franchise tax na ipinataw ng Pampanga.

    Sa kabuuan, ang kasong ito ay nagpapaalala sa mga lokal na pamahalaan na dapat nilang sundin ang tamang proseso sa pagbubuwis at protektahan ang karapatan ng mga nagbabayad ng buwis. Ang kawalan ng sapat na abiso ay maaaring magresulta sa pagpapawalang-bisa ng pagtatasa, kaya mahalaga ang pagiging maingat at transparent sa pagpataw ng buwis.

    Para sa mga katanungan tungkol sa paglalapat ng ruling na ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na patnubay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: NATIONAL POWER CORPORATION VS. THE PROVINCE OF PAMPANGA AND PIA MAGDALENA D. QUIBAL, G.R. No. 230648, October 06, 2021

  • Sining at Kapangyarihan: Pagbubuwis sa Cable TV Gamit ang Sertipiko ng NTC

    Pinagtibay ng Korte Suprema na ang isang cable television (CATV) system na may Sertipiko ng Awtoridad mula sa National Telecommunications Commission (NTC) ay sakop ng local franchise tax. Ayon sa desisyon, ang sertipikong ito ay maituturing na isang uri ng administrative franchise, hindi lamang simpleng lisensya. Ang hatol na ito ay nagbibigay linaw sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan na magpataw ng buwis sa mga negosyong CATV sa kanilang nasasakupan.

    Telebisyon sa Probinsiya: Ang Lokal na Buwis sa Franchise

    Ang New Vision Satellite Network, Inc. ay nag-operate ng CATV sa Cagayan sa pamamagitan ng Certificate of Authority mula sa NTC. Nang magpataw ang Provincial Government ng Cagayan ng franchise tax at annual permit fee, kinwestyon ito ng New Vision, iginiit na hindi sila sakop dahil ang kanilang sertipiko ay hindi legislative franchise. Ngunit, pinanigan ng Korte Suprema ang pamahalaang panlalawigan, na nagbigay-diin sa pagkakaiba ng iba’t ibang uri ng franchise at ang saklaw ng kapangyarihan ng lokal na pamahalaan.

    Ang kasong ito ay umiikot sa interpretasyon ng franchise tax ayon sa Local Government Code at sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan na magpataw ng buwis. Ayon sa Seksyon 137 ng Local Government Code, ang isang probinsya ay maaaring magpataw ng buwis sa mga negosyong may franchise, kahit mayroon pang ibang batas na nagbibigay ng exemption. Para mas maintindihan, tingnan natin ang kahulugan ng franchise:

    “(m) ‘Franchise’ is a right or privilege, affected with public interest which is conferred upon private persons or corporations, under such terms and conditions as the government and its political subdivisions may impose in the interest of public welfare, security, and safety.”

    Upang ipatupad ang nasabing probisyon, naglabas ng mga panuntunan ang Administrative Order No. 270, na nagsasaad na ang terminong “businesses enjoying franchise” ay hindi kasama ang mga may hawak ng certificates of public convenience para sa mga pampublikong sasakyan. Ang paglilinaw na ito ay nagpapahiwatig na hindi lahat ng awtorisasyon mula sa gobyerno ay maituturing na franchise.

    Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagpapakita ng pagkakaiba sa pagitan ng legislative franchise, na ipinagkakaloob ng Kongreso, at administrative franchise, na ipinagkakaloob ng ahensya ng gobyerno sa ilalim ng delegated legislative power. Tinukoy ng Korte Suprema ang mga katangian na nagpapahiwalay sa administrative franchise mula sa simpleng lisensya o permit, na nagpapahintulot sa mas malinaw na pagtukoy kung aling mga negosyo ang dapat magbayad ng franchise tax. Ilan sa mga katangiang ito ay:

    • Mga pampublikong serbisyo (public utilities)
    • Ekonomikong gawain na natural monopoly
    • Mga industriya na gumagamit ng limitadong likas na yaman

    Pinanindigan din ng Korte na ang exhaustion of administrative remedies ay dapat sundin. Ito ay nangangahulugan na dapat munang dumaan sa proseso ng apela sa Kalihim ng Hustisya bago dumulog sa korte. Dahil hindi ito sinunod ng New Vision, nagresulta ito sa pagbasura ng kanilang apela.

    Sa madaling salita, ipinaliwanag ng Korte Suprema ang limitasyon ng kapangyarihan ng isang lokal na pamahalaan pagdating sa pagbubuwis. Ipinakita rin kung paano magkaiba ang iba’t-ibang uri ng prangkisa, kung sino ang may hurisdiksiyon, at paano dapat isinasagawa ang proseso ng pag-apela.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang Certificate of Authority na ibinigay ng NTC upang mag-operate ng CATV system ay maituturing na isang franchise, na sakop ng lokal na franchise tax.
    Bakit mahalaga ang exhaustion of administrative remedies? Mahalaga ito upang bigyan ng pagkakataon ang mga ahensya ng gobyerno na iwasto ang kanilang mga pagkakamali bago dumulog sa korte.
    Ano ang pagkakaiba ng legislative franchise at administrative franchise? Ang legislative franchise ay ibinibigay ng Kongreso, samantalang ang administrative franchise ay ibinibigay ng isang ahensya ng gobyerno sa ilalim ng delegated legislative power.
    Paano nakaapekto ang desisyon na ito sa mga CATV operator? Ang desisyon ay nangangahulugan na ang mga CATV operator na may Certificate of Authority mula sa NTC ay maaaring magbayad ng lokal na franchise tax.
    Sino ang nagbigay ng Certificate of Authority sa New Vision? Ang Certificate of Authority ay ibinigay ng National Telecommunications Commission (NTC).
    Ano ang Provincial Revenue Code ng Cagayan? Ito ang ordinansa na nagtatakda ng mga buwis at bayarin na ipinapataw ng Provincial Government ng Cagayan.
    Ano ang epekto ng EO No. 205 sa operasyon ng CATV systems? Pinahintulutan ng EO No. 205 ang operasyon ng CATV systems sa Pilipinas sa pamamagitan ng Certificate of Authority na ibinigay ng NTC.
    Mayroon bang exemption ang mga public utility vehicles? Ayon sa implementing rules and regulations, hindi kasama ang holders of certificates of public convenience para sa mga public utility vehicles.

    Sa kabuuan, ang desisyon ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa sakop ng franchise tax at sa kapangyarihan ng mga lokal na pamahalaan na magpataw nito. Ang administrative franchise ay napatunayang isang mahalagang konsepto sa batas ng pagbubuwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: NEW VISION SATELLITE NETWORK, INC. VS. THE PROVINCIAL GOVERNMENT OF CAGAYAN, G.R. No. 248840, July 05, 2021

  • Bawal ang Pagbubuwis ng Franchise sa Lungsod kung ang Ordinansa ay Ipinasa Noong Munisipalidad Pa: MERALCO vs. Pasig

    Nilinaw ng Korte Suprema na hindi maaaring magpataw ng buwis sa prangkisa ang isang lungsod kung ang ordinansa na nagpapataw nito ay naipasa noong ang lokal na pamahalaan ay munisipalidad pa lamang. Ang pagbabago ng isang munisipalidad sa isang lungsod ay hindi nagpapawalang-bisa sa orihinal na depekto ng isang ordinansa na ipinasa noong wala pa itong kapangyarihan na magpataw ng buwis sa prangkisa. Ito ay upang protektahan ang mga negosyo mula sa hindi nararapat na pagbubuwis at tiyakin na ang mga lokal na pamahalaan ay sumusunod sa mga limitasyon na itinakda ng Local Government Code (LGC).

    Pasig Noon at Ngayon: Ang Pagbubuwis sa Prangkisa na Walang Kapangyarihan?

    Ang kasong ito ay nag-ugat sa ordinansa na ipinasa ng Pasig noong ito ay munisipalidad pa lamang, na nagpapataw ng buwis sa prangkisa sa mga negosyo. Nang maging lungsod ang Pasig, sinubukan nitong ipatupad ang ordinansang ito sa MERALCO. Ang pangunahing tanong dito ay kung may legal na basehan ba ang Pasig para magpataw ng buwis sa prangkisa sa MERALCO mula 1996 hanggang 1999, matapos itong maging lungsod?

    Ayon sa Local Government Code (LGC), ang kapangyarihan na magpataw ng buwis sa prangkisa ay nasa probinsya at lungsod lamang, hindi sa munisipalidad. Nang ipasa ang Ordinance No. 25 noong 1992, ang Pasig ay munisipalidad pa lamang at wala pang kapangyarihang magpataw ng ganitong buwis. Ito ay malinaw na nakasaad sa Seksyon 142 ng LGC na nagbabawal sa mga munisipalidad na magpataw ng buwis na nakalaan para sa mga probinsya.

