ASG Law

Tag: Commissioner of Internal Revenue

  • Kapangyarihan ng CTA na Suriin ang Pag-abate ng Buwis: Gabay para sa mga Negosyo

    Pagkakamali sa Pag-abate ng Buwis? Alamin ang Iyong Karapatan sa Apela sa CTA

    G.R. No. 252944, November 27, 2024

    Karamihan sa mga negosyante ay nakakaranas ng problema sa buwis, at isa sa mga opsyon ay ang paghingi ng “abatement” o pagpapababa ng buwis. Ngunit paano kung hindi ito pagbigyan? May karapatan ka bang umapela? Ang kasong ito ay nagbibigay linaw sa kapangyarihan ng Court of Tax Appeals (CTA) na suriin ang desisyon ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) hinggil sa pag-abate ng buwis. Mahalaga ito para sa mga negosyante upang malaman ang kanilang mga karapatan at kung paano ipagtanggol ang kanilang interes.

    Introduksyon

    Isipin na ikaw ay isang negosyante na nahaharap sa malaking problema sa buwis dahil sa hindi inaasahang pagkalugi. Nag-apply ka para sa abatement, umaasa na mabawasan ang iyong bayarin. Ngunit sa iyong pagkabigla, ang iyong aplikasyon ay tinanggihan nang walang malinaw na dahilan. Ano ang iyong gagawin?

    Ang kaso ng Commissioner of Internal Revenue vs. Pacific Hub Corporation ay nagbibigay liwanag sa problemang ito. Ang Pacific Hub ay nag-apply para sa abatement ng kanilang buwis dahil sa financial losses, ngunit ito ay tinanggihan ng CIR. Kaya’t dinala nila ang usapin sa CTA para ipawalang-bisa ang Notice of Denial at Warrant of Distraint and/or Levy na inisyu ng CIR.

    Ang pangunahing tanong dito ay kung may kapangyarihan ba ang CTA na suriin ang desisyon ng CIR hinggil sa pag-abate ng buwis, lalo na kung ang desisyon na ito ay discretionary o nakabatay sa sariling pagpapasya ng CIR.

    Legal na Konteksto

    Ang kapangyarihan ng CIR na mag-abate o magpawalang-bisa ng buwis ay nakasaad sa Section 204(B) ng National Internal Revenue Code (NIRC):

    Section 204. Authority of the Commissioner to Compromise, Abate and Refund or Credit Taxes. – The Commissioner may –

    .

    (B) Abate or cancel a tax liability, when:

    (1) The tax or any portion thereof appears to be unjustly or excessively assessed; or

    (2) The administration and collection costs involved do not justify the collection of the amount due.

    Ayon sa batas, may karapatan ang CIR na magbawas o magpawalang-bisa ng buwis kung ito ay hindi makatarungan o kung ang gastos sa pangongolekta ay mas malaki pa sa halaga ng buwis na dapat bayaran. Ngunit ang kapangyarihang ito ay hindi absolute. Ang desisyon ng CIR ay dapat na naaayon sa batas at hindi dapat ginagamitan ng grave abuse of discretion.

    Ang “grave abuse of discretion” ay nangangahulugan na ang isang opisyal ay lumampas sa kanyang kapangyarihan o nagdesisyon nang arbitraryo at walang basehan. Sa madaling salita, ito ay pag-abuso sa kanyang discretion o pagpapasya.

    Ang Republic Act No. 1125, na sinusugan ng Republic Act No. 9282, ay nagbibigay sa CTA ng exclusive appellate jurisdiction na suriin ang mga desisyon ng CIR, kabilang na ang “other matters arising under the National Internal Revenue Code or other laws administered by the Bureau of Internal Revenue.”

    Paghimay sa Kaso

    Narito ang mga pangyayari sa kaso ng Commissioner of Internal Revenue vs. Pacific Hub Corporation:

    • Taong 2005 hanggang 2006, nag-file ang Pacific Hub ng kanilang tax returns ngunit hindi nila na-remit ang buong halaga sa BIR.
    • Noong 2008, sumulat ang Pacific Hub sa BIR, nagpapahayag ng kanilang willingness na bayaran ang kanilang unremitted taxes ngunit humiling ng abatement ng penalties, surcharges, at interests.
    • Nag-file din sila ng Application for Abatement noong 2010 at nagbayad ng basic deficiency withholding tax.
    • Ngunit noong 2014, natanggap ng Pacific Hub ang Notice of Denial at Warrant of Distraint and/or Levy.
    • Kaya’t nag-file sila ng Petition for Review sa CTA, iginigiit na ang Notice of Denial at Warrant of Distraint and/or Levy ay irregularly issued.

    Ayon sa CTA, mayroon silang jurisdiction sa kaso dahil ito ay “other matter” na sakop ng kanilang kapangyarihan. Natuklasan din ng CTA na ang Warrant of Distraint and/or Levy ay void dahil inisyu ito nang walang prior assessment. Dagdag pa rito, ang Notice of Denial ay void din dahil hindi nito sinabi ang mga dahilan kung bakit tinanggihan ang aplikasyon ng Pacific Hub.

    Ayon sa Korte Suprema, sinabi nito na ang CTA ay may kapangyarihang mag-isyu ng writs of certiorari upang suriin kung ang mga aksyon o pagkukulang ng mga ahensya ay may kalakip na grave abuse of discretion. Idinagdag pa nito na ang kapangyarihang ito ay inherent sa paggamit ng kanyang appellate jurisdiction.

    Binigyang-diin din ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagbibigay ng dahilan sa pagtanggi ng aplikasyon para sa abatement, at nagbigay ng sipi mula sa Revenue Regulations No. 13-2001:

    SEC. 4. THE COMMISSIONER HAS THE SOLE AUTHORITY TO ABATE OR CANCEL TAX, PENALTIES AND/OR INTEREST – On the other hand, denial of the application for abatement or cancellation of tax, penalties and/or interest should state the reasons therefor.

    Dahil dito, kinatigan ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA at ipinawalang-bisa ang Notice of Denial at Warrant of Distraint and/or Levy.

    Praktikal na Implikasyon

    Ang desisyon na ito ay nagpapakita na hindi absolute ang kapangyarihan ng CIR na mag-abate ng buwis. Ang desisyon ng CIR ay dapat na may basehan at hindi arbitraryo. Kung ang isang aplikasyon para sa abatement ay tinanggihan, dapat ipaliwanag ng CIR ang mga dahilan nito.

    Para sa mga negosyante, mahalagang malaman na may karapatan silang umapela sa CTA kung sa tingin nila ay may grave abuse of discretion ang CIR sa pagtanggi ng kanilang aplikasyon para sa abatement.

    Key Lessons:

    • Ang CTA ay may kapangyarihang suriin ang desisyon ng CIR hinggil sa pag-abate ng buwis.
    • Ang desisyon ng CIR ay dapat na may basehan at hindi arbitraryo.
    • Kung tinanggihan ang aplikasyon para sa abatement, dapat ipaliwanag ng CIR ang mga dahilan nito.
    • May karapatan ang mga negosyante na umapela sa CTA kung sa tingin nila ay may grave abuse of discretion ang CIR.

    Frequently Asked Questions

    1. Ano ang abatement ng buwis?

    Ang abatement ng buwis ay ang pagpapababa o pagpapawalang-bisa ng buwis, penalties, at interests.

    2. Kailan ako maaaring mag-apply para sa abatement?

    Maaari kang mag-apply para sa abatement kung sa tingin mo ay unjustly o excessively assessed ang iyong buwis, o kung ang gastos sa pangongolekta ay mas malaki pa sa halaga ng buwis na dapat bayaran.

    3. Ano ang dapat kong gawin kung tinanggihan ang aking aplikasyon para sa abatement?

    Maaari kang umapela sa CTA kung sa tingin mo ay may grave abuse of discretion ang CIR sa pagtanggi ng iyong aplikasyon.

    4. Ano ang grave abuse of discretion?

    Ang grave abuse of discretion ay nangangahulugan na ang isang opisyal ay lumampas sa kanyang kapangyarihan o nagdesisyon nang arbitraryo at walang basehan.

    5. Ano ang warrant of distraint and/or levy?

    Ito ay isang legal na dokumento na nagbibigay kapangyarihan sa BIR na kumpiskahin ang iyong ari-arian upang bayaran ang iyong buwis.

    6. Maaari bang mag-isyu ang BIR ng warrant of distraint and/or levy nang walang assessment?

    Hindi. Dapat may prior assessment bago mag-isyu ng warrant of distraint and/or levy.

    Eksperto ang ASG Law sa mga usaping may kinalaman sa buwis. Kung mayroon kang katanungan o nangangailangan ng legal na payo hinggil sa abatement ng buwis, huwag mag-atubiling makipag-ugnayan sa amin sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming website dito para sa konsultasyon. Kaya naming tulungan kang protektahan ang iyong mga karapatan!

  • Pagkalkula ng Palugit sa VAT Refund: Gabay sa Pilipinas Total Gas Doctrine

    Paano Kinakalkula ang Palugit sa Pag-apela ng VAT Refund: Ang Aral Mula sa Dohle Shipmanagement

    G.R. No. 246379, August 19, 2024

    Ang Value Added Tax (VAT) refund ay isang mahalagang karapatan ng mga negosyo sa Pilipinas, lalo na para sa mga may zero-rated sales. Ngunit, ang proseso ng pag-apela para sa VAT refund ay maaaring maging kumplikado, lalo na pagdating sa pagkalkula ng mga palugit. Ang kaso ng Commissioner of Internal Revenue vs. Dohle Shipmanagement Philippines Corporation ay nagbibigay linaw sa kung paano dapat kalkulahin ang mga palugit na ito, gamit ang gabay ng tinatawag na ‘Pilipinas Total Gas Doctrine’. Sa madaling salita, ang kasong ito ay tumatalakay sa tamang paraan ng pagbilang ng 120+30 araw na palugit sa pag-apela ng VAT refund, at kung kailan nagsisimula ang pagtakbo ng mga araw na ito.

