ASG Law

Tag: Buwis sa Kita

  • Ang Pagbubuwis sa Transaksyon ng Stock ay Hindi Buwis sa Kita: Paglilinaw ng Korte Suprema

    Nilinaw ng Korte Suprema na ang buwis sa transaksyon ng stock (stock transaction tax) ay hindi maituturing na buwis sa kita. Ito ay isang uri ng buwis na porsyento (percentage tax) at hindi sakop ng mga exemption na ibinibigay para sa buwis sa kita. Ang desisyong ito ay mahalaga dahil nagtatakda ito ng malinaw na hangganan sa pagitan ng iba’t ibang uri ng buwis at kung paano dapat ipakahulugan ang mga exemption sa buwis, lalo na para sa mga dayuhang institusyong pampinansyal na nag-iinvest sa Pilipinas.

    Kapag ang Pagbebenta ng Stocks ay Nagdudulot ng Usapin sa Buwis

    Ang kasong ito ay nag-ugat sa petisyon ng IFC Capitalization (Equity) Fund, L.P., isang dayuhang institusyong pampinansyal, na humihiling ng refund sa binayarang buwis sa transaksyon ng stock. Iginiit ng IFC na sila ay exempt sa pagbabayad ng buwis na ito dahil sila ay isang institusyong pampinansyal na pag-aari, kontrolado, o tumatanggap ng refinancing mula sa mga dayuhang pamahalaan, at ang kita mula sa kanilang mga investment ay dapat na exempt sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ng National Internal Revenue Code (NIRC). Ang Seksyon na ito ay naglalaman ng mga income exclusion.

    Ang Court of Tax Appeals (CTA) Division ay unang pumabor sa IFC, ngunit ito ay binaliktad ng CTA En Banc. Nagdesisyon ang CTA En Banc na ang buwis sa transaksyon ng stock ay isang buwis na porsyento, na sakop ng Title V ng NIRC, at hindi isang buwis sa kita, na sakop ng Title II ng NIRC. Dahil dito, ang exemption sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ay hindi maaaring i-apply sa buwis sa transaksyon ng stock. Ayon sa CTA En Banc, ang batas ay malinaw sa pagbubukod lamang ng kita na nagmula sa mga bagay na nakalista doon mula sa gross income at pag-exempt dito mula sa pagbubuwis lamang sa ilalim ng Title II ng parehong batas.

    Umapela ang IFC sa Korte Suprema, iginiit na ang isyu kung ang buwis sa transaksyon ng stock ay buwis sa kita ay huli na upang talakayin at ang buwis sa transaksyon ng stock ay isang buwis sa kita na sakop ng exemption sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ng NIRC. Hindi sumang-ayon ang Korte Suprema sa argumento ng IFC.

    Ayon sa Korte Suprema, maaaring talakayin ng CTA En Banc ang isyu na iniharap sa unang pagkakataon sa apela. Tungkol sa argumento ng IFC, ang Seksyon 32(B)(7)(a) ng NIRC ay nagbibigay ng mga pagbubukod mula sa gross income, tulad nito:

    (B) Mga Pagbubukod mula sa Gross Income. – Ang mga sumusunod na bagay ay hindi dapat isama sa gross income at dapat na exempt mula sa pagbubuwis sa ilalim ng Titulong ito:

    x x x x

    (7) Sari-saring Bagay. –

    (a) Kita na Natamo ng Dayuhang Pamahalaan. – Kita na nagmula sa mga pamumuhunan sa Pilipinas sa mga pautang, stocks, bonds o iba pang mga domestic securities, o mula sa interes sa mga deposito sa mga bangko sa Pilipinas ng (i) mga dayuhang pamahalaan, (ii) mga institusyong pinansyal na pag-aari, kontrolado, o tumatanggap ng refinancing mula sa mga dayuhang pamahalaan, at (iii) mga internasyonal o rehiyonal na institusyong pinansyal na itinatag ng mga dayuhang pamahalaan.

