ASG Law

Tag: Commercial Litigation

  • Paano Makakaapekto ang Pagkakait ng Pagpapaliban sa Pagharap ng Sagot sa Iyong Negosyo?

    Importante na Sundin ang mga Panuntunan sa Pagpapaliban sa Pagharap ng Sagot upang Maiwasan ang Pagkakait ng Karapatan

    Sioland Development Corporation, as Represented by CEO Elizabeth Sio, Petitioner, vs. Fair Distribution Center Corporation, Represented by Esteban L. Alba, Jr., Respondent. G.R. No. 199539, August 09, 2023

    Ang pagkakait ng karapatan sa pagpapaliban sa pagharap ng sagot ay maaaring magdulot ng malaking epekto sa iyong negosyo. Sa kaso ng Sioland Development Corporation laban sa Fair Distribution Center Corporation, napatunayan na ang pagkakait ng karapatan na maghain ng sagot sa loob ng itinakdang panahon ay maaaring magresulta sa pagkakait ng pagkakataon na ipagtanggol ang iyong sarili sa hukuman. Mahalaga na maintindihan ang mga legal na prinsipyong ito upang masiguro na hindi mapapalitan ng default judgment ang iyong karapatan.

    Ang kaso ay nagsimula nang maghain ng reklamo ang Fair Distribution Center Corporation laban sa Sioland Development Corporation para sa koleksyon ng halagang P800,894.27. Ang pangunahing isyu ay ang pagkakait ng karapatan sa pagpapaliban sa pagharap ng sagot ng Sioland Development Corporation, na nagresulta sa pagkakait ng kanilang karapatan na maghain ng sagot at ipagtanggol ang kanilang sarili sa hukuman.

    Legal na Konteksto

    Ang mga legal na prinsipyong may kaugnayan sa kaso ay nakasaad sa Seksyon 3 ng Rule 9 ng 1997 Rules of Civil Procedure, na nagsasaad na ang hukuman ay dapat, sa pamamagitan ng mosyon ng nagrereklamo, magdeklara ng default sa kaso ng hindi paghahain ng sagot sa loob ng itinakdang panahon. Ang prinsipyong ito ay mahalaga upang masiguro na ang mga kaso ay maayos na naresolba sa loob ng itinakdang panahon.

    Ang default ay nangangahulugan na ang nagrereklamo ay maaaring maghain ng ebidensya ex parte, at ang hukuman ay maaaring magbigay ng default judgment na nakabatay sa ebidensyang ito. Ang default judgment ay isang desisyon na ginawa ng hukuman nang walang paglilitis, at ito ay maaaring magresulta sa pagkakait ng karapatan ng nasasakdal na maghain ng sagot at ipagtanggol ang kanilang sarili.

    Halimbawa, kung ikaw ay isang negosyante na may utang sa isang supplier, at hindi ka nakapagbigay ng sagot sa loob ng itinakdang panahon, maaaring ideklara ka ng hukuman na nasa default, at ang iyong supplier ay maaaring maghain ng ebidensya ex parte upang makakuha ng default judgment laban sa iyo.

    Ang Seksyon 14 ng Artikulo VIII ng 1987 Konstitusyon ay nagsasaad na walang desisyon ang maaaring gawin ng anumang hukuman nang hindi malinaw at buong inilalarawan ang mga katotohanan at batas kung saan ito nakabatay. Ang prinsipyong ito ay mahalaga upang masiguro na ang mga desisyon ng hukuman ay malinaw at batay sa mga katotohanan at batas.

    Pagsusuri ng Kaso

    Ang Fair Distribution Center Corporation ay isang korporasyon na nakarehistro na nagbebenta ng mga produkto ng Universal Food Corporation (UFC), habang ang Sioland Development Corporation ay isa sa kanilang mga kostumer. Ang Fair Distribution Center Corporation ay nag-deliver ng iba’t ibang uri ng merchandise sa Sioland Development Corporation sa mga buwan ng Nobyembre at Disyembre 2007, na napatunayan ng mga charge at sales invoices.

    Noong Setyembre 8, 2008, nagpadala ang Fair Distribution Center Corporation ng Demand Letter sa Sioland Development Corporation para sa agarang pagbabayad ng halagang P800,894.27 na kumakatawan sa kanilang hindi nabayaran na mga account. Sa kabila ng demand, hindi nagbayad ang Sioland Development Corporation, kaya’t napilitan ang Fair Distribution Center Corporation na maghain ng reklamo para sa koleksyon ng halaga ng pera sa Regional Trial Court (RTC) ng San Pablo City.

    Natanggap ng Sioland Development Corporation ang Summons noong Setyembre 29, 2008 sa pamamagitan ng personal na serbisyo. Noong Oktubre 14, 2008, naghain ang Sioland Development Corporation ng Formal Entry of Appearance with Motion for Extension of Time to File Responsive Pleading, at nagmakaawa para sa karagdagang 15 araw o hanggang Oktubre 29, 2008 upang maghain ng kanilang Sagot. Ang RTC ay pumayag sa kanilang mosyon sa pamamagitan ng Order noong Oktubre 29, 2008.

    Sa parehong araw, naghain ang Sioland Development Corporation ng Second Motion for Extension of Time to File Responsive Pleading, na nagmakaawa para sa karagdagang panahon ng 10 araw o hanggang Nobyembre 8, 2008. Ang RTC ay pumayag sa kanilang mosyon at binigyan ang Sioland Development Corporation ng hindi na maaaring palawigin na panahon ng 10 araw o hanggang Nobyembre 8, 2008 upang maghain ng kanilang Sagot.

