ASG Law

Tag: Consumer Protection

  • Pananagutan sa Depektibong Produkto: Kailan Nagiging Ilegal ang Pagbebenta ng Gamit Bilang Bago

    Ang desisyon na ito ay nagtatakda na ang isang nagbebenta ay maaaring managot sa ilalim ng Consumer Act of the Philippines kung nagbenta ito ng isang depektibo o gamit nang produkto na ipinakita bilang bago. Nagbibigay ito ng proteksyon sa mga mamimili laban sa mga mapanlinlang na gawain ng mga negosyante. Mahalaga ito upang matiyak na ang mga mamimili ay hindi naloloko at makatanggap ng nararapat na kalidad ng produkto na kanilang binibili.

    Nabili Ba Talaga ang Bagong Kotse? Pagtatasa sa Pananagutan ng Dealer sa Ipinakilalang Gamit na Sasakyan

    Noong 2008, bumili ang mag-asawang Bernardo ng isang BMW 320i mula sa Autozentrum Alabang, Inc. Inakala nilang bagong-bago ang kotse, ngunit kalaunan ay nakaranas sila ng mga problema. Matapos ang ilang buwan, bumalik nang bumalik ang sasakyan sa talyer dahil sa iba’t ibang mga sira, mula sa ABS brake system hanggang sa pagtagas ng tangke ng gasolina. Nalaman din nila na hindi lahat ng gulong ay may Running Flat Technology (RFT) gaya ng inaasahan sa isang bagong BMW. Dahil dito, nagreklamo ang mag-asawa sa Department of Trade and Industry (DTI), na nag-udyok ng legal na labanang ito.

    Ang kasong ito ay umiikot sa kung nilabag ba ng Autozentrum ang Consumer Act (RA 7394) sa pagbebenta ng kotse sa mag-asawang Bernardo. Ayon sa batas, ipinagbabawal ang mga deceptive sales acts or practices, kabilang na ang pagpapanggap na ang isang produkto ay bago kung ito ay hindi naman talaga. Ang Consumer Act ay malinaw:

    Artikulo 50. Prohibition Against Deceptive Sales Acts or Practices. – Ang mapanlinlang na kilos o kasanayan ng isang nagbebenta o tagapagtustos kaugnay ng isang transaksyong consumer ay lumalabag sa Batas na ito maganap man ito bago, habang, o pagkatapos ng transaksyon. Ang isang kilos o kasanayan ay ituturing na mapanlinlang kapag ang producer, manufacturer, supplier o nagbebenta, sa pamamagitan ng pagtatago, maling representasyon ng mapanlinlang na manipulasyon, ay hinihikayat ang isang consumer na pumasok sa isang transaksyon sa pagbebenta o pag-upa ng anumang produkto o serbisyo ng consumer.

    Nang walang paglilimita sa saklaw ng talata sa itaas, ang kilos o kasanayan ng isang nagbebenta o tagapagtustos ay mapanlinlang kapag kinakatawan nito na:

    c) ang isang produkto ng consumer ay bago, orihinal o hindi nagamit, kung sa katunayan, ito ay nasa isang deteriorated, altered, reconditioned, reclaimed o second-hand state;

    Ang isyu sa kasong ito ay nakatuon sa kung napatunayan ba na ang Autozentrum ay nagkasala ng deceptive sales practice. Para sa Korte Suprema, napatunayan ang paglabag. Binigyang-diin ng korte na hindi lamang sa salita maaring maganap ang misrepresentasyon. Ang kilos o artepakto na maaaring magpaligaw sa mamimili ay maituturing rin na panloloko. Dahil dito, mahalaga ang papel ng katapatan. Ang hindi pagsiwalat ng katotohanan na dapat ibunyag ng nagbebenta sa isang transaksyon ay maituturing na isang deceptive act.

    Ang Court of Appeals at ang DTI ay parehong natagpuang depektibo ang sasakyan at hindi bagong-bago nang bilhin ng mga Spouses Bernardo. Kabilang sa mga naging batayan nila ang madalas na pagkasira ng sasakyan sa loob lamang ng 11 buwan, ang liham mula sa Autozentrum na nagsasabing ang sasakyan ay “certified pre-owned,” ang hindi pagkakaroon ng RFT ng isang gulong, at ang papeles ng LTO na nagpapakitang ang Autozentrum ang dating may-ari ng sasakyan. Bukod pa rito, inamin mismo ng Autozentrum na balak nilang gamitin ang sasakyan para sa isa sa kanilang mga opisyal.