    Ayon sa Korte Suprema, ang probisyong ito ay matatagpuan sa ilalim ng Title II sa Buwis sa Kita (Income Tax). Sa kabilang banda, ang buwis sa transaksyon ng stock ay matatagpuan sa ilalim ng Title V sa Iba pang Porsyentong Buwis (Other Percentage Taxes). Ang nilalaman ng Title V ay ang mga sumusunod:

    TITLE V
    IBA PANG PORSIYENTONG BUWIS

    x x x x

    Seksyon 127. Buwis sa Pagbebenta, Pagpapalit o Pagpapalitan ng mga Shares of Stock na Nakalista at Ipinagpalit sa pamamagitan ng Lokal na Stock Exchange o sa pamamagitan ng Initial Public Offering. –

    (A) Buwis sa Pagbebenta, Pagpapalit o Pagpapalitan ng mga Shares of Stock na Nakalista at Ipinagpalit sa pamamagitan ng Lokal na Stock Exchange. – Dapat ipataw, tasahin at kolektahin sa bawat pagbebenta, pagpapalit, pagpapalitan, o iba pang disposisyon ng mga shares of stock na nakalista at ipinagpalit sa pamamagitan ng lokal na stock exchange maliban sa pagbebenta ng isang dealer sa mga securities, isang buwis sa rate na kalahati ng isang porsyento (1/2 ng 1%) ng gross selling price o gross value sa pera ng mga shares of stock na ibinenta, ipinagpalit o kung hindi man ay itinakda na dapat bayaran ng nagbebenta o naglilipat.

    Ayon sa Korte Suprema, ang buwis na porsyento ay isang pambansang buwis na sinusukat sa pamamagitan ng isang tiyak na porsyento ng gross selling price o gross value sa pera ng mga panindang ibinenta, ipinagpalit o inangkat; o ng gross receipts o kinita na nagmula sa sinumang taong nakikibahagi sa pagbebenta ng mga serbisyo. Ang buwis sa kita, sa kabilang banda, ay isang pambansang buwis na ipinapataw sa net o gross income na natanto sa isang taxable year.

    Idinagdag pa ng Korte Suprema na ang exemption na ibinigay sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ay naaangkop lamang sa buwis sa kita sa ilalim ng Title II ng NIRC. Ang paglalapat nito ay hindi maaaring iunat sa Title V sa Iba pang Porsyentong Buwis. Ito ay isang madalas na inuulit na tuntunin na ang mga refund o kredito sa buwis – tulad ng mga exemption sa buwis – ay mahigpit na binibigyang-kahulugan laban sa mga nagbabayad ng buwis, kung saan ang huli ay may pasanin na patunayan ang mahigpit na pagsunod sa mga kondisyon para sa pagkakaloob ng refund o kredito sa buwis.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang buwis sa transaksyon ng stock ay isang buwis sa kita na sakop ng exemption sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ng NIRC. Nilinaw ng Korte Suprema na hindi ito sakop ng exemption.
    Ano ang stock transaction tax? Ito ay isang buwis na ipinapataw sa bawat pagbebenta, pagpapalit, o disposisyon ng mga shares of stock na nakalista sa stock exchange. Ito ay isang uri ng percentage tax.
    Ano ang Seksyon 32(B)(7)(a) ng NIRC? Ito ay probisyon sa NIRC na nagbibigay ng exemption sa buwis sa kita na nagmula sa mga investment sa Pilipinas ng ilang dayuhang entidad, kabilang ang mga institusyong pampinansyal na pag-aari ng mga dayuhang pamahalaan.
    Bakit hindi sakop ng exemption ang stock transaction tax? Dahil ang exemption sa Seksyon 32(B)(7)(a) ay partikular na para sa buwis sa kita (Title II ng NIRC), at ang stock transaction tax ay isang percentage tax (Title V ng NIRC).
    Ano ang pagkakaiba ng buwis sa kita at percentage tax? Ang buwis sa kita ay ipinapataw sa net o gross income, habang ang percentage tax ay ipinapataw batay sa isang porsyento ng gross selling price o halaga ng mga paninda o serbisyo.
    Sino ang nag-file ng kaso at ano ang kanilang argumento? Ang IFC Capitalization (Equity) Fund, L.P., isang dayuhang institusyong pampinansyal, ang nag-file ng kaso. Iginiit nila na sila ay exempt sa pagbabayad ng stock transaction tax.
    Ano ang naging desisyon ng Korte Suprema? Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang petisyon ng IFC at kinatigan ang desisyon ng CTA En Banc. Ang stock transaction tax ay hindi isang income tax na sakop ng exemption sa ilalim ng Seksyon 32(B)(7)(a) ng NIRC.
    Ano ang ibig sabihin ng “strict construction against taxpayers”? Ibig sabihin, ang mga exemption sa buwis ay dapat ipakahulugan nang mahigpit laban sa mga naghahabol nito, at ang naghahabol ay dapat magpakita ng malinaw na katibayan na sila ay karapat-dapat sa exemption.