    Sinabi ng Korte Suprema na kahit nagbago na ang Pasig bilang isang lungsod, hindi nito maaring ipatupad ang ordinansa dahil sa depekto nito noong ito ay ipinasa pa lamang. Ang Seksyon 151 ng LGC ay nagbibigay sa mga lungsod ng kapangyarihang magpataw ng mga buwis na maaring ipataw ng probinsya at munisipalidad, ngunit kinakailangan na mayroong bagong ordinansa na ipinapasa.

    Ang pagiging lungsod ng Pasig ay hindi nagbibigay-buhay sa ordinansang walang bisa. Katulad ng mga kaso ng San Miguel Corporation vs. Municipal Council at Arabay, Inc. vs. Court of First Instance of Zamboanga del Norte, ang Korte Suprema ay nanindigan na ang conversion ng isang munisipalidad sa isang lungsod ay hindi nagtatanggal ng orihinal na depekto ng ordinansa. Kung kaya, hindi maaring kolektahin ng Pasig ang buwis sa prangkisa sa ilalim ng ordinansang ito.

    Seksyon 137 ng LGC: Franchise Tax. – Sa kabila ng anumang exemption na ipinagkaloob ng anumang batas o iba pang espesyal na batas, ang probinsya ay maaaring magpataw ng buwis sa mga negosyong nagtatamasa ng isang prangkisa, sa rate na hindi lalampas sa limampung porsyento (50%) ng isang porsyento (1%) ng kabuuang taunang kita para sa nakaraang taon ng kalendaryo batay sa papasok na resibo, o naisakatuparan, sa loob ng nasasakupan ng teritoryo nito.

    Tinukoy din ng Korte Suprema na walang kalabuan sa Seksyon 45 ng R.A. No. 7829 (batas na nagtatakda sa Pasig bilang lungsod). Ayon sa Korte, ang Seksyon 45 ay tumutukoy lamang sa mga ordinansang may bisa sa simula pa lamang, at hindi nito maaring gawing legal ang isang ordinansa na walang bisa mula sa simula.

    Hindi rin katanggap-tanggap ang argumento ng Pasig na ang Seksyon 45 ng R.A. No. 7829 ay naglalayon na protektahan ang lungsod mula sa pagkaparalisa sa pagbibigay ng serbisyo. Ayon sa Korte Suprema, ang isang ordinansa na walang bisa ay hindi maaring maging legal na basehan para sa pagkolekta ng buwis, at hindi ito maaring bigyan ng legal na epekto. Ang pagsasawalang-bisa sa ordinansa ay hindi nangangahulugan na mapaparalisa ang pamahalaang lungsod ng Pasig. Walang ebidensya na nagpapatunay sa claim na ito.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung may legal na basehan ba ang Lungsod ng Pasig upang magpataw ng buwis sa prangkisa sa MERALCO mula 1996 hanggang 1999, matapos itong maging lungsod.
    Bakit sinabi ng Korte Suprema na walang bisa ang ordinansa? Dahil ang ordinansa ay ipinasa noong ang Pasig ay munisipalidad pa lamang at wala pang kapangyarihang magpataw ng buwis sa prangkisa.
    Maari bang ipatupad ang ordinansa matapos maging lungsod ang Pasig? Hindi, ang pagiging lungsod ng Pasig ay hindi nagbibigay-bisa sa ordinansa na walang bisa mula sa simula.
    Ano ang sinasabi ng Local Government Code tungkol sa pagbubuwis sa prangkisa? Ayon sa LGC, ang kapangyarihan na magpataw ng buwis sa prangkisa ay nasa probinsya at lungsod lamang, hindi sa munisipalidad.
    Ano ang epekto ng desisyon na ito sa mga lokal na pamahalaan? Dapat tiyakin ng mga lokal na pamahalaan na mayroon silang legal na basehan para sa pagkolekta ng buwis, at sumusunod sa mga limitasyon na itinakda ng batas.
    Ano ang epekto ng desisyon na ito sa mga negosyo na may prangkisa? Protektado ang mga negosyo mula sa hindi nararapat na pagbubuwis ng mga lokal na pamahalaan na walang kapangyarihan na magpataw ng ganitong buwis.
    Ano ang sinasabi ng Seksyon 45 ng R.A. No. 7829? Tumutukoy lamang sa mga ordinansang may bisa sa simula pa lamang, at hindi nito maaring gawing legal ang isang ordinansa na walang bisa mula sa simula.
    May kalayaan bang magpataw ng buwis ang mga lokal na pamahalaan? Bagamat mayroong lokal na awtonomiya, hindi ito absolute at dapat na mayroong legal na basehan at sumusunod sa mga limitasyon na itinakda ng batas.

    Ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagsunod sa batas at pagtiyak na ang mga lokal na pamahalaan ay mayroong legal na kapangyarihan para sa kanilang mga aksyon. Ito ay upang protektahan ang mga karapatan ng mga negosyo at matiyak ang maayos na pamamahala sa lokal na antas.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: City of Pasig v. MERALCO, G.R. No. 181710, March 7, 2018

  • Eksemption sa Buwis ng PAGCOR: Interpretasyon ng mga Batas sa Franchise at VAT

    Sa desisyon ng Korte Suprema sa kasong Commissioner of Internal Revenue laban sa Secretary of Justice at Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR), pinagtibay na ang PAGCOR ay hindi dapat magbayad ng Value-Added Tax (VAT) maliban sa 5% na franchise tax na itinakda ng Presidential Decree 1869. Ito ay dahil ang charter ng PAGCOR ay isang espesyal na batas na nagbibigay ng eksemption sa buwis, at ang Republic Act No. 7716 (VAT Law) ay hindi tahasang binawi ang probisyong ito. Maliban dito, nilinaw din ng Korte ang saklaw ng kapangyarihan ng Secretary of Justice sa mga usapin ng pagbubuwis. Ang desisyong ito ay mahalaga para sa PAGCOR at sa mga entidad na may transaksyon dito, dahil nagbibigay ito ng katiyakan hinggil sa kanilang obligasyon sa pagbabayad ng buwis.

    Kaso ng PAGCOR: Kailan Ba Hindi Nagbabayad ng VAT?

    Nagsimula ang kaso dahil sa mga tax assessment na ipinataw ng Bureau of Internal Revenue (BIR) sa PAGCOR para sa diumano’y kakulangan sa Value-Added Tax (VAT), final withholding tax sa fringe benefits, at expanded withholding tax. Iginiit ng PAGCOR na sila ay exempt sa pagbayad ng VAT maliban sa 5% na franchise tax ayon sa kanilang charter, ang Presidential Decree No. 1869 (P.D. No. 1869). Dahil dito, umapela ang PAGCOR sa Secretary of Justice, na nagpasya na exempt ang PAGCOR sa lahat ng buwis maliban sa franchise tax. Kinuwestiyon ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ang desisyong ito sa pamamagitan ng isang special civil action for certiorari, na iginiit na ang Court of Tax Appeals (CTA) ang may eksklusibong hurisdiksyon sa mga usaping ito.

    Ang pangunahing argumento ng CIR ay ang Republic Act No. 7716 (VAT Law) umano ay nagpawalang-bisa o nag-amyenda sa probisyon ng 5% franchise tax sa charter ng PAGCOR. Ngunit, tinanggihan ito ng Korte Suprema, na binigyang-diin na ang espesyal na batas (ang charter ng PAGCOR) ay hindi maaaring mapawalang-bisa o mabago ng isang pangkalahatang batas (R.A. No. 7716) maliban kung mayroong tahasang probisyon sa huling batas na nagsasabi nito. Dahil walang tahasang pagpapawalang-bisa sa charter ng PAGCOR sa R.A. No. 7716, ang probisyon sa 5% franchise tax ay nananatiling may bisa.

    Bukod pa rito, binanggit ng Korte Suprema ang Section 4 ng R.A. No. 7716, na naglalaman ng mga transaksyong exempt sa VAT, kabilang ang:

    Transactions which are exempt under special laws, except those granted under Presidential Decree Nos. 66, 529, 972, 1491, and 1590, and nonelectric cooperatives under republic Act No. 6938, or international agreements to which the Philippines is a signatory

    Kapansin-pansin na hindi kasama ang P.D. No. 1869 sa mga tahasang inalis sa VAT exemption, hindi katulad ng P.D. No. 1590 (franchise ng PAL). Kaya, iginiit ng Korte na hindi binawi ng R.A. No. 7716 ang exemption ng PAGCOR sa VAT. Inulit ng Korte na batay sa kasong Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR) v. The Bureau of Internal Revenue, exempt ang PAGCOR sa pagbabayad ng VAT.