    Sa kabila ng ikalawang extension, hindi pa rin naghain ng Sagot ang Sioland Development Corporation at sa halip, naghain noong Nobyembre 10, 2008, sa pamamagitan ng registered mail, ng Last Motion for Extension of Time to File Responsive Pleading, na muli ay nagmakaawa para sa karagdagang 10 araw mula Nobyembre 8, 2008 o hanggang Nobyembre 18, 2008 upang maghain ng kanilang Sagot. Ang RTC ay naglabas ng Order na nangangailangan sa Fair Distribution Center Corporation na maghain ng kanilang komento/oposisyon sa ikatlong mosyon ng Sioland Development Corporation.

    Sa wakas noong Nobyembre 19, 2008, naghain ang Sioland Development Corporation ng kanilang Sagot kasama ang Counterclaim sa pamamagitan ng registered mail, na inaamin ang kanilang mga pagbili mula sa Fair Distribution Center Corporation ngunit nag-aangkin na ito ay nabayaran na nang buo. Ang Sioland Development Corporation ay nagpahayag na sa ilalim ng kasunduan sa paghahatid na pumasok sila sa Fair Distribution Center Corporation, dapat bayaran ang lahat ng natitirang obligasyon sa loob ng dalawampu’t isang (21) araw mula sa paghahatid, kung hindi, hindi na magagawa ang mga susunod na paghahatid. Inihayag nila na na-settle na nila ang lahat ng kanilang mga monetary obligation sa Fair Distribution Center Corporation, na ipinakita ng mga karagdagang at susunod na mga paghahatid na ginawa ng huli.

    Nakita ng RTC na ang Sagot ng Sioland Development Corporation ay naipasok lamang noong Nobyembre 19, 2008, kaya’t gumalaw ang Fair Distribution Center Corporation upang ideklara ang Sioland Development Corporation na nasa default. Noong Enero 8, 2009, pumayag ang RTC sa mosyon at idineklara ang Sioland Development Corporation na nasa default.

    Sa kanilang Order noong Enero 14, 2009, inilatag ng RTC ang ex parte reception of evidence noong Enero 30, 2009. Sa panahon ng paghahain ng ebidensya ex parte, isinumite ng Fair Distribution Center Corporation ang kanilang mga sales at charge invoices, demand letter, counter receipts, at inventory transmittals. Naghain din sila ng tatlong saksi, sina Esteban Alba, Jr., Annie Magsino, at Alquin Calabia, na nagpapatunay sa katotohanan at katotohanan ng mga dokumento. Pagkatapos nito, pormal na inalok ng Fair Distribution Center Corporation ang kanilang ebidensya, na inamin ng hukuman alinsunod sa kanilang Order noong Marso 23, 2009.

    Noong Abril 14, 2009, nagbigay ang RTC ng Desisyon na nagdeklara na ang Sioland Development Corporation ay may pananagutan sa principal amount na P800,894.27 plus legal interest, attorney’s fees, at costs of suit. Ang RTC ay nagpasiya:

    Mula sa mga ebidensyang iniharap ng nagsasakdal na binubuo ng mga dokumentaryong ebidensyang ipinakita at naka-marka bilang ebidensya gayundin ang patotoo ng nagsasakdal na hindi nakontra, ang Korte ay kumbinsido na ang nagsasakdal ay may karapatan sa relief na ipinagdasal sa Reklamo.

    Ang Sioland Development Corporation ay naghain ng Motion for New Trial/Motion for Reconsideration, na nag-aangkin ng excusable negligence ng kanilang abogado sa paghuli ng paghahain ng kanilang Sagot. Itinatanggi ng RTC ang mosyon sa kanilang Order noong Oktubre 6, 2009.

    Ang Sioland Development Corporation ay nag-apel sa Court of Appeals (CA) at nag-argumento na: nabigo ang hukuman ng paglilitis na magbigay ng anumang batas o hurisprudensya kung saan nakabatay ang kanilang desisyon; ideklara sila na nasa default sa kabila ng paghahain ng Sagot; at hindi tama ang mga award ng attorney’s fees at costs of suit.

    Sa kanilang Desisyon, sumang-ayon ang CA na nabigo ang RTC na malinaw na ilarawan ang mga katotohanan at batas kung saan nakabatay ang kanilang desisyon. Sa halip na ibalik ang kaso, nagpatuloy ang CA sa pagresolba ng parehong upang maiwasan ang karagdagang pagkaantala sa pagresolba nito.

    Pagkatapos suriin ang mga rekord, ginawa ng CA ang sumusunod na desisyon tungkol sa pananagutan ng Sioland Development Corporation:

    Bilang nagsasakdal sa kasong ito, ang nagsasakdal-appellee ay may responsibilidad na patunayan ang kanilang kaso sa pamamagitan ng preponderance of evidence. Upang patunayan ang kanilang claim, nagpahayag ang nagsasakdal-appellee ng Esteban Alba, Jr., ang kanilang liaison at legal officer. Si Alba ay nagpahayag tungkol sa maraming transaksyon sa pagitan ng nagsasakdal-appellee at defendant-appellant, at sa kaugnayan nito, kinilala niya ang mga sales at charge invoices na inisyu ng nagsasakdal-appellee, gayundin ang lagda ng empleyado ng defendant-appellant sa mga sales at charge invoices, na nagpapatunay sa pagtanggap ng merchandise.

    Tungkol sa isyu ng default, natagpuan ng CA na ang Sagot ng Sioland Development Corporation ay talagang naipasok sa labas ng reglementary period. Pinagtuunan nila na binigyan ng dalawang extension of time ang Sioland Development Corporation upang maghain ng kanilang Sagot, at gayunpaman, humingi pa rin ito ng ikatlong extension na tama namang itinanggi ng RTC. Malinaw na ang extended period upang maghain ng Sagot ay lumipas na kaya’t hindi na mahalaga ang pagtanggi ng RTC sa ikatlong mosyon para sa extension ng Sioland Development Corporation.