    Ang desisyong ito ng Korte Suprema ay nagbibigay linaw sa mga usapin ng pagbubuwis, lalo na para sa mga dayuhang kumpanyang nag-iinvest sa Pilipinas. Ang malinaw na pagtukoy sa mga uri ng buwis at ang sakop ng bawat exemption ay makakatulong upang maiwasan ang mga hindi pagkakaunawaan at matiyak ang tamang pagbabayad ng buwis.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: IFC CAPITALIZATION (EQUITY) FUND, L.P. VS. COMMISSIONER OF INTERNAL REVENUE, G.R. No. 256973, November 15, 2021

  • Pagkilala sa Kinatawang Tanggapan: Pagpapawalang-Bisa ng mga Pagtasa ng Buwis dahil sa Pagiging Exempt sa Ilalim ng NIRC

    Ipinawalang-bisa ng Korte Suprema ang mga kakulangan sa buwis sa kita at VAT na ipinataw laban sa Shinko Electric Industries Co., Ltd. dahil ito ay isang kinatawang tanggapan lamang at hindi isang Regional Operating Headquarters (ROHQ). Ang desisyon ay nagbibigay-linaw sa pagtrato sa buwis ng mga kinatawang tanggapan, na itinuturing na katulad ng mga Regional Headquarters (RHQ) at exempt sa buwis sa kita at VAT. Ang kasong ito ay mahalaga sa mga dayuhang kumpanya na may mga tanggapan sa Pilipinas dahil nagbibigay ito ng gabay kung paano sila ituturing para sa mga layunin ng buwis.

    Kinatawang Tanggapan ba o ROHQ? Ang Laban sa Pagbubuwis

    Ang kaso ay nagsimula nang tasahin ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) ang Shinko Electric Industries Co., Ltd. (Shinko), isang kinatawang tanggapan ng isang dayuhang korporasyon sa Japan, para sa mga kakulangan sa buwis sa kita at value-added tax (VAT) para sa taong piskal na nagtatapos noong Marso 31, 2007. Iginiit ng CIR na ang Shinko ay dapat ituring bilang isang ROHQ, dahil sa mga aktibidad nito tulad ng “promotion of the parent company’s products,” na itinuring ng CIR bilang mga “qualifying services” na nagbubunga ng kita sa Pilipinas. Samantala, iginiit ng Shinko na ito ay isang kinatawang tanggapan lamang at hindi nagmula sa anumang kita sa Pilipinas. Dahil sa hindi pagkakasundo, humantong ito sa paglilitis sa Court of Tax Appeals (CTA), kung saan nagpasya ang CTA Division at CTA En Banc na pabor sa Shinko, na nagpawalang-bisa sa mga pagtasa ng buwis. Dinala ng CIR ang kaso sa Korte Suprema para sa huling pagpapasya.

    Ang pangunahing isyu na kinakaharap ng Korte Suprema ay kung tama ba ang CTA sa pagpapawalang-bisa sa mga pagtasa ng buwis laban sa Shinko. Upang malutas ang isyung ito, sinuri ng Korte ang mga kaugnay na probisyon ng National Internal Revenue Code (NIRC), na sinusuri ang mga katangian ng isang kinatawang tanggapan, isang RHQ, at isang ROHQ. Sa pamamagitan ng paghahambing ng mga papel na ginagampanan at mga gampanin ng bawat isa, nagbigay ang Korte ng kahulugan kung paano dapat ituring ang Shinko para sa mga layunin ng buwis.

    “Representative or liaison office deals directly with the clients of the parent company but does not derive income from the host country and is fully subsidized by its head office. It undertakes activities such as but not limited to information dissemination and promotion of the company’s products as well as quality control of products.”

    Sinuri ng Korte ang mga pagkakaiba sa pagitan ng isang kinatawang tanggapan, RHQ, at ROHQ, na binibigyang-diin na ang mga kinatawang tanggapan at RHQ ay hindi pinahihintulutang magsagawa ng anumang aktibidad na nagbubunga ng kita sa Pilipinas. Sa kabaligtaran, pinapayagan ang isang ROHQ na magsagawa ng mga “qualifying services” na nagbubunga ng kita sa Pilipinas. Batay dito, nalaman ng Korte na ang isang kinatawang tanggapan ay kahawig ng isang RHQ, dahil ang parehong mga entidad ay hindi nagbubunga ng kita sa Pilipinas. Bilang karagdagan, ang mga gawain ng isang kinatawang tanggapan, tulad ng pagpapakalat ng impormasyon at pagtataguyod ng mga produkto, ay hindi nagbubunga ng kita, na katulad ng mga gawain ng isang RHQ.

