Hulihin Bago Pa Man Umalis: Ang Kahalagahan ng ‘Transportasyon’ sa Batas Kontra Droga

G.R. No. 199938, Enero 28, 2013

Sa Pilipinas, mahigpit ang batas laban sa ilegal na droga. Hindi lamang ang pagbebenta at paggamit nito ang ipinagbabawal, kundi pati na rin ang simpleng pagdadala o ‘transportasyon’ nito. Marami ang nag-aakala na ligtas sila hangga’t hindi pa nila naibebenta o nagagamit ang droga, ngunit ang desisyon ng Korte Suprema sa kasong People v. Samanoding ay nagpapakita na kahit ang pagdadala pa lamang ng droga, lalo na sa pampublikong lugar tulad ng airport, ay sapat na para maparusahan.

Ang kasong ito ay nagbibigay-linaw sa kung ano ang eksaktong ibig sabihin ng ‘transportasyon’ sa ilalim ng Republic Act No. 9165, o ang Comprehensive Dangerous Drugs Act of 2002. Ipinapakita nito na hindi kailangang makarating pa sa destinasyon ang droga para masabing may paglabag sa batas. Ang simpleng intensyon na dalhin ito mula sa isang lugar patungo sa iba, at ang pagsisimula ng paglalakbay na iyon, ay maaaring magresulta sa pagkakasala.

Ang Legal na Batayan ng ‘Transportasyon’ ng Droga

Ang Republic Act No. 9165, partikular na ang Seksyon 5, Artikulo II, ay malinaw na nagbabawal at nagpaparusa sa transportasyon ng ilegal na droga. Narito ang mismong teksto ng probisyon:

“Sec. 5. Sale, Trading, Administration, Dispensation, Delivery, Distribution and Transportation of Dangerous Drugs and/or Controlled Precursors and Essential Chemicals. — The penalty of life imprisonment to death and a fine ranging from Five hundred thousand pesos (P500,000.00) to Ten million pesos (P10,000,000.00) shall be imposed upon any person, who, unless authorized by law, shall sell, trade, administer, dispense, deliver, give away to another, distribute, dispatch in transit or transport any dangerous drug, including any and all species of opium poppy regardless of the quantity and purity involved, or shall act as a broker in any such transactions.”

Ayon sa Korte Suprema, ang ‘transportasyon’ ay nangangahulugang ‘pagdadala o pagbibitbit mula sa isang lugar patungo sa iba.’ Ang mahalagang elemento rito ay ang pagkilos ng droga mula sa pinanggalingan patungo sa patutunguhan. Hindi kinakailangan na kumpletuhin ang buong biyahe para masabing may transportasyon. Ang intensyon at ang pagsisimula ng paglalakbay ay sapat na.

Para mas maintindihan, isipin natin ang isang simpleng halimbawa. Kung may isang tao na bumili ng shabu sa Maynila at balak itong dalhin sa Cebu sa pamamagitan ng eroplano, masasabi bang nag-transport na siya ng droga kahit pa nahuli siya sa airport sa Pasay bago pa man makasakay ng eroplano? Ayon sa kaso ng Samanoding, ang sagot ay oo. Ang pagpunta niya sa airport para bumiyahe patungong Cebu na may dalang droga ay maituturing na simula na ng transportasyon.

Ang Detalye ng Kaso: People v. Samanoding

Ang kaso ng People v. Samanoding ay nagsimula noong Hunyo 18, 2005, sa Manila Domestic Airport. Si Laba Samanoding ay papunta sanang Davao City mula Maynila. Sa initial check-in area, napansin ni Mark Anthony Villocillo, isang airport frisker, na tila may kakaiba sa sapatos ni Samanoding.

Narito ang mga pangyayari:

• Kahina-hinalang Sapatos: Napansin ni Villocillo ang malalaking puting rubber shoes ni Samanoding at nang kapain niya ito, parang may lamang bigas.
• Pagkakadiskubre ng Shabu: Pinahubad ni Villocillo kay Samanoding ang sapatos. Dito natuklasan ang tatlong plastic sachet na naglalaman ng shabu – dalawa sa kaliwang sapatos at isa sa kanan.
• Alok na Panunuhol: Nang makuha ang shabu, sinabi ni Samanoding kay Villocillo,