    Ang CA ay nagpaliwanag pa na hindi masisisi ang RTC sa pagtanggi sa mosyon ng Sioland Development Corporation para sa bagong paglilitis o muling pagsasaalang-alang dahil nabigo itong patunayan ang pandaraya, aksidente, pagkakamali o excusable negligence, at na ang kanilang mosyon ay malinaw na kulang sa meritorious defense.

    Gayunpaman, sumang-ayon ang CA sa Sioland Development Corporation na nagkamali ang RTC sa pag-award ng attorney’s fees dahil hindi ito dapat na iaward tuwing nananalo ang isang partido sa isang kaso. Napansin ng CA na hindi nagpahayag ang Fair Distribution Center Corporation ng nakasulat na kontrata na pumasok sila sa kanilang abogado, at nabigo rin silang masatisfactorily na ijustipika ang kanilang claim para sa attorney’s fees.

    Ang dispositive portion ng Desisyon ng CA ay nagbasa:

    WHERFORE, ang Desisyon na may petsang Abril 14, 2009 na ginawa ng RTC, Branch 29, ng San Pablo City, sa Civil Case No. SP-6522(08) ay SET ASIDE. Sa halip nito, pumapasok ang isang bagong hatol, na magbabasa, gayon:

    WHERFORE, ang hatol ay pumapabor sa nagsasakdal na Fair Distribution Center Corporation at laban sa nasasakdal na Sioland Development Corporation, na inuutusan ang huli na magbayad sa una ng halagang [P]800,894.27 bilang principal obligation plus legal interest mula sa petsa ng demand noong Setyembre 8, 2008 hanggang sa ganap na bayaran.

    SO ORDERED.

    Ang Sioland Development Corporation ay nagalit at bahagyang gumalaw para sa muling pagsasaalang-alang, ngunit itinatanggi ang kanilang mosyon. Kaya’t ang kasalukuyang petisyon sa batayan na nagkamali ang CA at labis na nagalit sa kanilang diskresyon:

    A) SA PAGTANGGI SA MOSYON PARA SA BAHAGYANG MULING PAGSAALANG-ALANG NG PETISYONER AT SA HINDI PAG-IBALIK NG KANILANG NAUNANG DESISYON NA PUMASOK NG BAGONG HATOL SA HALIP NG DESISYON NA MAY PETSANG ABRIL 14, 2009, NA GINAWA NG RTC BRANCH 29, SAN PABLO CITY SA CIVIL CASE NO. SP-6522(08);

    B) SA PAGBIBIGAY NG KANILANG BAGONG HATOL SA HINDI PAGSUNOD SA SEKSYON 14, ARTIKULO VIII NG KONSTITUSYON AT SEKSYON 1, RULE 36 NG 1997 RULES OF CIVIL PROCEDURE;

    C) KAPAG HINDI NILA IBAALIK ANG KASONG ITO SA HUKUMAN NG PINAGMULAN PARA SA KARAGDAGANG PAGLILITIS AT PAGTANGGAP NG EBIDENSYA NG NASAKDAL.

    Ang Sioland Development Corporation ay nag-argumento sa kanilang Memorandum na hindi maaaring i-validate ng CA ang desisyon ng RTC na idineklara nilang void para sa paglabag sa Seksyon 14, Artikulo VIII ng 1987 Konstitusyon at Seksyon 1, Rule 36 ng 1997 Rules of Civil Procedure. Pinanindigan pa nila na walang desisyon na dapat na gamutin o i-validate, at ang dapat gawin sa ilalim ng mga kalagayan ay ideklara ang nullity ng desisyon ng RTC at ibalik ang kaso sa hukuman ng pinagmulan upang itama ang kanilang pagkakamali.

    Bukod dito, kung sakaling tama ang ginawa ng CA sa kanilang mga factual findings at pumasok ng bagong hatol, opinyon ng Sioland Development Corporation na ang Desisyon ng CA ay null and void din. Hindi nila sinipi ang isang hurisprudensya o probisyon ng batas tungkol sa hindi nabayaran na utang o obligasyon, sa paglabag sa malinaw na mandato ng 1987 Konstitusyon at ng Rules of Civil Procedure.

    Sa huli, pinanindigan ng Sioland Development Corporation na hindi sila dapat na ideklara na nasa default, at na dapat ibalik ang kaso sa RTC. Kahit na may pagkakamali o pagkakamali sa bahagi ng kanilang dating abogado sa paghuli ng paghahain ng kanilang Sagot, ang balid at meritorious defense ng Sioland Development Corporation ay hindi dapat sa anumang paraan na mapinsala. Bagamat negligence o oversight ng dating abogado de parte ng Sioland Development Corporation, dapat na paluwagin ang procedural technicality kung saan ang mga lapses ng mga abogado ay nagpahirap sa mga kliyente ng kanilang araw sa hukuman.

    Sa kanilang bahagi, nag-argumento ang Fair Distribution Center Corporation na ang CA ay kumilos sa loob ng kanilang kapangyarihan nang ginawa nila ang mga kinakailangang factual findings batay sa mga rekord, mga patotoo ng mga saksi, at mga dokumentaryong ebidensyang ipinahayag at isinumite ng Fair Distribution Center Corporation, upang maiwasan ang karagdagang pagkaantala sa pagresolba ng kaso.

    Ang Fair Distribution Center Corporation ay nagpaliwanag din na ang Desisyon ng CA na may petsang Mayo 31, 2011 ay sumunod sa mga kinakailangan ng Seksyon 14, Artikulo VIII ng 1987 Konstitusyon at ng Seksyon 1, Rule 36 ng Rules of Civil Procedure dahil ito ay naglalaman ng mga findings of facts at batas.

    Sa huli, binigyang-diin ng Fair Distribution Center Corporation na ang apela ay naipasok sa ilalim ng Rule 41, ng Rules of Court, kung saan ang mga tanong ng katotohanan o mga mixed questions ng katotohanan at batas ay tatalakayin. Dahil ang mga findings of facts ay nagawa na ng CA, walang pangangailangan na ibalik ang kaso sa mas mababang hukuman para sa karagdagang pagtanggap ng ebidensya.