    Natuklasan ng Korte na nagbigay ang Shinko ng sapat na ebidensya upang mapatunayan na ito ay isang kinatawang tanggapan at hindi isang ROHQ. Ang pagiging ganap na sinusuportahan ng Shinko ng tanggapan nito sa Japan, kasama ang mga aktibidad nito na nakatuon sa pakikitungo nang direkta sa mga kliyente ng tanggapan nito sa Japan, ay sumuporta sa argumentong ito. Ang pagpaparehistro ng Shinko sa Securities and Exchange Commission (SEC) ay tinukoy lamang ang mga aktibidad tulad ng pagpapakalat ng impormasyon at pagtataguyod ng produkto, na naaayon sa mga function ng isang kinatawang tanggapan. Bukod pa rito, pinahihintulutan ang ROHQ na magsagawa ng mga aktibidad sa mga kaanib, sangay, o subsidiary, na taliwas sa modelo ng operasyon ng Shinko.

    Bukod pa rito, natuklasan ng Korte na ang kita na natanggap ng Shinko mula sa mga deposito sa bangko ay itinuring na “passive income” at napailalim na sa mga panghuling buwis sa pagpigil. Dahil dito, hindi binago ng natamong kita ang klasipikasyon ng Shinko bilang isang kinatawang tanggapan. Building on this principle, kinumpirma ng Korte na ang isang kinatawang tanggapan ay hindi nagbubunga ng mga aktibidad na nagbubunga ng kita sa Pilipinas at samakatuwid ay exempt sa buwis sa kita at VAT. Sa kaso ng Shinko, natuklasan ng Korte na ang mga halaga na tinukoy ng CIR bilang kita ay mga subsidy mula sa tanggapan nito sa ibang bansa para sa mga operasyon ng Shinko sa Pilipinas at hindi dapat tasahan bilang kita.

    Ano ang pinagkaiba ng isang Kinatawang Tanggapan, RHQ, at ROHQ? Ang mga Kinatawang Tanggapan at RHQ ay hindi pinapayagang magsagawa ng mga aktibidad na nagbubunga ng kita sa Pilipinas, habang ang isang ROHQ ay maaaring magbigay ng mga serbisyong nagbubunga ng kita.
    Paano tinukoy ng Korte Suprema ang katayuan ng Shinko sa kasong ito? Nakita ng Korte Suprema na ang Shinko ay isang Kinatawang Tanggapan, na nakabatay sa modelo ng operasyon nito, gawain, at katibayan ng pagpopondo mula sa tanggapan nito sa Japan.
    Bakit itinuring na katulad ng RHQ ang isang Kinatawang Tanggapan? Ang isang Kinatawang Tanggapan ay kahalintulad ng RHQ sa pamamagitan ng pagkakaroon nito ng di-kita-henerasyon ng mga aktibidad na tulad ng mga aktibidad ng RHQ. Sa ganitong bagay, ang isa ring tanggapan ay dapat ituring na exempt mula sa buwis sa kita at VAT.
    Kung ang Kinatawang Tanggapan ba ay Exempt sa pagbabayad ng Income Tax at VAT? Oo, dapat isaalang-alang na exempt sa buwis sa kita at VAT.
    Anong mga aktibidad ang kasama sa gampanin ng isang Kinatawang Tanggapan? Sa ilalim ng batas, pinahihintulutang magsagawa ng mga aktibidad tulad ng pagpapakalat ng impormasyon at pagtataguyod ng mga produkto ng tanggapan nito pati na rin ang pagkontrol ng kalidad ng mga produkto.

    Sa buod, kinumpirma ng Korte Suprema ang pasya ng CTA, na ipinawalang-bisa ang mga pagtasa para sa deficiency income tax at VAT laban sa Shinko. Sa pamamagitan ng pagkakataguyod ng desisyon na ito, nagbigay ang Korte ng gabay sa pagtrato sa buwis sa mga kinatawang tanggapan sa Pilipinas, na binibigyang-diin ang pagkakaiba sa pagitan ng mga kinatawang tanggapan, RHQ, at ROHQ, at pagbibigay-diin sa kahalagahan ng ebidensya sa pagtukoy sa katayuan ng isang entidad sa mga layunin ng buwis.