    Kaugnay nito, ang mga pagbabayad ng PAGCOR sa kanyang catering service contractor ay sakop din ng zero-rated VAT, dahil ang contractor ay nagbibigay ng serbisyo sa isang entity na exempt sa VAT ayon sa special law (PAGCOR Charter). Sa kabilang banda, pinagtibay ng Korte na may pananagutan ang PAGCOR sa pagbabayad ng withholding taxes. Ito ay dahil ang mga withholding taxes ay hindi direktang buwis na ipinapataw sa PAGCOR, kundi mga buwis na dapat nilang i-withhold mula sa mga bayad sa kanilang mga empleyado at iba pang mga partido. Halimbawa, ang final withholding tax sa fringe benefits (tulad ng car plan) ay responsibilidad ng PAGCOR na i-withhold at i-remit sa BIR.

    Gayunpaman, binawi ng Korte ang assessment para sa expanded withholding tax na may kinalaman sa mga pagbabayad sa Commission on Audit (COA) para sa mga serbisyo ng pag-audit, dahil ang mga ahensya ng gobyerno ay exempt sa withholding tax ayon sa Revenue Regulations. Binawi rin ang assessment para sa mga premyo at iba pang promo items na nasasakop na ng 20% final withholding tax. Dahil dito, napagdesisyunan ng Korte Suprema na dapat bayaran ng Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR) ang mga buwis ayon sa legal na basehan nito.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang PAGCOR ay dapat magbayad ng Value-Added Tax (VAT) maliban sa 5% franchise tax na itinakda ng kanilang charter. Pinagtibay din kung may hurisdiksyon ba ang Secretary of Justice na magdesisyon sa mga tax assessment ng BIR laban sa PAGCOR.
    Ano ang desisyon ng Korte Suprema? Nagdesisyon ang Korte Suprema na ang PAGCOR ay hindi dapat magbayad ng VAT maliban sa 5% franchise tax. Ang P.D. No. 1869 ay isang espesyal na batas, at hindi ito binawi ng RA 7716. Maliban dito, hindi sakop ng Secretary of Justice ang pagresolba ng usapin ng pagbubuwis.
    Bakit hindi nagbayad ng VAT ang PAGCOR? Ang PAGCOR ay may exemption sa ilalim ng kanilang charter, P.D. No. 1869, na isang special law. Hindi tahasang binawi ng R.A. No. 7716 (VAT Law) ang probisyong ito.
    Ano ang Republic Act No. 7716? Ang Republic Act No. 7716 ay ang Value-Added Tax (VAT) Law na naglalayong baguhin ang sistema ng VAT sa Pilipinas. Nagpalawak ito ng tax base at nagpabuti ng administrasyon nito.
    May pananagutan ba ang PAGCOR sa pagbabayad ng anumang buwis? Oo, may pananagutan ang PAGCOR sa pagbabayad ng final withholding tax sa fringe benefits at expanded withholding tax, maliban sa ilang partikular na item na ibinukod ng Korte.
    Anong mga pagbabayad ang exempt sa withholding tax? Ang mga pagbabayad sa COA para sa serbisyo ng pag-audit, at mga premyo at promo items na sakop na ng 20% final withholding tax ay exempt sa withholding tax.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga entidad na may transaksyon sa PAGCOR? Nagbibigay ito ng katiyakan sa kanilang obligasyon sa pagbabayad ng buwis. Dapat din silang kumonsulta sa legal na eksperto upang masiguro ang kanilang pagsunod sa mga batas.
    Saan nakabatay ang pananagutan ng PAGCOR bilang withholding agent? Nakabatay ito sa National Internal Revenue Code (NIRC) at mga Revenue Regulations na nagtatakda sa mga employer na mag-withhold ng buwis mula sa mga suweldo at benepisyo ng mga empleyado.

    Ang desisyon na ito ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa obligasyon ng PAGCOR sa pagbabayad ng buwis, habang kinikilala ang kanilang espesyal na charter at ang mga exemption na ibinigay dito. Mahalaga na patuloy na sundin ng PAGCOR at iba pang mga ahensya ng gobyerno ang mga probisyon ng batas sa buwis upang maiwasan ang mga hindi pagkakaunawaan at upang mag-ambag sa pambansang ekonomiya ng ating bansa.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Commissioner of Internal Revenue vs. Secretary of Justice, and Philippine Amusement and Gaming Corporation, G.R. No. 177387, November 09, 2016

  • Eksklusibong Karapatan sa Pagbubuwis: Limitasyon ng Pagbubuwis sa mga Kontratista at Lisensyado ng PAGCOR

    Sa desisyon na ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR ay saklaw pa rin ng preferential tax treatment sa ilalim ng Presidential Decree (PD) No. 1869, na nag-aamyenda sa kanilang obligasyon sa pagbabayad ng buwis. Ang Korte ay nagpawalang-bisa sa Revenue Memorandum Circular (RMC) No. 33-2013, na nagpapataw ng karagdagang buwis sa mga nabanggit na partido. Ang hatol na ito ay nagpapanatili sa proteksyon sa buwis na ibinigay ng batas sa mga entity na ito, at tinitiyak na hindi sila mapapailalim sa karagdagang pasanin sa buwis maliban sa 5% na franchise tax.

    PAGCOR Lisensyado Laban sa BIR: Sino ang Dapat Magbayad ng Income Tax?

    Ang kaso ay nagmula sa pagpapalabas ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ng RMC No. 33-2013, na nagdedeklara na ang PAGCOR, bukod pa sa 5% franchise tax mula sa gross revenue nito, ay napapailalim na rin sa corporate income tax sa ilalim ng National Internal Revenue Code (NIRC) ng 1997, na sinusugan. Nagdagdag pa ang probisyon na ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR ay dapat ding magbayad ng income tax. Kaya naman, ang Bloomberry Resorts and Hotels, Inc., bilang isang lisensyado ng PAGCOR, ay naghain ng petisyon para sa certiorari at pagbabawal, na nagtatalo na ang PD No. 1869 ay malinaw na nagbibigay-exempt sa kanila mula sa lahat ng uri ng buwis maliban sa 5% franchise tax sa kanilang gross gaming revenue.

    Sa ganitong usapin, kailangan suriin kung ang sinasabing probisyon ng RMC No. 33-2013 na nagpapailalim sa mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR sa income tax sa ilalim ng NIRC ng 1997, ay ipinalabas ba ng CIR nang mayroong malubhang pag-abuso sa kanyang diskresyon na katumbas ng kawalan o labis na hurisdiksyon; at kung ang nasabing probisyon ay balido o konstitusyonal isinasaalang-alang ang Seksyon 13(2)(b) ng PD No. 1869, na nagbibigay ng tax exemptions sa mga naturang kontratista at lisensyado.

    Mahalaga ring bigyang-diin ang pananaw ng Korte Suprema sa naunang kaso ng PAGCOR v. The Bureau of Internal Revenue, et al. na nagpapahayag na ang kita ng PAGCOR mula sa mga operasyon ng paglalaro ay napapailalim lamang sa 5% franchise tax. Tungkol sa kinikita mula sa ibang serbisyong may kaugnayan, ito ay napapailalim sa corporate income tax lamang. Ang kasong ito ay nagbigay linaw sa relasyon ng PD No. 1869 at RA No. 9337.

    SECTION 13. Exemptions. –

    X X X X

    (2) Income and other taxes. — (a) Franchise Holder: No tax of any kind or form, income or otherwise, as well as fees, charges or levies of whatever nature, whether National or Local, shall be assessed and collected under this Franchise from the Corporation; nor shall any form of tax or charge attach in any way to the earnings of the Corporation, except a Franchise Tax of five (5%) percent of the gross revenue or earnings derived by the Corporation from its operation under this Franchise. Such tax shall be due and payable quarterly to the National Government and shall be in lieu of all kinds of taxes, levies, fees or assessments of any kind, nature or description, levied, established or collected by any municipal, provincial, or national government authority.