    Kahit na napatunayang lumabag ang Autozentrum sa Consumer Act sa pamamagitan ng mapanlinlang na pagbebenta, hindi sila maaaring managot sa ilalim ng Article 97 ng RA 7394. Ang artikulong ito ay tumutukoy sa pananagutan para sa mga depektibong produkto. Upang maging liable sa ilalim ng Article 97, kailangang mapatunayan na ang nagbebenta ay ang manufacturer, producer, o importer ng produkto, at na ang depekto ay sanhi ng problema sa disenyo, paggawa, o iba pang mga kadahilanan na nakasaad sa batas. Sa kasong ito, walang sapat na ebidensya na nagpapatunay na ang Autozentrum ay ang manufacturer o producer ng sasakyan.

    Sa huli, pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng Court of Appeals, na nag-uutos sa Autozentrum na ibalik sa mag-asawang Bernardo ang halaga ng kotse (P2,990,000) at magbayad ng legal na interes na 6% kada taon mula sa pagk फाइनल ng desisyon. Pinanindigan ng desisyon na ito ang karapatan ng mga mamimili na makatanggap ng tapat na representasyon ng produkto na kanilang binibili at nagbibigay-diin sa responsibilidad ng mga negosyante na maging tapat sa kanilang mga transaksyon.

    Pinatunayan ng kasong ito na mahalaga ang tungkulin ng DTI sa pagprotekta sa mga consumer laban sa mapanlinlang at hindi makatarungang sales practices. Sa pamamagitan ng kanilang kapangyarihang magpataw ng restitution o rescission ng kontrata, pati na rin ang pagmulta, tinitiyak ng DTI na may pananagutan ang mga negosyante sa kanilang mga aksyon. Nakasaad sa Artikulo 60 at 164 ng Consumer Act ang mga parusa sa paglabag sa batas na ito.

    Artikulo 164. Sanctions. – Matapos ang pagsisiyasat, anumang sumusunod na administratibong parusa ay maaaring ipataw kahit na hindi ipinagdasal sa reklamo:

    c) restitution o pagpapawalang-bisa ng kontrata nang walang bayad-pinsala;

    e) ang pagpapataw ng mga multa sa administrasyon sa ganoong halaga na itinuring na makatwiran ng Kalihim, na sa anumang kaso ay hindi bababa sa Limang Daan Piso (P500.00) o hindi hihigit sa Tatlong Daang Libong Piso (P300,000.00) depende sa bigat ng pagkakasala, at isang karagdagang multa na hindi hihigit sa Isang Libong Piso (P1,000.00) para sa bawat araw ng patuloy na paglabag.

    Hindi lamang proteksyon ang hatid ng desisyong ito sa mga consumer kundi gabay din para sa mga negosyante upang maging mas maingat at responsable sa kanilang mga transaksyon. Sa pamamagitan ng pagiging tapat sa paglalarawan ng kanilang mga produkto, naiiwasan nila ang mga legal na problema at pinapanatili ang tiwala ng mga mamimili.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung lumabag ba ang Autozentrum sa Consumer Act sa pagbebenta ng kotse sa mag-asawang Bernardo. Umiikot ang isyu sa deceptive sales practices at kung bagong kotse nga ba ang naibenta.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema? Pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng Court of Appeals, na nag-uutos sa Autozentrum na ibalik sa mag-asawang Bernardo ang halaga ng kotse. Dagdag pa rito, nagpataw rin ng legal na interes.
    Ano ang ibig sabihin ng “deceptive sales practice”? Ito ay isang gawain ng nagbebenta na nagliligaw sa mamimili tungkol sa kalidad, kondisyon, o katangian ng isang produkto. Kabilang dito ang pagpapanggap na bago ang isang produkto kung ito ay gamit na.
    Ano ang Article 97 ng RA 7394? Tumutukoy ito sa pananagutan para sa mga depektibong produkto. Ayon dito, ang manufacturer, producer, o importer ay maaaring managot para sa mga pinsalang dulot ng depekto sa produkto.
    Bakit hindi naging liable ang Autozentrum sa ilalim ng Article 97? Dahil walang sapat na ebidensya na nagpapatunay na ang Autozentrum ay ang manufacturer, producer, o importer ng sasakyan. Ang kanilang pagiging dealer ay hindi sapat para maging liable sila sa ilalim ng Article 97.
    Ano ang kahalagahan ng desisyong ito para sa mga consumer? Nagbibigay ito ng proteksyon sa mga mamimili laban sa mga mapanlinlang na gawain ng mga negosyante. Tinitiyak nito na may pananagutan ang mga nagbebenta kung nagbenta sila ng depektibo o gamit nang produkto na ipinakita bilang bago.
    Paano makakaiwas ang mga negosyante sa ganitong sitwasyon? Sa pamamagitan ng pagiging tapat sa paglalarawan ng kanilang mga produkto. Mahalagang ibunyag ang lahat ng impormasyon tungkol sa produkto, kabilang na kung ito ay gamit na o may mga depekto.
    Ano ang papel ng DTI sa proteksyon ng mga consumer? Ang DTI ang nangungunang ahensya sa pagprotekta sa mga consumer laban sa mapanlinlang at hindi makatarungang sales practices. May kapangyarihan silang mag-imbestiga, magpataw ng parusa, at mag-utos ng restitution o rescission ng kontrata.