    Ang Batas at ang ‘Pilipinas Total Gas Doctrine’

    Ayon sa Section 112 ng National Internal Revenue Code (NIRC), ang Commissioner of Internal Revenue (CIR) ay may 120 araw para aksyunan ang aplikasyon para sa VAT refund mula sa araw na isumite ang lahat ng kumpletong dokumento. Kung hindi kumilos ang CIR sa loob ng 120 araw, o kung denay ang aplikasyon, ang taxpayer ay may 30 araw para iapela ang desisyon sa Court of Tax Appeals (CTA). Ang ‘Pilipinas Total Gas Doctrine’, na nagmula sa kaso ng Pilipinas Total Gas, Inc. v. CIR, ay nagbibigay interpretasyon sa kung paano dapat bilangin ang 120-araw na palugit.

    Ang mahalagang punto dito ay kung kailan masasabing ‘kumpleto’ na ang mga dokumento. Ayon sa ‘Pilipinas Total Gas Doctrine’, ang taxpayer ang may huling sabihin kung kailan niya naisumite ang lahat ng kailangan na dokumento, maliban na lamang kung ang BIR ay humingi ng karagdagang dokumento. Ito ay upang protektahan ang karapatan ng taxpayer na magkaroon ng mabilis at maayos na proseso ng refund. Kung hihingi ang BIR ng dagdag na dokumento, magsisimula ang 120 araw sa araw na naisumite ang mga hinihinging dokumento.

    Narito ang sipi mula sa Section 112(C) ng NIRC:

    (C) Period within which Refund or Tax Credit of Input Taxes shall be Made. — In proper cases, the Commissioner shall grant a refund or issue the tax credit certificate for creditable input taxes within one hundred twenty (120) days from the date of submission of complete documents in support of the application filed in accordance with Subsection (A) hereof.

    In case of full or partial denial of the claim for tax refund or tax credit, or the failure on the part of the Commissioner to act on the application within the period prescribed above, the taxpayer affected may, within thirty (30) days from the receipt of the decision denying the claim or after the expiration of the one hundred twenty day-period, appeal the decision or the unacted claim with the Court of Tax Appeals.

    Ang Kwento ng Kaso: Dohle Shipmanagement

    Ang Dohle Shipmanagement Philippines Corporation ay nag-file ng aplikasyon para sa VAT refund para sa taong 2012. Dahil walang aksyon ang CIR, nag-file ang Dohle ng Petition for Review sa CTA. Pinaboran ng CTA Second Division ang Dohle, ngunit kinwestyon ito ng CIR, na nagsasabing lampas na sa palugit ang pag-file ng Dohle. Umakyat ang kaso sa CTA En Banc, na nagpatibay sa desisyon ng Second Division. Kaya naman, umakyat ang kaso sa Korte Suprema.

    Ang pangunahing argumento ng CIR ay ang Dohle ay lampas na sa 120+30 araw na palugit, base sa interpretasyon ng CIR sa kasong Pilipinas Total Gas. Ayon sa CIR, ang 120 araw ay dapat bilangin mula sa pag-file ng aplikasyon, at ang 30 araw para magsumite ng dokumento ay mahigpit na dapat sundin. Ang Dohle naman ay nagtalo na ang 120 araw ay dapat bilangin mula sa araw na naisumite nila ang lahat ng kumpletong dokumento.

    Ang Korte Suprema ay kinailangang suriin ang interpretasyon ng Section 112 ng NIRC at ang ‘Pilipinas Total Gas Doctrine’.

    • Nag-file ang Dohle ng administrative claim noong March 31, 2014.
    • Nagsumite ang Dohle ng karagdagang dokumento noong July 28, 2014.
    • Walang abiso mula sa CIR na kulang ang dokumento.
    • Nag-file ang Dohle ng Petition for Review sa CTA noong December 23, 2014.

    Ayon sa Korte Suprema:

    Clearly, similar to Pilipinas Total Gas, the CIR in this case did not notify Dohle of the inadequacy of the documents initially submitted with its administrative claim nor did it deny its administrative claim for refund. Consequently, the 120-day period should be reckoned from July 28, 2014, the date when Dohle made its submission of complete documents in support of its application for refund.

    Dahil dito, nagdesisyon ang Korte Suprema na napapanahon ang pag-file ng Dohle sa CTA, at may hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang kaso.

    Ano ang Kahalagahan ng Desisyong Ito?

    Ang desisyong ito ay nagbibigay linaw sa kung paano dapat kalkulahin ang palugit sa pag-apela ng VAT refund. Ito ay nagpapatibay sa karapatan ng taxpayer na magdesisyon kung kailan niya naisumite ang lahat ng kumpletong dokumento, at pinoprotektahan ang taxpayer mula sa arbitraryong pagpapaliban ng CIR.

    Para sa mga negosyo, ang desisyong ito ay nagbibigay ng mas malinaw na gabay sa kung paano dapat sundin ang proseso ng VAT refund. Mahalaga na panatilihing organisado ang lahat ng dokumento at maging handa sa anumang kahilingan mula sa BIR. Kung walang natatanggap na abiso mula sa BIR, ang 120 araw ay dapat bilangin mula sa araw na naisumite ang lahat ng dokumento.

    Mga Mahalagang Aral

    • Ang 120-araw na palugit ay nagsisimula sa araw na naisumite ang lahat ng kumpletong dokumento.
    • Ang taxpayer ang may huling sabihin kung kailan niya naisumite ang lahat ng kailangan na dokumento, maliban na lamang kung ang BIR ay humingi ng karagdagang dokumento.
    • Kung walang abiso mula sa BIR, ang 120 araw ay dapat bilangin mula sa araw na naisumite ang lahat ng dokumento.

    Mga Madalas Itanong (FAQ)

    1. Ano ang VAT refund?
    Ang VAT refund ay ang pagbabalik ng Value Added Tax (VAT) na binayaran ng isang negosyo sa mga input nito (gastos at pagbili) kung ang mga ito ay mas mataas kaysa sa VAT na kinolekta nito sa mga output (benta).

    2. Sino ang maaaring mag-claim ng VAT refund?
    Ang mga VAT-registered na negosyo na may zero-rated sales o may labis na input VAT ay maaaring mag-claim ng VAT refund.

    3. Ano ang 120+30 araw na palugit?
    Ito ang palugit na ibinibigay ng batas para sa pagproseso ng VAT refund. Ang CIR ay may 120 araw para aksyunan ang aplikasyon, at kung hindi ito kumilos, ang taxpayer ay may 30 araw para iapela ang desisyon sa CTA.

    4. Paano kung hindi kumilos ang CIR sa loob ng 120 araw?
    Kung hindi kumilos ang CIR sa loob ng 120 araw, ang taxpayer ay may 30 araw para iapela ang ‘unacted claim’ sa CTA.

    5. Ano ang dapat gawin kung hihingi ang BIR ng karagdagang dokumento?
    Kung hihingi ang BIR ng karagdagang dokumento, siguraduhing isumite ito sa loob ng itinakdang palugit. Ang 120 araw ay magsisimula sa araw na naisumite ang mga hinihinging dokumento.

    6. Ano ang mangyayari kung lampas na sa palugit ang pag-file ng apela?
    Kung lampas na sa palugit ang pag-file ng apela, maaaring mawalan ng hurisdiksyon ang CTA na dinggin ang kaso.

    Naging malinaw ba sa iyo ang mga palugit sa VAT Refund? Kung mayroon kang karagdagang katanungan o nangangailangan ng tulong sa iyong VAT refund claim, eksperto ang ASG Law dito! Huwag mag-atubiling makipag-ugnayan sa amin para sa konsultasyon. Maaari kang mag-email sa amin sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming website dito.

  • Paglutas ng mga Sigalot sa Pagitan ng mga Ahensya ng Gobyerno: Kailan Dapat Dumulog sa Korte?

    Pag-aayos ng Sigalot sa Pagitan ng mga Ahensya ng Gobyerno: Kailan Ito Dapat Dalhin sa Department of Justice o Solicitor General?

    n

    G.R. No. 260912, August 30, 2023

    n

    Isipin na mayroong dalawang ahensya ng gobyerno na hindi magkasundo sa isang bagay. Saan sila dapat pumunta para ayusin ang kanilang problema? Madalas, ang unang naiisip ay ang korte. Ngunit, may mga pagkakataon na mas mainam kung ang sigalot ay aayusin muna sa loob ng gobyerno mismo. Ito ang sentrong isyu sa kaso ng Department of Energy (DOE) laban sa Commissioner of Internal Revenue (CIR). Ang kasong ito ay nagpapakita kung kailan ang Court of Tax Appeals (CTA) ay may hurisdiksyon sa mga kaso, at kung kailan naman dapat dumaan muna sa administrative settlement sa pamamagitan ng Department of Justice (DOJ) o Solicitor General.

    nn

    Ang Batas at ang Mga Prinsipyo

    n

    Ang kasong ito ay umiikot sa dalawang mahahalagang batas: ang Republic Act No. 1125, na nagtatag ng Court of Tax Appeals (CTA), at ang Presidential Decree (P.D.) No. 242, na nagtatakda ng proseso para sa pag-aayos ng mga sigalot sa pagitan ng mga ahensya ng gobyerno.

    nn

    Ayon sa Republic Act No. 1125, ang CTA ay may hurisdiksyon sa mga usapin na may kinalaman sa buwis. Kasama rito ang mga disputed assessments, refunds, at iba pang mga bagay na may kinalaman sa National Internal Revenue Code (NIRC). Ang Section 7 ng RA 1125, na inamyendahan ng RA 9282 at RA 9503, ay naglilinaw sa saklaw ng kapangyarihan ng CTA.