    Pinaninindigan ng Korte Suprema na kapag ang batas ay malinaw at walang anumang pag-aalinlangan o kalabuan, walang puwang para sa konstruksyon o interpretasyon. Ang malinaw na wika ng PAGCOR Charter ay dapat ipatupad nang walang pagtatangka sa interpretasyon. Katulad ng nasasaad sa kaso, habang pinanatili ng Korte ang bisa ng corporate income tax sa iba pang mga serbisyo na may kaugnayan, sinabi nito na ang pagpapataw ng corporate income tax sa Bloomberry Resorts and Hotels, Inc.’s, ay hindi naaayon sa nasasaklaw na batas dahil sa maliwanag na exemption na ibinigay sa ilalim ng PAGCOR Charter sa kinita mula sa pagpapatakbo ng gaming.

    Kaugnay nito, katulad ng PAGCOR, ang mga kontratista at lisensyado nito ay nananatiling exempted sa pagbabayad ng corporate income tax at iba pang buwis dahil malinaw na nakasaad sa batas na ang nasabing exemption ay mapapakinabangan nila. Itinatampok nito na sa ilalim ng Seksyon 13 ng PD No. 1869, na hayagang nagpapahayag na ang mga exemption na ibinigay para sa mga kita na nagmula sa operasyon sa ilalim ng prangkisa ay partikular na galing sa pagbabayad ng anumang buwis, kita o iba pa, at pati na rin ang anumang anyo ng mga bayarin, ay dapat mapakinabangan at ipalawig sa korporasyon, asosasyon, ahensya, o indibidwal kung kanino mayroong ugnayan sa PAGCOR. Kaugnay nito, ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR, sa sandaling mabayaran ang 5% na franchise tax, ay malilibre sa lahat ng iba pang buwis.

    Alinsunod dito, kung babayaran ng nasasakdal na petitioner ang 5% na franchise tax, ang kanyang kita mula sa paglalaro ng mga casino, gaming club at iba pang katulad na mga lugar ng libangan at amusement, at gaming pool na tinukoy sa loob ng saklaw ng nabanggit na seksyon ay hindi dapat ipailalim sa corporate income tax. Ang malinaw na aral sa pagpapasyang ito ay sinisigurado na sa ilalim ng umiiral na legal na balangkas, ang ginawang pagbubuwis ng BIR ay hindi naaangkop sa mga nasa katayuan ng petisyuner.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR ay napapailalim sa corporate income tax bukod pa sa 5% franchise tax.
    Ano ang Revenue Memorandum Circular No. 33-2013? Ito ay isang circular na inisyu ng BIR na nagdedeklara na ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR ay napapailalim sa income tax.
    Ano ang Presidential Decree No. 1869? Kilala rin bilang PAGCOR Charter, nagbibigay ito ng exemptions sa ilang uri ng buwis sa PAGCOR at mga kontratista at lisensyado nito.
    Ano ang franchise tax? Isang buwis na 5% na ipinapataw sa gross revenue ng mga operasyon ng paglalaro sa ilalim ng PAGCOR Charter, kapalit ng lahat ng iba pang uri ng buwis.
    Anong argumento ang iniharap ng Bloomberry Resorts? Ang mga ito ay exempted mula sa pagbabayad ng lahat ng buwis maliban sa 5% franchise tax sa ilalim ng PD No. 1869.
    Anong ginawang desisyon ng Korte Suprema? Na ang mga kontratista at lisensyado ng PAGCOR ay exempted mula sa pagbabayad ng corporate income tax sa mga kita mula sa gaming operations.
    Anong ibig sabihin ng “gaming operations” sa kontekstong ito? Tumutukoy ito sa mga operasyon ng casino, gaming club, at iba pang kahalintulad na lugar ng libangan, at gaming pool.
    Nagkaroon ba ng grave abuse of discretion sa bahagi ng CIR? Oo, nang ipinalabas niya ang RMC No. 33-2013 na nagpapataw ng income tax sa mga kikitain sa paglalaro ng mga kontratista ng PAGCOR, at mga may-lisensya nito.

    Sa kinalabasang desisyon na ito, inatasan ang Bureau of Internal Revenue na itigil ang pagpapatupad ng Revenue Memorandum Circular No. 33-2013, at pinagtibay ang kalayaan sa pagbabayad ng ilang buwis na tinatamasa ng PAGCOR at ng mga nagtatrabaho sa ilalim ng awtoridad nito.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng pagpapasya na ito sa mga tiyak na pangyayari, mangyaring makipag-ugnay sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Bloomberry Resorts and Hotels, Inc. vs. Bureau of Internal Revenue, G.R. No. 212530, August 10, 2016

  • Pagbubuwis sa Prangkisa: Paglilinaw sa Pananagutan ng NGCP sa Real Property Tax

    Ang kasong ito ay nagbibigay linaw sa pananagutan ng National Grid Corporation of the Philippines (NGCP) sa pagbabayad ng real property tax. Ipinasiya ng Korte Suprema na dapat suriin ng Central Board of Assessment Appeals (CBAA) kung ang mga ari-arian ng NGCP ay ginagamit kaugnay ng kanilang prangkisa. Kung ang mga ito ay ginagamit sa prangkisa, exempted ang NGCP sa pagbabayad ng real property tax, ngunit kung hindi, mananagot sila ayon sa Local Government Code. Ito ay mahalaga upang matiyak na ang mga kumpanya ay sumusunod sa kanilang mga obligasyon sa pagbubuwis habang pinoprotektahan din ang kanilang mga karapatan sa ilalim ng kanilang prangkisa.

    Ari-arian ba’y Gamit sa Prangkisa? NGCP Hinamon sa Real Property Tax

    Ang kaso ay nagsimula sa mga notice of demand mula sa City Treasurer ng Cebu City na ipinadala sa National Power Corporation/Transco (NPC/Transco) para sa hindi nabayarang real property tax. Ang NGCP, bilang concessionaire ng Transco, ay nagbayad ng buwis sa ilalim ng protesta. Umapela ang NGCP sa Local Board of Assessment Appeals (LBAA), ngunit ibinasura ito dahil sa technicality. Kalaunan, nagpasya ang Central Board of Assessment Appeals (CBAA) na mananagot ang NGCP sa real property tax para sa taong 2009.

    Dinala ang usapin sa Court of Tax Appeals En Bane (CTA-EB), na nagpawalang-bisa sa desisyon ng CBAA. Natuklasan ng CTA-EB na mananagot lamang ang NGCP para sa real property tax na natamo para sa taong 2009 at inutusan ang City Treasurer ng Cebu City na ibalik sa NGCP ang labis na bayad. Ang isyu ay nakasentro sa interpretasyon ng probisyon ng pagbubuwis ng prangkisa ng NGCP at kung paano ito nakakaapekto sa kanilang pananagutan para sa real property tax.

    Ayon sa Section 9 ng Republic Act No. 9511 (RA 9511), ang prangkisa ng NGCP, ang pagbabayad ng NGCP ng franchise tax ay kapalit ng “income tax at lahat ng buwis, duties, fees at charges ng anumang uri, kalikasan o paglalarawan na pinataw, itinatag o kinokolekta ng anumang awtoridad anuman, lokal o pambansa, sa kanyang prangkisa, karapatan, pribilehiyo, resibo, kita at tubo, at sa mga ari-arian na ginamit kaugnay ng kanyang prangkisa, kung saan ang mga buwis, duties at charges, ang Grantee ay hayagang exempted.” Mahalaga itong probisyon dahil nagtatakda ito ng saklaw ng mga buwis kung saan exempted ang NGCP.

    Gayunpaman, ang exemption na ito ay may limitasyon. Ang RA 9511 ay nagsasaad na ang NGCP ay mananagot na magbayad ng parehong mga buwis sa kanilang real estate, mga gusali at personal na ari-arian, maliban sa prangkisa, gaya ng iba pang korporasyon. Kaya ang Korte Suprema ay nag-atas na tukuyin kung ang mga ari-arian ay ginamit kaugnay ng prangkisa ng NGCP at bumalik sa CBAA para sa tamang pagtasa at pagkwenta.

    Isinaalang-alang ng Korte Suprema na ang pagbabayad ng NGCP sa mga pananagutan sa buwis ng NPC/Transco ay hindi ginagawang may utang ang NGCP sa City Treasurer. Inilapat ng Korte ang Artikulo 1236 ng Civil Code, na nagpapahintulot sa NGCP na humingi ng reimbursement mula sa NPC/Transco para sa mga buwis na binayaran. Ipinahihiwatig nito na ang NGCP ay maaaring makakuha ng remedyo laban sa NPC/Transco para sa halaga ng buwis.