    Ang desisyon na ito ay nagsisilbing paalala sa lahat ng negosyante na maging tapat at responsable sa kanilang mga transaksyon. Sa pamamagitan ng pagiging mapanuri at responsable, naiiwasan ang mga legal na komplikasyon at napapanatili ang tiwala ng publiko.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: AUTOZENTRUM ALABANG, INC. VS. SPOUSES MIAMAR A. BERNARDO AND GENARO F. BERNARDO, JR., G.R. No. 214122, June 08, 2016

  • Pagbabago sa Interes at Pataw sa Credit Card: Proteksyon Laban sa Labis na Paniningil

    Sa desisyon na ito, ipinagtibay ng Korte Suprema na bagaman dapat bayaran ng may utang ang kanilang obligasyon sa credit card, hindi dapat maging labis at hindi makatarungan ang interes at iba pang pataw. Binibigyang-diin nito ang proteksyon ng mga consumer laban sa mapang-abusong paniningil ng mga institusyong pinansyal. Ang pagbabawas sa interes at attorney’s fees ay nagpapakita ng pagkilala sa tungkulin ng korte na maging balanse at makatarungan ang mga obligasyon ng bawat partido.

    Labis na Interes sa Credit Card: Kailan Ito Maaaring Mabawasan?

    Ang kasong ito ay tungkol sa pagkakautang ng mag-asawang Louh sa Bank of the Philippine Islands (BPI) dahil sa kanilang credit card. Nagkaroon ng problema sa pagbabayad ang mag-asawa, at umabot sa P533,836.27 ang kanilang utang. Dahil dito, kinasuhan sila ng BPI sa korte. Ang pangunahing tanong dito ay kung tama ba ang mga interes at patong na ipinataw ng BPI, at kung dapat bang bigyan ng konsiderasyon ang kalagayan ng mag-asawa.

    Idineklara ng Regional Trial Court (RTC) na nagpabaya ang mga Louh dahil hindi sila nakapagsumite ng sagot sa loob ng takdang panahon. Gayunpaman, binabaan ng RTC ang interes mula 3.5% at 6% kada buwan, at ginawa itong 1% kada buwan dahil itinuring itong labis. Sa pag-apela sa Court of Appeals (CA), kinatigan nito ang desisyon ng RTC. Hindi sumang-ayon ang mag-asawa, kaya umakyat ang kaso sa Korte Suprema.

    Sa kanilang apela, iginiit ng mag-asawang Louh na dapat silang bigyan ng konsiderasyon dahil sa kalagayan ni William na nagkaroon ng operasyon sa puso. Iginiit din nila na hindi napatunayan ng BPI na natanggap nila ang mga Statement of Account (SOA) at demand letter. Sinabi pa nila na labis ang halagang pinapabayaran sa kanila dahil mas mataas ito sa kanilang credit limit. Hindi kinatigan ng Korte Suprema ang argumentong ito. Iginiit ng Korte na dapat sundin ang mga panuntunan ng pamamaraan, maliban na lamang kung may matinding dahilan para maging liberal, at dapat magpakita ng pagsisikap na sumunod sa mga panuntunan.

    Binigyang-diin din ng Korte na hindi dapat magdusa ang BPI dahil sa kapabayaan ng mag-asawang Louh na sumagot sa demanda. Ngunit, sinuri ng Korte Suprema ang mga interes at patong na ipinataw ng BPI. Sa kasong Macalinao v. BPI, sinabi ng Korte na ang interes na 36% kada taon ay labis at hindi makatarungan. Kaya, binawasan din ang interes at patong sa kasong ito.