    Praktikal na Implikasyon

    Ang desisyon sa kasong ito ay maaaring magkaroon ng malaking epekto sa mga katulad na kaso sa hinaharap. Mahalaga para sa mga negosyo na maging maingat sa paghahain ng kanilang mga sagot sa loob ng itinakdang panahon upang maiwasan ang pagkakait ng kanilang karapatan na maghain ng sagot at ipagtanggol ang kanilang sarili sa hukuman.

    Para sa mga negosyo, mahalaga na magkaroon ng sistema ng pagsunod sa mga legal na kinakailangan upang maiwasan ang mga pagkakamali na maaaring magresulta sa pagkakait ng kanilang karapatan. Mahalaga rin na magkaroon ng abogado na maaasahan na makakatulong sa kanila sa paghahain ng kanilang mga sagot sa loob ng itinakdang panahon.

    Para sa mga may-ari ng ari-arian, mahalaga na magkaroon ng dokumentasyon ng lahat ng kanilang mga transaksyon upang maiwasan ang mga pagkakamali na maaaring magresulta sa pagkakait ng kanilang karapatan. Mahalaga rin na magkaroon ng abogado na maaasahan na makakatulong sa kanila sa paghahain ng kanilang mga sagot sa loob ng itinakdang panahon.

    Para sa mga indibidwal, mahalaga na magkaroon ng kaalaman sa mga legal na prinsipyong ito upang maiwasan ang mga pagkakamali na maaaring magresulta sa pagkakait ng kanilang karapatan. Mahalaga rin na magkaroon ng abogado na maaasahan na makakatulong sa kanila sa paghahain ng kanilang mga sagot sa loob ng itinakdang panahon.

    Mga Pangunahing Aral

    • Mahalaga na sundin ang mga panuntunan sa pagpapaliban sa pagharap ng sagot upang maiwasan ang pagkakait ng karapatan.
    • Ang pagkakait ng karapatan sa pagpapaliban sa pagharap ng sagot ay maaaring magresulta sa pagkakait ng pagkakataon na ipagtanggol ang iyong sarili sa hukuman.
    • Ang mga desisyon ng hukuman ay dapat malinaw at batay sa mga katotohanan at batas.

    Mga Madalas Itanong

    Ano ang ibig sabihin ng default sa konteksto ng isang kaso?

    Ang default ay nangangahulugan na ang nasasakdal ay nabigo na maghain ng sagot sa loob ng itinakdang panahon, kaya’t ang hukuman ay maaaring magbigay ng default judgment na nakabatay sa ebidensyang iniharap ng nagrereklamo.

    Ano ang maaaring gawin ng isang nasasakdal na nasa default?

    Ang nasasakdal na nasa default ay maaaring maghain ng mosyon upang i-lift ang order ng default, maghain ng mosyon para sa bagong paglilitis, o maghain ng petisyon para sa relief mula sa hatol.

    Ano ang mga kinakailangan para sa isang mosyon upang i-lift ang order ng default?

    Ang mosyon upang i-lift ang order ng default ay dapat magpaliwanag ng dahilan ng hindi paghahain ng sagot, tulad ng pandaraya, aksidente, pagkakamali, o excusable negligence, at dapat magpahayag ng meritorious defense.

    Ano ang ibig sabihin ng excusable negligence?

    Ang excusable negligence ay nangangahulugan na ang hindi paghahain ng sagot ay dahil sa isang dahilan na hindi maaaring iwasan ng nasasakdal, tulad ng isang biglaang sakit o isang natural na kalamidad.

    Ano ang mga kinakailangan para sa isang mosyon para sa bagong paglilitis?

    Ang mosyon para sa bagong paglilitis ay dapat magpaliwanag ng dahilan ng hindi paghahain ng sagot, tulad ng pandaraya, aksidente, pagkakamali, o excusable negligence, at dapat magpahayag ng meritorious defense.

    Ano ang ibig sabihin ng meritorious defense?

    Ang meritorious defense ay isang depensa na may sapat na katibayan upang patunayan na ang nasasakdal ay hindi dapat na may pananagutan sa mga alegasyon ng nagrereklamo.

    Ano ang mga kinakailangan para sa isang petisyon para sa relief mula sa hatol?

    Ang petisyon para sa relief mula sa hatol ay dapat magpaliwanag ng dahilan ng hindi paghahain ng sagot, tulad ng pandaraya, aksidente, pagkakamali, o excusable negligence, at dapat magpahayag ng meritorious defense.

    Ano ang maaaring gawin ng isang nasasakdal na nasa default upang maiwasan ang default judgment?

    Ang nasasakdal na nasa default ay maaaring maghain ng mosyon upang i-lift ang order ng default, maghain ng mosyon para sa bagong paglilitis, o maghain ng petisyon para sa relief mula sa hatol.

    Ano ang mga kinakailangan para sa isang apela mula sa default judgment?

    Ang apela mula sa default judgment ay dapat magpaliwanag ng dahilan ng hindi paghahain ng sagot, tulad ng pandaraya, aksidente, pagkakamali, o excusable negligence, at dapat magpahayag ng meritorious defense.

    Ano ang mga kinakailangan para sa isang petisyon para sa certiorari?

    Ang petisyon para sa certiorari ay dapat magpaliwanag ng dahilan ng hindi paghahain ng sagot, tulad ng pandaraya, aksidente, pagkakamali, o excusable negligence, at dapat magpahayag ng meritorious defense.

    Ang ASG Law ay dalubhasa sa commercial litigation. Makipag-ugnayan sa amin o mag-email sa hello@asglawpartners.com upang magtakda ng konsultasyon.