    Para sa mga buwis na dapat ipataw mula 2001 hanggang 2008, itinagubilin ng Korte Suprema sa CBAA na alamin kung ang mga ari-arian ay kabilang sa mga espesyal na uri ng real property gaya ng tinukoy sa Seksyon 216 ng Local Government Code. Ang seksyon na ito ay tumutukoy kung ang mga ari-arian ay “pag-aari at ginagamit ng mga korporasyong pag-aari o kontrolado ng gobyerno na nagbibigay ng mahahalagang serbisyo publiko sa supply at pamamahagi ng tubig at/o pagbuo at pagpapadala ng electric power”. Kung ito ay itinuring na espesyal, hindi dapat lumampas sa 10% ang assessment level.

    Pagdating sa taong 2009, nang kontrolin ng NGCP ang mga ari-arian, idiniin ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagsusuri sa mga naaangkop na probisyon ng buwis sa prangkisa ng NGCP. Kung ginamit ang mga ari-arian kaugnay ng prangkisa ng NGCP, exempt ito sa pagbabayad ng real property tax dahil sa in lieu of all taxes clause sa Seksyon 9 ng RA 9511.

    Ang Korte Suprema ay binigyang diin ang prinsipyo na ang tax exemption ay dapat na malinaw at hindi mapag-aalinlanganan, na direktang nakasaad sa isang tiyak na legal na probisyon. Gayundin, dapat mahigpit na limitahan ang in lieu of all taxes clause sa uri ng buwis, awtoridad sa pagbubuwis at bagay ng mga buwis na tinukoy sa batas.

    Ang kapasyahan na ito ay may malaking implikasyon sa pagbubuwis sa mga prangkisa, binibigyang diin na habang tinatamasa ng NGCP ang isang tiyak na katayuan sa exemption, napapailalim pa rin sila sa partikular na pagtasa ng kanilang paggamit ng ari-arian. Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagtatakda ng patnubay na ang tamang pagtatasa ay kinakailangan at, sa ganyang kalagayan, dapat ibalik ng City Treasurer ang anumang labis na pagbabayad sa NGCP.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang NGCP ay mananagot sa pagbabayad ng real property tax sa mga ari-arian at kung tama ang halaga ng mga buwis na binayaran at kinolekta.
    Ano ang in lieu of all taxes clause? Ang in lieu of all taxes clause ay isang probisyon sa batas na nagsasaad na ang pagbabayad ng partikular na buwis ay kapalit ng lahat ng iba pang mga buwis. Sa kaso ng NGCP, ang kanilang pagbabayad ng franchise tax ay kapalit ng ilang iba pang mga buwis.
    Paano nakakaapekto ang RA 9511 sa pananagutan sa buwis ng NGCP? Ang RA 9511, na nagbibigay ng franchise sa NGCP, ay naglalaman ng tax provisions na nagtatakda na ang franchise tax ng NGCP ay in lieu of income tax at iba pang local at national taxes. Ngunit nalilimitahan ang exemption sa inariang ginamit para sa prangkisa.
    Anong mga panahon ng taon ang kasama sa kaso? Kasama sa kaso ang mga taon mula 2001 hanggang 2009, na may mga isyu sa buwis para sa parehong NPC/TRANSCO (2001-2008) at NGCP (2009).
    Anong papel ang ginampanan ng CBAA sa kasong ito? Inatasan ng Korte Suprema ang CBAA na alamin kung ang mga ari-arian ay kabilang sa mga espesyal na uri at suriin ang naaangkop na halaga ng real property tax para sa mga nauugnay na taon.
    Kung napag-alamang ang labis na bayad ng NGCP, ano ang mangyayari? Inutusan ng City Treasurer ng Cebu City na ibalik sa NGCP ang anumang pagbabayad na ginawa nang higit sa tamang halaga.
    Ano ang dapat gawin ng NGCP kung nagbayad sila ng mga buwis na pananagutan ng NPC/Transco? Maaaring humingi ang NGCP ng bayad mula sa NPC/Transco para sa halaga ng mga buwis kung saan nakinabang ang NPC/Transco sa pamamagitan ng pagbabayad ng NGCP sa City Treasurer ng Cebu City.
    Ano ang kahulugan ng paggamit ng real property kaugnay ng franchise para sa pananagutan sa buwis ng NGCP? Sa ilalim ng Section 9 ng RA 9511, binibigyang-linaw nito na kung ang ginamit ang real property para sa prangkisa, ibig sabihin ay hindi magbabayad ng property tax para sa inariang nabanggit ang NGCP.

    Ang pasyang ito ay makakatulong sa iba pang mga kumpanya na may katulad na mga probisyon sa buwis sa prangkisa at matiyak ang patas na pagbubuwis. Dapat magsagawa ng maingat na pag-aaral ang kumpanya ng aplikasyon ng kasong ito sa kanilang negosyo. Ang kasong ito rin ang muling pagpapatibay kung gaano kahalaga ang angkop na pagsunod pagdating sa obligasyon ng pagbabayad buwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: NATIONAL GRID CORPORATION OF THE PHILIPPINES vs. OFELIA M. OLIVA, G.R. Nos. 213157 & 213558, August 10, 2016

  • Pagbubuwis sa PAGCOR: Kailan Nagbabayad ng Income Tax at Franchise Tax?

    Pagkakaiba ng Income Tax at Franchise Tax para sa PAGCOR: Paglilinaw ng Supreme Court

    G.R. No. 215427, December 10, 2014

    Nais mo bang magnegosyo sa larangan ng gaming? Mahalagang malaman kung paano binubuwisan ang Philippine Amusement and Gaming Corporation (PAGCOR). Maraming negosyante ang nalilito kung kailan dapat magbayad ng income tax at kailan naman franchise tax. Ang kasong ito ay nagbibigay linaw sa mga obligasyon ng PAGCOR pagdating sa pagbabayad ng buwis, at kung paano ito nakaaapekto sa kanilang operasyon at mga kontrata.

    Sa madaling salita, nilinaw ng Korte Suprema na ang PAGCOR ay may dalawang uri ng kita: (1) kita mula sa operasyon ng gaming, at (2) kita mula sa iba pang serbisyo na may kaugnayan dito. Ang desisyon na ito ay mahalaga para sa mga negosyante at sa gobyerno upang matiyak ang tamang pagbabayad ng buwis at maiwasan ang mga hindi pagkakaunawaan.

    Ang Legal na Batayan ng Pagbubuwis sa PAGCOR

    Bago natin talakayin ang kaso, mahalagang maunawaan ang mga legal na batayan ng pagbubuwis sa PAGCOR. Ang pangunahing batas na namamahala sa PAGCOR ay ang Presidential Decree (P.D.) No. 1869, na sinusugan ng Republic Act (R.A.) No. 9487. Ang P.D. 1869 ang nagtatag sa PAGCOR at nagbigay sa kanila ng kapangyarihan na mag-operate at maglisensya ng mga casino at iba pang gaming activities.

    Ayon sa Section 13(2)(a) ng P.D. 1869, ang PAGCOR ay dapat magbayad ng franchise tax na 5% ng kanilang gross revenue o earnings mula sa kanilang operasyon. Ang franchise tax na ito ay in lieu ng lahat ng iba pang buwis, kabilang na ang income tax. Ibig sabihin, hindi na dapat magbayad ng income tax ang PAGCOR sa kanilang kita mula sa gaming operations.

    Gayunpaman, mayroon ding Section 14(5) ang P.D. 1869 na nagpapahintulot sa PAGCOR na mag-operate ng mga serbisyo na may kaugnayan sa gaming. Ang kita mula sa mga serbisyong ito ay hindi kasama sa franchise tax at dapat ituring na hiwalay na kita na dapat bayaran ng income tax. Kaya, mahalagang malaman kung aling kita ang mula sa gaming operations at aling kita ang mula sa related services.

    Narito ang isang halimbawa: Kung ang PAGCOR ay kumita ng P100 milyon mula sa casino operations, magbabayad sila ng P5 milyon na franchise tax (5% ng P100 milyon). Kung sila ay kumita rin ng P20 milyon mula sa mga restaurant at hotel sa loob ng casino, ang P20 milyon na ito ay dapat bayaran ng income tax.

    Ang Republic Act No. 9337, na nag-amyenda sa National Internal Revenue Code (NIRC), ay nagtanggal sa PAGCOR sa listahan ng mga government-owned and controlled corporations (GOCCs) na exempted sa corporate income tax. Ito ang nagdulot ng kalituhan at naging sanhi ng kaso sa Korte Suprema.