    Para sa mga katanungan tungkol sa aplikasyon ng pasyang ito sa mga partikular na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay ibinibigay para sa mga layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa partikular na legal na gabay na iniayon sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
    Source: Shinko Electric Industries Co., Ltd. vs. Commissioner of Internal Revenue, G.R No. 226287, July 6, 2021

  • Pagbubuwis sa International Shipping: Ang Pagkakaiba ng Gross Philippine Billings (GPB) at Regular na Kita

    Ipinasiya ng Korte Suprema na ang mga demurrage at detention fees na sinisingil ng mga international shipping companies ay hindi bahagi ng kanilang Gross Philippine Billings (GPB) at kaya’t dapat itong patawan ng regular na buwis sa kita, hindi ang mas mababang 2.5% na buwis para sa GPB. Ang desisyong ito ay nagbibigay linaw sa kung paano dapat buwisan ang mga international shipping companies sa Pilipinas at kung ano ang mga uri ng kita na sakop ng mas mababang buwis sa GPB.

    Kargamento Ba Ito o Upa?: Ang Pagtukoy sa Buwis ng Demurrage at Detention Fees

    Ang kasong ito ay nagmula sa pagtatanong kung dapat bang ituring ang mga demurrage at detention fees na sinisingil ng mga international shipping companies bilang bahagi ng kanilang Gross Philippine Billings (GPB), na may mas mababang buwis, o bilang regular na kita na dapat patawan ng mas mataas na buwis. Ang Association of International Shipping Lines, Inc. (AISL) at iba pang shipping companies ay nagpetisyon upang ideklara na walang bisa ang Revenue Regulation No. 15-2013 (RR 15-2013), na nagpapataw ng regular na buwis sa mga nasabing fees. Ayon sa kanila, ang RR 15-2013 ay sumasalungat sa naunang desisyon ng korte at labag sa batas.

    Ayon sa mga petisyoner, ang mga demurrage at detention fees ay hindi dapat ituring bilang kita kundi bilang mga parusa o danyos na sinisingil sa mga shipper o consignee dahil sa pagkaantala sa pagbabalik ng mga container. Dagdag pa nila, kung ituturing man itong kita, dapat itong isama sa GPB at buwisan ng 2.5%. Sa kabilang banda, ang mga respondents, ang Kalihim ng Pananalapi at ang Komisyoner ng Internal Revenue, ay nagtanggol sa bisa ng RR 15-2013. Iginiit nila na ang mga demurrage at detention fees ay kita na nagmumula sa pagpapagamit ng property ng mga shipping company sa Pilipinas at dapat patawan ng regular na buwis sa kita. Ang pagtatalo na ito ay nagpapakita ng pangangailangan para sa malinaw na pagpapakahulugan sa kung ano ang bumubuo sa GPB at kung paano dapat buwisan ang iba’t ibang uri ng kita ng mga international shipping companies.

    Sinabi ng Korte Suprema na hindi maaaring gamitin ang res judicata sa kasong ito dahil walang identidad ng mga partido at subject matter. Sa unang kaso, ang pinagtatalunan ay ang sirkular ng BIR, habang sa kasalukuyang kaso, ang pinagtatalunan ay ang regulasyon ng Kalihim ng Pananalapi. Bukod pa rito, ang Kalihim ng Pananalapi ay hindi partido sa unang kaso, kaya’t hindi siya obligado sa desisyon nito. Itinuring din ng Korte Suprema ang petisyon para sa declaratory relief bilang isa para sa certiorari o prohibition dahil ang isyu ay may malaking epekto sa industriya ng maritime at kailangan ng agarang resolusyon para sa kapakanan ng publiko. Ang aksyon na ito ng Korte Suprema ay nagpapakita ng kapangyarihan nito na magpasya sa mga kaso na may malaking implikasyon sa publiko, kahit na hindi ito sumusunod sa mga teknikal na kinakailangan ng mga patakaran ng korte.

    Pinagtibay ng Korte Suprema na ang RR 15-2013 ay isang valid na regulasyon. Ayon sa Korte, ang GPB ay tumutukoy lamang sa kita mula sa transportasyon ng mga pasahero, kargamento, at/o koreo na nagmumula sa Pilipinas hanggang sa huling destinasyon. Ang anumang iba pang kita ay dapat patawan ng regular na buwis sa kita. Dahil ang mga demurrage at detention fees ay hindi direktang nagmumula sa transportasyon ng mga pasahero o kargamento, hindi sila maaaring ituring na bahagi ng GPB. Ipinaliwanag ng Korte na ang demurrage ay kabayaran sa pagkaantala ng barko, habang ang detention fee ay sinisingil kapag hindi naibalik ang container sa loob ng takdang panahon. Ang mga bayarin na ito ay itinuturing na renta o kabayaran para sa paggamit ng property, kaya’t dapat itong buwisan bilang regular na kita. Ang desisyong ito ay nagbibigay ng malinaw na batayan para sa pagbubuwis ng mga international shipping companies at nagtatakda ng pagkakaiba sa pagitan ng GPB at iba pang uri ng kita.