    Kaugnay nito, binanggit ng Korte Suprema ang Article 1229 ng Civil Code, na nagbibigay kapangyarihan sa korte na bawasan ang penalty kung bahagyang nakasunod ang umutang sa kanyang obligasyon, o kung labis ang penalty. Dagdag pa rito, kahit pa hindi pa nakabayad ang umutang, maaari pa ring bawasan ng korte ang penalty kung ito ay labis at hindi makatarungan.

    Binago ng Korte Suprema ang desisyon ng RTC at CA. Ang prinsipal na halaga ng utang ay P113,756.83, na nakasaad sa SOA noong October 14, 2009. Ang interes at patong ay binawasan at ginawang 12% kada taon, mula October 14, 2009 hanggang sa tuluyang pagbabayad. Binawasan din ang attorney’s fees at ginawang 5% ng kabuuang halagang dapat bayaran.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung tama ba ang mga interes at patong na ipinataw ng BPI sa mag-asawang Louh, at kung dapat bang bawasan ang mga ito dahil sa kalagayan ng mag-asawa.
    Bakit idineklara ng korte na nagpabaya ang mag-asawang Louh? Dahil hindi sila nakapagsumite ng sagot sa demanda sa loob ng takdang panahon, at hindi rin sila humiling na baligtarin ang deklarasyon ng pagpapabaya.
    Anong ebidensya ang ipinakita ng BPI sa korte? Testimonya ng Account Specialist, delivery receipts ng credit card, SOA, at demand letter na ipinadala sa mag-asawang Louh.
    Paano binago ng Korte Suprema ang mga interes at patong? Binawasan ang mga ito at ginawang 12% kada taon, mula sa petsa na unang nagkaproblema sa pagbabayad ang mag-asawa.
    Bakit binawasan ng Korte Suprema ang attorney’s fees? Dahil itinuring itong labis at hindi makatarungan, at naaayon sa Article 2227 ng Civil Code.
    Ano ang Article 1229 ng Civil Code na binanggit sa desisyon? Nagbibigay ito ng kapangyarihan sa korte na bawasan ang penalty kung bahagyang nakasunod ang umutang sa kanyang obligasyon, o kung labis ang penalty.
    Ano ang praktikal na implikasyon ng desisyon na ito? Pinoprotektahan nito ang mga consumer laban sa mapang-abusong paniningil ng mga institusyong pinansyal, at binibigyang-diin ang tungkulin ng korte na maging makatarungan sa lahat ng partido.
    Ano ang naging batayan ng Korte Suprema sa pagbabawas ng interes? Batay sa kaso ng Macalinao v. BPI kung saan sinabi na ang 36% na interes kada taon ay labis at hindi makatarungan.

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay-linaw sa karapatan ng mga consumer na protektahan laban sa labis na paniningil ng mga institusyong pinansyal. Mahalaga na malaman ng bawat isa ang kanilang mga karapatan at obligasyon upang maiwasan ang hindi pagkakaunawaan at pagkakautang. Bagama’t may obligasyon na magbayad ng utang, mayroon ding proteksyon ang batas para sa makatarungang interes at patong.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng desisyong ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay para lamang sa layuning pang-impormasyon at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: WILLIAM C. LOUH, JR. VS. BANK OF THE PHILIPPINE ISLANDS, G.R. No. 225562, March 08, 2017

  • Proteksyon sa Bumibili ng Condo: Hindi Dapat Maapektuhan ng Utang ng Developer

    Pinagtibay ng Korte Suprema na ang proteksyon ng mga bumibili ng condominium unit ay mas matimbang kaysa sa interes ng mga nagpapautang sa developer. Ang desisyon na ito ay nagbibigay linaw sa mga karapatan ng mga mamimili, lalo na kung ang developer ay hindi nakakuha ng pahintulot mula sa HLURB bago ipanagot ang proyekto sa utang. Ipinapakita nito na ang batas ay naglalayong pangalagaan ang mga ordinaryong mamamayan laban sa mapanlinlang na gawain ng mga developer at nagpapautang.

    Pagpapautang Ba’y Hindi Nagpaalam: Mortgage Nang Walang Basbas ng HLURB?

    Ang kasong ito ay tungkol sa Aurora Milestone Tower, isang condominium project na itinayo ng J.O.S. Managing Builders, Inc. (JOS). Nagkaroon ng kasunduan si JOS at EDUPLAN Philippines, Inc. (EDUPLAN) kung saan bibili si EDUPLAN ng isang unit sa Aurora Milestone Tower. Matapos bayaran ni EDUPLAN ang unit, hindi naibigay ni JOS ang titulo dahil ipinanagot pala ni JOS ang lupa at gusali sa United Overseas Bank of the Philippines (UOB) nang walang pahintulot mula sa Housing and Land Use Regulatory Board (HLURB). Dahil dito, nagsampa ng reklamo si EDUPLAN upang mapawalang-bisa ang mortgage sa pagitan ni JOS at UOB.