    nn

    Sa kabilang banda, ang Presidential Decree No. 242 ay nag-uutos na ang mga sigalot sa pagitan ng mga ahensya ng gobyerno ay dapat munang subukang ayusin sa pamamagitan ng administrative settlement. Ito ay upang maiwasan ang pagdami ng mga kaso sa korte at upang mapangalagaan ang resources ng gobyerno. Ayon sa P.D. No. 242, ang Kalihim ng Justice o ang Solicitor General ang siyang dapat mamagitan sa mga ganitong uri ng sigalot.

    nn

    Para mas maintindihan, narito ang sipi mula sa P.D. No. 242:

    n

    “PRESCRIBING THE PROCEDURE FOR ADMINISTRATIVE SETTLEMENT OR ADJUDICATION OF DISPUTES, CLAIMS AND CONTROVERSIES BETWEEN OR AMONG GOVERNMENT OFFICES, AGENCIES AND INSTRUMENTALITIES, INCLUDING GOVERNMENT-OWNED OR CONTROLLED CORPORATIONS, AND FOR OTHER PURPOSES,”

    nn

    Sa madaling salita, kung ang dalawang ahensya ng gobyerno ay may hindi pagkakasunduan, dapat muna silang subukang mag-usap at magkasundo. Kung hindi sila magkasundo, ang DOJ o Solicitor General ang tutulong sa kanila para maayos ang kanilang problema.

    nn

    Ang Kwento ng Kaso

    n

    Ang kaso ay nagsimula nang mag-isyu ang Bureau of Internal Revenue (BIR) ng Preliminary Assessment Notice (PAN) sa Department of Energy (DOE) para sa deficiency excise taxes na nagkakahalaga ng P18,378,759,473.44.

    nn

    Narito ang mga pangyayari na humantong sa kaso:

    n

      n

    • Disyembre 7, 2018: Nag-isyu ang BIR ng PAN sa DOE.

      • n

    • Disyembre 17, 2018: Nag-isyu ang BIR ng Formal Letter of Demand o Final Assessment Notice (FLD/FAN).

      • n

    • Disyembre 21, 2018: Tumugon ang DOE at sinabing hindi sila liable sa assessed amount.

      • n

    • Hulyo 17, 2019: Ipinabatid ng BIR sa DOE na ang assessment ay final, executory at demandable na.

      • n

    • Hulyo 31, 2019: Tumugon ang DOE na hindi pa nila natatanggap ang FLD/FAN.

      • n

    • Setyembre 19, 2019: Nag-isyu ang BIR ng Warrants of Distraint and/or Levy and Garnishment.

      • n

    • Oktubre 18, 2019: Naghain ang DOE ng Petition for Review sa CTA.

      • n

    nn

    Iginiit ng DOE na hindi sila dapat magbayad ng excise tax dahil hindi sila ang

  • Pagpapawalang-Bisa ng VAT Refund: Kailan Dapat Bayaran ang Output Tax?

    Pinagtibay ng Korte Suprema na hindi maaaring basta-basta makapag-refund ng Value-Added Tax (VAT) ang isang taxpayer kung hindi muna nito binabayaran ang kaniyang output tax. Sa madaling salita, kailangan munang patunayan ng taxpayer na wala siyang pagkukulang sa pamahalaan bago ito makakuha ng VAT refund. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagiging tapat at responsable sa pagbabayad ng buwis, at naglalayong protektahan ang interes ng gobyerno sa pagkolekta ng tamang halaga ng buwis. Ito’y isang paalala na ang mga negosyo ay may obligasyon na sumunod sa mga regulasyon sa pagbabayad ng buwis upang maiwasan ang mga problema sa hinaharap at upang makatulong sa pagpapaunlad ng ating bansa.

    Kapag ang Zero-Rated Sales ay Nagdulot ng VAT Refund: Paano Ito Dapat Iproseso?

    Sa kaso ng Chevron Holdings, Inc. vs. Commissioner of Internal Revenue (G.R. No. 215159, July 5, 2022), tinalakay ng Korte Suprema ang mga kondisyon at proseso para sa pag-refund ng unutilized input VAT na attributable sa zero-rated sales. Ang VAT o Value Added Tax ay isang uri ng buwis na ipinapataw sa mga produkto at serbisyo. Sa sistema ng VAT, ang isang negosyo ay may karapatang ibawas ang input tax (VAT na binayaran sa pagbili ng mga materyales) mula sa output tax (VAT na kinolekta sa pagbebenta ng mga produkto). Kapag mas malaki ang input tax kaysa sa output tax, ang negosyo ay maaaring mag-apply para sa refund. Ang kasong ito ay mahalaga dahil nililinaw nito kung paano dapat kalkulahin ang refundable amount, lalo na sa mga sitwasyon kung saan ang taxpayer ay may parehong zero-rated sales (mga benta na walang VAT) at regular sales (mga benta na may VAT).

    Ayon sa Korte, ang taxpayer ay dapat munang patunayan na ang input tax na kanilang ina-apply para sa refund ay hindi pa naibabawas sa output tax. Ito ay upang maiwasan ang double recovery. Dagdag pa rito, kung ang taxpayer ay may parehong zero-rated at regular sales, ang input tax ay dapat i-allocate proportionately batay sa volume ng sales. Ito ay upang matiyak na ang refund ay limitado lamang sa input tax na attributable sa zero-rated sales.

    Sa kasong ito, binigyang-diin ng Korte na ang proseso ng pagkuha ng VAT refund ay hindi awtomatiko. Kinakailangan ng taxpayer na magpakita ng sapat na ebidensya upang suportahan ang kanilang claim. Kabilang dito ang mga dokumento na nagpapatunay ng kanilang zero-rated sales at input tax payments. Kung ang taxpayer ay hindi makapagbigay ng sapat na ebidensya, ang kanilang claim para sa refund ay maaaring ma-deny.

    Ipinunto rin ng Korte na ang claim para sa refund ay dapat isampa sa loob ng dalawang taon mula sa katapusan ng taxable quarter kung kailan ginawa ang mga benta. Ito ay isang mahalagang deadline na dapat tandaan ng mga taxpayer upang hindi mawala ang kanilang karapatan sa refund.

    Mahalagang tandaan din na ang Korte ay nagbigay ng interpretasyon sa Section 110(B) at Section 112(A) ng Tax Code, na nagsasaad na ang mga taxpayer ay mayroong opsyon na mag-refund o mag-credit ng input tax attributable sa zero-rated sales. Binigyang diin ng Korte na ang dalawang remedies na ito ay alternative at hindi cumulative. Nangangahulugan ito na hindi maaaring i-claim ng taxpayer ang parehong refund at tax credit para sa parehong input tax.

    Kaugnay nito, sinabi ng Korte na hindi maaaring ipataw sa taxpayer ang karagdagang mga kondisyon para sa refund ng input taxes na nakalaan sa mga zero-rated sales. Ang mga kondisyong ito, tulad ng pagpapatunay ng taxpayer na mayroon silang labis na input tax matapos itong i-offset sa output tax, ay walang basehan sa batas at jurisprudence.

    Sa esensya, ang desisyon na ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pagiging maingat at responsable sa pagbabayad ng buwis. Sa pamamagitan ng pagsunod sa mga regulasyon at pagpapakita ng sapat na ebidensya, ang mga negosyo ay maaaring makakuha ng kanilang VAT refund at maiwasan ang mga problema sa hinaharap. Bukod dito, ang pagsunod sa mga legal na proseso ay nakakatulong sa pagpapabuti ng koleksyon ng buwis ng pamahalaan na siyang nagtataguyod ng mas matatag at maunlad na ekonomiya ng bansa.

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung paano dapat kalkulahin ang refundable amount ng unutilized input VAT na attributable sa zero-rated sales, lalo na sa mga sitwasyon kung saan ang taxpayer ay may parehong zero-rated at regular sales.
    Ano ang VAT? Ang VAT o Value Added Tax ay isang uri ng buwis na ipinapataw sa halaga ng mga produkto at serbisyo. Ito ay isang indirect tax na maaaring ipasa sa consumer.
    Ano ang input tax at output tax? Ang input tax ay ang VAT na binayaran ng negosyo sa pagbili ng mga materyales. Ang output tax ay ang VAT na kinolekta ng negosyo sa pagbebenta ng mga produkto.
    Ano ang zero-rated sales? Ang zero-rated sales ay mga benta na walang VAT. Sa kasong ito, ang Chevron ay nagbenta ng serbisyo sa mga kliyente sa labas ng Pilipinas.
    Ano ang dapat gawin kung mas malaki ang input tax kaysa sa output tax? Kung mas malaki ang input tax, ang negosyo ay maaaring mag-apply para sa refund. Maaari ring i-carry over ang excess input tax sa susunod na taxable quarter.
    Paano dapat i-allocate ang input tax kung may parehong zero-rated at regular sales? Ang input tax ay dapat i-allocate proportionately batay sa volume ng sales. Ito ay upang matiyak na ang refund ay limitado lamang sa input tax na attributable sa zero-rated sales.
    Ano ang deadline para mag-file ng claim para sa VAT refund? Ang claim para sa refund ay dapat isampa sa loob ng dalawang taon mula sa katapusan ng taxable quarter kung kailan ginawa ang mga benta.
    Ano ang kailangan para mapatunayan ang zero-rated sales? Ayon sa Korte, para mapatunayang zero-rated ang sales, dapat ipakita ang SEC Certificates of Non-Registration at ang Certificates/Articles of Foreign Incorporation. Bukod pa dito, dapat magpakita ng Certificates of Inward Remittance.