  • Hindi Mo Partido sa Kontrata, Hindi Mo Puwedeng Gamitin ang Arbitration Clause Nito: Pagtatalakay sa Gilat v. UCPB

    Hindi Mo Partido sa Kontrata, Hindi Mo Puwedeng Gamitin ang Arbitration Clause Nito

    G.R. No. 189563, April 07, 2014

    Sa mundo ng negosyo, madalas na kailangan ang surety bond para masiguro ang pagbabayad o pagtupad sa isang kontrata. Pero paano kung magkaroon ng problema at gusto ng surety na gamitin ang arbitration clause sa pangunahing kontrata kahit hindi naman siya partido rito? Dito papasok ang kaso ng Gilat Satellite Networks, Ltd. v. United Coconut Planters Bank General Insurance Co., Inc., kung saan nilinaw ng Korte Suprema ang limitasyon ng karapatan ng isang surety pagdating sa arbitration clause ng principal contract.

    INTRODUKSYON

    Isipin mo na ikaw ay isang negosyante na bumibili ng mamahaling kagamitan para sa iyong kompanya. Para masiguro na mababayaran mo ito, kumuha ka ng surety bond. Ngunit sa hindi inaasahang pangyayari, hindi mo nakayanan magbayad. Ang tanong, maaari bang gamitin ng insurance company na nag-isyu ng surety bond ang arbitration clause na nakasaad sa kontrata mo sa supplier ng kagamitan para maiwasan ang direktang demanda laban sa kanila?

    Sa kasong ito, bumili ang One Virtual mula sa Gilat Satellite Networks, Ltd. ng mga telecommunications equipment. Para masiguro ang pagbabayad, kumuha ang One Virtual ng surety bond mula sa UCPB General Insurance Co., Inc. Nang hindi makabayad ang One Virtual, sinampahan ng Gilat ng kaso ang UCPB para kolektahin ang halaga ng surety bond. Ipinagtanggol naman ng UCPB ang sarili sa argumento na dapat dumaan muna sa arbitration ang Gilat at One Virtual dahil may arbitration clause sa pagitan nila, bago nila masingil ang UCPB.

    Ang pangunahing tanong sa kasong ito ay kung maaaring gamitin ng surety (UCPB), na hindi partido sa principal contract (Purchase Agreement sa pagitan ng Gilat at One Virtual), ang arbitration clause na nakapaloob dito para mapigilan ang demanda laban sa kanila.

    LEGAL NA KONTEKSTO

    Para lubos na maintindihan ang kasong ito, mahalagang alamin muna ang ilang legal na konsepto.

    Suretyship

    Ayon sa Artikulo 2047 ng Civil Code, ang suretyship ay isang kontrata kung saan ang isang tao (surety) ay nangangakong mananagot sa obligasyon ng ibang tao (principal debtor) sa isang creditor. Mahalaga ring tandaan na ayon sa Artikulo 1216 ng Civil Code: “The creditor may proceed against any one of the solidary debtors or some or all of them simultaneously. The demand made against one of them shall not be an obstacle to those which may subsequently be directed against the others, so long as the debt has not been fully collected.” Ibig sabihin, sa isang surety agreement, solidary ang pananagutan ng principal debtor at surety. Direkta at agad na maaaring habulin ng creditor ang surety kahit hindi pa niya kinakailangan habulin muna ang principal debtor.

    Sa madaling salita, parang co-borrower ang surety. Kung hindi makabayad ang principal debtor, diretso sa surety ang creditor para maningil. Hindi na kailangan pang hintayin o habulin muna ang principal debtor.

    Arbitration

    Ang arbitration naman ay isang alternatibong paraan ng pagresolba ng dispute sa labas ng korte. Ito ay pinapayagan sa ilalim ng Republic Act No. 9285 o ang Alternative Dispute Resolution Act of 2004. Ang arbitration ay madalas na mas mabilis at mas mura kumpara sa litigation sa korte.

    Ngunit mahalagang tandaan na ang arbitration ay nakabatay sa kasunduan. Kung walang kasunduan ang mga partido na mag-arbitrate, hindi maaaring pilitin ang sinuman na dumaan dito. Ayon sa Section 24 ng RA 9285: “Referral to arbitration. – A court before which litigation is brought in an issue which is the subject of an arbitration agreement shall, if at least one party so requests not later than the pre-trial conference, or upon the request of both parties thereafter, refer the parties to arbitration unless it finds that the arbitration agreement is null and void, inoperative or incapable of being performed.”

    Ibig sabihin, para mapunta sa arbitration ang isang kaso, kailangan may arbitration agreement at isa sa mga partido ang humiling nito sa korte.

    PAGBUKLAS SA KASO

    Balikan natin ang kaso ng Gilat v. UCPB. Narito ang naging takbo ng kaso:

    1. Purchase Order at Surety Bond: Nag-issue ang One Virtual ng purchase order sa Gilat para sa telecommunications equipment. Para masiguro ang pagbabayad, kumuha ang One Virtual ng surety bond mula sa UCPB na pabor sa Gilat.
    2. Hindi Pagbabayad at Demanda: Hindi nakabayad ang One Virtual sa takdang petsa. Nagpadala ng demand letter ang Gilat sa UCPB para bayaran ang surety bond. Dahil hindi nagbayad ang UCPB, nagsampa ng kaso ang Gilat sa Regional Trial Court (RTC) ng Makati.
    3. Desisyon ng RTC: Pinaboran ng RTC ang Gilat at inutusan ang UCPB na bayaran ang halaga ng surety bond kasama ang interes at attorney’s fees. Sinabi ng RTC na malinaw ang pananagutan ng UCPB bilang surety.
    4. Apela sa Court of Appeals (CA): Umapela ang UCPB sa CA. Binaliktad ng CA ang desisyon ng RTC. Ayon sa CA, dapat dumaan muna sa arbitration ang Gilat at One Virtual dahil may arbitration clause sa Purchase Agreement nila. Dapat daw isama sa arbitration ang UCPB dahil accessory contract lang ang surety bond sa Purchase Agreement.
    5. Pag-apela sa Korte Suprema: Hindi sumang-ayon ang Gilat sa desisyon ng CA kaya umakyat sila sa Korte Suprema.