    Iginiit ng UOB na may bisa ang mortgage dahil pag-aari ni JOS ang lupa nang ipanagot ito. Depensa naman ni JOS, hindi niya maibigay ang titulo dahil nasa UOB ang mga titulo ng lupa. Ang legal na tanong dito: Maaari bang mapawalang-bisa ang mortgage sa UOB dahil sa kawalan ng pahintulot ng HLURB, at ano ang sakop ng pagpapawalang-bisang ito?

    Napagdesisyunan ng HLURB Arbiter na walang bisa ang mortgage at ang foreclosure nito dahil nilabag nito ang Presidential Decree (P.D.) No. 957, na nag-uutos na kailangan ang pahintulot ng HLURB bago ipanagot ang anumang unit o lote. Ayon sa Arbiter, dapat nang ilabas ni JOS at UOB ang titulo ni EDUPLAN. Umapela ang UOB sa HLURB Board of Commissioners, ngunit pinagtibay ng Board ang desisyon ng Arbiter. Dinala naman ng UOB ang kaso sa Court of Appeals (CA), ngunit ibinasura rin ito dahil hindi umano naubos ng UOB ang lahat ng remedyo sa antas ng administrative.

    Umakyat ang kaso sa Korte Suprema. Sinabi ng Korte na dapat dinggin ang kaso kahit hindi pa naubos ang remedyo sa administrative dahil ang isyu ay tungkol sa interpretasyon ng batas. Ayon sa Korte, ang tanong kung dapat bang mapawalang-bisa ang buong mortgage o bahagi lamang nito dahil sa kawalan ng pahintulot ng HLURB ay isang legal na usapin na dapat desisyunan ng korte.

    Ayon sa Korte Suprema, nagkamali ang HLURB sa pagdedeklara na walang bisa ang buong mortgage sa pagitan ni JOS at UOB. Ang P.D. No. 957 ay nilayon upang protektahan ang mga bumibili ng condo unit mula sa mapanlinlang na gawain ng mga developer. Bagamat ang mortgage ay maaaring mapawalang-bisa kung labag ito sa Section 18 ng P.D. No. 957, ang pagpapawalang-bisa na ito ay dapat lamang sumakop sa interes ng nagrereklamong bumibili. Hindi maaaring umabot ito sa buong mortgage dahil ang isang bumibili ng unit ay walang karapatang hilingin ang pagpapawalang-bisa ng buong mortgage.

    Sa madaling salita, dahil si EDUPLAN lamang ang nagrereklamo at ang interes niya ay limitado lamang sa unit na binili niya, hindi maaaring mapawalang-bisa ang buong mortgage. Ang mortgage sa pagitan ni JOS at UOB ay nananatiling may bisa maliban sa unit na pag-aari ni EDUPLAN. Gayunpaman, dahil nabayaran na ni EDUPLAN ang buong presyo ng unit, may karapatan siyang makuha ang titulo ng kanyang unit nang walang anumang sagabal.

    Binigyang diin din ng Korte na ang pagkabigo ni JOS na kumuha ng pahintulot sa HLURB at ang pagkabigo ng UOB na alamin ang estado ng ari-arian bago ito tanggapin bilang mortgage ay naglalagay sa kanila sa pari delicto, kung saan hindi sila maaaring humingi ng tulong sa korte dahil pareho silang nagkasala. Ang layunin ng Section 18 ng P.D. No. 957 ay protektahan ang mga mamimili ng condo unit. Hindi nito dapat pahintulutan ang developer na iwasan ang kanyang obligasyon sa pamamagitan ng paglabag sa batas.