    Seksyon 13. Exemptions. –

    x x x x

    (2) Income and other taxes. — (a) Franchise Holder: No tax of any kind or form, income or otherwise, as well as fees, charges or levies of whatever nature, whether National or Local, shall be assessed and collected under this Franchise from the Corporation; nor shall any form of tax or charge attach in any way to the earnings of the Corporation, except a Franchise Tax of five (5%) percent of the gross revenue or earnings derived by the Corporation from its operation under this Franchise. Such tax shall be due and payable quarterly to the National Government and shall be in lieu of all kinds of taxes, levies, fees or assessments of any kind, nature or description, levied, established or collected by any municipal, provincial, or national government authority.

    Ang Paglilitis ng Kaso sa Korte Suprema

    Nagsimula ang kaso nang maghain ang PAGCOR ng Motion for Clarification sa Korte Suprema matapos nilang ilabas ang desisyon noong March 15, 2011. Ang Motion for Clarification ay naglalayong linawin ang desisyon ng Korte Suprema at humiling ng Temporary Restraining Order (TRO) laban sa Bureau of Internal Revenue (BIR) upang pigilan ang pagpapatupad ng Revenue Memorandum Circular (RMC) No. 33-2013.

    Narito ang mga pangyayari sa kaso:

    • 2006: Naghain ang PAGCOR ng Petition for Review sa Korte Suprema upang ipawalang-bisa ang Section 1 ng R.A. No. 9337, na nag-aalis sa PAGCOR sa listahan ng mga GOCC na exempted sa income tax.
    • 2011: Nagdesisyon ang Korte Suprema na valid ang Section 1 ng R.A. No. 9337, ngunit pinawalang-bisa ang BIR Revenue Regulations No. 16-2005 na nagpapataw ng 10% VAT sa PAGCOR.
    • 2013: Naglabas ang BIR ng RMC No. 33-2013 na naglilinaw sa pagbubuwis sa PAGCOR, kabilang na ang income tax at franchise tax.
    • 2013: Naghain ang PAGCOR ng Motion for Clarification dahil sa RMC No. 33-2013.

    Ang pangunahing argumento ng PAGCOR ay ang kanilang charter (P.D. 1869) ay nagbibigay sa kanila ng tax privilege na magbayad ng 5% franchise tax in lieu ng lahat ng iba pang buwis. Iginiit nila na hindi ito binawi ng R.A. No. 9337.

    Sa desisyon ng Korte Suprema, sinabi nila:

    “After a thorough study of the arguments and points raised by the parties, and in accordance with our Decision dated March 15, 2011, we sustain petitioner’s contention that its income from gaming operations is subject only to five percent (5%) franchise tax under P.D. 1869, as amended, while its income from other related services is subject to corporate income tax pursuant to P.D. 1869, as amended, as well as R.A. No. 9337.”

    Dagdag pa nila:

    “In fine, we uphold our earlier ruling that Section 1 of R.A. No. 9337, amending Section 27(c) of R.A. No. 8424, by excluding petitioner from the enumeration of GOCCs exempted from corporate income tax, is valid and constitutional.”

    Praktikal na Implikasyon ng Desisyon

    Ang desisyon ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa pagbubuwis sa PAGCOR. Ito ay may malaking epekto sa kanilang operasyon at mga kontrata. Narito ang ilang praktikal na implikasyon:

    • PAGCOR: Dapat magbayad ng 5% franchise tax sa kita mula sa gaming operations at income tax sa kita mula sa iba pang serbisyo.
    • Mga Kontratista at Licensees: Dapat malaman kung paano sila apektado ng desisyon at kung paano ito makaaapekto sa kanilang kontrata sa PAGCOR.
    • Gobyerno: Dapat tiyakin ang tamang pagpapatupad ng batas at koleksyon ng buwis.

    Mahahalagang Aral

    • Ang PAGCOR ay dapat magbayad ng 5% franchise tax sa kita mula sa gaming operations.
    • Ang PAGCOR ay dapat magbayad ng income tax sa kita mula sa iba pang serbisyo na may kaugnayan sa gaming.
    • Ang mga kontratista at licensees ng PAGCOR ay dapat malaman kung paano sila apektado ng desisyon.

    Mga Madalas Itanong (FAQ)

    1. Ano ang pagkakaiba ng income tax at franchise tax?

    Ang income tax ay buwis sa kita, habang ang franchise tax ay buwis sa pribilehiyo na mag-operate ng isang negosyo.

    2. Bakit kailangan magbayad ng franchise tax ang PAGCOR?

    Ang PAGCOR ay nagbabayad ng franchise tax bilang kapalit ng kanilang karapatan na mag-operate ng mga casino at iba pang gaming activities.

    3. Paano nakaaapekto ang desisyon ng Korte Suprema sa mga kontratista ng PAGCOR?

    Ang mga kontratista ng PAGCOR ay dapat malaman kung paano sila apektado ng desisyon at kung paano ito makaaapekto sa kanilang kontrata sa PAGCOR. Maaaring kailanganin nilang magbayad ng buwis sa kanilang kita mula sa kanilang kontrata.

    4. Ano ang dapat gawin ng PAGCOR upang sumunod sa desisyon ng Korte Suprema?

    Dapat tiyakin ng PAGCOR na tama ang kanilang pagbabayad ng buwis at sumunod sa lahat ng mga regulasyon ng BIR.

    5. Maaari bang magbago ang batas tungkol sa pagbubuwis sa PAGCOR?

    Oo, maaaring magbago ang batas tungkol sa pagbubuwis sa PAGCOR kung magpasa ang Kongreso ng bagong batas.

    Naging malinaw ba ang usapin ng buwis sa PAGCOR? Kung mayroon ka pang mga katanungan o nangangailangan ng legal na payo tungkol sa mga usaping pang-korporasyon o pagbubuwis, huwag mag-atubiling lumapit sa ASG Law. Kami ay eksperto sa larangang ito at handang tumulong sa iyo. Makipag-ugnayan sa amin sa pamamagitan ng email sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming website dito para sa karagdagang impormasyon. Kaya naming bigyan linaw ang mga legal na problema mo!

  • Espesyal na Batas ang Nanaig: Pananatili ng Tax Exemption ng PAL sa Kabila ng Pagbabago sa NIRC

    Prinsipyo ng Espesyal na Batas, Nananatiling Proteksyon sa Tax Exemption ng Philippine Airlines

    G.R. Nos. 212536-37, August 27, 2014

    Ang kasong ito ay nagpapakita ng mahalagang prinsipyo sa batas: ang espesyal na batas ay nananaig laban sa pangkalahatang batas. Sa madaling salita, kung may batas na partikular na sumasaklaw sa isang sitwasyon (espesyal na batas) at may batas na mas malawak ang saklaw (pangkalahatang batas), ang espesyal na batas ang masusunod sa partikular na sitwasyong iyon. Ito ang sentro ng desisyon ng Korte Suprema sa kaso ng Commissioner of Internal Revenue and Commissioner of Customs vs. Philippine Airlines, Inc., kung saan pinagtibay ang exemption sa excise tax ng Philippine Airlines (PAL) sa kanilang imported commissary supplies. Ang desisyong ito ay nagbibigay linaw sa mga negosyo at indibidwal na mayroong mga espesyal na pribilehiyo o exemption na nakasaad sa kanilang prangkisa o batas na partikular na para sa kanila.


    Ang Konteksto ng Batas: Espesyal Laban sa Pangkalahatang Batas

    Sa sistema ng batas sa Pilipinas, mayroong hierarchy o antas ng mga batas. Ang mga batas ay maaaring pangkalahatan o espesyal. Ang pangkalahatang batas ay sumasaklaw sa lahat o nakararami sa isang kategorya (halimbawa, National Internal Revenue Code o NIRC na sumasaklaw sa pangkalahatang panuntunan sa buwis). Ang espesyal na batas naman ay nilikha para sa partikular na tao, grupo, o sitwasyon (halimbawa, Presidential Decree No. 1590 o PD 1590 na prangkisa ng PAL).

    Isang matagal nang prinsipyo sa interpretasyon ng batas na ang espesyal na batas ay nananaig laban sa pangkalahatang batas. Ang ibig sabihin nito, kahit pa may pangkalahatang batas na tila sumasaklaw sa isang sitwasyon, kung mayroon namang espesyal na batas na partikular na para roon, ang espesyal na batas ang masusunod. Maliban na lamang kung tahasang binawi o inamyendahan ng pangkalahatang batas ang espesyal na batas.