    Sa Korte Suprema, iginiit ng Gilat na walang basehan ang CA na i-dismiss ang kaso at i-utos ang arbitration dahil hindi naman partido ang UCPB sa Purchase Agreement na may arbitration clause. Dagdag pa nila, hindi rin humiling ng arbitration ang One Virtual.

    Sa kabilang banda, sinabi naman ng UCPB na dahil accessory contract lang ang surety bond sa Purchase Agreement, sakop din sila ng arbitration clause nito. Maaari daw nilang gamitin ang depensa ng principal debtor (One Virtual), kasama na ang arbitration clause.

    Nagdesisyon ang Korte Suprema na pumanig sa Gilat. Ayon sa Korte Suprema:

    “First, we have held in Stronghold Insurance Co. Inc. v. Tokyu Construction Co. Ltd., that ‘[the] acceptance [of a surety agreement], however, does not change in any material way the creditor’s relationship with the principal debtor nor does it make the surety an active party to the principal creditor-debtor relationship. In other words, the acceptance does not give the surety the right to intervene in the principal contract. The surety’s role arises only upon the debtor’s default, at which time, it can be directly held liable by the creditor for payment as a solidary obligor.’ Hence, the surety remains a stranger to the Purchase Agreement. We agree with petitioner that respondent cannot invoke in its favor the arbitration clause in the Purchase Agreement, because it is not a party to that contract.”

    Dagdag pa ng Korte Suprema:

    “Third, sureties do not insure the solvency of the debtor, but rather the debt itself. They are contracted precisely to mitigate risks of non-performance on the part of the obligor. This responsibility necessarily places a surety on the same level as that of the principal debtor. The effect is that the creditor is given the right to directly proceed against either principal debtor or surety. This is the reason why excussion cannot be invoked. To require the creditor to proceed to arbitration would render the very essence of suretyship nugatory and diminish its value in commerce.”

    Binigyang-diin ng Korte Suprema na ang surety bond ay hiwalay at naiibang kontrata sa Purchase Agreement. Hindi partido ang UCPB sa Purchase Agreement, kaya hindi nila maaaring gamitin ang arbitration clause nito. Ang surety ay nananagot agad kapag hindi nakabayad ang principal debtor. Hindi kailangan dumaan muna sa arbitration bago masingil ang surety.

    Kaya naman, ibinalik ng Korte Suprema ang desisyon ng RTC na nag-uutos sa UCPB na bayaran ang Gilat, ngunit binago ang interes. Inutusan ng Korte Suprema ang UCPB na magbayad ng legal interest na 6% kada taon simula noong June 5, 2000 (unang demand letter) hanggang sa tuluyang mabayaran ang utang.

    PRAKTICAL NA IMPLIKASYON

    Ano ang ibig sabihin nito sa negosyo at sa pang-araw-araw na buhay?

    1. Para sa mga Negosyante na Gumagamit ng Surety Bond: Kung kayo ay creditor na pinapaboran ng isang surety bond, hindi kayo obligadong dumaan sa arbitration kasama ang principal debtor bago niyo masingil ang surety. Direkta niyo maaaring habulin ang surety sa korte kung hindi magbayad ang principal debtor.
    2. Para sa mga Insurance Companies na Nag-iisyu ng Surety Bond: Hindi niyo maaaring gamitin ang arbitration clause sa principal contract para maiwasan ang direktang demanda kung hindi kayo partido sa principal contract. Ang inyong pananagutan bilang surety ay direkta at solidary sa principal debtor.
    3. Kahalagahan ng Malinaw na Kontrata: Ang kasong ito ay nagpapakita ng kahalagahan ng malinaw at kumpletong kontrata. Kung may arbitration clause sa isang kontrata, dapat malinaw kung sino ang sakop nito. Sa kasong ito, malinaw na ang arbitration clause ay para lamang sa pagitan ng Gilat at One Virtual, hindi kasama ang UCPB.

    Mahahalagang Aral

    • Hiwalay ang Surety Bond sa Principal Contract: Bagama’t accessory contract ang surety bond, ito ay hiwalay pa rin na kontrata sa principal contract. Ang surety ay hindi awtomatikong partido sa principal contract.
    • Direktang Pananagutan ng Surety: Agad na mananagot ang surety sa creditor kapag hindi nakabayad ang principal debtor. Hindi na kailangan pang dumaan sa arbitration o iba pang proseso kasama ang principal debtor bago masingil ang surety.
    • Limitasyon ng Arbitration Clause: Ang arbitration clause ay binding lamang sa mga partido na nagkasundo rito. Hindi ito maaaring gamitin ng isang third party na hindi partido sa kontrata, tulad ng surety sa kasong ito.

    FREQUENTLY ASKED QUESTIONS (FAQ)

    Tanong 1: Ano ang pagkakaiba ng surety at guaranty?
    Sagot: Parehong may third party na nangangako na babayaran ang utang ng principal debtor. Pero sa guaranty, subsidiya ang pananagutan ng guarantor. Kailangan munang habulin ang principal debtor bago masingil ang guarantor. Sa surety, solidary ang pananagutan. Direkta at agad na maaaring habulin ang surety.

    Tanong 2: Maaari bang mag-demand ng arbitration ang principal debtor laban sa creditor?
    Sagot: Oo, kung may arbitration clause sa kontrata nila at may dispute na sakop ng arbitration clause. Pero sa kasong ito, ang surety ang gustong mag-arbitrate, hindi ang principal debtor.

