Sa kasong ito, pinagtibay ng Korte Suprema ang desisyon na maaaring dinggin ng mga korte sa Pilipinas ang isang kaso kahit na ito ay may kaugnayan sa kontratang ginawa sa ibang bansa. Ang mahalaga, hindi dapat maging mahirap para sa mga partido na dumalo sa pagdinig at kaya ng korte na ipatupad ang magiging desisyon. Ito ay nagbibigay proteksyon sa mga transaksyon at kontrata na sangkot ang mga Pilipino at mga dayuhan. Ipinapakita nito na handa ang ating mga korte na dinggin ang mga kaso basta’t makatarungan at naaayon sa batas, kahit na may elemento ng ibang bansa.

Pagpapautang sa Malaysia, Usapin sa Pilipinas?: Ang Hamon ng Forum Non Conveniens

Ang kasong ito ay nagmula sa isang aksyon para sa pagbawi ng pera na isinampa ng Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad, isang korporasyong Malaysian, laban sa Philippine National Construction Corporation (PNCC). Ang PNCC, dating Construction & Development Corporation of the Philippines, ay isang korporasyong nakuha ng gobyerno. Ang pangunahing tanong dito ay kung may hurisdiksyon ba ang ating mga korte na dinggin ang kaso, lalo na’t ang kontrata ay ginawa at isinagawa sa Malaysia, at kung naaangkop ba ang prinsipyo ng forum non conveniens.

Ang PNCC at Asiavest Holdings (M) Sdn. Bhd. ay nagtayo ng isang kompanya, ang Asiavest-CDCP Sdn. Bhd., na siyang nakipagkontrata para magtayo ng mga kalsada at tulay sa Pahang, Malaysia. Para masiguro ang pagtupad ng PNCC sa kanilang obligasyon, kumuha sila ng garantiya mula sa Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad. Nagkaroon ng problema sa kontrata, kaya nagbayad ang Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad sa Pahang at hiniling ang bayad na ito sa PNCC, base sa mga batas ng Malaysia. Kaya’t nagsampa ng kaso ang Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad laban sa PNCC sa Regional Trial Court ng Pasig.

Iginigiit ng PNCC na dapat ding isinama sa kaso ang dalawang korporasyong Malaysian, ang Asiavest-CDCP at Asiavest Holdings, dahil may pananagutan din umano ang mga ito. Ayon sa PNCC, nangako ang Asiavest-CDCP na sasagutin ang lahat ng obligasyon ng PNCC sa kontrata, habang ang Asiavest Holdings ay pumayag na hatiin ang pananagutan sa garantiya sa ratio na 51% (Asiavest Holdings) – 49% (PNCC). Sinabi pa ng PNCC na dapat sana ay tinanggihan ng korte ang pagdinig sa kaso dahil sa forum non conveniens, dahil mahirap umanong kunin ang hurisdiksyon sa dalawang korporasyong Malaysian at tukuyin ang eksaktong pananagutan ng PNCC.

Binigyang-diin din ng PNCC na hindi sila nabigyan ng pagkakataong maghain ng kanilang depensa dahil hindi pinayagan ang kanilang Motion para sa ekstensyon ng panahon para maghain ng kanilang sagot. Dagdag pa nila, nag-lapse na ang panahon para magsampa ng kaso ayon sa Malaysian Limitation Act of 1953. Sa kabilang banda, iginiit ng Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad na walang basehan ang mga argumento ng PNCC at na hindi na nila kailangang mag-eksister pa bilang korporasyon dahil may desisyon na pabor sa kanila.

Sa usapin ng hurisdiksyon, ang sakop ng kapangyarihan ng korte ayon sa batas. Ayon sa Batas Pambansa Blg. 129, ang mga aksyong sibil para sa pagbabayad ng pera ay nasa ilalim ng orihinal na hurisdiksyon ng trial courts. Para sa forum non conveniens, nagbibigay ito ng kapangyarihan sa mga korte na huwag dinggin ang isang kaso kung may mas maginhawang lugar kung saan ito maaaring litisin. Ngunit, ayon sa Korte Suprema, dapat isaalang-alang ang mga sumusunod na kailangan upang tanggihan ang kaso: “(1) that the Philippine Court is one to which the parties may conveniently resort to; (2) that the Philippine Court is in a position to make an intelligent decision as to the law and the facts; and (3) that the Philippine Court has or is likely to have power to enforce its decision.”