    Sa kasong ito, ang PD 1590 ang espesyal na batas na nagbibigay ng prangkisa sa PAL. Ayon sa Seksyon 13 ng PD 1590, ang pagbabayad ng PAL ng alinman sa basic corporate income tax o franchise tax ay “in lieu of all other taxes, duties, royalties, registration, license, and other fees and charges… including but not limited to… all taxes… duties… charges… royalties, or fees due on all importations by the grantee of… commissary and catering supplies…”

    Sa kabilang banda, ang Republic Act No. 9334 (RA 9334) ay isang pangkalahatang batas na nag-amyenda sa NIRC. Ayon sa Seksyon 6 ng RA 9334, na nag-amyenda sa Seksyon 131 ng NIRC, ang excise tax sa imported articles ay babayaran ng importer, at sinasabi rin dito na “The provision of any special or general law to the contrary notwithstanding, the importation of… cigarettes, distilled spirits, fermented liquors and wines… shall be subject to all applicable taxes, duties, charges, including excise taxes due thereon.”

    Ang tanong: Binawi ba ng RA 9334, bilang pangkalahatang batas, ang exemption sa excise tax ng PAL na nakasaad sa PD 1590, bilang espesyal na batas, dahil sa pariralang “notwithstanding any special or general law?”


    Ang Paglalakbay ng Kaso: Mula CTA Hanggang Korte Suprema

    Nagsimula ang kaso nang magbayad ang PAL ng excise tax noong 2007 para sa imported cigarettes at alcoholic drinks na gagamitin sa kanilang international flights. Bagama’t nagbayad, nagprotesta rin ang PAL at naghain ng claim para sa refund sa Bureau of Internal Revenue (BIR). Dahil walang aksyon mula sa BIR, dumulog ang PAL sa Court of Tax Appeals (CTA).

    Narito ang mahalagang pangyayari sa kaso:

    • Pagbabayad ng Buwis at Paghahain ng Refund: Nagbayad ang PAL ng excise tax na umaabot sa PhP 4,550,858.85 para sa importasyon noong Pebrero at Marso 2007. Pagkatapos, naghain sila ng administrative claim para sa refund sa BIR.
    • Pagdulog sa CTA Division: Dahil walang aksyon sa BIR, naghain ang PAL ng petisyon sa CTA. Pinaboran ng CTA Second Division ang PAL at nag-utos ng refund. Sabi ng CTA Division, hindi binawi ng RA 9334 ang tax exemption ng PAL.
    • Pag-apela sa CTA En Banc: Umapela ang Commissioner of Internal Revenue (CIR) at Commissioner of Customs (COC) sa CTA en banc. Muli, pinanigan ng CTA en banc ang PAL, at pinagtibay ang desisyon ng CTA Division. Sinabi ng CTA en banc na hindi tahasang binawi ng RA 9334 ang exemption sa PD 1590 dahil hindi nito tinukoy ang PD 1590 bilang batas na binabawi. Binanggit din nila ang desisyon ng Korte Suprema sa naunang kaso ng Commissioner of Internal Revenue v. Philippine Air Lines, Inc. na nagpapatunay sa exemption ng PAL.
    • Pag-akyat sa Korte Suprema: Hindi sumuko ang CIR at COC, at umakyat sila sa Korte Suprema. Ang pangunahing argumento nila: binawi na ng RA 9334 ang tax exemption ng PAL dahil sa pariralang “notwithstanding any special or general law.”

    Ngunit hindi kinumbinsi ng argumento ng CIR at COC ang Korte Suprema. Pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA en banc, at kinatigan ang PAL. Ayon sa Korte Suprema, “It is a basic principle of statutory construction that a later law, general in terms and not expressly repealing or amending a prior special law, will not ordinarily affect the special provisions of such earlier statute.”

    Binigyang diin ng Korte Suprema na para mabawi o mabago ang espesyal na probisyon ng prangkisa ng PAL (PD 1590), kinakailangan ng “special law or decree that shall specifically modify, amend or repeal this franchise or any section of provisions.” Hindi ito ginawa ng RA 9334. Kahit pa may pariralang “notwithstanding any special or general law” sa RA 9334, hindi ito sapat para tahasang bawiin ang espesyal na exemption ng PAL. Ayon sa Korte Suprema:

    “While it is true that Sec. 6 of RA 9334 as previously quoted states that “the provisions of any special or general law to the contrary notwithstanding,” such phrase left alone cannot be considered as an express repeal of the exemptions granted under PAL’s franchise because it fails to specifically identify PD 1590 as one of the acts intended to be repealed.”

    Dagdag pa ng Korte Suprema, binanggit ang naunang desisyon sa Philippine Airlines, Inc. v. Commissioner of Internal Revenue na nagpapatunay na ang “in lieu of all taxes” clause sa prangkisa ng PAL ay sumasaklaw sa excise tax sa imported commissary supplies. Kaya, may karapatan ang PAL sa refund.


    Praktikal na Implikasyon: Ano ang Kahulugan Nito Para sa Negosyo?

    Ang desisyong ito ay nagbibigay ng mahalagang aral tungkol sa relasyon ng espesyal at pangkalahatang batas, lalo na pagdating sa usapin ng buwis at prangkisa.

    Para sa mga negosyong may prangkisa: Kung ang iyong negosyo ay may prangkisa na nagbibigay ng “in lieu of all taxes” provision o iba pang espesyal na exemption, mahalagang suriin kung paano ito naaapektuhan ng mga bagong batas. Hindi basta-basta mababawi ang iyong exemption ng isang pangkalahatang batas, lalo na kung hindi ito tahasang binabawi. Kinakailangan ng malinaw at espesipikong batas para baguhin ang mga pribilehiyong nakasaad sa iyong espesyal na prangkisa.

    Para sa mga ahensya ng gobyerno: Sa pagbalangkas ng mga batas, lalo na ang mga pangkalahatang batas na may layuning baguhin ang sistema ng buwis, mahalagang maging malinaw kung ano ang mga espesyal na batas na nais baguhin o bawiin. Ang simpleng paggamit ng pariralang “notwithstanding any special or general law” ay maaaring hindi sapat para bawiin ang mga espesyal na pribilehiyo na nakasaad sa mga naunang espesyal na batas.

    Susi na Aral Mula sa Kaso:

    • Espesyal na Batas vs. Pangkalahatang Batas: Laging tandaan ang prinsipyo na ang espesyal na batas ay nananaig sa pangkalahatang batas.
    • Tahasang Pagbabago: Para mabago o mabawi ang isang espesyal na batas, lalo na ang prangkisa, kinakailangan ng tahasang pagbabago o pagbawi sa pamamagitan ng isang espesyal na batas.
    • “In Lieu of All Taxes” Clause: Ang probisyong ito sa prangkisa ay malawak na proteksyon laban sa iba’t ibang uri ng buwis, maliban kung tahasang binawi.
    • Pagiging Malinaw ng Batas: Mahalaga ang kalinawan sa pagbalangkas ng batas para maiwasan ang kalituhan at hindi pagkakaunawaan sa interpretasyon nito.


    Mga Madalas Itanong (FAQ)

    Tanong 1: Ano ang ibig sabihin ng “in lieu of all taxes” clause?
    Sagot: Ito ay probisyon sa prangkisa na nagsasaad na ang buwis na binabayaran ng isang negosyo (kadalasang franchise tax o corporate income tax) ay kapalit na ng lahat ng iba pang buwis, duties, at fees na maaaring ipataw ng gobyerno. Layunin nito na pasimplehin ang sistema ng pagbubuwis para sa mga negosyong may prangkisa.

    Tanong 2: Ano ang pagkakaiba ng espesyal at pangkalahatang batas?
    Sagot: Ang pangkalahatang batas ay sumasaklaw sa lahat o nakararami sa isang kategorya (halimbawa, batas trapiko na sumasaklaw sa lahat ng motorista). Ang espesyal na batas naman ay nilikha para sa partikular na tao, grupo, o sitwasyon (halimbawa, batas na nagbibigay prangkisa sa isang partikular na kompanya ng telekomunikasyon).

    Tanong 3: Paano binabago o binabawi ang isang espesyal na batas?
    Sagot: Karaniwan, binabago o binabawi ang espesyal na batas sa pamamagitan ng isa pang espesyal na batas na tahasang nag-aamyenda o bumabawi rito. Hindi sapat ang isang pangkalahatang batas, maliban na lamang kung tahasan nitong tinukoy ang espesyal na batas na binabago o binabawi.

    Tanong 4: Ano ang excise tax?
    Sagot: Ang excise tax ay buwis na ipinapataw sa ilang piling produkto, karaniwan ay mga produktong itinuturing na hindi esensyal o nakakasama sa kalusugan, tulad ng alak, sigarilyo, at petroleum products. Maaari itong ipataw sa lokal na produkto o imported products.