    Para sa Korte, kung hindi susundin ang ganitong prinsipyo, masisira ang katatagan ng mga malalaking mortgage, na karaniwan sa industriya ng real estate. Dahil dito, binago ng Korte Suprema ang desisyon ng CA at HLURB. Ipinahayag ng Korte na ang mortgage sa pagitan ni JOS at UOB ay walang bisa lamang sa unit ni EDUPLAN, ngunit may bisa pa rin sa ibang bahagi ng Aurora Milestone Tower.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang mortgage sa pagitan ng developer at bangko ay dapat bang mapawalang-bisa dahil sa kawalan ng pahintulot ng HLURB, at kung sakali, ano ang sakop ng pagpapawalang-bisang ito.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa pagka-indibisible ng mortgage? Ayon sa Korte Suprema, nagkamali ang HLURB sa pagdedeklara na walang bisa ang buong mortgage sa pagitan ng JOS Managing Builders, Inc. at UOB dahil dapat lamang sumaklaw ang bisa nito sa condominium unit na pag-aari ni EDUPLAN.
    Bakit kailangan ang pahintulot ng HLURB bago mag-mortgage? Kailangan ang pahintulot ng HLURB upang protektahan ang mga bumibili ng condo unit mula sa mga developer na hindi sumusunod sa kanilang mga pangako at obligasyon.
    Ano ang ibig sabihin ng “pari delicto” sa kasong ito? Ang “pari delicto” ay nangangahulugang parehong nagkasala ang developer at ang bangko dahil hindi kumuha ng pahintulot sa HLURB at hindi nagsuri ng papeles. Dahil dito, hindi sila maaaring humingi ng tulong sa korte.
    Paano makakaapekto ang desisyong ito sa mga bumibili ng condo? Tinitiyak ng desisyon na ito na protektado ang mga karapatan ng mga bumibili ng condo unit at hindi sila basta-basta maaapektuhan ng mga problema sa pananalapi ng developer.
    Anong aksyon ang dapat gawin ng isang bumibili ng condo kung walang pahintulot ang mortgage? Dapat kumunsulta ang bumibili sa isang abogado upang malaman ang kanyang mga karapatan at ang mga hakbang na maaaring gawin upang protektahan ang kanyang interes.
    Paano mapoprotektahan ng bangko ang kanilang sarili sa mga ganitong sitwasyon? Dapat tiyakin ng mga bangko na nakakuha ng pahintulot mula sa HLURB ang mga developer bago magbigay ng pautang. Dapat din silang magsagawa ng masusing pagsusuri sa mga papeles ng ari-arian.
    May epekto ba ang desisyon na ito sa buong proyekto ng condominium? May bisa pa rin ang mortgage sa ibang bahagi ng Aurora Milestone Tower.

    Ang desisyon na ito ng Korte Suprema ay nagpapakita ng pagpapahalaga sa proteksyon ng mga mamimili ng condo unit. Ngunit kinakailangan maging maingat sa pakikipagtransaksyon at alamin ang mga karapatan ayon sa batas.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: United Overseas Bank of the Philippines, Inc. vs. The Board of Commissioners-HLURB, G.R. No. 182133, June 23, 2015

  • Protektahan ang Iyong Negosyo: Pag-iwas sa Kasong ‘False Designation of Origin’ sa Pilipinas

    Huwag Magpanggap: Ang Batas sa ‘False Designation of Origin’ at Kung Paano Ito Maiiwasan

    G.R. No. 202423, January 28, 2013

    INTRODUKSYON

    Isipin mo na bumibili ka ng produkto dahil sa tatak nito, nagtitiwala sa kalidad na dala ng pangalang iyon. Ngunit paano kung malaman mo na ang produktong binili mo ay hindi pala gawa ng pinanggalingan na inaakala mo? Ito ang sentro ng kaso ng Uyco vs. Lo, kung saan pinag-usapan ang tungkol sa ‘false designation of origin’ o maling pagpapakilala sa pinagmulan ng produkto. Sa madaling salita, ito ay tungkol sa paggamit ng pangalan o tatak na nakakalito sa publiko tungkol sa kung saan talaga gawa ang produkto. Ang kasong ito ay nagtuturo sa atin ng mahalagang leksyon tungkol sa responsibilidad ng mga negosyante na maging tapat at malinaw sa pagpapakilala ng kanilang mga produkto.

    ANG BATAS AT ANG ‘FALSE DESIGNATION OF ORIGIN’

    Ang legal na batayan ng kasong ito ay nakabatay sa Republic Act No. 8293, o ang Intellectual Property Code of the Philippines. Partikular na tinatalakay dito ang Section 169.1 at 170. Ang Section 169.1 ay nagbabawal sa paggamit ng anumang ‘false designation of origin,’ ‘false or misleading description of fact,’ o ‘false or misleading representation of fact’ sa komersyo. Sa mas simpleng pananalita, hindi mo maaaring gamitin ang isang pangalan, simbolo, o kahit anong paraan na magpapaniwala sa mga mamimili na ang produkto mo ay galing sa ibang lugar o may kaugnayan sa ibang tao o negosyo, kung hindi naman ito totoo.