    Sa kabuuan, ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagbibigay-linaw sa proseso ng pag-refund ng VAT at nagtatakda ng mga panuntunan para sa mga negosyo. Mahalaga para sa mga negosyo na sundin ang mga panuntunang ito upang maiwasan ang mga problema at upang makakuha ng kanilang nararapat na VAT refund.

    Para sa mga katanungan tungkol sa pag-apply ng ruling na ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay para lamang sa mga layuning pang-impormasyon at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Chevron Holdings, Inc. vs. Commissioner of Internal Revenue, G.R No. 215159, July 05, 2022

  • Kapag May Pag-apela sa Commissioner, Huling Desisyon ang Basehan sa Pag-apela sa Court of Tax Appeals

    Sa mga kaso kung saan hindi kumikilos ang Commissioner of Internal Revenue sa mga apela ng pagtanggi sa protesta, may opsyon ang nagbabayad ng buwis na hintayin ang desisyon ng Commissioner sa apela bago maghain ng petisyon para sa pagrepaso sa Court of Tax Appeals. Ang petisyon para sa pagrepaso ay maaaring ihain kahit na lumipas na ang 180 araw na itinakda para resolbahin ng Commissioner ang mga protesta ng pagtatasa.

    Ang Kwento ng LRT at BIR: Kailan Ba Nagsisimula ang Araw ng Pag-apela?

    Pinagtibay ng Korte Suprema na may karapatan ang isang taxpayer na hintayin ang pinal na desisyon ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) sa kanyang apela bago maghain ng petisyon para sa review sa Court of Tax Appeals (CTA). Ito’y kahit lumampas na ang 180-day period na ibinigay sa CIR para aksyunan ang protesta sa assessment. Ang kasong ito ay nagmula sa hindi pagkakasundo sa pagitan ng Light Rail Transit Authority (LRTA) at Bureau of Internal Revenue (BIR) tungkol sa mga deficiency tax ng LRTA para sa taong 2003. Ipinunto ng BIR na naghain ng huli ang LRTA ng kanilang petisyon para sa review sa CTA, habang iginiit naman ng LRTA na napapanahon ang kanilang paghahain dahil ibinase nila ito sa huling desisyon ng Regional Director, na siyang kinatawan ng CIR.

    Nag-isyu ang BIR ng Preliminary Assessment Notice (PAN) sa LRTA noong December 8, 2008, para sa deficiency income tax, value-added tax (VAT), at withholding taxes. Matapos ang protesta ng LRTA, nag-isyu ang BIR ng Formal Assessment Notice (FAN). Muling nagprotesta ang LRTA, ngunit ibinasura ito ng BIR sa Final Decision on Disputed Assessment (FDDA). Umapela ang LRTA sa CIR, ngunit habang nakabinbin ang apela, nagpadala ang BIR ng Preliminary Collection Letter at Final Notice Before Seizure, na nag-udyok sa LRTA na maghain ng petisyon para sa review sa CTA matapos matanggap ang liham mula sa Regional Director na nagpapatibay sa kanilang pagkukulang.

    Iginigiit ng LRTA na napapanahon ang kanilang petisyon para sa review sa CTA, habang iginigiit naman ng BIR na nag-expire na ang palugit para maghain. Ipinunto ng BIR na ang paghahain ng LRTA ay dapat ibinase sa Final Decision on Disputed Assessment o sa Warrant of Distraint and/or Levy. Ang pangunahing isyu sa kasong ito ay kung may hurisdiksyon ba ang CTA sa petisyon para sa review ng LRTA, at kung napapanahon ba ang paghahain nito. Lumalabas sa kaso na mayroong pagkaantala sa panig ng Commissioner of Internal Revenue sa pag-aksyon sa apela ng petitioner sa Final Decision on Disputed Assessment.

    Para sa Korte Suprema, mayroong dalawang opsyon ang taxpayer sa sitwasyon kung saan hindi agad umaaksyon ang CIR sa protesta: (1) maghain ng petisyon para sa review sa CTA sa loob ng 30 araw pagkatapos ng 180-day period, o (2) hintayin ang pinal na desisyon ng CIR at iapela ito sa CTA sa loob ng 30 araw matapos matanggap ang kopya ng desisyon. Ang mga opsyon na ito ay mutually exclusive, na ang pagpili sa isa ay nagbabawal sa paggamit ng isa pa. Sa sitwasyong ito, kinilala ng Korte Suprema na totoong pinili ng LRTA na hintayin ang pinal na desisyon ng CIR. Itinuring ng Korte na ang kanilang pagpili ay ginawa nang may mabuting pananampalataya, at hindi bilang isang legal na taktika upang sabihin na hindi pa pinal ang assessment.

    Binigyang-diin ng Korte Suprema na kung ang protesta ay iniakyat sa CIR, hindi dapat ituring na pinal, executory, at demandable ang desisyon ng kinatawan. Kaya naman, hindi naging pinal, executory, at demandable ang Final Decision on Disputed Assessment dahil napapanahong iniakyat ito sa CIR. Hindi rin maaaring ibilang ang 30 araw na palugit para maghain ng petisyon para sa review mula sa pagtanggap ng mga sumusunod: Preliminary Collection Letter, Final Notice Before Seizure, Warrant of Distraint and/or Levy, at iba pa. Ang mga ito ay hindi pinal na desisyon sa apela ng CIR, at nanatili itong tentative dahil nakabinbin pa rin ang apela sa tanggapan ng CIR.

    Dagdag pa, ang mga aksyon ng Revenue District Officer, tulad ng pag-isyu ng warrant of distraint at levy, ay ginawa habang nakabinbin pa ang apela ng LRTA sa CIR. Ang ganitong mga aksyon ay maituturing na premature o wala sa panahon dahil hindi pa pinal ang assessment. Sa ganitong sitwasyon, kinakailangang maghintay ng taxpayer sa pinal na desisyon ng Commissioner sa kanilang protesta, at mula dito magsisimula ang bilang ng araw para maghain ng apela sa Court of Tax Appeals.

    Kaya naman, pinaboran ng Korte Suprema ang LRTA, na nagpapahayag na may hurisdiksyon ang CTA sa petisyon para sa review ng LRTA dahil napapanahon ang kanilang paghahain. Ang desisyon na ito ay nagbibigay-linaw sa mga karapatan ng mga taxpayer na nag-a-apela ng kanilang assessment sa BIR, at nagbibigay-diin sa kahalagahan ng paghihintay sa pinal na desisyon ng CIR bago maghain ng petisyon para sa review sa CTA.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung may hurisdiksyon ba ang Court of Tax Appeals (CTA) sa petisyon para sa review ng Light Rail Transit Authority (LRTA), at kung napapanahon ba ang paghahain nito. Sentro rin sa isyu kung alin ang dapat ituring na huling desisyon ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) na maaaring iapela sa CTA.
    Ano ang ginawang desisyon ng Korte Suprema? Ipinasiya ng Korte Suprema na may hurisdiksyon ang CTA sa petisyon para sa review ng LRTA dahil napapanahon ang paghahain nito. Itinuring na ang liham na nagtanggi sa apela ng LRTA ang huling desisyon na dapat iapela sa CTA.
    Ano ang ibig sabihin ng “disputed assessment”? Ang “disputed assessment” ay tumutukoy sa hindi pagkakasundo sa pagitan ng BIR at ng taxpayer tungkol sa halaga ng buwis na dapat bayaran. Ito ay nagiging paksa ng protesta at apela.
    Ano ang epekto ng pag-akyat ng protesta sa Commissioner of Internal Revenue? Kung iniakyat ang protesta sa CIR, hindi dapat ituring na pinal ang desisyon ng kanyang kinatawan. Kailangang hintayin ang pinal na desisyon ng CIR bago maghain ng apela sa CTA.
    Ano ang mga opsyon ng taxpayer kung hindi kumikilos ang Commissioner? May dalawang opsyon: (1) maghain ng petisyon para sa review sa CTA pagkatapos ng 180 araw mula nang isumite ang mga dokumento, o (2) hintayin ang pinal na desisyon ng CIR at saka maghain ng apela sa CTA.
    Maaari bang gamiting basehan ang Preliminary Collection Letter para sa apela? Hindi, ang Preliminary Collection Letter ay hindi maaaring gamiting basehan para sa apela dahil ito ay ipinadala bago pa man magkaroon ng pinal na desisyon ang CIR sa apela ng taxpayer. Ito ay maituturing na premature.
    Ano ang kahalagahan ng desisyong ito sa mga taxpayer? Nagbibigay-linaw ito sa proseso ng pag-apela sa mga assessment ng BIR. Tinitiyak nito na hindi mapagkakaitan ng karapatan ang mga taxpayer na hintayin ang pinal na desisyon ng CIR.
    Ano ang papel ng Warrant of Distraint and/or Levy sa kasong ito? Ang Warrant of Distraint and/or Levy ay itinuring na premature dahil inisyu ito habang nakabinbin pa ang apela ng LRTA sa CIR. Dahil dito, hindi ito maaaring gamiting basehan para sa paghahain ng apela sa CTA.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: LIGHT RAIL TRANSIT AUTHORITY VS. BUREAU OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 231238, June 20, 2022

  • Preskripsyon sa Pagkolekta ng Buwis: Proteksyon ng mga Nagbabayad-Buwis sa Ilalim ng Batas

    Nilalayon ng kasong ito na protektahan ang mga nagbabayad-buwis laban sa walang-hanggang paniningil ng buwis ng gobyerno. Ipinasiya ng Korte Suprema na limitado lamang ang panahon ng paniningil ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ng buwis. Kung lumipas na ang itinakdang panahon, hindi na maaaring singilin ang nagbabayad-buwis. Pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng Court of Tax Appeals (CTA) na kinansela ang assessment ng deficiency tax laban sa QL Development, Inc. (QLDI) dahil sa preskripsyon. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagtatakda ng limitasyon sa panahon ng paniningil ng buwis upang bigyan ng katiyakan ang mga nagbabayad-buwis at obligahin ang mga ahensya ng gobyerno na kumilos nang mabilis sa pangongolekta ng buwis.