    Tanong 3: Ano ang epekto ng desisyong ito sa mga insurance companies na nag-iisyu ng surety bond?
    Sagot: Mas magiging maingat ang mga insurance companies sa pag-iisyu ng surety bond. Alam na nila na hindi nila basta-basta maitatago sa arbitration clause ng principal contract ang kanilang pananagutan.

    Tanong 4: Ano ang legal interest?
    Sagot: Ito ang interes na ipinapataw ng batas sa isang obligasyon na hindi nabayaran sa takdang panahon. Sa kasong ito, 6% kada taon ang legal interest na ipinataw ng Korte Suprema.

    Tanong 5: Kailan magsisimulang tumakbo ang interes sa surety bond?
    Sagot: Simula sa petsa ng extrajudicial demand. Sa kasong ito, simula noong June 5, 2000, ang petsa ng unang demand letter ng Gilat sa UCPB.

    Naging malinaw sa kasong Gilat v. UCPB na hindi maaaring gamitin ng surety ang arbitration clause ng principal contract kung hindi siya partido rito. Mahalagang maunawaan ang konsepto ng suretyship at arbitration para maiwasan ang mga ganitong problema sa negosyo. Kung mayroon kayong katanungan o nangangailangan ng legal na payo tungkol sa surety bonds, kontrata, o arbitration, huwag mag-atubiling kumonsulta sa mga eksperto sa ASG Law. Kami sa ASG Law ay may malawak na karanasan sa mga usaping kontrata at commercial litigation, handang tumulong sa inyo. Makipag-ugnayan sa amin ngayon din! Mag-email sa hello@asglawpartners.com o bisitahin ang aming contact page dito.

  • Unfair Competition sa Pilipinas: Paano Protektahan ang Iyong Negosyo Mula sa Mandaraya na Kompetisyon

    Paglabag sa Artikulo 28 ng Civil Code: Batas Laban sa Unfair Competition

    G.R. No. 195549, September 03, 2014

    Sa mundo ng negosyo, ang kompetisyon ay natural at inaasahan. Ngunit, may mga pagkakataon kung saan ang kompetisyon ay nagiging ‘unfair’ o mandaraya, na nagdudulot ng pinsala sa ibang negosyo. Ang kasong Willaware Products Corporation v. Jesichris Manufacturing Corporation ay nagbibigay linaw sa kung ano ang maituturing na unfair competition sa ilalim ng batas Pilipino, partikular na sa Artikulo 28 ng Civil Code. Ipinapakita ng kasong ito na kahit walang patent o copyright ang isang produkto, maaari pa ring maprotektahan ang isang negosyo laban sa mga gawaing mandaraya ng kakompetensya.

    Ano ang Unfair Competition sa Ibayong Kahulugan?

    Hindi lamang limitado sa mga kaso ng intellectual property ang saklaw ng unfair competition. Sa ilalim ng Artikulo 28 ng Civil Code, mas malawak ang kahulugan nito. Ito ay sumasaklaw sa anumang uri ng pandaraya, panlilinlang, o mapang-abusong pamamaraan na ginagamit ng isang negosyo para makalamang sa kompetisyon. Kasama rito ang pangongopya ng produkto, paninira sa reputasyon ng kalaban, o pagkuha ng mga empleyado at trade secrets ng kakompetensya. Mahalagang tandaan na ang layunin ng batas ay hindi pigilan ang kompetisyon mismo, kundi ang pigilan ang mga gawaing hindi patas at mandaraya sa kompetisyon.

    Ayon sa Artikulo 28 ng Civil Code:

    “Unfair competition in agricultural, commercial or industrial enterprises or in labor through the use of force, intimidation, deceit, machination or any other unjust, oppressive or high-handed method shall give rise to a right of action by the person who thereby suffers damage.”

    Ibig sabihin, kung ikaw ay nalugi dahil sa unfair competition, may karapatan kang magsampa ng kaso para mabayaran ang danyos na natamo mo.

    Ang Kwento ng Kaso: Willaware vs. Jesichris

    Ang Jesichris Manufacturing Corporation ay isang kumpanya na gumagawa ng plastic automotive parts mula pa noong 1992. Ang Willaware Products Corporation naman ay dating gumagawa lamang ng kitchenware. Magkalapit ang kanilang mga opisina, at ilang empleyado ng Jesichris ang lumipat sa Willaware.

    Sometime noong November 2000, natuklasan ng Jesichris na ang Willaware ay gumagawa at nagbebenta na rin ng plastic automotive parts na halos kapareho ng kanilang produkto. Pareho ang disenyo, materyales, at kulay, ngunit mas mura ang presyo ng Willaware. Pati mga customer ng Jesichris ay pinupuntirya rin ng Willaware.

    Dahil dito, nagsampa ng kaso ang Jesichris laban sa Willaware sa Regional Trial Court (RTC) para sa unfair competition. Ayon sa Jesichris, kinopya ng Willaware ang kanilang produkto at gumamit pa ng dating empleyado nila para malaman ang kanilang mga sikreto sa negosyo.

    Sa RTC, nanalo ang Jesichris. Pinatunayan nila na sadyang kinopya ng Willaware ang kanilang mga produkto at gumawa ng mga hakbang para makalamang sa negosyo. Inutusan ng RTC ang Willaware na magbayad ng danyos at pinagbawalan na gumawa ng kaparehong plastic automotive parts.

    Hindi sumang-ayon ang Willaware at umapela sa Court of Appeals (CA). Sabi nila, hindi raw unfair competition ang ginawa nila dahil wala namang patent o copyright ang plastic automotive parts ng Jesichris. Dagdag pa nila, hindi rin daw nila niloko o ginamit ang dating empleyado ng Jesichris para makakuha ng trade secrets.