    Ayon sa Section 169.1 ng RA 8293:

    “169.1. Any person who, on or in connection with any goods or services, or any container for goods, uses in commerce any word, term, name, symbol, or device, or any combination thereof, or any false designation of origin, false or misleading description of fact, or false or misleading representation of fact, which:

    (a) Is likely to cause confusion, or to cause mistake, or to deceive as to the affiliation, connection, or association of such person with another person, or as to the origin, sponsorship, or approval of his or her goods, services, or commercial activities by another person; or

    (b) In commercial advertising or promotion, misrepresents the nature, characteristics, qualities, or geographic origin of his or her or another person’s goods, services, or commercial activities, shall be liable to a civil action for damages and injunction…”

    Ang Section 170 naman ay nagtatakda ng parusa para sa paglabag sa Section 169.1. Ito ay maaaring pagkakulong ng dalawa (2) hanggang limang (5) taon at multa na P50,000 hanggang P200,000. Mahalagang tandaan na hindi lamang civil case ang maaaring isampa, kundi pati na rin criminal case laban sa lumalabag.

    Ang layunin ng batas na ito ay protektahan ang publiko laban sa panlilinlang at bigyan ng proteksyon ang mga negosyo na nagtataguyod ng kanilang sariling reputasyon at tatak. Halimbawa, kung ang isang produkto ay kilala sa kalidad nito dahil gawa ito sa Europa, hindi maaaring gamitin ng isang negosyo sa Pilipinas ang pangalang ‘Made in Europe’ kung ang produkto nila ay gawa naman talaga sa Pilipinas. Ito ay magiging ‘false designation of origin’ dahil nililinlang nito ang publiko tungkol sa tunay na pinagmulan ng produkto.

    ANG KWENTO NG KASONG UYCO VS. LO

    Nagsimula ang kaso nang magreklamo si Vicente Lo laban kina Chester Uyco, Winston Uychiyong, at Cherry C. Uyco-Ong, mga opisyal ng Wintrade Industrial Sales Corporation (Wintrade). Ayon kay Lo, ang Wintrade ay nagbebenta ng mga kerosene burner na may tatak na “HIPOLITO & SEA HORSE & TRIANGULAR DEVICE,” “FAMA,” at iba pang mga markang pagmamay-ari ng Casa Hipolito S.A. Portugal. Ang problema, sinasabi ni Lo na siya ang may karapatan sa mga markang ito sa Pilipinas, maliban sa Europa at Amerika, dahil binili niya ito mula sa Gasirel-Industria de Comercio e Componentes para Gass, Lda. (Gasirel), ang orihinal na may-ari.

    Nagsagawa ng ‘test buy’ si Lo at bumili ng kerosene burner mula sa National Hardware. Nakita niya na ang mga burner ay may tatak na “Made in Portugal” at “Original Portugal” sa balot, ngunit gawa pala ng Wintrade. Ayon kay Lo, hindi niya binigyan ng pahintulot ang Wintrade na gamitin ang mga markang ito. Bagamat may pahintulot noon ang Wonder Project & Development Corporation (Wonder), ang dating negosyo na naugnay sa Wintrade, kinansela na ito ng Casa Hipolito S.A. Portugal noong 1993.

    Depensa naman ng mga Uyco, sila raw ang may-ari ng mga tatak na ito sa Pilipinas at may pahintulot sila mula sa Casa Hipolito S.A. Portugal sa pamamagitan ng Wonder. Sabi pa nila, ang mga markang “Made in Portugal” at “Original Portugal” ay naglalarawan lamang sa disenyo at kasaysayan ng produkto, hindi para linlangin ang publiko.

    Matapos ang preliminary investigation, nakita ng Department of Justice (DOJ) na may sapat na dahilan para sampahan ng kaso ang mga Uyco. Umapela sila sa Court of Appeals (CA), ngunit kinatigan din ng CA ang DOJ. Umabot ang kaso sa Supreme Court, ngunit sa huli, kinatigan din ng Korte Suprema ang desisyon ng CA at DOJ. Ang naging basehan ng korte ay ang mismong pag-amin ng mga Uyco na ginamit nila ang “Made in Portugal” kahit na gawa sa Pilipinas ang mga produkto. Ayon sa Korte Suprema:

    “Thus, the evidence shows that petitioners, who are officers of Wintrade, placed the words “Made in Portugal” and “Original Portugal” with the disputed marks knowing fully well — because of their previous dealings with the Portuguese company — that these were the marks used in the products of Casa Hipolito S.A. Portugal. More importantly, the products that Wintrade sold were admittedly produced in the Philippines, with no authority from Casa Hipolito S.A. Portugal.”