    Kung Paano Naging Hadlang ang Oras: Kwento ng Paniningil ng Buwis at ang Depensa ng Preskripsyon

    Ang kasong ito ay nag-ugat sa pagsingil ng CIR sa QLDI ng deficiency tax para sa taxable year 2010. Natanggap ng QLDI ang Letter of Authority (LOA) noong Nobyembre 12, 2012, at ang Formal Assessment Notice (FAN)/Formal Letter of Demand (FLD) noong Disyembre 12, 2014. Bagama’t natanggap ang FAN/FLD, hindi nakapagprotesta ang QLDI sa loob ng 30 araw. Matapos nito, nag-isyu ang CIR ng Final Decision on Disputed Assessment (FDDA) na natanggap ng QLDI noong Marso 3, 2015. Bagama’t humiling ng reconsideration ang QLDI, ito ay tinanggihan ng CIR noong Pebrero 4, 2020. Dahil dito, naghain ang QLDI ng Petition for Review sa CTA Division, kung saan kinwestyon nila ang bisa ng assessment at ang preskripsyon ng karapatan ng CIR na maningil ng buwis. Ang pangunahing tanong sa kasong ito ay: May karapatan pa bang maningil ng buwis ang CIR sa QLDI, o nag-expire na ang karapatang ito?

    Una, kinilala ng Korte Suprema ang pagkakamali ng CIR sa paghahain ng Petition for Certiorari at Prohibition direkta sa kanila. Ang tamang remedyo sana ng CIR ay maghain ng apela sa CTA En Banc. Ito ay dahil ang mga resolusyon ng CTA Division na kumakansela sa assessment at nagbabawal sa CIR na maningil ng buwis ay mga pinal na pagpapasya na dapat apelahin. Ngunit kahit balewalain ang maling remedyong ginamit, ibinasura pa rin ng Korte Suprema ang petisyon. Binigyang-diin ng Korte Suprema na may hurisdiksyon ang CTA sa kaso. Sa ilalim ng Section 7(a)(1) ng Republic Act No. (RA) 1125, na inamyendahan ng RA 9282, may eksklusibong appellate jurisdiction ang CTA hindi lamang sa mga kaso ng disputed assessments at refunds, kundi pati na rin sa “other matters” na lumilitaw sa ilalim ng National Internal Revenue Code (NIRC).

    Nilinaw ng Korte Suprema na ang usapin ng preskripsyon ng karapatan ng CIR na maningil ng buwis ay sakop ng terminong “other matters.” Ang CIR v. Hambrecht & Quist Philippines, Inc. ay nagbigay-diin na ang hurisdiksyon ng CTA sa mga usaping ito ay hiwalay at independiyente sa estado ng assessment. Kahit naging pinal na ang assessment dahil sa hindi paghain ng protesta, maaari pa ring kwestyunin ang preskripsyon ng karapatang maningil.

    Binigyang-diin din ng Korte Suprema ang kahalagahan ng pagpapatupad ng prescriptive period. Sinasabi sa Section 203 ng NIRC na ang buwis ay dapat ma-assess sa loob ng tatlong (3) taon mula sa huling araw na itinakda ng batas para sa paghahain ng return. Binanggit ang CIR v. United Salvage and Towage (Phils.), Inc. kung saan ang CIR, kapag nag-isyu ng assessment sa loob ng tatlong (3) taon, ay mayroon pang tatlong (3) taon para kolektahin ang buwis sa pamamagitan ng distraint, levy, o paglilitis sa korte. Ang Korte Suprema, sa kasong ito, ay tinukoy ang pagkakamali ng CTA Division nang gamitin nito ang limang taong panahon para sa pagkolekta ng buwis. Ang limang taong panahon ay naaangkop lamang sa mga pagtatasa na inisyu sa loob ng labas na panahon ng 10 taon sa mga kaso ng maling pagbabalik o hindi paghaharap ng pagbabalik. Kung tutuusin, batay sa Seksyon 222 ng NIRC, ang limang taong prescriptive period ay nauugnay lamang sa mga assessment na may kinalaman sa false or fraudulent return o failure to file a return.

    Sa madaling salita, dahil nag-isyu ng assessment sa loob ng tatlong taong ordinaryong prescriptive period, mayroon pang tatlong taon ang CIR para simulan ang pangongolekta ng buwis. Dahil ipinadala ang FAN/FLD noong Disyembre 12, 2014, mayroon pang tatlong taon ang CIR, hanggang Disyembre 12, 2017, para kolektahin ang buwis. Nang simulan ng CIR ang paniningil noong 2020, nag-expire na ang karapatan nilang maningil. Hindi rin tinanggap ng Korte Suprema ang argumento ng CIR na ang FDDA ay nagsilbing collection letter. Ang mga pagsisikap sa pagkolekta ng CIR ay sinimulan sa pamamagitan ng distraint, levy, o paglilitis sa korte.

    Ang Collection ng buwis sa pamamagitan ng court proceeding ay nasisimulan sa pamamagitan ng (a) paghahain ng reklamo sa court of competent jurisdiction o (b) sa pag-file ng sagot sa petisyon for review ng taxpayer sa CTA kung saan ang pagbabayad ng buwis ay hinihingi. Walang warrant of distraint o levy na naiserve sa QLDI at walang court proceedings na sinimulan ng CIR sa loob ng prescriptive period para maningil.

    Ang Korte Suprema, bilang panghuli, ay hindi rin tinanggap ang argumento ng CIR na walang kapangyarihan ang CTA na mag-isyu ng writs of injunction. Sang-ayon sa Section 11 ng RA 1125, na inamyendahan ng RA 9282, maaaring suspendihin ng CTA ang pangongolekta ng buwis kung sa opinyon ng korte, ang pagkolekta ay maaaring makasama sa interes ng gobyerno at/o ng taxpayer, na nagpapahintulot dito na pigilan ang pangongolekta ng buwis, lalo na kung nagkaroon na ng preskripsyon.

    Bilang konklusyon, ibinasura ng Korte Suprema ang petisyon ng CIR at pinagtibay ang desisyon ng CTA na kinansela ang assessment para sa deficiency tax dahil sa preskripsyon.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung may karapatan pa bang maningil ng buwis ang CIR sa QLDI, o nag-expire na ang karapatang ito dahil sa preskripsyon.
    Ano ang ibig sabihin ng preskripsyon sa konteksto ng paniningil ng buwis? Ang preskripsyon ay ang paglipas ng panahon kung saan maaaring maningil ang gobyerno ng buwis. Pagkatapos ng itinakdang panahon, hindi na maaaring pilitin ang nagbabayad-buwis na magbayad.
    Ilang taon ang mayroon ang CIR para maningil ng buwis matapos mag-isyu ng assessment? Sa pangkalahatan, ang CIR ay may tatlong taon para maningil ng buwis matapos mag-isyu ng assessment, maliban kung mayroong panloloko o hindi paghain ng return.
    Bakit tatlong taon lamang ang ibinigay na panahon sa kasong ito? Dahil ang assessment ay inisyu sa loob ng normal na tatlong taong prescriptive period, hindi ito dahil sa panloloko o hindi paghain ng return.
    Kailan nagsisimula ang pagbilang ng tatlong taong panahon para maningil? Nagsisimula ang pagbilang mula sa petsa kung kailan ipinadala o natanggap ng nagbabayad-buwis ang Formal Assessment Notice (FAN).
    Ano ang ginampanang papel ng Court of Tax Appeals (CTA) sa kasong ito? Sinuri ng CTA ang desisyon ng CIR at natagpuang nag-expire na ang karapatan ng CIR na maningil dahil lumipas na ang tatlong taong panahon.
    Maaari bang hadlangan ng korte ang CIR sa pangongolekta ng buwis? Oo, maaaring hadlangan ng CTA ang CIR sa pangongolekta ng buwis kung sa tingin nito ay makakasama ito sa interes ng gobyerno o ng nagbabayad-buwis.
    Ano ang epekto ng kasong ito sa mga nagbabayad-buwis? Nagbibigay ito ng proteksyon sa mga nagbabayad-buwis laban sa walang-hanggang paniningil ng buwis at tinitiyak na kikilos ang gobyerno sa loob ng makatuwirang panahon.
    Ano ang dapat gawin kung sa tingin ko ay nag-expire na ang karapatan ng CIR na maningil sa akin ng buwis? Kumonsulta sa isang abogado upang suriin ang iyong kaso at magpasya kung naaangkop na ipagtanggol ang iyong sarili batay sa preskripsyon.

    Sa kabuuan, ang kasong ito ay nagpapahiwatig na dapat maging maingat ang mga ahensya ng gobyerno sa pagkolekta ng buwis sa loob ng itinakdang panahon upang matiyak ang pagiging patas at protektahan ang mga karapatan ng mga nagbabayad-buwis.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng pasyang ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa layuning impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumonsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Commissioner of Internal Revenue v. Court of Tax Appeals Second Division and QL Development, Inc., G.R. No. 258947, March 29, 2022

  • Pagpapawalang-bisa ng VAT Refund: Ang Pag-asa sa Panahon ng BIR Ruling DA-489-03

    Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang desisyon ng Court of Tax Appeals (CTA) En Banc, na pumabor sa Commissioner of Internal Revenue (CIR). Ang kaso ay tungkol sa VAT refund ng Harte-Hanks Philippines, Inc. Dahil sa BIR Ruling No. DA-489-03, hindi kailangang hintayin ng taxpayer ang 120 araw bago magsampa ng judicial claim sa CTA. Ang desisyon na ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayer na nag-file ng kanilang mga claim sa panahon na may bisa pa ang ruling na ito, mula Disyembre 10, 2003 hanggang Oktubre 6, 2010.