    Tanong 5: May epekto ba ang desisyong ito sa ibang negosyo maliban sa PAL?
    Sagot: Oo, ang desisyong ito ay may epekto sa lahat ng negosyo na may prangkisa na may “in lieu of all taxes” clause o iba pang espesyal na tax exemptions. Nagbibigay ito ng katiyakan na hindi basta-basta mababawi ang kanilang mga exemption maliban kung tahasang binawi ng batas.

    Tanong 6: Ano ang dapat gawin ng isang negosyo kung hindi sila sigurado sa kanilang tax exemptions?
    Sagot: Pinakamainam na kumonsulta sa isang abogado o tax consultant para masuri ang kanilang prangkisa at ang mga batas na maaaring makaapekto rito. Mahalagang malaman ang saklaw at limitasyon ng kanilang tax exemptions.

    Naranasan mo ba ang ganitong sitwasyon sa iyong negosyo? Kung kailangan mo ng legal na payo o representasyon sa usapin ng buwis at prangkisa, ang ASG Law ay eksperto sa mga ganitong kaso. Makipag-ugnayan sa amin o bisitahin ang aming website dito para sa konsultasyon. Kami sa ASG Law ay handang tumulong sa iyo.


    Source: Supreme Court E-Library
    This page was dynamically generated
    by the E-Library Content Management System (E-LibCMS)

  • Franchise Tax sa Electric Cooperative: Kailangan Bang Magbayad Kahit Non-Profit?

    Kailangan Bang Magbayad ng Franchise Tax Kahit Non-Profit ang Electric Cooperative?

    n

    [G.R. No. 192945, September 05, 2012] CITY OF IRIGA, PETITIONER, VS. CAMARINES SUR III ELECTRIC COOPERATIVE, INC. (CASURECO III), RESPONDENT.

    nn

    nAng pagbabayad ng buwis ay isang obligasyon ng bawat negosyo sa Pilipinas. Ngunit, paano kung ang isang negosyo ay isang non-profit cooperative na nagbibigay serbisyo publiko tulad ng kuryente? Sila ba ay exempted sa pagbabayad ng franchise tax? Ito ang sentrong tanong na sinagot ng Korte Suprema sa kasong City of Iriga vs. CASURECO III. Ang kasong ito ay nagbibigay linaw sa pananagutan ng mga electric cooperative sa pagbabayad ng local franchise tax, kahit pa sila ay non-profit at may prangkisa mula sa gobyerno. Mahalaga itong malaman lalo na sa mga electric cooperative, local government units, at maging sa mga consumers na nakikinabang sa serbisyo ng kuryente.

    nn

    Ano ang Franchise Tax at Bakit Ito Mahalaga?

    nn

    nAng franchise tax ay isang buwis na ipinapataw sa mga negosyong may prangkisa o pribilehiyo na mag-operate mula sa gobyerno. Ayon sa Korte Suprema, ito ay “tax on the privilege of transacting business” at hindi lamang basta buwis sa pag-iral ng korporasyon. Ito ay nakabatay sa gross annual receipts ng negosyo sa nakaraang taon. Sa madaling salita, binubuwisan dito ang karapatan o pribilehiyo na ibinigay ng estado para magnegosyo.

    nn

    nMahalaga ang franchise tax dahil ito ay isa sa mga pangunahing pinagkukunan ng pondo ng mga local government units (LGUs). Sa ilalim ng Local Government Code (LGC), partikular sa Section 137 at 151, binibigyan ng kapangyarihan ang mga probinsya at lungsod na magpataw ng franchise tax, kahit pa may exemption na nakasaad sa ibang batas. Ito ay alinsunod sa prinsipyo ng local autonomy kung saan binibigyan ng mas malawak na kapangyarihan ang mga LGUs na mangolekta ng sariling kita para makapagbigay ng mas mahusay na serbisyo sa kanilang mga nasasakupan.

    nn

    nNililinaw sa Section 137 ng LGC na:n

    nn

    SEC. 137. Franchise Tax. – Notwithstanding any exemption granted by any law or other special law, the province may impose a tax on businesses enjoying a franchise, at a rate not exceeding fifty percent (50%) of one percent (1%) of the gross annual receipts for the preceding calendar year based on the incoming receipt, or realized, within its territorial jurisdiction. xxx
    nn

    nIpinapakita rito na kahit may iba pang batas na nagbibigay ng exemption, maaaring pa rin magpataw ng franchise tax ang probinsya. Ang lungsod, sa pamamagitan ng Section 151 ng LGC, ay may kaparehong kapangyarihan na ito.

    nn

    Ang Kwento ng Kaso: Iriga City vs. CASURECO III

    nn

    nAng CASURECO III ay isang electric cooperative na rehistrado sa National Electrification Administration (NEA) sa ilalim ng Presidential Decree (PD) 269. Sila ay nagbibigay serbisyo ng kuryente sa Iriga City at sa mga kalapit na bayan sa Camarines Sur. Noong 2003, sinisingil sila ng Iriga City ng franchise tax para sa mga taong 1997 hanggang 2002. Tumanggi ang CASURECO III na magbayad, dahil umano sa kanilang paniniwala na sila ay exempted sa buwis bilang isang cooperative na rehistrado sa Cooperative Development Authority (CDA).

    nn

    nDahil dito, nagsampa ng kaso ang Iriga City sa Regional Trial Court (RTC) para kolektahin ang buwis na hindi binayaran. Depensa naman ng CASURECO III, mali ang komputasyon ng lungsod dahil kasama raw dito ang kita mula sa labas ng Iriga City, buwis na lipas na sa taning, at panahon kung kailan sila exempted pa sa buwis.

    nn

    nNagdesisyon ang RTC na ang real property taxes para sa 1995-1999 ay prescribed na, ngunit sinabing liable ang CASURECO III sa franchise tax para sa 2000-2003. Umapela ang CASURECO III sa Court of Appeals (CA). Binaliktad ng CA ang desisyon ng RTC, pabor sa CASURECO III, dahil umano non-profit sila at hindi sakop ng “businesses enjoying a franchise” sa ilalim ng LGC.

    nn

    nHindi sumang-ayon ang Iriga City at umakyat ang kaso sa Korte Suprema.

    nn

    n**Mga Pangunahing Punto sa Pagdinig sa Korte Suprema:**

    nn

      n

    • **Procedural Lapses:** Napansin ng Korte Suprema na mali ang pag-apela ng CASURECO III sa CA. Dapat sana ay sa Court of Tax Appeals (CTA) sila nag-apela dahil ito ang tamang venue para sa mga kaso ukol sa local taxes ayon sa Republic Act 9282. Gayunpaman, pinili pa rin ng Korte Suprema na desisyunan ang kaso dahil sa “substantial merits” nito.

      • n

    • **Tax Exemption:** Inisa-isa ng Korte Suprema ang mga batas ukol sa tax exemption ng electric cooperatives. Sa ilalim ng PD 269, exempted nga ang mga electric cooperative sa “all national government, local government and municipal taxes and fees, including franchise tax.” Ngunit, binago ito ng Local Government Code noong 1992, kung saan binawi ang karamihan sa mga tax exemptions, maliban sa mga cooperatives na rehistrado sa CDA sa ilalim ng RA 6938.

      • n

    • **Non-Profit Nature:** Argumento ng CASURECO III na non-profit sila kaya hindi sila dapat magbayad ng franchise tax. Hindi ito tinanggap ng Korte Suprema. Ayon sa Korte, ang franchise tax ay buwis sa pribilehiyo ng pagnegosyo, hindi sa kung kumikita o hindi ang negosyo. Kahit non-profit ang CASURECO III, mayroon silang prangkisa mula sa NEA at nag-ooperate sila sa Iriga City, kaya sakop pa rin sila ng franchise tax.

      • n

    • **Situs of Taxation:** Pinagtibay ng Korte Suprema na ang “situs of taxation” o lugar kung saan dapat ipataw ang buwis ay kung saan ginagamit ang pribilehiyo o prangkisa. Sa kasong ito, sa Iriga City ang principal office ng CASURECO III at dito sila nag-ooperate, kaya tama lang na sa Iriga City ipataw ang franchise tax, kahit pa ang serbisyo nila ay umaabot sa ibang lugar (Rinconada area).

      • n

    nn

    nSabi ng Korte Suprema:n

    nn

    “Thus, to be liable for local franchise tax, the following requisites should concur: (1) that one has a