Ang kasong ito ay nagbibigay linaw kung ang mga interbank call loan ng isang bangko ay dapat bang patawan ng documentary stamp tax (DST). Ipinasiya ng Korte Suprema na ang mga interbank call loan ng Philippine National Bank (PNB) noong 1997 ay hindi dapat patawan ng DST. Ang desisyong ito ay mahalaga dahil nililinaw nito ang mga panuntunan sa pagbubuwis para sa mga bangko at iba pang institusyong pampinansyal sa mga transaksyon ng interbank call loan. Ang desisyon ay nagpapatibay na ang pagpapataw ng buwis ay dapat na malinaw at hindi dapat ipakahulugan lamang.

Interbank Call Loans: Buwis Ba o Hindi?

Ang kaso ay nagmula sa pagsusuri ng Commissioner of Internal Revenue (CIR) sa mga libro ng PNB para sa taong 1997. Natuklasan ng CIR na may kakulangan sa pagbabayad ng documentary stamp tax (DST) ang PNB dahil sa kanilang mga interbank call loan at special savings account. Ipinrotesta ito ng PNB, ngunit ibinasura ng CIR ang protesta. Dahil dito, umakyat ang kaso sa Court of Tax Appeals (CTA), na nagpasiya na ang mga interbank call loan ay hindi dapat patawan ng DST. Umapela ang CIR sa CTA En Banc, ngunit pinagtibay nito ang naunang desisyon.

Dahil dito, humantong sa Korte Suprema ang isyu. Ang pangunahing argumento ng CIR ay ang mga interbank call loan ay maituturing na kasunduan sa pagpapautang at dapat patawan ng DST alinsunod sa Seksyon 180 ng National Internal Revenue Code (NIRC) ng 1977. Ngunit hindi sumang-ayon ang Korte Suprema. Sinabi ng Korte na ang pagiging “maturity” ng mga interbank call loan ng PNB ay walang kaugnayan sa pagtukoy ng pananagutan nito sa DST para sa taong 1997. Idinagdag ng Korte na ang probisyon ng 1997 NIRC ay hindi maaaring magkaroon ng retrospective effect na makakasama sa PNB. Binigyang diin na ang batas sa buwis ay may bisa lamang sa hinaharap, maliban kung malinaw na ipinahayag.

Ayon sa Korte Suprema, ang Seksyon 180 ng 1977 NIRC, na sinusugan ng R.A. No. 7660, ay malinaw na nagtatakda kung ano ang mga transaksyon na saklaw ng DST. Kabilang dito ang mga loan agreement, promissory note, at iba pang instrumento ng pagkakautang. Gayunpaman, hindi kasama rito ang mga interbank call loan. Dahil dito, binigyang-diin ng Korte na ang mga batas sa pagbubuwis ay dapat na ipakahulugan nang mahigpit. Kung mayroong pag-aalinlangan, dapat itong ipakahulugan laban sa pamahalaan at pabor sa nagbabayad ng buwis.

Seksyon 180. Stamp tax on all loan agreements, promissory notes, bills of exchange, drafts, instruments and securities issued by the government or any of its instrumentalities, certificates of deposit bearing interest and others not payable on sight or demand. – On all loan agreements signed abroad wherein the object of the contract is located or used in the Philippines; bills of exchange (between points within the Philippines), drafts, instruments and securities issued by the Government or any of its instrumentalities or certificates of deposits drawing interest, or orders for the payment of any sum of money otherwise than at sight or on demand, or on all promissory notes, whether negotiable or non-negotiable, except bank notes issued for circulation, and on each renewal of any such note, there shall be collected a documentary stamp tax of Thirty centavos (P0.30) on each two hundred pesos, or fractional part thereof, of the face value of any such agreement, bill of exchange, draft, certificate of deposit, or note: Provided, That only one documentary stamp tax shall be imposed on either loan agreement, or promissory notes issued to secure such loan, whichever will yield a higher tax: Provided, however, That loan agreements or promissory notes the aggregate of which does not exceed Two hundred fifty thousand pesos (P250,000) executed by an individual for his purchase on installment for his personal use or that of his family and not for business, resale, barter or hire of a house, lot, motor vehicle, appliance or furniture shall be exempt from the payment of the documentary stamp tax provided under this section.”