    Bakit Nabuhay Muli ang Nakaraang Panahon? Ang Kwento ng VAT Refund at BIR Ruling

    Ang Harte-Hanks Philippines, Inc. ay humihingi ng VAT refund para sa mga unang quarter ng 2008. Hindi ito inaksyunan ng CIR, kaya dumulog ang Harte-Hanks sa CTA. Ibinasura ng CTA ang petisyon dahil umano sa premature filing, batay sa 120-30 araw na panuntunan. Ang isyu dito ay kung tama ba ang pagbasura ng CTA sa petisyon ng Harte-Hanks, dahil nag-file ito bago matapos ang 120 araw na ibinigay sa CIR para magdesisyon. Ang Korte Suprema ang nagbigay linaw sa isyung ito.

    Ang pangkalahatang tuntunin, ayon sa Section 112 (C) ng Tax Code at ipinaliwanag sa kasong Aichi, ay malinaw: Mahalaga ang pagsunod sa 120 at 30 araw sa pag-apela sa CTA. Sinabi ng Korte na dapat sundin ang mga panahong ito. Gayunpaman, mayroong eksepsyon sa tuntuning ito. Ang BIR Ruling No. DA-489-03 ay nagsasaad na hindi kailangang hintayin ng taxpayer ang 120 araw bago humingi ng judicial relief sa CTA. Binigyang diin ng Korte Suprema ang eksepsyong ito, at ito’y nilinaw sa mga kaso ng Commissioner of Internal Revenue v. San Roque Power Corporation, Taganito Mining Corporation v. Commissioner of Internal Revenue, at Philex Mining Corporation v. Commissioner of Internal Revenue.

    BIR Ruling No. DA-489-03 is a general interpretative rule because it was a response to a query made, not by a particular taxpayer, but by a government agency tasked with processing tax refunds and credits, that is, the One Stop Shop Inter-Agency Tax Credit and Drawback Center of the Department of Finance.

    Ayon sa Korte, lahat ng taxpayer ay maaaring umasa sa BIR Ruling No. DA-489-03 mula nang ito’y ilabas noong Disyembre 10, 2003, hanggang sa baliktarin ito ng Korte Suprema sa kasong Aichi noong Oktubre 6, 2010. Sa panahong ito, ang 120+30 araw ay hindi mandatoryo. Kahit hindi binanggit ng Harte-Hanks ang BIR Ruling No. DA-489-03, ito ay dapat pa ring ipatupad, dahil ito ay pabor sa lahat ng mga taxpayer na nag-file ng kanilang mga judicial claim sa loob ng nasabing panahon.

    Mahalaga ring tandaan ang desisyon sa kaso ng Commissioner of Internal Revenue v. Air Liquide Philippines, Inc., na nagpapatibay na ang BIR Ruling No. DA-489-03 ay dapat ipatupad kahit hindi ito partikular na binanggit ng taxpayer. Ang mahalaga ay ang judicial claim ay na-file sa pagitan ng Disyembre 10, 2003, at Oktubre 6, 2010. Kaya naman, nagkamali ang CTA sa pagbasura sa petisyon ng Harte-Hanks. Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA at ibinalik ang kaso.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung tama ba ang pagbasura ng CTA sa petisyon para sa VAT refund dahil sa premature filing, at kung ang BIR Ruling No. DA-489-03 ay dapat ipatupad kahit hindi ito binanggit ng taxpayer.
    Ano ang BIR Ruling No. DA-489-03? Ito ay isang ruling na nagsasaad na hindi kailangang hintayin ng taxpayer ang 120 araw bago magsampa ng judicial claim para sa VAT refund sa CTA.
    Kailan ang panahon na may bisa ang BIR Ruling No. DA-489-03? Ang BIR Ruling No. DA-489-03 ay may bisa mula Disyembre 10, 2003, hanggang Oktubre 6, 2010.
    Ano ang epekto ng desisyon sa kasong ito sa mga taxpayer? Ang desisyon na ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayer na nag-file ng kanilang mga VAT refund claim sa pagitan ng Disyembre 10, 2003, at Oktubre 6, 2010, at nagbibigay-daan sa kanila na ipagpatuloy ang kanilang claim.
    Ano ang kahalagahan ng kasong San Roque Power Corporation sa kasong ito? Ang kaso ng San Roque ay naglinaw na ang BIR Ruling No. DA-489-03 ay dapat ipatupad sa lahat ng taxpayer na nag-file ng judicial claim sa loob ng itinakdang panahon, kahit hindi nila ito partikular na binanggit.
    Ano ang ibig sabihin ng “premature filing” sa konteksto ng kasong ito? Ang “premature filing” ay nangangahulugang ang taxpayer ay nagsampa ng judicial claim sa CTA bago pa man matapos ang 120 araw na ibinigay sa CIR upang magdesisyon sa administrative claim.
    Bakit mahalaga ang 120-30 araw na tuntunin? Ang 120 araw ay ang panahon na ibinigay sa CIR para magdesisyon sa VAT refund application, at ang 30 araw ay ang panahon para mag-apela sa CTA matapos matanggap ang desisyon ng CIR.
    Ano ang naging resulta ng desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito? Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA at ibinalik ang kaso para sa pagpapatuloy ng pagdinig nito.

    Ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagbibigay linaw sa aplikasyon ng BIR Ruling No. DA-489-03 at nagpapatibay sa karapatan ng mga taxpayer na mag-file ng judicial claim para sa VAT refund sa loob ng itinakdang panahon. Ito’y isang paalala na ang batas ay dapat ipatupad nang patas at pantay-pantay para sa lahat.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: Harte-Hanks Philippines, Inc. vs. Commissioner of Internal Revenue, G.R. No. 205189, March 07, 2022

  • Kawalan ng Abiso: Ang Pagpapawalang-Bisa sa Pagbubuwis Dahil sa Kakulangan sa Tamang Proseso

    Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang pagpapataw ng buwis ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) laban sa Unioil Corporation dahil sa paglabag sa karapatan ng taxpayer sa tamang proseso. Ang CIR ay hindi nakapagpakita ng sapat na patunay na naipadala nito ang Preliminary Assessment Notice (PAN) sa Unioil bago ang Final Assessment Notice (FAN). Dahil dito, ang pagpapataw ng buwis ay naging walang bisa. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso sa pagpapataw ng buwis upang maprotektahan ang mga karapatan ng mga taxpayer.

    Nasaan ang Abiso? Kwento ng Di-Pagkakaunawaan sa Pagitan ng BIR at Unioil

    Ang kasong ito ay umiikot sa pagpapawalang-bisa ng Court of Tax Appeals (CTA) sa pagpapataw ng buwis ng CIR laban sa Unioil Corporation para sa kakulangan sa withholding tax sa kompensasyon at expanded withholding tax para sa taong 2005. Ang pangunahing isyu ay kung sumunod ba ang CIR sa mga kinakailangang proseso sa pagbibigay ng abiso sa Unioil tungkol sa pagpapataw ng buwis. Iginiit ng Unioil na hindi sila nakatanggap ng Preliminary Assessment Notice (PAN) bago ang Final Assessment Notice (FAN), na ayon sa batas, ay kinakailangan. Dahil dito, hiniling nila na ipawalang-bisa ang pagpapataw ng buwis. Kaya naman, nilinaw ng Korte Suprema ang mga alituntunin sa tamang pagpapataw ng buwis at ang pangangalaga sa mga karapatan ng mga nagbabayad ng buwis.

    Ang mga kaganapan ay nagsimula nang makatanggap ang Unioil ng isang Formal Letter of Demand at Final Assessment Notice (FAN) mula sa CIR, na nagpapahayag na sila ay may pananagutan sa kakulangan sa pagbabayad ng buwis. Dito nagsimula ang pagtatalo, kung saan iginiit ng Unioil na ang FAN ay walang bisa dahil hindi sila nakatanggap ng Preliminary Assessment Notice (PAN) bago ito. Ayon sa kanila, ang PAN ay mahalaga dahil nagbibigay ito sa kanila ng pagkakataong malaman ang mga natuklasan ng Bureau of Internal Revenue (BIR) at upang maghain ng protesta bago pa man maging pinal ang pagpapataw ng buwis. Binigyang-diin ng Unioil na ang hindi pagtanggap ng PAN ay paglabag sa kanilang karapatan sa tamang proseso.

    Seksiyon 228 ng National Internal Revenue Code ay malinaw na nagtatadhana para sa karapatan ng nagbabayad ng buwis sa nararapat na proseso sa pagpapalabas ng pagtatasa. Inaatasan na ang isang nagbabayad ng buwis ay dapat na ipaalam sa pamamagitan ng sulat ng batas at ang mga katotohanan kung saan nakabatay ang pagtatasa laban sa kanya, kung hindi man ay magiging invalid ang pagtatasa.

    Dahil sa hindi pagkakasundo, dinala ng Unioil ang usapin sa Court of Tax Appeals (CTA). Matapos ang masusing pagsusuri ng CTA Third Division, napagdesisyunan na pumabor sa Unioil. Ayon sa CTA, nabigo ang CIR na patunayan na talagang nakatanggap ang Unioil ng PAN. Dahil dito, ang kakulangan sa tamang abiso ay itinuring na paglabag sa karapatan ng Unioil sa tamang proseso. Ang pagkabigong ito na sumunod sa mga kinakailangan sa abiso ay nagresulta sa pagpapawalang-bisa ng pagpapataw ng buwis.

    Hindi sumang-ayon ang CIR sa desisyon ng CTA Third Division kaya umapela sila sa CTA En Banc. Gayunpaman, kinatigan ng CTA En Banc ang desisyon ng Third Division. Iginiit ng CTA En Banc na ang pagpapalabas ng PAN ay mahalagang bahagi ng tamang proseso. Ang PAN, ayon sa kanila, ay nagbibigay ng pagkakataon sa nagbabayad ng buwis na tumugon at maghain ng protesta bago pa man maging pinal ang pagpapataw ng buwis. Dahil nabigo ang CIR na patunayan na nakatanggap ang Unioil ng PAN, kinatigan ng CTA En Banc ang pagpapawalang-bisa sa pagpapataw ng buwis.