    Ngunit, pinagtibay ng CA ang desisyon ng RTC, bagamat binawasan ang actual damages at pinalitan ng nominal damages. Ayon sa CA, kahit walang intellectual property rights, may unfair competition pa rin dahil lumabag ang Willaware sa Artikulo 28 ng Civil Code. Sadyang mandaraya ang ginawa ng Willaware para makipagkompetensya sa Jesichris.

    Hindi pa rin nagpatinag ang Willaware at umakyat sa Korte Suprema. Ngunit, muling kinatigan ng Korte Suprema ang Jesichris. Ayon sa Korte Suprema, malinaw na unfair competition ang ginawa ng Willaware.

    Ito ang ilan sa mga importanteng punto sa desisyon ng Korte Suprema:

    • Parehong negosyo ang Jesichris at Willaware na gumagawa ng plastic automotive parts, kaya sila ay magkaribal sa negosyo.
    • Ang Willaware ay gumamit ng “contrary to good conscience” na pamamaraan. In-hire nila ang dating empleyado ng Jesichris, kinopya ang produkto, at binenta ito sa mga customer ng Jesichris.
    • Ayon sa Korte Suprema, “the acts of the petitioner were clearly ‘contrary to good conscience’ as petitioner admitted having employed respondent’s former employees, deliberately copied respondent’s products and even went to the extent of selling these products to respondent’s customers.”
    • Ipinakita rin na ang Willaware ay dating kitchenware ang negosyo bago biglang lumipat sa plastic automotive parts, at ginawa ito matapos nilang i-hire ang dating empleyado ng Jesichris. Ipinahihiwatig nito na sadyang ginaya ng Willaware ang Jesichris para makipagkompetensya.
    • Ayon pa sa Korte Suprema, “Thus, it is evident that petitioner is engaged in unfair competition as shown by his act of suddenly shifting his business from manufacturing kitchenware to plastic-made automotive parts; his luring the employees of the respondent to transfer to his employ and trying to discover the trade secrets of the respondent.”

    Ano ang Ibig Sabihin Nito para sa Iyo?

    Ang kasong Willaware v. Jesichris ay nagpapakita na hindi porke walang patent o copyright ang isang produkto ay maaari na itong basta-basta kopyahin ng iba. Pinoprotektahan ng Artikulo 28 ng Civil Code ang mga negosyo laban sa unfair competition, kahit hindi sakop ng intellectual property laws ang produkto o serbisyo.

    Kung ikaw ay negosyante, mahalagang malaman mo ang mga sumusunod:

    • **Protektahan ang iyong trade secrets.** Huwag basta-basta magtiwala sa mga empleyado, lalo na kung sila ay may access sa mga confidential information ng iyong negosyo.
    • **Iwasan ang pangongopya ng produkto ng iba.** Kung gusto mong makipagkompetensya, gawin ito sa patas na paraan. Mag-innovate at gumawa ng sarili mong produkto o serbisyo.
    • **Maging maingat sa pag-hire ng mga empleyado mula sa kakompetensya.** Siguraduhin na hindi sila magdadala ng trade secrets o confidential information mula sa kanilang dating employer.
    • **Kung ikaw ay nalugi dahil sa unfair competition, kumunsulta agad sa abogado.** May karapatan kang magsampa ng kaso para mabayaran ang danyos na natamo mo.

    Key Lessons Mula sa Kaso Willaware v. Jesichris:

    • Ang unfair competition ay hindi lamang tungkol sa paglabag sa intellectual property rights.
    • Saklaw ng Artikulo 28 ng Civil Code ang mga gawaing “contrary to good conscience” sa kompetisyon.
    • Maaaring kasuhan ang isang negosyo kahit hindi patentado o copyrighted ang produkto kung mapatunayang mandaraya ang paraan ng kompetisyon nito.
    • Mahalaga ang good faith at fair dealing sa negosyo.

    Frequently Asked Questions (FAQs) Tungkol sa Unfair Competition

    1. Ano ang kaibahan ng unfair competition sa ordinaryong kompetisyon?

    Ang ordinaryong kompetisyon ay patas at legal. Ang unfair competition ay gumagamit ng mandaraya, mapang-abuso, o hindi makatarungang pamamaraan para makalamang sa negosyo.

    2. Kailangan bang patentado o copyrighted ang produkto para masabing may unfair competition?

    Hindi. Saklaw ng Artikulo 28 ng Civil Code ang unfair competition kahit walang intellectual property rights ang produkto.

    3. Ano ang mga halimbawa ng unfair competition?

    Ilan sa mga halimbawa ay ang pangongopya ng produkto, paninira sa reputasyon ng kakompetensya, pagkuha ng trade secrets, bribery ng empleyado, at iba pang mapandaya o mapang-abusong pamamaraan.

    4. Ano ang dapat kong gawin kung sa tingin ko ay biktima ako ng unfair competition?

    Kumunsulta agad sa abogado para masuri ang iyong kaso at malaman ang iyong mga legal na opsyon. Maaari kang magsampa ng kaso para mabayaran ang danyos at mapigilan ang unfair competition.

    5. Magkano ang maaaring makuha bilang danyos sa kaso ng unfair competition?

    Depende sa kaso. Maaaring makuha ang actual damages (totoong lugi), nominal damages (para kilalanin ang karapatan), exemplary damages (para magsilbing aral), at attorney’s fees.

    Naranasan mo na ba ang unfair competition sa iyong negosyo? Huwag mag-atubiling humingi ng tulong legal. Ang ASG Law ay eksperto sa usapin ng unfair competition at handang tumulong sa iyo na protektahan ang iyong negosyo. Makipag-ugnayan sa amin para sa konsultasyon. Magpadala ng email sa hello@asglawpartners.com o kontakin kami dito.


    Source: Supreme Court E-Library
    This page was dynamically generated
    by the E-Library Content Management System (E-LibCMS)