    Dagdag pa rito, kinatigan ng Korte Suprema na ang RR 15-2013 ay isang interpretative at internal na pagpapalabas lamang, kaya’t hindi na kailangan ang public hearing o pagpaparehistro sa U.P. Law Center upang magkabisa ito. Ang interpretative regulations ay naglalayong linawin o ipaliwanag ang mga umiiral na batas o regulasyon. Dahil ang RR 15-2013 ay nagbibigay lamang ng interpretasyon sa RA 10378, hindi ito kailangang dumaan sa mas mahigpit na proseso na kinakailangan para sa iba pang uri ng administrative rules. Ang pagsasaalang-alang na ito ay nagpapakita ng balanse sa pagitan ng pangangailangan para sa transparency at konsultasyon sa paggawa ng mga regulasyon at ang kahalagahan ng pagbibigay ng mabilis at malinaw na gabay sa mga apektadong partido. Sa pangkalahatan, kinatigan ng Korte Suprema ang bisa ng RR 15-2013 at nagbigay linaw sa kung paano dapat buwisan ang mga international shipping companies sa Pilipinas.

    FAQs

    Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito? Ang pangunahing isyu ay kung ang mga demurrage at detention fees na sinisingil ng mga international shipping companies ay dapat bang ituring na bahagi ng Gross Philippine Billings (GPB) o regular na kita.
    Ano ang Gross Philippine Billings (GPB)? Ang Gross Philippine Billings (GPB) ay tumutukoy sa kita mula sa transportasyon ng mga pasahero, kargamento, at koreo na nagmumula sa Pilipinas hanggang sa huling destinasyon. Ito ay may mas mababang buwis kumpara sa regular na kita.
    Ano ang demurrage fees? Ang demurrage fees ay bayad na sinisingil dahil sa pagkaantala ng barko sa pagkakarga o pagbababa ng kargamento. Ito ay kabayaran sa oras na nawala dahil sa pagkaantala.
    Ano ang detention fees? Ang detention fees ay bayad na sinisingil kapag hindi naibalik ang container sa loob ng takdang panahon. Ito ay kabayaran para sa paggamit ng container ng shipping company.
    Bakit hindi itinuring na bahagi ng GPB ang mga demurrage at detention fees? Hindi itinuring na bahagi ng GPB ang mga demurrage at detention fees dahil hindi ito direktang nagmumula sa transportasyon ng mga pasahero o kargamento. Ito ay itinuring na kabayaran sa paggamit ng property ng shipping company.
    Ano ang epekto ng desisyong ito sa international shipping companies? Ang desisyong ito ay nangangahulugan na ang mga international shipping companies ay kailangang magbayad ng mas mataas na buwis sa kanilang demurrage at detention fees.
    Ano ang Revenue Regulation No. 15-2013 (RR 15-2013)? Ang RR 15-2013 ay isang regulasyon na nagpapatupad ng Republic Act No. 10378 at naglilinaw sa kung paano dapat buwisan ang mga international shipping companies.
    Kinailangan ba ng public hearing para magkabisa ang RR 15-2013? Hindi na kinailangan ng public hearing dahil ito ay itinuring na isang interpretative at internal na pagpapalabas lamang.
    Ano ang ibig sabihin ng interpretative regulation? Ang interpretative regulation ay naglalayong linawin o ipaliwanag ang mga umiiral na batas o regulasyon.

    Sa kabuuan, ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong ito ay nagbigay linaw sa kung paano dapat buwisan ang mga international shipping companies sa Pilipinas. Ang pagtukoy na ang demurrage at detention fees ay hindi bahagi ng GPB ay nagtatakda ng mas malinaw na batayan para sa pagbubuwis at nagbibigay gabay sa mga shipping companies at sa BIR.

    For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

    Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
    Source: ASSOCIATION OF INTERNATIONAL SHIPPING LINES, INC., VS. SECRETARY OF FINANCE, G.R. No. 222239, January 15, 2020