    Sa pagpapatuloy ng usapin sa Korte Suprema, muling iginiit ng CIR na sumunod sila sa mga kinakailangang proseso sa pagpapataw ng buwis. Ang pagkakataong ito ay ginamit ng CIR upang magpakita ng bagong ebidensya na nagpapatunay na nakatanggap ang Unioil ng PAN. Gayunpaman, tinanggihan ng Korte Suprema ang bagong ebidensyang ito. Ayon sa Korte Suprema, hindi maaaring isaalang-alang ang mga ebidensya na hindi naipakita sa mas mababang korte maliban na lamang kung mayroong sapat na dahilan upang gawin ito. Dahil dito, ang pangunahing desisyon ng Korte Suprema ay nakabatay sa usapin ng kakulangan sa abiso.

    Bukod pa rito, binigyang-diin ng Korte Suprema na ang pagpapataw ng buwis ay dapat na gawin sa loob ng tatlong taon mula sa huling araw na itinakda ng batas para sa paghahain ng tax return. Maliban na lamang kung mayroong kaso ng panloloko o pagkabigong maghain ng return. Sa kasong ito, nakita ng Korte Suprema na ang CIR ay hindi nakapagpakita ng sapat na ebidensya upang patunayan na naghain ang Unioil ng isang mali o mapanlinlang na return. Samakatuwid, ang tatlong taong palugit ay dapat sundin. Dahil sa mga kadahilanang ito, kinatigan ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA at ipinawalang-bisa ang pagpapataw ng buwis ng CIR laban sa Unioil.

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Kung sumunod ba ang CIR sa mga kinakailangang proseso sa pagpapataw ng buwis sa Unioil, partikular na ang pagbibigay ng Preliminary Assessment Notice (PAN).
    Bakit mahalaga ang Preliminary Assessment Notice (PAN)? Nagbibigay ang PAN ng pagkakataon sa nagbabayad ng buwis na malaman ang mga natuklasan ng BIR at maghain ng protesta bago pa man maging pinal ang pagpapataw ng buwis.
    Ano ang naging desisyon ng Court of Tax Appeals (CTA)? Ipinawalang-bisa ng CTA ang pagpapataw ng buwis ng CIR dahil hindi napatunayan ng CIR na nakatanggap ang Unioil ng PAN.
    Ano ang sinabi ng Korte Suprema tungkol sa bagong ebidensya na ipinakita ng CIR? Hindi tinanggap ng Korte Suprema ang bagong ebidensya dahil hindi ito naipakita sa mas mababang korte.
    Ano ang tatlong taong palugit sa pagpapataw ng buwis? Ayon sa batas, dapat ipataw ang buwis sa loob ng tatlong taon mula sa huling araw na itinakda para sa paghahain ng tax return, maliban kung may kaso ng panloloko o pagkabigong maghain ng return.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga taxpayer? Pinoprotektahan ng desisyong ito ang karapatan ng mga taxpayer sa tamang proseso sa pagpapataw ng buwis at nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa mga alituntunin.
    Ano ang ginampanan ng batas sa desisyon ng Korte Suprema? Ang Seksyon 228 ng NIRC, katuwang ang Seksyon 3 ng RR No. 12-99, naglalahad ng mga panuntunan na dapat sundin upang masiguro ang tamang proseso sa pagbubuwis.
    Ano ang pangkalahatang implikasyon ng kapasyahan para sa mga ahente ng gobyerno? Ang hindi pagsunod sa batas sa pagbubuwis ay nagiging sanhi upang mawalan ng saysay ang pagbubuwis mismo. Ito ang pinakamahalagang aral mula sa pagdedesisyon na ito.

    Para sa mga katanungan ukol sa pag-aaplay ng desisyong ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na angkop sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Pinagmulan: CIR vs Unioil Corporation, G.R No. 204405, August 04, 2021

  • Pagbabawal sa Forum Shopping: Ang Paglilitis Nang Maramihan ay Hindi Pinapayagan

    Sa kasong ito, ipinasiya ng Korte Suprema na nagkasala ang Commissioner of Internal Revenue (CIR) sa forum shopping nang magsampa ito ng dalawang magkaibang petisyon sa Court of Tax Appeals (CTA) En Banc na may parehong layunin. Gayunpaman, itinama ng Korte Suprema ang CTA En Banc sa pagbasura sa parehong petisyon. Ayon sa Korte, isa lamang sa mga petisyon ang dapat ibinasura dahil sa litis pendentia, upang bigyan pa rin ng pagkakataon ang CIR na ipagpatuloy ang isa pang petisyon. Ang desisyong ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pag-iwas sa forum shopping at ang mga limitasyon sa mga parusa na ipinapataw kapag nangyari ito, upang matiyak na ang mga partido ay may pagkakataong makakuha ng remedyo.

    Kung Paano Nauwi sa Doble Kara: Ang Kuwento ng Forum Shopping ng CIR

    Nagmula ang kaso sa isang assessment na ipinalabas ng CIR laban sa Norkis Trading Company, Inc. (Norkis) para sa di-umano’y kakulangan sa buwis sa kita na nagkakahalaga ng P285,927,070.68 para sa taon ng pagbubuwis na nagtatapos noong Hunyo 30, 2007. Dahil hindi sumang-ayon, naghain ang Norkis ng protesta sa CTA, na siyang nagpawalang-bisa sa assessment na ito dahil nabigo umano ang CIR na patunayan ang substantial underdeclaration ng gross sales sa bahagi ng Norkis, at nailabas ang assessment pagkatapos ng tatlong taong prescriptive period.

    Hindi sumang-ayon ang CIR sa desisyong ito, kaya naghain ito ng Motion for Reconsideration at Supplemental Motion for Reconsideration, na humihiling sa CTA Division na isaalang-alang ang mga karagdagang dokumento na umano’y nagpapatunay ng Indemnity Agreement sa pagitan ng Norkis at Yamaha Motors Co. Ltd. Dahil tinanggihan ang mga mosyon na ito, naghain ang CIR ng Petition for Review Ad Cautelam sa CTA En Banc (CTA EB No. 1766), na humihiling na baligtarin ang desisyon. Kasunod nito, naghain din ang CIR ng isa pang Petition for Review sa CTA En Banc (CTA EB Case No. 1845), na humihiling na isaalang-alang at tanggapin ang karagdagang ebidensya at/o muling buksan ang kaso.

    Idiniin ng CIR na ang di-umano’y kasunduan sa pagitan ng Norkis at Yamaha, kasama ang liham mula sa National Tax Agency ng Japan, ay mahalagang ebidensya na dapat suriin. Binigyang-diin nila na ang mga dokumentong ito ay makapagpapatunay ng malaking underdeclaration ng mga benta ng Norkis, na nagbibigay-katwiran sa paglalapat ng 10 taong prescriptive period. Sa alternatibo, hiniling ng CIR na muling buksan ang paglilitis upang maipakilala at mapatunayan ang mga dokumento, upang matiyak na ganap na maipresenta ang kanilang kaso. Ang diskarte na ito ay nagpapakita ng kanilang pagpupursige na itatag ang pagiging napapanahon ng kanilang assessment at itama ang di-umano’y pagkakamali na hindi pagtanggap sa mahalagang ebidensya.

    Kalaunan, kinonsolida ng CTA En Banc ang dalawang petisyon, ngunit ibinasura nito ang mga petisyon sa batayan ng litis pendentia, na nangangahulugang mayroong isa pang kaso na nakabinbin sa pagitan ng parehong mga partido para sa parehong dahilan. Nalaman ng CTA En Banc na ang parehong mga petisyon ay humahamon sa parehong desisyon ng CTA Division, at ang paglutas sa isang petisyon ay magiging res judicata sa isa pa. Nagmosyon ang CIR para sa reconsideration, ngunit tinanggihan ito.

    Tinukoy ng Korte Suprema na ang CIR ay nagkasala nga ng forum shopping dahil ang parehong petisyon ay naglalayong baligtarin ang desisyon ng CTA Division. Dahil sa pagkakapareho sa mga partido, hinihinging remedyo, sanhi ng aksyon, at subject matter, ang paborableng paghatol sa alinmang kaso ng CTA En Banc ay magreresulta sa res judicata sa isa pa. Dahil sa litis pendentia, ang sabay-sabay na paghahain ng CIR ng mga petisyon ay umabot sa forum shopping. Gayunpaman, itinama ng Korte Suprema ang CTA En Banc, na nagsasaad na isa lamang sa mga petisyon ang dapat ibinasura.