Iginiit ng CIR na ang mga interbank call loan ay dapat ituring na “loan agreement”. Ngunit hindi ito tinanggap ng Korte Suprema. Ipinaliwanag ng Korte na ang interbank call loan ay isang transaksyon na ginagamit ng mga bangko upang matugunan ang kanilang mga pangangailangan sa reserba. Hindi ito sakop ng kahulugan ng loan agreement sa ilalim ng Seksyon 180 ng NIRC.

Sinabi ng Korte Suprema na para sa layunin ng pagbubuwis, ang interbank call loan ay hindi itinuturing na deposit substitute sa ilalim ng Seksyon 20(y) ng 1977 NIRC, na sinusugan ng P.D. No. 1959. Dagdag pa nito, ang Seksyon 180, supra, ay malinaw na naglilista ng mga transaksyon na sasailalim sa DST. Dahil hindi kasama ang interbank call loans sa listahan, hindi ito maaaring patawan ng buwis.

Ang panuntunan sa interpretasyon ng batas sa pagbubuwis ay malinaw: ang batas ay hindi dapat bigyang kahulugan na nagpapataw ng buwis maliban kung ito ay ginawa nang malinaw, hayagan, at walang pag-aalinlangan. Hindi maaaring magpataw ng buwis nang walang malinaw at hayagang salita para sa layuning iyon. Sa gayon, pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon ng CTA na kanselahin ang Assessment No. 97-000064.

FAQs

Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito?	Kung ang mga interbank call loan ba ay dapat patawan ng documentary stamp tax (DST).
Ano ang documentary stamp tax (DST)?	Ang DST ay isang buwis na ipinapataw sa mga dokumento, instrumento, at papeles na ginagamit bilang katibayan ng isang kasunduan o transaksyon.
Ano ang interbank call loan?	Ito ay isang panandaliang pautang sa pagitan ng mga bangko upang matugunan ang mga kinakailangan sa reserba.
Bakit mahalaga ang kasong ito?	Nililinaw nito ang panuntunan sa pagbubuwis para sa mga bangko at iba pang institusyong pampinansyal sa mga transaksyon ng interbank call loan.
Ano ang naging batayan ng Korte Suprema sa pagpasiya?	Batay sa interpretasyon nito sa Seksyon 180 ng National Internal Revenue Code (NIRC) ng 1977.
Ano ang ibig sabihin ng “strict interpretation” ng batas sa pagbubuwis?	Kung mayroong pagdududa, dapat itong bigyang-kahulugan nang pabor sa nagbabayad ng buwis.
Anong taon naganap ang mga transaksyon ng interbank call loan na pinag-uusapan?	Ang mga transaksyon ay naganap noong taong 1997.
Sino ang nag-apela sa Korte Suprema?	Ang Commissioner of Internal Revenue (CIR) ang nag-apela sa Korte Suprema.

Ang desisyong ito ay nagpapakita na ang pagpapataw ng buwis ay dapat na malinaw na nakasaad sa batas. Ang mga regulasyon ay hindi maaaring lumampas sa kung ano ang malinaw na itinatadhana ng batas. Mahalagang maging maingat at kumonsulta sa mga eksperto pagdating sa usapin ng buwis upang maiwasan ang anumang hindi pagkakaunawaan.

Para sa mga katanungan ukol sa pag-aaplay ng desisyong ito sa mga tiyak na sitwasyon, mangyaring makipag-ugnayan sa ASG Law sa pamamagitan ng contact o sa pamamagitan ng email sa frontdesk@asglawpartners.com.

Disclaimer: Ang pagsusuri na ito ay para sa layuning pang-impormasyon lamang at hindi bumubuo ng legal na payo. Para sa tiyak na legal na patnubay na iniakma sa iyong sitwasyon, mangyaring kumunsulta sa isang kwalipikadong abogado.
Source: CIR vs PNB, G.R. No. 195147, July 11, 2016