    Idinagdag pa ng Korte:

    “The law on trademarks and trade names precisely precludes a person from profiting from the business reputation built by another and from deceiving the public as to the origins of products.”

    Kahit sinabi ng mga Uyco na ang “Made in Portugal” ay tumutukoy lamang sa disenyo, hindi ito naging sapat na depensa para alisin ang probable cause. Ayon sa korte, maaari pa rin nilang gamitin ang depensang ito sa paglilitis ng kaso.

    ANO ANG MAHALAGANG ARAL MULA SA KASONG ITO?

    Ang kasong Uyco vs. Lo ay nagbibigay ng malinaw na mensahe: mahalaga ang katapatan at transparency sa pagpapakilala ng produkto. Hindi sapat na sabihin na ang isang markang ginamit ay ‘descriptive’ lamang kung ito ay nagdudulot ng kalituhan sa publiko tungkol sa pinagmulan ng produkto. Ang paggamit ng “Made in Portugal” sa produktong gawa sa Pilipinas ay malinaw na ‘false designation of origin,’ kahit pa sabihin na ang disenyo ay galing sa Portugal.

    Mga Mahahalagang Leksyon:

    • Maging Tapat sa Label: Siguraduhing tama at totoo ang lahat ng impormasyon sa label ng produkto, lalo na ang tungkol sa pinagmulan nito.
    • Iwasan ang Kalituhan: Huwag gumamit ng mga marka o pangalan na maaaring makalito sa publiko tungkol sa kung saan gawa ang produkto.
    • Alamin ang Batas sa Intellectual Property: Magkaroon ng sapat na kaalaman tungkol sa Intellectual Property Code, lalo na ang mga probisyon tungkol sa trademarks at false designation of origin.
    • Kumuha ng Legal na Payo: Kung hindi sigurado sa legalidad ng isang marka o label, kumunsulta sa abogado na eksperto sa intellectual property.

    MGA KARANIWANG TANONG (FAQ)

    Tanong 1: Ano ang ibig sabihin ng ‘false designation of origin’?
    Sagot: Ito ay ang maling pagpapakilala sa pinagmulan ng isang produkto. Halimbawa, ang paglalagay ng ‘Made in Japan’ sa isang produktong gawa sa Pilipinas.

    Tanong 2: Ano ang parusa sa ‘false designation of origin’ sa Pilipinas?
    Sagot: Maaaring makulong ng 2 hanggang 5 taon at pagmultahin ng P50,000 hanggang P200,000.

    Tanong 3: Pwede bang sabihin na ‘inspired by’ o ‘design from’ isang lugar kung hindi naman talaga doon gawa ang produkto?
    Sagot: Posible, ngunit dapat maging maingat at malinaw sa paggamit ng mga salitang ito. Dapat tiyakin na hindi ito magdudulot ng kalituhan sa publiko tungkol sa tunay na pinagmulan ng produkto. Mas mainam na kumunsulta sa abogado.

    Tanong 4: Paano kung hindi sinasadya ang paggamit ng ‘false designation of origin’?
    Sagot: Hindi sapat na depensa ang ‘hindi sinasadya.’ Responsibilidad ng negosyo na tiyakin na tama at totoo ang impormasyon tungkol sa kanilang produkto.

    Tanong 5: Sino ang maaaring magsampa ng kaso para sa ‘false designation of origin’?
    Sagot: Ang apektadong negosyo o maging ang estado mismo ay maaaring magsampa ng kaso.

    Tanong 6: Ano ang pagkakaiba ng trademark infringement sa ‘false designation of origin’?
    Sagot: Ang trademark infringement ay tungkol sa ilegal na paggamit ng rehistradong trademark ng iba. Ang ‘false designation of origin’ naman ay mas malawak at tungkol sa maling pagpapakilala sa pinagmulan ng produkto, kahit hindi rehistrado ang trademark.

    Tanong 7: Ano ang dapat gawin ng isang negosyo para maiwasan ang kasong ‘false designation of origin’?
    Sagot: Maging tapat sa paglalagay ng label, iwasan ang kalituhan, alamin ang batas, at kumunsulta sa abogado kung kinakailangan.

    Eksperto ang ASG Law sa mga usaping Intellectual Property tulad ng ‘false designation of origin.’ Kung mayroon kang katanungan o nangangailangan ng legal na payo tungkol sa trademarks at proteksyon ng iyong negosyo, huwag mag-atubiling makipag-ugnayan sa amin. Magpadala ng email sa hello@asglawpartners.com o makipag-ugnayan dito para sa konsultasyon. Handa kaming tumulong sa iyo.