    Bagama’t sumasang-ayon ang Korte Suprema na ang mga petisyon ng CIR ay umabot sa forum shopping, naniniwala ang korte na ang pagbasura sa parehong apela ay labis na parusa. Idiniin nito na bagama’t maaaring pagbawalan ang CIR na magsampa ng maraming apela, tiyak na binibigyan sila ng batas ng pagkakataong humingi ng remedyo mula sa hindi kanais-nais na paghatol. Samakatuwid, sa pagbasura sa petisyon sa CTA En Banc No. 1845, dapat pa ring payagan ang CIR na ituloy at panatilihin ang petisyon sa CTA En Banc No. 1766. Nilinaw ng Korte Suprema na ang parusa para sa forum shopping ay hindi dapat maging sobrang mahigpit na nagkakait ng karapatan ng partido na magsampa ng apela.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung nagkasala ang CIR sa forum shopping sa pamamagitan ng paghahain ng dalawang petisyon sa CTA En Banc, at kung tama ang CTA En Banc sa pagbasura sa parehong petisyon.
    Ano ang forum shopping? Ang forum shopping ay ang paghahain ng maraming kaso batay sa parehong sanhi ng aksyon at may parehong panalangin, kung saan hindi pa nalulutas ang nakaraang kaso. Ito ay naglalayong makakuha ng paborableng paghuhusga sa iba’t ibang mga forum.
    Ano ang litis pendentia? Ang litis pendentia ay tumutukoy sa sitwasyon kung saan ang isang kaso ay nakabinbin sa pagitan ng parehong mga partido para sa parehong sanhi ng aksyon at hinihingi. Sa madaling salita, mayroon nang isa pang demanda sa pagitan ng mga partido tungkol sa parehong usapin.
    Ano ang res judicata? Ang res judicata ay isang doktrina na humahadlang sa muling paglilitis ng isang isyu na napagdesisyunan na ng isang korte, sa pagitan ng parehong mga partido. Sa madaling salita, sa sandaling ang isang hukuman ay nagbigay ng desisyon, ang parehong isyu ay hindi maaaring ilitigation muli sa isang hiwalay na kaso.
    Ano ang naging ruling ng CTA En Banc? Ibinasura ng CTA En Banc ang parehong petisyon ng CIR dahil sa forum shopping. Nadama nila na ang magkahiwalay na demanda para sa isa’t isa mula sa resulta na nabuo ang forum shopping.
    Ano ang naging ruling ng Korte Suprema? Sumang-ayon ang Korte Suprema na nagkasala ang CIR sa forum shopping, ngunit itinama ang CTA En Banc at sinabing isa lamang sa mga petisyon ang dapat ibinasura upang payagan ang CIR na ipagpatuloy ang isa pang petisyon.
    Bakit hindi ibinasura ng Korte Suprema ang parehong petisyon? Itinuturing ng Korte Suprema na ang pagbasura sa parehong apela ay isang malupit na parusa, na nagsasaad na bagama’t hindi maaaring magsampa ang CIR ng maraming apela, mayroon silang karapatang humingi ng remedyo mula sa hindi kanais-nais na paghatol.
    Ano ang praktikal na implikasyon ng desisyon na ito? Ang desisyon na ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng pag-iwas sa forum shopping at nagpapakita ng linaw kung paano haharapin ang forum shopping pagdating sa mga parusa, tinitiyak na ang mga partido ay hindi tinatanggihan ng pagkakataong maghanap ng remedyo kung kinakailangan.

    Ang desisyong ito ay nagsisilbing paalala sa lahat ng mga partido na nagsasampa ng mga kaso sa korte na tiyaking hindi sila gumagawa ng forum shopping. Nakasaad dito na mahalagang magsampa lamang ng isang kaso sa bawat isyu at ang kaso ay kumakatawan sa kanilang lahat sa panahon ng demand. Kasama rin dito na ang paggawa ng forum shopping ay may malubhang kahihinatnan.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng ruling na ito sa mga partikular na pangyayari, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuring ito ay ibinigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: CIR vs Norkis Trading Co. Inc., G.R. Nos. 251306-07, June 16, 2021

  • Kawalan ng Awtoridad sa Pag-audit: Ang Pagiging Balido ng Pag-assess ng Buwis

    Sa desisyon na ito, pinagtibay ng Korte Suprema na ang isang pag-assess ng buwis ay walang bisa kung ang revenue officer na nagsagawa ng audit ay walang Letter of Authority (LOA) mula sa Commissioner of Internal Revenue (CIR). Ito ay nangangahulugan na ang mga taxpayers ay protektado laban sa mga arbitraryong pag-audit at dapat lamang silang sumailalim sa mga pagsisiyasat na pinahintulutan ng batas. Ang desisyon na ito ay nagbibigay diin sa kahalagahan ng pagsunod sa mga itinakdang pamamaraan sa pag-assess ng buwis upang matiyak ang pagiging patas at makatarungan.

    Ang Kuwento sa Likod ng Pag-audit: Kailan Ito Nagiging Balido?

    Ang kasong ito ay nagsimula nang ang Himlayang Pilipino Plans, Inc. ay hinamon ang pag-assess ng buwis na ipinataw ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) para sa taong 2009. Ang pangunahing argumento ng Himlayang Pilipino ay ang revenue officer na nagsagawa ng audit ay walang Letter of Authority (LOA). Ayon sa kanila, ang orihinal na LOA ay nagpapahintulot kay Ruby Cacdac na magsagawa ng audit, ngunit si Bernard Bagauisan ang aktuwal na nagsagawa nito batay sa isang memorandum of assignment. Dahil dito, iginiit ng Himlayang Pilipino na ang pag-assess ay walang bisa.

    Ayon sa Korte Suprema, kailangan ang Letter of Authority (LOA) upang bigyan ng kapangyarihan ang isang revenue officer na magsagawa ng audit. Ito ay batay sa Seksyon 13 ng National Internal Revenue Code (NIRC) na nagtatakda na ang isang revenue officer ay dapat magkaroon ng LOA na inisyu ng Revenue Regional Director bago magsagawa ng pagsisiyasat. Bukod pa rito, ayon sa Revenue Memorandum Order (RMO) No. 43-90, kung ang isang kaso ay muling italaga sa ibang revenue officer, kailangan ang bagong LOA.

    C. Other policies for issuance of L/As.

    x x x x

    5. Any re-assignment/transfer of cases to another RO(s), and revalidation of L/As which have already expired, shall require the issuance of a new L/A, with the corresponding notation thereto, including the previous L/A number and date of issue of said L/As.

    Sa kaso ng Himlayang Pilipino, walang bagong LOA na inisyu nang italaga ang kaso kay Bagauisan. Ang memorandum of assignment na nilagdaan ni Revenue District Officer Nacar ay hindi sapat upang bigyan siya ng awtoridad na magsagawa ng audit. Dahil dito, ang Korte Suprema ay nagdesisyon na walang awtoridad si Bagauisan na magsagawa ng audit at ang pag-assess ay walang bisa.

    Idinagdag pa ng Korte Suprema na ang kakulangan sa awtoridad ng revenue officer ay katumbas ng kawalan ng LOA mismo, na nagreresulta sa isang walang-bisang pag-assess. Bilang walang-bisang pag-assess, wala itong legal na epekto. Kahit na hindi agad naungkat ng Himlayang Pilipino ang isyu ng awtoridad ng revenue officer, pinahintulutan pa rin ng Korte na isaalang-alang ito dahil ito ay may kinalaman sa intrinsic validity ng pag-assess.

    Ang desisyon na ito ay nagbibigay-diin sa kahalagahan ng pagsunod sa mga proseso at regulasyon sa pag-assess ng buwis. Layunin nito na protektahan ang mga taxpayers mula sa mga arbitraryong aksyon ng mga revenue officers at tiyakin na ang mga pag-audit ay isinasagawa lamang ng mga awtorisadong opisyal na may tamang LOA.

    FAQs

    Ano ang Letter of Authority (LOA)? Ang LOA ay isang dokumento na nagbibigay ng awtoridad sa isang revenue officer na magsagawa ng audit sa mga libro at rekord ng isang taxpayer. Ito ay kinakailangan upang matiyak na ang audit ay legal at naaayon sa batas.
    Bakit mahalaga ang LOA? Ang LOA ay mahalaga dahil ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayers laban sa mga arbitraryong aksyon ng mga revenue officers. Tinitiyak nito na ang audit ay isinasagawa lamang ng mga awtorisadong opisyal.
    Ano ang mangyayari kung walang LOA ang isang revenue officer? Kung ang isang revenue officer ay walang LOA, ang kanyang isinagawang audit ay walang bisa. Ang anumang pag-assess na nagmula sa walang-bisang audit ay walang legal na epekto.
    Kailan kailangan ang bagong LOA? Ayon sa Revenue Memorandum Order No. 43-90, kailangan ang bagong LOA kapag ang isang kaso ay muling italaga sa ibang revenue officer. Tinitiyak nito na ang bagong revenue officer ay may tamang awtoridad na magsagawa ng audit.
    Sino ang may awtoridad na mag-isyu ng LOA? Ang mga Regional Directors, Deputy Commissioners, at ang Commissioner lamang ang may awtoridad na mag-isyu ng LOA. Ang ibang opisyal ay maaaring mag-isyu ng LOA kung may pahintulot mula sa Commissioner.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga taxpayers? Ang desisyong ito ay nagbibigay proteksyon sa mga taxpayers laban sa mga walang-bisang pag-assess ng buwis. Kung ang audit ay isinagawa ng isang revenue officer na walang LOA, ang taxpayer ay may karapatang hamunin ang pag-assess.
    Paano dapat kumilos ang isang taxpayer kapag may dumating na revenue officer? Dapat tiyakin ng taxpayer na ang revenue officer ay may LOA at ang pangalan ng revenue officer ay nakasaad sa LOA. Maaari ring hingin ang identification card ng revenue officer para makumpirma ang pagkakakilanlan.
    Ano ang dapat gawin kung ang LOA ay hindi wasto? Kung ang LOA ay hindi wasto o walang LOA ang revenue officer, maaaring humingi ng legal na payo ang taxpayer at hamunin ang validity ng audit at anumang pag-assess na magmumula rito.

    Ang pagpapawalang-bisa sa pag-assess ng buwis dahil sa kawalan ng Letter of Authority ay nagpapakita ng pagkilala ng Korte Suprema sa karapatan ng mga taxpayers at ang kahalagahan ng pagsunod sa tamang proseso sa pag-assess ng buwis. Mahalaga na maging maingat ang mga taxpayers at alamin ang kanilang mga karapatan upang maprotektahan ang kanilang mga interes.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: HIMLAYANG PILIPINO PLANS, INC. VS. COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 241848, May 14, 2021