Sa kasong ito, mas maginhawa para sa PNCC na litisin ang kaso sa Pilipinas dahil dito matatagpuan ang kanilang pangunahing tanggapan at mas madaling makuha ang kanilang mga dokumento at testigo. Hindi rin naipakita ng PNCC na may kaso nang isinampa sa ibang bansa. Sa isyu naman ng due process, nagkaroon ng pagkakataon ang PNCC na maghain ng Motion for Reconsideration at iapela ang kaso sa Court of Appeals, kaya’t hindi sila nabigyan ng due process. Bukod dito, hindi rin sinamantala ng PNCC ang mga pagkakataong ibinigay sa kanila para maghain ng kanilang sagot. Tungkol sa paggamit ng Malaysian Limitation Act of 1953, hindi naipakita ng PNCC ang mga probisyon ng batas na ito. Kaya, ipinagpalagay na ang batas ng Malaysia ay pareho sa batas ng Pilipinas.

The Philippines does not take judicial notice of foreign laws, hence, they must not only be alleged; they must be proven. To prove a foreign law, the party invoking it must present a copy thereof and comply with Sections 24 and 25 of Rule 132 of the Revised Rules of Court.”

Ayon sa Article 1144(1) ng Civil Code, ang mga aksyon base sa nakasulat na kontrata ay dapat isampa sa loob ng 10 taon mula sa pagsisimula ng karapatan, hindi anim na taon. Sa huli, ang isyu na boluntaryong nag-wind up na ang Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad ay hindi napatunayan dahil hindi ito isinampa sa mas mababang korte at hindi rin naipakita ang mga kaugnay na batas ng Malaysia.

FAQs

Ano ang pangunahing isyu sa kasong ito?	Kung may hurisdiksyon ba ang mga korte sa Pilipinas na dinggin ang isang kaso na may kaugnayan sa kontratang ginawa sa ibang bansa, at kung naaangkop ba ang prinsipyo ng forum non conveniens.
Ano ang ibig sabihin ng forum non conveniens?	Ito ay isang legal na prinsipyo na nagpapahintulot sa korte na huwag dinggin ang isang kaso kung may mas maginhawang lugar kung saan ito maaaring litisin. Ito ay batay sa pagiging praktikal at paggalang sa ibang mga korte.
Bakit hindi tinanggap ng Korte Suprema ang argumento ng PNCC na dapat sa Malaysia litisin ang kaso?	Dahil mas maginhawa para sa PNCC na litisin ang kaso sa Pilipinas dahil dito matatagpuan ang kanilang pangunahing tanggapan at mas madaling makuha ang kanilang mga dokumento at testigo. Hindi rin naipakita ng PNCC na may kaso nang isinampa sa ibang bansa.
Ano ang kailangan upang mapatunayan ang isang batas ng ibang bansa sa korte sa Pilipinas?	Kailangang magpakita ng kopya ng batas at sumunod sa Sections 24 at 25 ng Rule 132 ng Revised Rules of Court. Kung hindi ito maipakita, ipagpapalagay na ang batas ng ibang bansa ay pareho sa batas ng Pilipinas.
Ano ang epekto ng pagiging default ng PNCC sa kaso?	Dahil sa pagiging default ng PNCC, hindi sila nakapagpakita ng ebidensya sa korte, kaya’t ang mga isyung kanilang iniharap ay limitado lamang sa mga tanong ng batas.
Ano ang ginamit na basehan ng Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad sa pagsampa ng kaso sa Pilipinas?	Gumamit sila ng mga batas ng Malaysia, partikular ang Section 98 ng Malaysian Contracts Act of 1950 at Section 11 ng Malaysian Civil Law Act of 1956.
Anong artikulo sa Civil Code ang katumbas ng Section 98 ng Malaysian Contracts Act of 1950?	Ang Articles 2066 at 2067 ng Civil Code ng Pilipinas.
Maari pa bang umapela ang PNCC sa desisyon ng Korte Suprema?	Hindi na. Dahil ang Korte Suprema ang pinakamataas na hukuman sa Pilipinas, pinal na ang kanilang desisyon maliban na lamang kung mayroong bagong ebidensya o pagkakamali sa pagpapasya.

Sa kabilang banda, ang desisyon ay nagpapakita ng limitasyon ng kapangyarihan ng ating mga korte pagdating sa mga usaping may kaugnayan sa ibang bansa. Mahalaga na maging maingat at magkaroon ng sapat na kaalaman sa mga batas ng ibang bansa kung makikipagtransaksyon sa mga dayuhan. Sa pamamagitan nito, masisiguro natin na mapoprotektahan ang ating mga karapatan at interes.

For inquiries regarding the application of this ruling to specific circumstances, please contact ASG Law through contact or via email at frontdesk@asglawpartners.com.

Disclaimer: This analysis is provided for informational purposes only and does not constitute legal advice. For specific legal guidance tailored to your situation, please consult with a qualified attorney.
Source: Philippine National Construction Corporation vs. Asiavest Merchant Bankers (M) Berhad, G.R. No. 172301, August 19, 2015